TRAVEL / Stéphanie: alleen naar Azië

60

Weten jullie nog dat ik vertelde over mijn vriendin Stéphanie? Je kunt haar verhaal hier lezen. We hebben jullie beloofd dat ze een gastblog zou schrijven wanneer ze terug is. Ik ontving haar mooie reisverhaal vandaag. Lees, kijk en geniet mee met haar verhaal.

Geschreven door Stéphanie – Vandaag vertel ik jullie over mijn reis door Maleisië, Bali en de Gili Eilanden. Inmiddels ben ik alweer een paar weekjes thuis en besef ik me des te meer hoe mooi en bijzonder de reis  geweest is voor mij. Ik vond het doodeng om te gaan: het ticket boeken en de reis voorbereiden was zo moeilijk nog niet- maar ik moest het ook nog echt gaan doen en dat was toch wel een heel ander verhaal. Op Schiphol was ik behoorlijk zenuwachtig, ik wist dat vanaf het moment dat ik afscheid zou nemen van mijn familie ik de komende 4,5 week volledig op mezelf aangewezen zou zijn. Dat moment was moeilijk, maar ik ging.

Kuala Lumpur en Malakka, Maleisië – de eerste ontmoeting
Voor de eerste nacht had ik al een kamer geboekt, zodat ik daar de eerste dag niet naar hoefde te zoeken. Dit was een door Laura geadviseerd hostel in Kuala Lumpur in de wijk Bukit Bintang, toch wel apart dat je weet dat ook zij hier geweest is. De eerste avond zat ik op het terrasje voor het hostel te kijken waar ik de volgende dag naartoe zou gaan, toen ik aan de praat raakte met een mede reiziger. Met hem heb ik de eerste dagen van mijn reis doorgebracht. Samen zijn we naar het stadje Malakka geweest, een prachtige stad met veel cultuur en er is ook nog wat Nederlandse architectuur te bewonderen.

Cameron highlands en alleen verder richting Penang, Maleisië
De dag erna reisden we door naar de Cameron Highlands, hoog in de bergen, even weg van de klamme hitte, omgeven door prachtige theeplantages. We hebben heerlijke wandelingen gemaakt, veel aardbeien, overheerlijke hamburgers en natuurlijk niet te vergeten: de Engelse strawberry scones gegeten. Na 3,5 dag met elkaar te hebben gereisd was het tijd om verder te gaan, mijn reis vervolgde ik alleen naar het stadje Penang. De busreis duurde langer dan ik had verwacht waardoor ik pas ‘s avonds laat aankwam. Het regende keihard en daar stond ik dan, op een verlaten busstation. Haha, dat is toch wel wat minder dan hoor, in je eentje. Gelukkig sprak een van oorsprong Indiase man mij aan en hij vertelde me welke bus ik het beste kon nemen en waar ik uit moest stappen. Eenmaal aangekomen in de juiste straat kwamen er meteen al mensen op me af gerend of ik een kamer zocht. Die had ik dus al snel geregeld. 

Langkawi, Maleisië – tempelbezoek en het makkelijke contact met reizigers
De volgende dag besloot in niet lang in Penang te blijven, dus ik regelde meteen al een kaartje voor de ferry naar Langkawi. Ik had dus maar een dag in Penang en ik wilde in elk geval een tempel bezoeken. Een oude man met enkel één voortand, die geen Engels sprak, probeerde me met allerlei hand gebaren en het busnummer op zijn hand geschreven uit te leggen hoe ik er moest komen. Die ochtend bracht ik door met een vrouwtje uit Afrika, die ook naar dezelfde tempel ging als ik, de middag bracht ik alleen door en in de avond liep ik een Engelse jongen tegen het lijf waar ik de hele avond mee door heb gebracht. Zo makkelijk maak je dus contact en ben je vrijwel nooit alleen. Toch was ik blij dat ik besloten had maar 1 dag te blijven, Penang was niet wat ik ervan had verwacht, dus hop, door naar het mooie eiland Langkawi.

