Vijf hele dagen vrij hadden we in oktober. Vijf. Het hadden er vijftien moeten zijn waarin we eigenlijk in IJsland en Canada hadden moeten zitten, maar het werden er vijf in corona-tijd. De vakantiedagen van Thomas waren weer ingeleverd maar op de valreep kon hij toch nog een week vrij krijgen, een week waarin de meiden natuurlijk komen in die twee weekenden dus daar gingen we… op zaterdagavond richting Frankrijk om op de terugweg op donderdag de kinderen weer op te halen. Vijf dagen, en ik wilde per se de bergen zien want die mis ik zo dit jaar. Vijf. Oké zes, als je de dag van vertrek (pas in de avond) meetelt. Ik mocht ‘t invullen zoals ik wilde en Thomas, de lieverd met z’n dwaze vriendin, was bereid om vele kilometers te rijden dus daar gingen we. Op avontuur. Een hele last-minute en spontane road trip naar de bergen in Frankrijk, want ik had een foto gezien van Les Écrins en daar moest en zou ik naartoe. Het was tenslotte ‘maar’ minstens 12 uur rijden. Enkele reis. 2500 kilometer in totaal. We hadden niet eens iets geboekt, we moesten oranje gebieden omzeilen (Les Écrins was gelukkig geel gebied!) en het was al met al een dwaas plan… maar het was ‘t beste plan van ‘t jaar. Wat was het wonderlijk heerlijk en wonderlijk makkelijk en wat voelde het wonderlijk lang.

Liefs uit Frankrijk

Zaterdag 18:00 || Nederland – Bourmont

Met slechts een klein koffertje en een blije Sok achterin vertrekken we op zaterdagavond. Bij de grens met België begin ik pas met zoeken naar een overnachting in de buurt van Nancy, dat ongeveer op de helft van deze doldwaze rit ligt. Ik heb dit gemist: reizen op de bonnefooi. Dat is wat ik vroeger als backpacker deed, maar omdat reizen nu mijn werk is wordt alles vaak van tevoren geboekt. Dat is helemaal oké want zo slaap ik altijd op de meest bijzondere plekjes, maar wat voelt het weer heerlijk vrij om zomaar te zien waar je die nacht eindigt! Ik duik diep in de krochten van het internet omdat ik in eerste instantie niets geschikt (en met hond) zie behalve prijzige en sfeerloze snelweghotels en stuit plots op een dromerig en gek genoeg betaalbaar plekje. Deze B&B is nog in aanbouw en nog helemaal niet bekend, maar de grote verrassing van dit reisje. Mijn doel is de bergen, maar hier in de Vogezen ontdek ik dit hele fijne plekje wat ook best een eindbestemming had kunnen zijn! Dit Franse landhuis in het kleinste dorpje van Frankrijk is gekocht door een Nederlander die er nu een fantastische B&B van maakt. Een warm welkom (middenin de nacht!) en een heerlijke nacht. Er zijn vier kamers klaar maar het pand is enorm en heeft veel potentie, zo is er al een yoga-retreat georganiseerd (hallo dakterras met uitzicht over de vallei) en oh, ik voel me zo Frans, al dwalend door deze gangen. Het dagelijks leven rolt gewoon van je schouders wanneer je dit prachtige huis binnenstapt. Ik kan er lang over vertellen maar lees ‘t verhaal over deze B&B hier maar.

Dag 1: Bourmont – Les Écrins

We boeken dezelfde kamer alvast voor de terugweg, vertrekken na een heerlijk ontbijt met een ‘tot over drie dagen!’ en gaan weer vroeg op pad. Op dag twee rijden we door Franse landschappen die steeds heuvelachtiger worden, de toppen steeds grilliger, het uitzicht steeds minder weids. We volgen de wolken en stoppen waar we willen; bij een brocante, waterval of weiland vol dieren en ondertussen begin ik weer veel te laat te kijken op AirBnB. Na wat speurwerk boek ik een awesome eigen huisje in the middle of nowhere, bovenop op een berg naast de ingang van het nationale park Écrins. Het is betaalbaar, helemaal spiritueel ingericht, heeft een houtkachel en eigen voorzieningen zoals een keuken, badkamer, aparte slaapkamer en tuin met veranda en bergzicht en ik voel me helemaal gelukkig dat ik dit op de valreep heb weten te vinden. Dit is ‘m. Het is perfect. Ik boek gauw voor drie nachten, kijk weer omhoog en zie ze plots. Statig. Verwelkomend. Roepend. Bergen. Een siddering van geluk glijdt door me heen, de sterren staan in m’n ogen en ik kan een glimlach niet onderdrukken. Ik knijp even in Thomas z’n hand en ben hem eeuwig dankbaar. Hallo bergen.

We besluiten nog een omweg te maken zodat we de grotten van Choranche nog kunnen bezoeken en via de La Bourne kloof richting ons huisje kunnen rijden. Het blijkt de perfecte omweg, zo hebben we ook nog het gevoel van een echte vakantiedag waarbij je wat bijzonders doet in plaats van een lange rijdag. De grotten zijn enorm groot, Sok mag gewoon mee naar binnen tijdens de rondleiding (‘Soks eerste grot!’) en ondanks dat je natuurlijk de hele wandeling je mondkapje op moet houden is het echt een ontzettend mooie wandeling door de grotten. Via de La Bourne kloof (aanrader!) rijden we richting ons huisje. We doen nog wat boodschappen want de meeste restaurants zijn gesloten (vanwege corona, maar ook vanwege het tussenseizoen na de zomer en voor de wintersporttijd) dus we besluiten gewoon iedere avond te koken in het huisje. Lijkt me ook verstandiger in deze tijd. Het huisje is precies hoe ik het me had voorgesteld, we steken de houtkachel aan, schenken een lokaal wijntje in en zijn zo blij. Oh, zo blij. Wat een goed idee en het voelt ook alsof we hier best snel terecht zijn gekomen. Het is best goed te doen, zo’n dwaze road trip. Zelfs Sok geniet van de heerlijkheid van deze trip en ik denk dat hij het fantastisch gaat vinden, die bergen.

Dag 2 & 3: La Grave, Les Écrins

Het besef is er wel hoor, we hebben maar twee hele dagen in de bergen. Maar die twee dagen genieten we dan ook als een malle. Dit is een fantastische bestemming en ik weet nu al dat we terugkomen. Nationaal park Les Écrins is een vrij onbekend (in ieder geval minder populair dan La Vanoise) en een beschermd natuurgebied, waarvan het hart alleen te voet toegankelijk is. Wat is het hier mooi! Ik krijg er geen genoeg van, die heerlijk grillige bergen waar ik me zo verbonden mee voel en had gelijk: ook Sok geniet als een malle. Eindeloze wandelingen door de natuur doen ieder mens en hond goed. We halen iedere ochtend vers ontbijt bij de bakker, wandelen oneindige wandelingen door de bergen, zien steenbokjes, een steenarend en marmotten, rijden over spannende weggetjes diep de bergen in naar La Bérarde waar ‘t echt als ‘t einde van de wereld voelt, lopen samen hand in hand naar watervallen, huilde een beetje toen ik zag dat de gondola naar de gletsjer (honden mogen zelfs mee!) in de herfst gesloten is, reed vervolgens zelf maar zo hoog mogelijk de bergen in (tip: rijd naar Le Chazelet) en geniet van ‘t feit dat er geen enkele toerist is. Geen mens, zelfs. Wel honderden schapen trouwens. Oh, dat was misschien wel ‘t hoogtepunt van de reis! Hoog in de bergen bij Les Terrasses liep ik nog even terug om een foto te maken toen er opeens een herder met honderden schapen aan kwam lopen, zo over de weg. Thomas en Sok zaten al in de auto en werden omsingeld en ik zat op een heuvel first row naar dit briljant mooie beeld te kijken. Oh, ik heb nog een glimlach op m’n gezicht als ik er aan denk. We reden uiteindelijk verder en kwamen ze steeds weer tegen, uiteindelijk gingen ze even met z’n allen aan de kant voor ons en die foto in de wolken is m’n lievelings van ‘t jaar. Zwak voor schapen. Wat ben ik toch blij weer in de bergen te zijn, wat was dit een dwaas maar fantastisch plan. De avonden spenderen we warm bij de houtkachel met een goed glas lokale wijn en homemade dinners, daar op onze eigen berg. Al zijn het maar 2 en een beetje dagen, ‘t voelt alsof we een week weg zijn geweest. Het is hier waanzinnig wondermooi.

Dag 4: La Grave – Bourmont

Met een hart vol energie en liefde zeggen we de grillige pieken en ons fijne berghutje gedag en rijden we weer richting de Vogezen. Onderweg stoppen we nog bij een paar bric-a-bracs en een waterval (Des Tufs in de Jura, mooi!) om laat in de middag aan te komen in Bourmont, weer bij ons eigen chateau waar de vin al voor ons klaarstaat.

Dag 5: Bourmont – Nederland

We slapen wat uit, maken nog een mooie wandeling door het dorpje en vertrekken richting Nederland, waar we onderweg de kinderen oppikken en zo weer het weekend inrollen. Vol energie. Vol liefde. Vol berglucht. Oh, wat was dit een goed idee!

*Kijk hier voor een story impressie van deze trip inclusief video*

Heb jij wel eens zo’n spontane road trip gemaakt?