TRAVEL / Indonesië: Orang-oetans in het wild in Bukit Lawang

50

Meer dan een jaar geleden vertrok ik samen met mijn wederhelft (waarmee ik toen krap drie weken samen was- je bent impulsief en reislustig of je bent het niet, en wat is er mooier dan dat delen en elkaar op zo’n bijzondere manier leren kennen?) naar Indonesië met onze backpacks op onze rug. Motto: we-zien-wel. Een van de plekjes waar we terecht zijn gekomen is het kleine plaatsje Bukit Lawang op Sumatra.

Soms vind je zomaar in je leven een plek waar je wel wat langer zou willen blijven, een plek waarvan je denkt: hier is het mooi en hier voel ik me fijn. Hier wil ik voor altijd blijven. Ik ken die plek en het heet Bukit Lawang. De naam betekent letterlijk “deur naar de heuvels”. Een klein dorpje op zo’n 90 kilometer ten noordwesten van de stad Medan, de hoofdstad van Sumatra. Ongerept Sumatra. En die reis van 90 kilometer duurt lang. Met verschillende gammele bussen  tussen de kippen en de kinderen op het dak hebben we er uren over gedaan (bestaat het wel?), wat een bijzonder gevoel. En het bestond.

Bukit Lawang is één van de weinige plekken op aarde waar je orang-oetans in het wild kan zien. We hebben er fantastische locals ontmoet. Samen fijne muziek gemaakt, interessante gesprekken over de cultuur, de gebeurtenissen en gewoon over het mooie leven zelf gehad, er is een vuurvliegje voor me gevangen, er werd met een lampje op het voorhoofd en een spies vis gevangen in de rivier voor boven het vuur….Puur ten top. We sliepen in een hoge boomhut waar we gezelschap hadden van onze huisspin Henk (Green Hill) maar zaten eigenlijk bijna elke avond bij Indah en zijn daar later ook heen verhuisd. Fantastische mensen. Heerlijk eten. Fijne Bintang. Bukit Lawang maakte zo’n indruk dat we niet meer naar het Toba-meer zijn gegaan. Wat een plekje op aarde, het ontneemt je de adem, het houdt je vast en laat nooit meer los.

En daar is een van mijn vele dromen in vervulling gegaan: oog in oog staan met de bedreigde orang-oetan. Magisch. Daar stond ik dan, na uren geklauterd te hebben in de vochtige jungle. De wonderlijke, immens grote en oneindige jungle. We hebben een trektocht van twee dagen gedaan met een local die ook zorgde voor fantastisch eten: nasi door zijn mams in een bananenblad en geweldige kookkunsten langs de rivier. Uren klauteren, klimmen, dalen, rivieren oversteken, aan lianen hangen, midden in de jungle op een matje slapen….En daar was ze dan met haar kleine. De tranen liepen over mijn wangen en dit beeld hoop ik voor altijd vast te houden. Ik hoop er ooit mijn kleine Laura-en Robertjes in houtje touwtje jasjes mee naar toe te nemen, laten we hopen dat er tegen die tijd nog orang-oetans leven.

596

597

600

606

610

612

614

618

619

620

621

627

628

629

Azië, Cultuur, DESTINATIONS, Indonesië, Local Life, Nature, Outdoor Adventure, Sumatra, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories, Wildlife

Leave a reply

50 comments

  1. Michelle @ The World is a Book 23 juli, 2013 at 09:29 Beantwoorden

    Wat een mooi verhaal en prachtige foto’s! Mijn papa is in Jakarta geboren toen mijn opa en oma er tijdelijk woonden voor werk. Toevallig hadden we het er gisteren over dat we eigenlijk wel met zijn allen een keertje terug willen en een rondreis willen maken; Sumatra kwam ook aan bod. En nu wil ik helemaal. Prachtig! PS naar he, al die foto’s kwijtraken. Ik heb er ook niet veel meer (stomme computer), maar gelukkig zitten de mooiste herinneringen in ons hoofd en hart.

