“The little fishing boat anchors right off the shore of Gili Meno. There are no docks here on this island. You have to roll up your pants, jump off the boat and wade in through the surf on your own power. There’s absolutely no way to do this without getting soaking wet or even banged up on the coral, but it’s worth all the trouble because the beach here is so beautiful, so special.” 

The travelogue will be available in English soon.

“The little fishing boat anchors right off the shore of Gili Meno. There are no docks here on this island. You have to roll up your pants, jump off the boat and wade in through the surf on your own power. There’s absolutely no way to do this without getting soaking wet or even banged up on the coral, but it’s worth all the trouble because the beach here is so beautiful, so special.” 

Op deze heerlijke zondag (sonsbeek theater avenue, helemaal goed!) een paradijselijk postje over onze trip naar de Gili eilanden. Weinig foto’s en dat heeft twee redenen: de Gili’s nemen je volledig mee in haar rust en romantiek, en…het fototoestel was verzopen tijdens een snorkelduik. Daarom hebben we ook nauwelijks foto’s van Bali. Maar we houden het in ons hoofd en hart.

De Gili’s bestaan uit drie pareltjes van eilanden nabij de kust van Lombok in Indonesië: Gili Trawangan, Gili Air en Gili Meno. Gili Trawangan is prachtig, maar helaas al ontdekt door resort-toeristen, respectloze toeristen en vol met barretjes met harde muziek en dronken volk. Dus daar zijn we dan ook niet gebleven. Gili Air is een stuk rustiger, dat was fijn, maar ons hoogtepunt: Gili Meno. Daar waar de tijd een beetje heeft stilgestaan en de rust daadwerkelijk nog te vinden is. Paradijselijke rust. Met een vissersbootje vlak voor de kust gedropt worden en jezelf door de zee met backpack en al het strand op hijsen. Her en der een koets met paard, maar het eiland is zo klein dat je in anderhalf uur om het eiland heen kunt lopen en bestaat voornamelijk uit een kleine lokale community van vissers. Nauwelijks toeristen. De wandeling om het eiland was prachtig. De witte steen in de vorm van een hart die ik vond tijdens deze wandeling koester ik. En als ik er naar kijk ben ik een klein beetje terug.

Fantastische onderwaterwereld om te snorkelen en duiken. We hadden een fijne lokale vissersboot geregeld en deze bracht ons bij geweldige snorkel plekken. We zwommen met zeeschildpadden, tropische vissen en langs het mooie Meno Wall, een rif met ontzettend veel schildpadden. Zwemmen met een schildpad is iets dat je niet snel vergeet. Maar ook vanaf het strand zie je de meest kleurrijke vissen, zwierige anemonen en bijzonder koraal. Er is verder eigenlijk niet heel veel te doen op de Gili’s behalve relaxen: en dat deden we. Na de hectiek van Singapore en Kuala Lumpur en de pittige jungle van Sumatra was dit precies wat we nodig hadden.

Ik herinner me rust. Het voelt als een vage droom, alsof het niet helemaal bestond. Het fijne gevoel van samen zijn. Het gevoel dat de wereld om ons draaide en er verder niemand was. Geen goed of kwaad. Geen zwart of wit. Geen zorgen. Eventjes geen gemis. Alleen maar rust, romantiek, verwondering en dankbaarheid. Het rieten hutje waar de zon elke ochtend als duizend sterren naar binnen scheen. Een buitendouche. Heerlijk eten, verkoelende drankjes, de prachtige azuurblauwe zee en witte stranden, een goed boek en elkaar. Beter kon het niet.