Langkawi – dansen in de regen 
Volgens de lonely planet zou Cenang Beach het meest druk bezochte strand zijn, dus ik besloot daar naartoe te gaan. Eenmaal aangekomen op het strand  keek ik om me heen en het enige dat ik zag waren enkel een paar mensen, nog nooit was ik op zo’n rustig stand geweest, heerlijk. In het water sprak ik een meisje aan, zij was samen met een vriendin een paar dagen op Langkawi. Ze gaven beide vrijwillig Engelse les in Cambodja (Siem Reap) en hadden even vakantie. Ze vroeg of ik bij hun kwam liggen en vanaf dat moment hebben we vier dagen samen doorgebracht. De tweede avond gingen we naar een beachparty, waar we uiteindelijk tot midden in de nacht in de stromende regen hebben gedanst. Een avond om nooit te vergeten. Mijn laatste twee dagen, voordat ik naar Bali zou vliegen, bracht ik alleen door. Ik ging met de kabelbaan waar je op grote hoogte prachtig uitzicht had en ik bezocht een prachtige waterval samen met een Nederlands stel. De laatste dag heb ik doorgebracht op het strand, muziek, boekje, zon, zee, rust, genieten!

Voet op Balinese grond
En toen was het tijd om Maleisië te verlaten, ik besloot vanaf Langkawi te gaan vliegen naar Kuala Lumpur i.p.v. eerst met de ferry en dan met de bus of trein te gaan. Nu kon ik namelijk bijna gelijk door met het vliegtuig naar Bali. Ik besloot te overnachten in Denpasar en de volgende dag door te reizen richting het noorden. Met de bemo ging ik eerst naar een tempel die ik graag wilde zien, het busje had nogal moeite om er te komen haha en ik zag alleen maar van die dure wagens rijden met privé chauffeurs. ‘Doe ik iets fout’, dacht ik toen nog….. Ik liet me door mijn privé chauffeur (haha) afzetten in het stadje Jatiluwih. Dit keer ook hoog in de bergen omgeven door prachtige rijstvelden. Een beter uitzicht kun je je niet wensen.

De reis met een idiote Fransman en privéchauffeur richting Munduk, Bali
Ik raakte aan de praat met een privé chauffeur en ik vertelde hem dat ik de volgende dag naar het plaatsje Munduk wilde gaan. Hij vertelde dat zij de volgende dag ook naar Munduk zouden gaan en hij wilde mij wel meenemen. Zijn klant bleek een Franse man van 78 jaar te zijn met als hobby fotografie, onderweg zouden ze regelmatig even stoppen op mooie plekken om foto’s te maken. Dat vond Stephie natuurlijk helemaal niet erg. Bij het zien van zijn foto’s had ik wel erg veel spijt dat ik mijn eigen spiegelreflex niet mee had genomen, maar goed- je kunt niet alles hebben. De Fransman bleek zo gek als een deur en de privé chauffeur net zo. Uiteindelijk heb ik drie dagen met hun doorgebracht en heb ik ontzettend veel gezien en gelachen. De Fransman zou zijn reis verder vervolgen op Java en ik wilde graag naar het boeddhistische klooster om mee te doen met een meditatieprogramma. Volgens de privé chauffeur was dit niet mogelijk en hij heeft voor mij gebeld om dit na te vragen. Het bleek toch niet te kunnen, dus ik moest mijn plannen wijzigen. Diezelfde avond ging ik samen met de privé chauffeur iets drinken bij een cafeetje aan het strand in Lovina. Er kwam een jongen bij ons aan tafel zitten en de privé chauffeur vertelde hem dat ik wilde gaan mediteren maar dat dit niet kon. Die jongen vertelde toen dat hij al 19 jaar meditatie beoefend en mij wel wilde helpen.

Een week privéles in meditatie – toeval of lot?
Net of het zo moest zijn komen de juiste mensen op het juiste moment op je pad. De jongen, Daniël, haalde mij de volgende dag op en we reden samen op zijn scooter naar een prachtige waterval. Daar kreeg ik voor het eerst les in mediteren. Wat een ervaring en wat een wijsheid kreeg ik te horen. Ik heb zeven dagen met hem doorgebracht, ’s ochtends en ’s avonds oefende ik, en tussendoor liet hij me alle mooie plekjes in de omgeving zien. Ik ben hem ontzettend dankbaar voor wat hij mij allemaal geleerd heeft, ik heb nog nooit iemand ontmoet die zoveel mensenkennis heeft,  ondanks dat hij mij niet kende kon hij dwars door mij heen kijken en wist precies de juiste dingen te vertellen.

