Do you remember that I told you about my friend Stephanie? You can read her pre-story here. We promised you that she would write her story down when she gets back.  I received her beautiful travelogue today. Read, watch and enjoy.

Written by Stephanie – Today I am telling you about my trip to Malaysia, Bali and the Gili Islands. I am now a few weeks at home again, and I realize even more how beautiful the trip was for me. I was scared to go: booking the tickets wasn’t so hard but I had to reallt GO and do it- and that was quite a different story. I was pretty nervous at Schiphol, especially the moment where I had to say goodbye to my family. All by myself the next 4.5 weeks.That moment was difficult, but I did it.

Kuala Lumpur, Malacca , Malaysia – the first meeting
For the first night I already booked a room, so I did not had to seek a room. This was advised by Laura: a hostel in Kuala Lumpur in the neighbourhood of Bukit Bintang. Crazy idea that you know she’s been here as well. The first night I was reading in my Lonely Planet where I should go in this big city, when a fellow traveler started talking to me. I spent the first few days of my trip with him. Together we went to the town of Malacca, a beautiful city with lots of culture and there is also some Dutch architecture to admire.

Cameron highlands and only continue towards Penang , Malaysia
The next day we traveled on to the Cameron Highlands, high in the mountains and away from the humid heat, surrounded by beautiful tea plantations. We have lovely walks, lots of strawberries, delicious burgers and of course the English strawberry scones. After 3.5 days of traveling together, it was time to move on. I continued my journey alone to the town of Penang. The bus trip took longer than I expected so I arrived late in the evening. It was raining cats and dogs, and there I was- on a deserted bus station. Haha, that’s quite hard on your own. Fortunately, an Indian man told me which bus I could take. Once in the correct street there were immediately people asking me whether I was looking for a room. I had it arranged quickly.

Langkawi , Malaysia – Temple visit and the easy contact with travelers
The next day I decided not to stay in Penang so I arranged a ticket for the ferry to Langkawi straight away. I had one day left in Penang and I wanted to visit a temple. An old man with only one front tooth, who did not speak English, tried to tell me (using all sorts of hand gestures) a bus number to explain how to get there. That morning I left with a woman from Africa, who also went to the same temple as I did. I spent the afternoon alone and in the evening there was an English boy who seeked contact. It tryly is easy to make contact and you are never alone. Still, I was glad I had decided to leave Penang and went on to the beautiful island of Langkawi.

Langkawi – dancing in the rain
According to the Lonely Planet Cenang Beach would be the most crowded beach, so I decided to go there. Once on the beach, I looked around me and all I saw were just a few people, yet I had never been in such a peaceful setting, it was wonderful. While swimming I started talking to a girl, she was with a friend in Langkawi . They teach English in Cambodia (Siem Reap) and had a short holiday. She asked if I joined them and from that time we have spent four days together. The second night we went to a beach party where we danced until midnight. It started to rain and we were literally dancing in the pouring rain. A night to remember.I’ve spent my last two days alone before I flew to Bali. I visited a beautiful waterfall with a Dutch couple. The last day I spent on the beach with music,a book, sun, sea, rest, enjoyable indeed!

Balinese life
And then it was time to leave Malaysia, I decided to fly to Kuala Lumpur instead of taking the bus. From Langkawi I flew to Denpasar and I was planning on traveling to the north the next day. I went to a temple that I wanted to see. In a van. I only saw expensive cars with private drivers on the way. “Am I doing something wrong” I thought by then….The road was crazy. I left the van in the town of Jatiluwih. High in the mountains, this time surrounded by beautiful rice fields. I couldn’t wish for a better view.

The trip with a crazy Frenchman and private chauffeur to Munduk , Bali
I started talking with a private driver and I told him that I wanted to go to Munduk the next day. He told me that he had to go to Munduk the next day with a guest and he wanted to take me as well. His guest was a hobby photographer and we stopped at all beautiful places to take pictures. It was a Frenchman, 78 years old. The Frenchman was mad as a hatter and the private chauffeur as well. I ended up being three days with them and laughed my ass off. The Frenchman would continue his journey in Java and I wanted to go to the Buddhist monastery to join a meditation program. According to the private driver this was not possible. That same evening I went for a drink at a cafe on the beach in Lovina together with the private driver. There was a guy sitting at our table and the private driver told him that I wanted to meditate. That boy told us that he practiced meditation for over 19 years and wanted to help me.

A week private lessons in meditation – coincidence or fate?
As if it was meant to be the, the right people are at the right time on your path. The boy, Daniel, took me to a beautiful waterfall. I got the first lesson in meditation. What an experience and what wisdom I was told. I have spent seven days with him and in the morning and evening I practiced meditation, and during the day he showed me all the beautiful places in the area to explore. I am grateful that I have met him and for what he has taught me, I’ve never met anyone who has so much people knowledge. Even though he did not know me, he could see right through me and knew exactly who I am.

