Ik was al eens eerder in Catalonië, in de omgeving van Barcelona en Girona en verder ben ik voornamelijk in het zuiden van Spanje geweest.

Dit keer besloot ik zowel de bergen als het mooie, onbekende binnenland van Catalonië te ontdekken. Spanje heeft meer te bieden dan de welbekende plaatsen. We maken een vijfdaagse road trip van Barcelona richting Vall d’Aran, Val den Boi en de omgeving van Tremp en Solsona. Ik wist niet dat Catalonië zo groot en divers is (bergen! Kloosters! Wijngaarden!) en heb een fantastische road trip gemaakt.

Val d’Aran in de Pyreneeën

We landen op Barcelona Airport, halen onze huurauto op en rijden naar onze eerste bestemming – het bergplaatsje Val D’Aran in de Pyreneeën. Toen ik ontdekte dat Catalonië zo ver als de hoge, besneeuwde pieken van de Pyreneeën reikt moest en zou en dit zien met eigen ogen. Niets bleek minder waar: hoe verder we rijden, hoe hoger de heuvels reiken tot ze veranderen in ruige bergen. Mysterieuze wolken glijden als sneeuw tussen de bomen door en de wegen beginnen steeds meer te slingeren. Wanneer we na deze prachtige route Val D’Aran bereiken ben ik er even stil van. De weg begint te dalen en in een dal zie ik het kleine stadje met haar kerktoppen liggen. Wat een romantisch plaatje, ondanks het regenachtige weer.

We slapen in het zoetste berghotel dat ik ooit heb gezien, de zachtroze kamer is perfect en ik praat nog steeds over het ontbijt – ik heb nog nooit zo’n creatief en smakelijk ontbijt gezien. Zoek maar eens naar de details op de foto’s, het is moeilijk uit te leggen. Ze hebben écht hun best gedaan. Er hangt een zoete vanillegeur in het hotel en na een opmerking van mij in halfbakken Spaans geeft de eigenaresse me bij vertrek een flesje van deze geur mee. Wat zijn ze hier lief.

Vall de Boi, National Park of Aiguestortes & Estany de Sant Maurici

De volgende dag rijden we naar het dorp Vall de Boi, dat mijn hart een slag sneller doet slaan. De prachtige Romaanse kerk Sant Climent de Taull doemt op tussen de wolken en we stoppen even. Een pluizige Sint Bernardshond begroet me en komt even met me mee genieten van dit mooie uitzicht. We slapen hier Xalet de Taüll, een heerlijk klein guesthouse met wederom een ontzettend lieve eigenaresse. We rijden door naar Aiguestortes National Park. Helaas komt de regen met bakken uit de hemel, maar ik kom graag nog eens terug om hier uren te wandelen en de vele watervallen, bergtoppen en weides te ontdekken. Wat ik heb gezien smaakt naar meer. De natuur is hier wondermooi. We genieten van een overheerlijk Spaans maal, de gastronomie is hier fantastisch.

Mont-rebei Canyon & Castell d’Encús

We worden wakker door een voorzichtig zonnetje dat door de gordijnen schijnt. Eindelijk. Vandaag rijden we naar de Mont-rebei Canyon, een prachtige kloof die is gevormd door de rivier de Noguera Ribagorçana die het Montsec-gebergte doorkruist. Ik haal mijn hart op aan dit gebied, er is een hoog wandelpad in de rotsen uitgegraven. Ik vind het hier prachtig. Het is de enige kloof in Spanje die min of meer intact is gebleven, hier vind je geen bebouwing, wegen, spoorlijnen of elektriciteit – slechts een pad dat tientallen jaren geleden is uitgehakt voor de avontuurlijke toerist. Er zijn verschillende routes te volgen.

Na een spannende wandeltocht rijden door via een mooie bergpas naar een prachtige wijngaard, Castell d’Encús. We krijgen een rondleiding en proeven uiteraard een paar glaasjes wijn. Wat een uitzicht hier! Er staan eeuwenoude ruïnes op het land van de eigenaar waar hij yoga- en meditatieplekken van wil maken. Deze beste man houdt van rust en wijn – net als ik.

Monestir de les Avellanes & Solsonès

Vannacht slapen we in een klooster, iets waar ik al de hele road trip naar uitkijk. Ik word niet teleurgesteld, wat is Monestir de les Avellanes een mooie plek. Er is een prachtige kerk bij het klooster, de binnenplaats is prachtig en ze maken er hun eigen kloosterwijn en bier. Deze plek ademt historie. Het voelt bijna magisch aan. Ik loop er langzamer, ik adem er dieper en voel een trilling in de lucht. Slapen in dit klooster is onvergetelijk.

De laatste dag rijden we dwars door het bijzondere landschap langzaam terug richting Barcelona Airport. We maken een stop bij Camping Solsonès, waar we op pad gaan met twee Spanjaarden om herten te spotten en eetbare paddenstoelen te plukken. We kijken elkaar even aan. Dit was fijn, hoe dubbel deze reis ook was. Vlak na terugkomst daalden wij even af tot onze diepste bodem en raakten we elkaar kwijt. Daarom heeft het even geduurd voor ik deze reis heb kunnen relativeren en er woorden over heb kunnen schrijven, en des te meer kijk ik nu uit naar al onze volgende reizen samen. Ja. Samen. Zoals het hoort. En nooit meer anders.

Yes, er is dus zeker meer moois naast Barcelona in deze streek! Wist jij dat Catalonië zó mooi is?