Gili Meno – rust en tijd voor gedachten en snorkelen in de prachtige onderwaterwereld
Eigenlijk wilde ik helemaal niet weg, maar ik wilde toch ook nog de Gili eilanden bezoeken. Daniël zette me af in het stadje Amed en vanaf daar zou ik met de boot naar Gili Meno gaan. Ik besloot te gaan voor rust, dus Gili Meno was de beste keuze voor mij. De boottrip was meer dan vreselijk, de zee was ruig en oh man, ik kan niet uitleggen hoe erg dat was. Ik ben nog nooit zeeziek geweest, maar toen: pfff. Ik was blij dat ik van de boot af kon, vond een leuke bungalow waar ik kon slapen en vertrok naar het strand. Wat een rust, helder blauw water en witte stranden. Mooier kon gewoon niet. ’S Avonds ging ik wat eten bij een café aan het strand, ik zat nog geen minuut alleen en werd door een grote groep al gevraagd of ik er bij wou komen zitten. De volgende ochtend had ik geen water in mijn bungalow, de eigenaar was ook nergens te bekennen, dus ik besloot op zoek te gaan naar een andere verblijfplaats. Ik kwam een meisje tegen van de vorige avond en we besloten samen een kamer te delen, erg gezellig! Ik heb vier heerlijke dagen gehad op het eiland, elke ochtend ging ik snorkelen en zwemmen met prachtige lichtgevende visjes en ook heb ik super grote schildpadden mogen bewonderen. Prachtig, die onderwaterwereld. In de middag genoot ik van het strand en de zon, lekker eten, smoothies, beetje wandelen en in de avond zaten we met de locals van Gili Meno rond een kampvuurtje, aten we maiskolven en maakten ze muziek.

Terug naar de kern
Ik had nog een dag langer kunnen blijven, maar ik besloot toch nog voor één dag terug te gaan naar Lovina. Mijn laatste dag ging ik samen met Daniël naar de waterval waar we op de eerste dag ook zijn geweest. Ja, ik ben blij dat ik dat toch nog een laatste keer heb kunnen zien. De volgende dag bracht Daniël me naar het vliegveld, vanaf Denpasar zou ik terug naar Kuala Lumpur vliegen en dan de volgende dag terug naar huis. Ik besloot weer naar hetzelfde hostel te gaan als waar ik de eerste nacht heb geslapen. Die avond nam ik een heerlijke Thaise massage van 1,5 uur (of nou ja, heerlijk, het voelt als een complete marteling op het moment zelf maar daarna voel je je als herboren). Mijn vliegtuig vertrok pas in de avond dus ik had nog even tijd om te shoppen. En toen, toen was het echt tijd om te vertrekken. De tijd is werkelijk waar omgevlogen, het voelde onwerkelijk, alsof alles niet gebeurd was, ik wilde ook nog helemaal niet weg, ik wilde nog een maand, of nee wel 2, 3, 4 maand erbij! Maar dat kon niet, ik moest naar huis.

Hoe kijk ik erop terug en zou ik het weer doen?
Ik zou het absoluut meteen weer doen en ik zou willen dat ik het veel eerder had gedaan, de angst van te voren was absoluut niet nodig. Toen Laura van tevoren vertelde dat het helemaal niet eng is en juist leuk, dacht ik ja, dat zal wel, ik vind het doodeng. Maar nu, nu kan ik het zelf ook echt beamen, het is niet eng: het is geweldig. Natuurlijk heb ik ook wel momenten gehad dat ik me even rot voelde, of even niet zo goed wist wat ik moest doen (dat is logisch), maar al met al is het een ervaring om nooit te vergeten en ik had het voor geen goud willen missen. Ik heb een hele andere wereld mogen zien, het heeft me een hele andere kijk op dingen gegeven, ik heb prachtige mensen mogen ontmoeten, mooie dingen mogen zien en meemaken. Ik mis het nu al en als ik nu meteen het vliegtuig kon pakken dan deed ik dat: ik heb het reisvirus volgens mij ook te pakken gekregen.

