TRAVEL / Grensovergang Thailand – Cambodja

37

Mochten jullie ooit vanaf Thailand naar Cambodja gaan via de grensovergang Aranyaprapeth – Poipet, dan voor deze zaterdag wat tips. We wisten al dat er vanaf Thailand eigenlijk alleen scam-busjes zouden gaan en dat dit een beruchte grensovergang is. Wij kwamen van Koh Chang en dat was inderdaad erg leuk.

Mijn eerste tip: van tevoren een visum regelen. Scheelt je een hoop gedoe. Dat kan bijvoorbeeld op deze website: visum Cambodja aanvragen.

Hoe het werkt- oftewel hoe de corrupte bedrijven hopen dat het werkt voor ons? ‘Domme’ reiziger stapt in busje, rijdt zo’n zes uur tot wat hij denkt dat de grens is en stopt dan in een vaag restaurantje met twee woest uitziende marcherende oud Khmer-commandanten. Deze uiterst aangename mannen eisen dat je visa formulieren gaat invullen en een enorm bedrag gaat betalen. Ze kijken er behoorlijk boos bij. Doe je dit niet? Dan worden ze een beetje kinderachtig. Dan gaan ze schreeuwen, dreigen en je wegsturen uit ‘hun restaurant’. Ook bellen ze zogenaamd de politie en weigeren ze nog verder te rijden. Stapt een enkele opstandeling (wij dus) toch nog in het busje naar de grens? Daar hebben ze weer iets leuks voor bedacht.
Bij de grens stopt het busje bij een kamertje achteraf waar je, heel officieel inderdaad, door een man in een Barcelonashirt tegen een witte muur met een soort wegwerpcamera voor wederom veel te veel geld een visum foto laat maken. Juist. Je bent dan vast een leuke foto voor in je plakboek en een nepvisum rijker, maar je hebt er niets aan. En je bent heel wat geldbiljetten armer. En dan maar hopen dat de bus er nog staat.

…Ik kan me enigszins voorstellen dat menig onervaren reiziger zich de kop laat gek maken, aan de andere kant kan ik er totaal niet inkomen dat mensen serieus denken dat je een visum in een eng restaurantje kunt krijgen. Uiteindelijk hebben we met stalen gezicht de scheldpartijen van de Khmer-commandant genegeerd, hebben we de formulieren niet ingevuld, zijn we stoïcijns weer in het busje gestapt, bij de ‘pasfoto-muur’ gewoon weggelopen met een proest en zelf naar de grensovergang gelopen, netjes de officiële visa geregeld en aan de andere kant ben ik doodleuk met m’n mooiste glimlach naar de Khmer-commandant gelopen met de vraag of het volgende busje al klaarstond voor ons. Poeslief was hij opeens. En 14 uur later stonden we veilig en wel in Siem Reap. Onze eerste kennismaking met Cambodja.

Het fijne Azië gevoel is daar gelukkig direct aanwezig. Tuktuks, eten langs de straat, schoentjes uit en ventilator in je hutje aan, op spinnenjacht, interessante mensen, monniken, night markets, indrukwekkende natuur en bouwwerken: we zijn er weer. We vonden in Siem Reap een privé tuktuk-chauffeur genaamd Sing-a-song en hij heeft ons de hele dag door Angkor Wat getuktukt. Wat een indrukwekkende bouwwerken, wat een wereldwonder. De volgende dag paardrijden door de rijstvelden en mooie omgeving. Daarover uiteraard posts binnenkort. Ook Siem Reap zelf is indrukwekkend en je voelt de oorlog nog sluimeren. Een ontzettend jonge bevolking (de oudere mensen zijn nagenoeg uitgemoord) en een hoop slachtoffers zonder benen, blind of gehandicapt. Nog steeds is er een kans om op een landmijn te gaan staan in delen van het land. Een heftig contrast in een bijzonder land.

Azië, Cambodja, DESTINATIONS, Thailand, TRAVEL, Travel Tips & Inspiration

Leave a reply

37 comments

  1. Marlou 25 augustus, 2013 at 06:09 Beantwoorden

    Oi shit, dat klinkt niet heeel tof nee. Geluk nog dat je niet alleen was(, tenminste ik zou he-le-maal in paniek schieten denk ik zo), en dat je nu je tips deelt zodat het ons nooit overkomt :D Hoop ik tenminste.