  2. ikbenirisniet 24 juli, 2013 at 00:06 Beantwoorden

    Jeetje.. Wat klinkt dat mooi zeg. En op de foto’s lijkt het ook prachtig inderdaad. Wauw! Gaaf dat je dit allemaal hebt mogen meemaken. Ik ben blij dat je de foto’s en verhalen dan weer op je blog zet zodat ik, als niet-zo-reisluchtig type, er ook een beetje van mee kan genieten :D

  3. Marlou 24 juli, 2013 at 10:23 Beantwoorden

    Ohhh dat is zo herkenbaar, foto’s kwijt zijn :( Mijn harde schijf is enkele jaren geleden gecrasht waardoor (bijna) al mijn India foto’s zijn verdwenen. Ik heb ze gelukkig geprint en in een fotoboek, maar de digitale bestanden zijn foetsie en dat is soms best stom… Gelukkig heb je nog wat mooie dingen kunnen bewaren. Ik vind die jongen met piercings echt zo schattig, ha :) 100% zeker dat ik ook een foto van hem zou hebben gemaakt.

  4. Mariska - Salt & Sugar 24 juli, 2013 at 12:44 Beantwoorden

    Wat een prachtige, geweldige foto’s! Ik kreeg zelf bijna tranen in mijn ogen van dat stukje over de oerang oetan. Ik ben zo gek op dieren! Zo heb ik tijdens mijn reis naar naar Australië in maart bij het duiken een schildpad gezien (zo’n grote groene echte WNF schildpad). Nou, tranen in m’n duikbril.

  5. Des 25 juli, 2013 at 05:03 Beantwoorden

    Ugh, wat beschrijf je dat prachtig. Ben dan als Indonesische zo trots dat je dat gevoel bij “ons” heb weten te krijgen. Ik weet niet of je weleens op Lombok bent geweest, maar bij deze: een tipje.
    ps. wat ben je prachtig!

    • Laura - what about her 25 juli, 2013 at 09:39 Beantwoorden

      Wat een lief bericht! Ik wil echt dolgraag meer landen in Indonesië gaan ontdekken. Ik ben tien minuutjes op Lombok geweest toen ik met de boot van Bali naar de Gili Islands ging. Het lijkt me ook prachtig, mijn vriend is er wel geweest en was ook erg onder de indruk. We zijn aan het kijken voor komend voorjaar en als het toch weer Azië wordt (ik wil ook heel graag terug naar Afrika óf Zuid-Amerika ontdekken) wil ik naar de Filipijnen en Sulawesi. En India.

  6. Lyanne 25 juli, 2013 at 07:49 Beantwoorden

    Wauw wat een foto’s! Lijkt zo uit een reisgids te komen! Ik zou heel graag een keer naar Indonesie willen. Hopelijk komt dat er ooit nog een keer van. Ik vind het trouwens helemaal niet raar om na drie weken samen op vakantie te gaan. Weet je tenminste gelijk of het was is of niet toch? ;)

    • Laura - what about her 25 juli, 2013 at 09:41 Beantwoorden

      Haha, dat klopt! Een reispartner als je gaat backpacken is alleen nog wel iets belangrijker dan een vakantiemaatje. Dan weet je pas echt wat je aan elkaar hebt. We waren ook heel nuchter, als het niet zou gaan zouden we gewoon splitsen en alleen reizen. Maar het was fantastisch en nu wonen we alweer een tijd samen. En hebben we heel wat meer reisjes gemaakt samen.

  7. Simone 25 juli, 2013 at 15:49 Beantwoorden

    Ooo mooi! Indonesie vind ik fantastisch. We zijn een paar jaar geleden op de Sunda eilanden geweest en willen dus heel erg graag nog een keer naar Sumatra. En na het lezen van jouw verhaal en het zien van die foto’s weet ik het zeker; dat gaat niet meer zo lang duren!