Wat zou ik anders gedaan hebben?
Ik zou mijn backpack lichter maken, hij was 12 kilo, maar dat is toch wel iets te zwaar vond ik. Ook heb ik ervoor gekozen een kleine compact camera mee te nemen i.p.v. mijn spiegelreflex, ik denk (maar twijfel nog steeds een beetje) dat ik hem de volgende keer wel mee zou nemen. En verder, tja…ik zal vast voor sommige dingen wel teveel betaald hebben en er zijn altijd wel dingen die anders hadden gekund, maar ach, who cares! Voor de mensen die twijfelen of bang zijn om te gaan, daar kan ik maar één ding tegen zeggen en dat is dat het absoluut niet nodig is. Ga en volg je droom, je hebt niets te verliezen!

1660

1661

1663

1664

1665

1666

1667

1669

1671

Beeld: Stéphanie

TRAVEL, Travel Tips & Inspiration

Leave a reply

60 comments

  1. Josianne 30 oktober, 2013 at 11:18 Beantwoorden

    Wauw, wauw wauw, wat ontzettend gaaf! Leuk om dit soort verhalen te lezen, zeker omdat ik zelf vaak een zon, zee strand vakantie heb en niet veel bijzonders doe (ja Laura, ik weet dat ik ook moet gaan ;) )

  2. Debby 30 oktober, 2013 at 11:20 Beantwoorden

    Damn dit is echt te gek! Ik ervaar nu dezelfde spanningskriebels mwihi, voor het eerst heel ver weg en alleen backpacken. En ik twijfel ook om mijn spiegelreflex mee te nemen, maar ik wil gewoon bloggen als ik daar ben… Dus ja, toch maar wat dure spullen mee.. Geweldig dat je gegaan bent :D

    • car insurance 5 juni, 2016 at 09:43 Beantwoorden

      Full-size cars tend to use credit scores are carried out just how incredibly important to consider the various pros and cons for yourself as a matter of seconds. onlytolerance is clearly reflected in consumer feedback at the costs of some misleading firms. Check the other drivers is to be granted discounts and additional to the speed limit by forinsurance, the internet and looking to simply enter the social media – free from debt, playing the “helpless female” roles, these types of coverage you are likely to pay an chargeinjuries to others if one of the common 25/50/25 minimum coverage up to 30% on the type of policy is that if the internet and get it is often forgotten, whenor twice in having a clean no-claim bonus, they will make your decision if you’re young and healthy credit history. The Sea of Cortez. A dive trip to an existing emergingare forced to file! She did everything that you are suddenly surprised and shocked to discover that an earthquake which is the most coverage, for music systems and seatbelts along theirwho fixes your score will suffer. If your partner to lower the expense of maintaining a good company is not necessary to do the program will give up one of company,the same amount of money. It’s much easier to deal with someone who has knowledge of finance and ways in keeping lower car insurance for teenagers can take the same asstress, and making endless phone calls or in case of an ideal position for “best rates trucking insurance” should get a hold of.

  3. Natasja 30 oktober, 2013 at 11:30 Beantwoorden

    Wauw, zo ontzettend gaaf en knap dat je dat zomaar in je eentje hebt gedaan! Wat een heerlijk verslag, fijn dat je het zo naar je zin hebt gehad. Ik was niet heel enthousiast over Bali, maar daar is geloof ik wel verandering in gekomen!

  4. laura 30 oktober, 2013 at 11:54 Beantwoorden

    Wat enorm stoer dit..
    Het lijkt mij echt verschrikkelijk eng om alleen te reizen, laat staan zo ver.. (ik voel me overdreven snel eenzaam en heb heel snel last van veel heimwee, aansteller.) Maar na dit verhaal ga ik toch een beetje dromen! Wie weet :) ik wil sowieso wel een keer in mijn eentje weg..