  2. Joyce 25 augustus, 2013 at 07:31 Beantwoorden

    Het grappig te lezen dat noord en zuid Thailand toch aardig van elkaar verschillen. Betekent dat ik zonder problemen nog een keer naar de andere kant van Thailand kan gaan, wat rot nou!

  3. Karlijn 25 augustus, 2013 at 07:39 Beantwoorden

    Jeetje, daar moet je wel sterk voor in je schoenen staan zeg. Ik weet niet of ik zo rustig zou kunnen blijven. Pfoe zeg. Goed dat je deze tip nu deelt, scheelt ons weer heel wat paniekmomenten :)

  4. Lisanne 25 augustus, 2013 at 08:30 Beantwoorden

    Haha jeetje, wat een verhalen zeg!
    Ik ben er deze vakantie geweest, maar wij zijn precies de andere kant op gereisd en hebben echt helemaal niks van zulke rare praktijken meegekregen (gelukkig :p). Ik had ook al wel gehoord dat het vanaf de Thaise kant allemaal een stuk minder soepel ging, dus wellicht ook een tip voor toekomstige reizigers als ze hier niet op zitten te wachten, haha. Wij hebben het hele stuk (Siem Reap – Bangkok inclusief de grensovergang) in 8 uur gedaan, dus dat scheelt ook aanzienlijk zo te lezen! Al zijn de wegen ook erg verbeterd natuurlijk :) Wanneer ben jij hier geweest?

  5. Rebelse Huisvrouw 25 augustus, 2013 at 19:22 Beantwoorden

    Cambodja – ik ben erg benieuwd hoe je het daar vindt. Doet het in veel opzichten denken aan Thailand of juist niet? Het land heeft, zeker vergeleken met Thailand, natuurlijk verschrikkelijk veel ellende en narigheid achter de rug. Have fun ennne: voorzichtig!

    • Laura - what about her 26 augustus, 2013 at 08:00 Beantwoorden

      Ik vond Cambodja echt heel anders dan Thailand. Andere mensen, sfeer, andere reizigers (Thailand wordt helaas een hele hippe bestemming en ik ergerde me aan alle dronken toeristen). Cambodja vind ik fijner, maar ook heftige contrasten en een intrigerende geschiedenis. Ik ben er nu niet, was hier begin dit jaar, maar plaats af en toe een reisverhaal (van al mijn reizen). Fijne herinneringen :)

  6. Jasmine 25 augustus, 2013 at 19:35 Beantwoorden

    Wat een geldklopperij en dat mensen daar in die praktijken dan ook intrappen. Heel corrupt. Dat is wel het handige aan het wonen binnen de EU, geen grensposten meer (of heel weinig).

  7. Laura 26 augustus, 2013 at 16:09 Beantwoorden

    Inderdaad, in veel reisboekjes staat dat je juist die grensovergang niet moet doen! Gelukkig bleef ik alleen in Thailand. En gelukkig is het goed gegaan met jullie! Ben benieuwd naar de rest van de verhalen. Liefs, Laura

  8. Femke 27 augustus, 2013 at 14:34 Beantwoorden

    Ik denk ook niet dat mensen serieus denken dat ze een visum kunnen krijgen in een vaag restaurantje. Ik denk wél dat mensen op zo’n moment blokkeren en/of in paniek raken en maar gewoon meewerken omdat ze bang zijn wat er gebeurt als je dat anders niet doet? Ik zou op zo’n moment denk ik enorm geintimideerd zijn, in die situatie. Aan de andere kant zou ik me hier vantevoren goed over laten informeren en er wat op voorbereid zijn.

    Klinkt als een enorm heftig land, zowel met positief als negatief. Wow! En mooi geschreven. :)

Post a new comment

Lees ook:

MINDSTYLE / Mama

29 april 2013. Wat vliegt de tijd, als een gek. An-der-half jaar geleden. Hoe kan dat nou? Ze hebben gelijk als ze zeggen dat alles ...