  8. Shanti 25 juli, 2013 at 20:56 Beantwoorden

    Ooooh wauw wat geweldig! Ik krijg hier echt de reiskriebels van..mijn vriend en ik hebben het er al een tijdje over om te gaan backpacken door India of Indonesie en nu wil ik nog liever! Helaas heeft hij momenteel te weinig dagen om echt een paar weken samen weg te kunnen (hij doet mee met de Dakar rally) maar ooit komt het ervan..dit plaatsje gaat in ieder geval op mijn wishlist!

  9. Jennifer 26 juli, 2013 at 15:09 Beantwoorden

    Ik krijg vaak tranen in mijn ogen van jouw verhalen en foto’s. Indonesië, Jakarta .. daar wil ik nog een keer naartoe. Mijn opa heeft daar als soldaat-chirurg gewerkt tijdens de oorlog daar. Op een dag is hij beschoten en geraakt en door een familie daar opgevangen en verzorgd. Vele soldaten zijn nooit teruggekeerd uit Indonesië, ook al waren ze nog in leven, maar de familie heeft gezorgd dat mijn opa huiswaarts kon als een gezond man. Zonder hen was mijn papa er niet geweest en ook ik niet. Ik wil die familie (de kinderen zijn nog in leven) bezoeken en alles met mijn eigen ogen zien. De dorpjes die mijn opa in zijn dagboeken heeft beschreven … Als ik er al aan denk dat ik daar op een dag zelf zou kunnen staan, kippenvel! Maar mijn vriend wil niet. Hij vind reizen heel leuk, maar hij wil alleen naar de moderne wereld. Alleen zou ik dan niet zo snel gaan, maar op een dag zorg ik dat ik daar sta. Met backpack, omdat het gewoon kan. Jouw foto’s en verhalen bewijzen het dat je als blonde, jonge, blanke vrouw daar ook over straat kan. Heerlijk!

  10. ManOn 29 mei, 2014 at 03:29 Beantwoorden

    Ha Laura! We zijn nu in Sumatra en twijfelden of we nog naar bukit lawang zouden gaan. Maar na het zien van deze foto’s en het lezen van jouw verhaal (ook in ons reisboekje) zijn we om!

    Liefs uit Indonesië, xx

  11. Lisan 4 juli, 2014 at 12:31 Beantwoorden

    Ik ga volgende week naar Sumatra. Heb je alle tickets tussen de eilanden van te voren geboekt? Of had je uberhaupt iets geboekt van te voren? is dat goed te doen daar in Buckit Lawang om een overnachting te vinden? Ik heb tot nu toe niks anders geboekt dan de vlucht naar Kuala Lumpur en daar een overnachting. Van daaruit gaan we naar Medan, deze trip maken die jij ook hebt gemaakt en dan naar Bali. Ben heel erg benieuwd, ik heb er zin in!

    • Laura 7 juli, 2014 at 07:03 Beantwoorden

      Hi Lisan! Wat heerlijk! Wij hebben de reis ook bijna net zo gedaan. Singapore, Kuala Lumpur, Sumatra, Bali en de Gili Islands. Wij hebben enkel de vluchten van tevoren geboekt (maar wij besloten ook pas een week van tevoren dat we weer op reis gingen). Alles met AirAsia, heel goedkoop. Alleen volgens mij vliegt AirAsia niet meer op Medan, dat zou je even moeten checken. Dan gaat er wel een andere lowcost airline! Verder hebben wij geen overnachtingen of andere dingen geregeld, alles ter plekke. Indah is een superleuke plek om te slapen in Bukit Lawang, en in Tangkahan sliepen we in Mega Inn, ook echt super leuk. Doe ze de groetjes ;-). Alvast HEEL veel plezier, je gaat het er prachtig vinden!! Laat me maar weten hoe het was. Vind ik leuk!

Post a new comment

Lees ook:

MINDSTYLE / Tijd

Een kort hersenspinsel, als deze blog verschijnt zit ik namelijk met mijn wederhelft in Antwerpen. Genieten. Vintage, drankjes, lekker eten, inkopen en nog meer genieten. ...