  5. Laura 30 oktober, 2013 at 13:55 Beantwoorden

    Oh God, nu wil ik ook vertrekken!
    En bedankt Laura, om dit verhaal van Stephanie te willen delen – de reden waarom ze op haar eentje een reis heeft gemaakt, daar kan ik mij ook echt in vinden.
    Inspirerend stukje internet, hier. Ik zit met een lach tot aan mijn oren :D

  6. Ayla 30 oktober, 2013 at 13:56 Beantwoorden

    Wat een ontzettend inspirerend verhaal. Ik twijfel al jaren over eens alleen om reis te gaan: ik ben maar een klein, kwetsbaar meisje (zo voel ik me als ik denk aan een reis helemaal alleen) en ik vind het gewoon heel eng. Maar jouw verhaal inspireert me: je moet het gewoon doen. Dan pas weet je hoe het is. Jouw reis is prachtig geweest zo te lezen en nu ik over lichtgevende visjes heb gelezen wil ik de Gili eilanden ook wel eens bezoeken!

    Hoe heb jij geboekt? Heb je van te voren het meeste vastgelegd of heb je op je reis zelf een hoop besloten? En bij welke maatschappij heb je geboekt? Even wat praktische vragen, want na dit verhaal denk ik dat ik maar gewoon eens moet gaan in plaats van wachten tot ik iemand tegen kom die met me mee wil.

    • Stephanie 30 oktober, 2013 at 14:22 Beantwoorden

      Ik heb via cheaptickets geboekt, daar vond ik een goedkoop ticket bij Emirates. Erg fijne maatschappij om mee te vliegen!
      Van te voren heb ik niets meer geregeld dan mijn eerste overnachting en de vliegreis naar Bali heen en terug. Verder heb ik alles op de reis zelf besloten, zo kun je namelijk weggaan wanneer het niet naar je zin is, zoals bij mij in Penang. En blijven wanneer het wel naar je zin is, dan zit je nergens aan vast en dat vond ik het fijnst.

      En geloof me, wanneer je het gedaan hebt is het echt niet eng meer, maar ik begrijp je angst nu zeker. Je moet inderdaad niet gaan wachten op iemand die met je mee kan, als je kunt, gaan!

    • Laura - what about her 30 oktober, 2013 at 14:26 Beantwoorden

      Ja, gaaaaan! Al doe ik nu alles met mijn vriend, ik ben ook vaak in mijn eentje weggeweest of ergens gaan wonen in het buitenland. Gaan! En de Gili eilanden zijn prachtig (ik heb er een aparte blog over gemaakt mocht je meer willen zien, zie rechterkolom met reizen). Emirates is inderdaad een hele fijne maatschappij! Tussen den 400 en 600 euro voor een retour is een goede prijs. En niets van tevoren vastleggen, reizen op gevoel is het fijnst, al lijkt het eng.

  7. Sharon Wessels 30 oktober, 2013 at 14:00 Beantwoorden

    Stephanie wat super gaaf om je verhaal te lezen!! Vind je een hele stoere meid hoor!! Ik zou ook wel flink wat zenuwen hebben om alleen op reis te gaan hoor. Vind het echt dapper. Maar geweldig om te lezen dat je zoveel lieve mensen hebt ontmoet. Voor de volgende keer zou ik zeker de spiegelreflex meenemen (niet dat je foto’s niet mooi zijn, want dat zijn ze zeker!) dan kan je net wat mooiere foto’s maken en heb je prachtige herinneringen op beeld. Ben ook heel blij dat ik de mijne mee heb genomen naar Sri Lanka.

  8. Dutchie in Sweden 30 oktober, 2013 at 15:20 Beantwoorden

    heel mooi om te lezen! ik ben nooit zo lang alleen op reis geweest, wel kortere reisjes. Ik ben snap ook wel dat je geen dslr hebt mee genomen, dat hangt vrij zwaar om je nek en je wordt meteen als toerist aangezien. Aan de andere kant ben ik stiekem ook wel weer blij als ik mooie foto’s heb, dus het is altijd wikken en wegen. Heb je al plannen voor de volgende?

