Palawan. It’s been four months since we have traveled through this phenomenal beautiful Philippine island. And still I think back with a big smile, when it sometimes appears in my memories like a dream. I already wrote a love letter to El Nido and also I told stories about Port Barton, more articles are yet to come. But I can’t wait to share the travel movie with you. It shows pure Palawan as it should be. From Puerto Princesa we travel to Port Barton and to El Nido and back – and capture all amazing moments. A part of the love letter I wrote applies to whole Palawan…

“I just can’t get you out of my head. I can simply not let go of you and truly, I still dream about you. You are too good to forget, too pretty to let go of and too wonderful to not share our secret. I’m in love with you. Like I haven’t been before, I guess. I love your cute tricycles, driving around through your heart. I love your hectic life, but laid back character. I love the sea at your feet, with its thousand shades of blue. I love how you are enclosed by beautiful limestone mountains. I adore your sunsets and the way your mountains continue to rise, even in the water, as far as I can see. I love your whimsical shapes with razor-sharp edges, your hidden bays with white sandy beaches. You are a playground, with all your islands, but one of the most beautiful I have ever seen. I still blush when I think of you. Do you even realize how phenomenally beautiful you are?

You were so soft and sunny and warm. So hot that sweat droplets fell of my forehead, directly on your skin. I still feel the warmth tickling me by thinking of you, honestly. The sun is your muse, the mountains are your strength and the sea is your blood. You live and you don’t need electricity, you are too pure for that. And then something happened. With you as well, I believe. At least I hope. Once you are caught in your web, you are prisoner for life. And the prisoners you have amassed, the locals, are beautiful. You make sure they stay pure, grateful and that they wouldn’t need more than you. You give and you take, you are so full of passion. In doing so, you took the heart of a lot of backpackers as well. And that’s just fine. I don’t want to leave, ever, just like them. Your entire island is a miracle. Handcuff me, darling.”

For a change we added a vintage-look to this travel movie. Hope you’ll like it. For the record, all the movies are now on YouTube instead of Vimeo. Enjoy this very pure island.

I hope I’ve taken you there, again. Thumps up and follow my YouTube channel!

 Palawan. Het is alweer vier maanden geleden dat we op dit fenomenaal mooie Filipijnse eiland zijn geweest. En nog denk ik met een grote glimlach terug aan dit prachtige eiland. Als een droom verschijnt het af en toe in mijn herinneringen. Ik schreef al een liefdesbrief aan El Nido en ook vertelde ik over Port Barton, de rest van de artikelen zitten nog in de typemachine. En vergeet de artikelen en de reisfilm over het eiland Bohol niet. De reisfilm laat het pure Palawan zien. We reizen van Puerto Princesa via Port Barton naar El Nido, en terug – en filmen de mooie momenten. En een deel van de liefdesbrief geldt voor heel Palawan…

“Je zit nog steeds in mijn hoofd. Ik kan je niet loslaten en ik droom nog steeds over je. Je bent te mooi om te vergeten, te puur om vrij te laten en te prachtig om ons geheim niet te delen. Ik zag je en ik viel voor je. Ik ben verliefd op je. Tot over mijn oren. Op de vele vrolijke tricycles die door je hart rijden. Op je hectische aard, maar laid back uitstraling. Op de zee aan je voeten, met haar duizend tinten blauw. Op hoe je bent ingesloten door prachtige karst bergen. Op je zonsondergang. Op hoe jouw bergen zich van niemand wat aantrekken, en in zee door blijven gaan met omhoog rijzen. Op je grillige vormen met messcherpe randen, op je baaien met verborgen witte stranden. Je bent een speeltuin, met al je eilandjes, maar wel één van de mooiste die ik ooit heb gezien. Ik krijg er nog blosjes van. Besef je wel hoe fenomenaal mooi je bent?

Je was zo zacht en zonnig en warm. Zo warm dat de zweetdruppeltjes van mijn voorhoofd, via mijn neus, op je huid vielen. Ik krijg het er nog warm van, moet ik je eerlijk zeggen. De zon is je muse, de bergen zijn je kracht en de zee is je bloed. Je leeft en elektriciteit heb je niet nodig, daar ben je puur genoeg voor. En toen gebeurde er iets. En ook bij jou, geloof ik. Hoop ik. Je hebt me. Als je eenmaal in je web verstrikt raakt, ben je gevangen voor het leven. En de gevangenen die je hebt vergaard, de locals, zijn prachtig. Je maakt ze puur, dankbaar en ze hebben niet meer nodig dan jou. Daarbij heb je ook menig backpacker weten te versieren. En dat is prima. Ik zou net zoals zij ook gewoon nooit meer weg willen. Je hele eiland is een wonder. Sla mij maar in de boeien.”

Voor de verandering hebben we een vintage-look aan deze reisfilm gegeven. For the record, alle films staan nu op YouTube in plaats van Vimeo. Geniet mee van dit bijzonder pure eiland.

Ik hoop dat ik jullie weer heb meegenomen. Duimpje omhoog op YouTube is lief, abonneren ook.