Nog één terugblik dan. Om nog even bij weg te dromen, om jullie hart een klein beetje te stelen en om de reiskriebels weer aan te wakkeren. Jordanië in 7 dagen: het kan. Het oosterse sprookje nam me mee en liet me nooit meer los. Het bracht me thuis met een gevoel van hoop, geluk, dankbaarheid en levenslust.

AANKOMST: Amman

Dit gevoel begint met dankbaarheid door midden in de nacht te stranden op het vliegveld van Amman en door een enorm gastvrije Jordaniër mee te worden genomen naar zijn huis en familie. Niet plannen heeft naast een legio voordelen af en toe ook een nadeel: en niet voorbereid midden in de nacht aankomen op een Midden Oosters vliegveld hoort daarbij. Wij zijn van de generatie ‘we boeken alleen het vliegticket en dan zien we wel’.

Dag 1: Drijven in de Dode Zee

Dit warme gevoel suddert door tijdens de rit langs de oneindige woestijnen en Arabische dorpjes en door het machtige drijven in de Dode Zee. Op deze eerste dag vertrekken we, na de nacht in dit warme familiebad – naar de Dode Zee. Hier slapen we in een paradijs. Vanuit een rit door de stoffige woestijn beland je in een hemelse groene oase. Ik voel me Aladdin en Jasmine tegelijk. Ik waan me in het sprookje van de 1001 nachten en ik zie nog net geen vliegend tapijt langs vliegen. De zonsondergang vergeet ik nooit meer, net zoals het drijven in de Dode Zee terwijl je zwaait naar Israël.

Dag 2: ON THE ROAD

Het gevoel mijmert verder door de interessante geschiedenis van het land, de intrigerende cultuurverschillen en bijzondere gesprekken met de lokale bevolking. Deze rit van zes uur is bijzonder te noemen. Van zandstormen tot broodjes falafel, van oneindige wegen tot militair oponthoud. De aankomst in het stadje Wadi Musa is meer dan sprookjesachtig.

Dag 3: Magisch Petra

Het gevoel zweeft vervolgens door bij aankomst in magisch Petra. We zijn vroeg in de ochtend voor de zonsopgang aanwezig, nemen een alternatieve route en zien niet meer dan één Japanner en twee Amerikanen. Het wonder neemt je mee en houdt je vast tot je de laatste stap weer uit de oude stad Petra zet. De kleuren van de rotsen zijn onbeschrijflijk, net zoals de zon die zich vroeg in de ochtend over de rotsen werpt. De altijd wisselende inval van gouden zonnestralen op de rode, gele, zwarte en roze steentinten zorgen voor een schitterend kleurenpalet. Wanneer je aan het eind van de smalle kloof Al Khazneh tevoorschijn ziet komen, snap je waarom dit één van de wereldwonderen der aarde is. We nemen een route die ons over de berg naar de ‘place of sacrifice’ leidt en vervolgens een pad laat slingeren dwars door de magische oude stad. Bijna verdwaald tollen we hand in hand langs de rotsformaties en bouwwerken en vanuit het niets zijn daar twee bergbewoners. Een oude vrouw en haar dochter, met de ketel Jordaanse thee op het vuur.

EeN rinkelende dans

Het inmiddels tintelende gevoel vliegt door en droomt ‘s avonds een betoverende droom in het Bedoeïenenkamp in Little Petra. We spreken met Ismael en Mahmoud over het leven in de woestijn. We drinken samen liters thee, terwijl we discussieren over het leven en alles dat zij ons biedt en daarbij ook afneemt. In een vat in de grond wordt een authentiek Jordaans gerecht voorbereid: Zarb. Een kampvuur, een muzikant en een rinkelende sjaal om mijn heupen maakt mijn nacht onvergetelijk. Is het de omgeving? De kneuterigheid van het kamp? De zonsondergang vanaf de berg? De rode tinten? De fantastisch lieve en gastvrije Bedoeïenen Ismael en Mahmoud? Hun persoonlijke verhalen over het woestijnleven? Het dansen rondom het kampvuur? Feit is dat ik ben verkocht. Het is het sprookje van 1001 nachten in één nacht.

Dag 4: VERBAZINGWEKKEND WADI RUM

Vroeg in de ochtend, met het gevoel warmer dan ooit tevoren, hijsen we ons op een kameel en rijden we de woestijn van Wadi Rum in: een enorme rode vallei van zand waar je omarmd wordt door oprijzende rotswanden van zandsteen en graniet. Ik voel me ‘Laura of Arabia’ terwijl ik me verwonder over deze uitgestrekte wildernis én het feit dat we op een paar kilometer afstand van intrigerend Saudi Arabië rond hobbelen. Wadi Rum is een tijdloze plek, vrijwel onaangetast door de mensheid en haar destructieve krachten. Hier is het weer en de wind die de imposante, torenhoge wolkenkrabbers hebben gesneden. Dat wij ons langzaam op verantwoorde kamelenkracht naar het hart van de woestijn mogen begeven is een cadeautje.

Dag 5: VIJFTIG TINTEN ROOD

De nacht in de woestijn is meer dan bijzonder. Het kamp heeft uitzicht op het Burrah Canyon gebied. Wadi Rum kleurt mee met de zon en dat is één van de mooiste natuurverschijnselen die ik ooit heb gezien. De rotstinten dwalen van geel naar oranje en van rood naar het diepzwart van de nacht – wanneer je het kamp iets uitloopt en in complete duisternis staat zijn er een miljoen sterren te tellen. Na een nacht in de tent beklimmen we onze kameel weer voor de tweede tocht door Wadi Rum. Inmiddels weet ik hoe ik op een kameel kan rijden zoals een echte Bedouin dat doet, red ik R. heldhaftig door behendig mijn kameel naar hem te sturen omdat hij zijn teugel verliest en word ik vervolgens overladen met complimentjes door onze lokale gids. ‘Good camel wife. Good Bedouin wife. Nice. Much nice’. Het kleurenspectrum tijdens deze tocht blijft me verbazen. We genieten van dit schaarse moment. Wadi Rum is onvoorstelbaar prachtig, en na onze laatste meters hobbelen besef ik me dat ik dit korte leven als woestijnvrouw ga missen.

Dag 6: Aqaba

Nog sterren natellend komen we aan in Aqaba, een havenstad met uitzicht op Israël, Egypte en Saudi-Arabië. De onderwaterwereld van de Rode Zee is mooi, maar Aqaba is een toeristische badplaats en heeft iets over zich dat ik niet kan waarderen na onze wonderlijke tochten. Ik heb dan ook niets anders gedaan dan wegdromen bij herinneringen.

Dag 7: Van Aqaba naar Amman

Ons vastklampend aan het laatste sprankje gevoel nemen we de lokale bus terug naar Amman. Een rit van zes uur dwars door het land brengt ons terug bij af: vliegveld Amman, waar we ‘s nachts met een brok in onze keel terugvliegen naar Amsterdam.

De reis naar Jordanië in een notendop. Alle verhalen zijn na te lezen met natuurlijk nog veel meer foto’s. Ik ben thuisgekomen met wederom een backpack vol ervaringen en een stukje hart dat is ingenomen door het Midden Oosten. Ruil mij maar om tegen acht kamelen. Was dit verhaal niet genoeg? Dan neem ik je graag nog even mee in bewegend beeld. Vergeet je geluid niet aan te zetten.

ABOUT THE AUTHOR

What about her is the blog of philosophical travel addict Laura (1988). She is continuously wandering around the world in search of hotspots and perfect places on planet Earth, while persuading others to follow their dreams. Like to know even more?