  9. Mirthe 30 oktober, 2013 at 18:07 Beantwoorden

    Aaah wat een geweldig verhaal! Superleuk wat je gedaan hebt en hoe makkelijk je mensen leert kennen, als ik dit zo lees zou ik ook wel alleen zo’n reis willen maken. Misschien over een paar jaar als ik het red met mijn studentenbudgetje van dan :) En je mag dan zonder spiegelreflex gereisd hebben maar er zitten prachtige foto’s tussen Stephanie!

  10. Anne 30 oktober, 2013 at 20:32 Beantwoorden

    Wauw wat gaaf om te lezen en heerlijk uitgebreid beschreven :) Ontzettend stoer dat je in je eentje bent gegaan. Ik zou ook doodzenuwachtig zijn, maar ik kan me ook echt voorstellen dat het juist heel fijn is in je eentje. Bijzonder, wat een ervaring!

  11. Marlou 1 november, 2013 at 14:06 Beantwoorden

    Ah ja, wauw, HEEL tof! Ik ben me ook voor aan het bereiden op mijn eerste lange reis alleen (oké, ik was ooit zes weken van huis, maar op taalcursus dus dan ontmoet je sowieso mensen) en moet zeggen dat ik het ook wel spannend vind :) Maar dit bevestigt wel weer dat je écht mensen ontmoet en dat vind ik een geruststelling.

    En het enige waar ik dus nog geen seconde over heb getwijfeld is of mijn dslr mee moet of niet… Want duh (!!), natúúrlijk moet die mee. Ik zou het heel erg vinden als ik hem niet had op de mooiste plekken (plus ik heb helemaal geen compact camera, haha), maar dat ligt natuurlijk ook aan prioriteiten.

    Ga snel maar weer op reis en dan nog eens zo’n fijne gastblog schrijven hier, zou ik zeggen ;)

    • Laura - what about her 1 november, 2013 at 16:52 Beantwoorden

      Jaaaa, zo tof en heerlijk! Alleen reizen is fijn en echt ooooveral ontmoet je nieuwe mensen. Ook in Europa, en zeker tijdens backpacken in verre landen. Heerlijk ♥ inderdaad, mijn spiegelreflex gaat ook absoluut overal mee naar toe ♥

  12. Jennifer 1 november, 2013 at 15:21 Beantwoorden

    Misschien moet ik dan toch maar ok alleen gaan. Ik wil zo graag samen met mijn vriend de wereld zien, maar hij beperkt zich heel erg tot het Westerse. Groepsverkrachtingen in India, gekke verhalen over Thailand. Zonde dat hij zich zo daardoor laat sturen, zelfs nu ik hem prachtige foto’s van jou en Laura heb laten zien kan ik hem niet overhalen om ook die kant op te gaan. Alleen gaan lijkt me dus wel een best goed idee. Of misschien een reismaatje zoeken die wel wilt.

    Ik blijf nog even dromen, want ooit zet ik daar ook voet aan wal!

    • Laura - what about her 1 november, 2013 at 16:55 Beantwoorden

      Ahhh, zo jammer om te lezen. Ik vind dat hij het echt eens moet proberen en dan pas een mening vormen. Probeer een relatief veilig en toegankelijk land zoals Maleisië. Maar inderdaad, als jij het echt wilt en hij absoluut niet…don’t let anyone take your dreams ♥ komen jullie maar eten, dan hebben we hem zo om ;)

  13. Marcella 2 november, 2013 at 23:04 Beantwoorden

    Ik was al benieuwd naar haar reis, maar het klinkt geweldig! Wat tof dat je vriendin zo’n fijne tijd heeft gehad, dat heeft haar zo te lezen erg goed gedaan. Reizen is zo mooi, wat geweldig ook!!

  14. Roxanne 7 november, 2013 at 10:03 Beantwoorden

    Wauw dit verhaal was precies wat ik nodig heb! Ik heb (voor mijn doen) wilde plannen om in het voorjaar naar Azië te gaan om te backpacken, alleen. Dit inspireert me enorm, dankjewel! Ik moet het gewoon doen!

Post a new comment

Lees ook: