Yesterday I was lying on the white sand. A waving palm tree appears in the corner of my eye and in front of me nothing but blue water. Yes, Bohol has beautiful beaches. That day I do nothing more than getting up every now and then to stare at the waves in search of dolphins. Today we decide to go inland. Seen enough beach. Less than half an hour later I’m in a completely different world. Now I see a grazing Buffalo in a rice field in the corner of my eye, while I stare at a beautiful but ruined church. Because of long-term colonization (Spain and the United States), the majority of the population in the Philippines is catholic. Here you won’t find temples and monks, but Spanish colonial churches. And on this island they are virtually all affected by natural disasters.
I feel a little bit sad. Besides poverty, a range of natural disasters symbolizes the Philippines. But don’t be afraid to travel to this country, there’s more to it than that. I realize that it is a pity that many people are afraid of the unknown. “South Africa, life-threatening, you’re crazy that you are going to live there”. “The Philippines, don’t be an idiot, why do you always need to go so far away, soon you’ll be kidnapped”. “Sumatra, that bizarre jungle, what the hell”. Discover. Experience. Grow. I like to go beyond the apparent horizon, beyond the non-existent border. I like to know what I don’t know.
And I find myself stepping on a rickety wooden boat from a local.
The Loboc river crosses Bohol and is framed by high rain forests. I enjoy the clean air and we glide through the emerald-green water. He points to the top of the jungle, and in the distance I see a small house. “There I built my home. People do not like to visit me, but I like it there”. That touches me. I would like to live in a no one’s world home as well.
We drive in the direction of Carmen. Strange hills loom in front of us. We climb a tower and all I see are identical round hills in the infinite horizon. There are almost 1500 (… I have not counted them). The legend says that the hills are the tears of a giant, whose heart broke after the death of a loved one. His tears formed this perfect hills. More realistic, the special landscape was formed by limestone and coral reefs in the time that Bohol was below sea level. But fantasizing about giants (and unicorns and princesses) is always fun. “THIS IS REALLY THE SWEETEST ANIMAL I’VE EVER SEEN!” For the first time in my life I meet with a tarsier. It’s a mix between an alien and Joda, with eyes that are almost as large as his entire head. And very mini. Smaller than you think: it is one of the smallest primates in the world, and the oldest. This sweetie pie is almost extinct (and has these urge to commit suicide as well). It is the strangest tiny animals I have ever seen.
We drive through the varied landscape and we taste the Philippine rural life. The rice terraces are surrounded by rainforest, green hills and colorful Filipino houses. We pass through villages with recognizable names like Sevilla and Valencia, inhabited by friendly people. We cross the river, staggering on what appears to be the most dangerous bamboo bridge of the world. We visit butterfly gardens, waterfalls, caves and churches. Bohol exsists of two worlds. If you have the chance, rent a motorbike and explore the island on your own way. Let yourself be surprised, go left where rule of law. Paradise of white beaches and fifty shades of blue water, until the green interior with rivers, rainforests and rice terraces. These two worlds have one thing in common: the explosion of natural palm trees. This remains fascinating. Why don’t we have them in the Netherlands? That would make our whole thing a lot more exotic at home.
Bohol is affected by a severe earthquake in november 2013 and bridges, roads, houses and churches have been destroyed. During this tour through the interior of Bohol, this is still clearly visible. A man told us that at that time he drove in his car drove and it felt like the road turned into a huge wave. The island of Bohol is not large, a week is perfectly fine. We got stuck at the island during a typhoon and could not (hence the grey weather on the pictures…) so we’ve had all the time in the world, although I still like to visit Siquijor, which we have missed because of this.
Gisteren lag ik nog op het witte zand. Een wuivende palmboom in mijn linker ooghoek, en voor me niets anders dan azuurblauw water. Dat Bohol prachtige stranden heeft is een feit, daar ben ik inmiddels achter. Die dag doe ik niets meer dan mijzelf af en toe ophijsen om naar de golven te kijken, op zoek naar dolfijnen. Vandaag besluiten we het binnenland in te gaan. Genoeg strand gezien. Nog geen half uur later sta ik in een compleet andere wereld. Nu zie ik in mijn linker ooghoek een grazende buffel in een rijstveld, terwijl ik staar naar een prachtige, maar verwoeste kerk. Door langdurige kolonisatie van Spanje en de Verenigde Staten is de meerderheid van de bevolking in de Filipijnen katholiek. Hier vind je geen tempels en monniken, maar Spaans-koloniale kerken. En op dit eiland zijn ze nagenoeg allemaal door het natuurgeweld getroffen.
Het maakt me melancholisch. Een beetje verdrietig zelfs. Wat kent dit land toch een ellende. Naast armoede symboliseert een rits aan natuurrampen de Filipijnen. Maar wees niet bang om naar dit land af te reizen, er is meer dan dat. Ik besef me dat het jammer is dat veel mensen bang zijn voor het onbekende. “Zuid-Afrika, levensgevaarlijk, je bent gek dat je daar gaat wonen”. “De Filipijnen, doe niet zo idioot, moet het altijd zo ver weg, straks word je ontvoerd”. “Sumatra, die bizarre jungle, wat moet je daar nou”. Ontdekken. Beleven. Groeien. Graag ga ik voorbij de schijnbare horizon, voorbij de niet bestaande grens. Graag leer ik kennen wat ik niet ken. En dus stap ik op een gammele houten boot van een local. De Loboc rivier doorkruist Bohol en wordt omlijst met hoge regenwouden. Ik adem de schone lucht in en we glijden door het smaragdgroene water. Hij wijst naar de toppen van de hoge jungle, en in de verte zie ik een klein huisje. “Daar heb ik mijn huis gebouwd. Mensen komen niet graag bij mij op bezoek, maar ik vind het er fijn”. Hij steelt mijn hart. Ik wil ook in een niemandslandhuisje wonen.
We rijden richting Carmen. Vreemde heuvels doemen voor ons op. We beklimmen een uitkijkpunt en de bijna identieke ronde heuvels lijken oneindig te zijn in de horizon. Het zijn er bijna 1500 (…ik heb ze niet geteld). De legende zegt dat de heuvels de tranen van een reus zijn, wiens hart brak na de dood van een geliefde. Zijn tranen hebben deze perfect gevormde heuvels achtergelaten. Waarschijnlijk is het bijzondere landschap gevormd door kalksteen en koraalriffen in de tijd dat Bohol onder water lag. Maar fantaseren over reuzen (en eenhoorns en prinsessen) is altijd leuk. “DIT IS ECHT HET ALLERLIEFSTE DIER WAT IK OOIT HEB GEZIEN!” Voor het eerst in mijn leven maak ik kennis met een spookdiertje. Het is een kruising tussen een alien en Joda, met ogen die bijna net zo groot zijn als zijn hele hoofd. En heel mini. Meer mini dan je denkt: het is een van de kleinste primaten ter wereld, en de oudste. Dit snoepje is helaas bijna uitgestorven (en heeft daarbij ook nog eens de neiging om zelfmoord te plegen). Het zijn de vreemdste kleine diertjes die ik ooit heb gezien.
Verder rijdend door het gevarieerde landschap proeven we het Filipijnse plattelandsleven. De rijstterrassen worden omgeven door regenwoud, groene heuvels en kleurrijke Filipijnse huizen. We doorkruisen dorpen met herkenbare namen zoals Sevilla en Valencia, bewoond door bijzonder vriendelijke mensen. We steken de rivier over, wankelend op wat de gevaarlijkste bamboebrug van de wereld blijkt te zijn. We bezoeken watervallen, vlindertuinen, grotten en kerken. Bohol heeft twee werelden. Als je de kans hebt, huur een motor en verken het eiland op je eigen manier. Laat je verrassen, ga links waar rechts staat aangegeven. Van paradijselijk witte stranden en vijftig tinten blauw water, tot het groene binnenland met rivieren, regenwouden en rijstterrassen. Eén ding hebben deze twee werelden gemeen: de explosie van natuurlijke palmbomen. Dit blijft fascinerend. Waarom hebben wij dat niet in Nederland? Dat zou de boel een stuk exotischer maken.
Bohol is in november 2013 door een zware aardbeving getroffen en bruggen, wegen, huizen en kerken zijn verwoest. Tijdens deze tocht door het binnenland is dit nog goed te zien. Een man vertelde ons dat hij op dat moment in de auto reed en het voelde alsof de weg veranderde in een reusachtige golf. Het eiland Bohol is niet groot, in een week is het prima te ontdekken. Wij zaten vast tijdens een typhoon en konden het eiland niet af (vandaar het grauwe weer op de foto’s…) dus hadden alle tijd van de wereld, al had ik nog graag naar Siquijor gewild.
Gaaf! Ik ben gek op die tarsier aapjes, zo schattig!
Ik ben zelf ook een tijdje in de Filipijnen geweest toen ik 11 was. Mooi land!
Wat leuk dat je er op die leeftijd al bent geweest, gaaf!
Zucht. Droompost. Meer graag. :-)
Haha, ik ben er druk mee bezig (& filmpjes!) <3
Weer heel mooi geschreven! Ik ben wel op de Filipijnen, maar helaas niet op Bohol geweest. De sfeer die je omschrijft herken ik wel heel goed.
En oh, de mensen daar zijn echt zó aardig. Mijn leven voelt echter iets minder compleet omdat ik niet zo’n schattig spookaapje heb gezien. :(
Dankjewel! Leuk dat je de sfeer herkent, dat ervaarde ik ook op Palawan. Al vond ik Palawan nog vele malen meer bijzonder. De mensen zijn overal zo lief inderdaad!
Haha en ja, dat diertje heeft mijn leven verrijkt. Hahaha ♥
Prachtig! En wat een ontzettend schattig aapje.
Bijzonder diertje hè? Ik was verliefd!
Lijkt me een prachtig en fascinerend land, staat ook op mijn (steeds langer wordende) travel-wishlist! Ik vind je reisverhalen echt geweldig :)
Ahhh, vind ik heel leuk om te horen! Is ook een heel bijzonder land, al staat Indonesië nog steeds op 1 bij mij in Azië!
Prachtige foto’s. Ik vind het fijn trouwens hoe je altijd eerst zo’n mooie sfeer omschrijft en vervolgens zie je alles terug in de foto’s. :)
Ik moet toegeven dat ik zelf ook een beetje huiverig zou zijn om naar “zo’n” lang te gaan. Alles is zó anders. Maar dat komt misschien ook wel omdat ik nog niet veel gereisd heb.
Dankjewel. Ah, vind ik heel leuk om te horen :-). Ik kan me dat best voorstellen hoor, dat repsecteer ik ook! Ik vind het altijd mooi hoe mensen dan toch gaan en zo lyrisch van verre reizen zijn daarna. Maar er zijn ook zat mensen die het niets vinden (gelukkig maar, anders wordt het overal wel erg druk, haha!)
Oh wow, weer prachtig geschreven en geweldige foto’s!
Dankjeweeel! (Ik ga je filmpjes dit weekend eindelijk goed bekijken, jeej!)
Wat heb je dit weer fijn geschreven :) Het lijkt me zo’n bijzonder land, het staat steeds hoger op m’n lijstje. De foto’s zijn prachtig!
Lief :) Wat leuk dat het hoger op je lijstje komt!
Wat een heftige foto die laatste! En Bohol lijkt me prachtig. Wat voor camera gebruik je eigenlijk om te fotograferen :-)
Jaaa, al die kerken ook. Zo zonde. Een Canon 550D met allerlei lenzen! :-)
Wauw, wat een jaloersmakende en tegelijk aangrijpende foto’s. Het is zo’n mooi land, en dan is het zo vervelend dat er tegelijk zoveel verwoesting is door mensen/natuurrampen. Je hebt trouwens helemaal gelijk, het is jammer dat zoveel mensen bang zijn voor het onbekende. Het is echt stoer dat je elke keer weer op avontuur gaat! :)
Ja, verschrikkelijk zonde. Al is dat in heel veel landen zo…Maar de Filipijnen hebben wel ‘pech’ met alle natuurrampen. Jaaa, hopelijk inspireer ik mensen een beetje om toch te gaan reizen!
Mooi geschreven, het moet vast erg indrukwekkend geweest zijn na die aardbeving! Wel echt een prachtige natuur joh!
Klopt, nog heel duidelijk voelbaar en te zien ook. Thanks :-)
Prachtige foto’s weer! :)
Zeg, Laura! Ik heb echt een hele gave winactie lopen, kom je eens kijken?
Dankjewel! En ik ga eens kijken! :-)
Heel mooi geschreven Laura. En het is ook waar dat de ‘ellende’ waar een land doorheen gaat heel anders voelt als je er zelf bent. Op de een of andere manier komen wij vaak in een land waar net een ramp is geweest. Zo waren we in Maleisië net na de sars epidemie en mensen zijn dan huiverig om weg te gaan. Gevolg; amper toeristen. Voor ons heerlijk, maar voor de bevolking een ramp natuurlijk. De philippijnen staat nog hoog op ons lijstje om te gaan! En Bohol klinkt fantastisch!
Dankjewel Simone! En ja, klopt helemaal. Ook wij hebben dat vaak. Zo was ik in Jordanië tijdens de chaos van omliggende landen vorig jaar (geen toerist gezien, heerlijk), woonde ik in Zuid Afrika tijdens de verkiezingen in 2009, Filipijnen na typhoon en aardbevingen, Laos tijdens grensoorlog, en ga zo maar door. En we doen het er niet om. Hoe was Maleisië toen verder? Bohol is mooi, maar Palawan is prachtig! Dat komt eraan :-)
Nu wil ik daar ook heen, wat geweldig!
DOEN!
Wow. <3 En nu ga ik dromen haha. Reiskriebels. Niet. Normaal.
Hahahaha aaaaah lief! KRIEBELLLLLS!
Bohol is my fathers home town. During our vacations there we will always go on fishing and eat our catch and drink cold beer and sing karaoke he he