Gili Meno – Time for thoughts and snorkeling in the beautiful underwater world
Actually I did not want to leave Bali, but I wanted to visit the Gili islands. Daniel dropped me off in the town of Amed and from there I would go to Gili Meno by boat. I decided to go for rest, so Gili Meno was the best choice for me. The boat trip was more than terrible, the sea was rough and oh man, I can not explain how bad it was. I’ve never been seasick, but then I felt it. I was glad I could get off the boat, found a nice bungalow where I could sleep and went to the beach. What a calm, clear blue water and those white beaches..Amazing. At night I went for some food at a cafe on the beach and I was not alone right away.  A large group asked if I would join them. The next morning I had no water in my bungalow, the owner was gone, so I decided to look for another place. I met a girl from the night before and we decided to share a room. I’ve had four wonderful days on the island, every morning I went snorkeling and swimming with beautiful luminous fish and I saw big turtles. Beautiful underwater world. In the afternoon I enjoyed the beach and the sun, good food, smoothies, a little walk and in the evening we sat with the locals of Gili Meno around a campfire, we ate corn and they made music.

Back to the core
I had one more day on Gili Meno, but I decided to go back to Lovina. I went to the waterfall where we have been on the first day with Daniel. The next day Daniel brought me to the airport, from Denpasar I would fly back to Kuala Lumpur and from there back home. I decided to sleep where I had been the first night. That evening I took a relaxing 1,5 hour Thai massage (or well, relaxing, it feels like a complete torture at the time but after you feel reborn). My plane left that evening so I had some time to shop around. And then it was really time to leave. The time went so fast, it felt unreal, as if everything had not happened. I still did not want to leave, I wanted another month, or 2 , 3 , 4 months…I had to go home.

How do I look back on it and would I do it again ?
I would definitely do it again right away, and I wish I had done this much earlier. The fear beforehand was totally unnecessary. When Laura told me in advance that it is not scary and just amazing, I thought: yeah, sure. But now I can actually agree, it’s not scary: it’s great. Of course I’ve had moments when I felt as bad as I could feel, or just did not quite know what to do, but all is an experience you will never forget. I have seen a different world, it has given me a whole different perspective on things. I had the pleasure of meeting wonderful people and I saw beautiful things. I miss it already and if I could catch a plane right now, I would.

What would I have done differently ?
I would make my backpack more light, it was 12 pounds but that’s quite a bit too heavy. Also, I have chosen to take my SLR instead of a small compact camera. And well..I probably paid too much for some things for sure and there are always things that would have been better doing in a different matter but hey, who cares! For those who have doubts or are afraid to go there, I can only say one thing and that is that it is not necessary. Go and follow your dream, you have nothing to lose!

Pictures: StéphanieWeten jullie nog dat ik vertelde over mijn vriendin Stéphanie? Je kunt haar verhaal hier lezen. We hebben jullie beloofd dat ze een gastblog zou schrijven wanneer ze terug is. Ik ontving haar mooie reisverhaal vandaag. Lees, kijk en geniet mee met haar verhaal.

Geschreven door Stéphanie – Vandaag vertel ik jullie over mijn reis door Maleisië, Bali en de Gili Eilanden. Inmiddels ben ik alweer een paar weekjes thuis en besef ik me des te meer hoe mooi en bijzonder de reis  geweest is voor mij. Ik vond het doodeng om te gaan: het ticket boeken en de reis voorbereiden was zo moeilijk nog niet- maar ik moest het ook nog echt gaan doen en dat was toch wel een heel ander verhaal. Op Schiphol was ik behoorlijk zenuwachtig, ik wist dat vanaf het moment dat ik afscheid zou nemen van mijn familie ik de komende 4,5 week volledig op mezelf aangewezen zou zijn. Dat moment was moeilijk, maar ik ging.

Kuala Lumpur en Malakka, Maleisië – de eerste ontmoeting
Voor de eerste nacht had ik al een kamer geboekt, zodat ik daar de eerste dag niet naar hoefde te zoeken. Dit was een door Laura geadviseerd hostel in Kuala Lumpur in de wijk Bukit Bintang, toch wel apart dat je weet dat ook zij hier geweest is. De eerste avond zat ik op het terrasje voor het hostel te kijken waar ik de volgende dag naartoe zou gaan, toen ik aan de praat raakte met een mede reiziger. Met hem heb ik de eerste dagen van mijn reis doorgebracht. Samen zijn we naar het stadje Malakka geweest, een prachtige stad met veel cultuur en er is ook nog wat Nederlandse architectuur te bewonderen.

Cameron highlands en alleen verder richting Penang, Maleisië
De dag erna reisden we door naar de Cameron Highlands, hoog in de bergen, even weg van de klamme hitte, omgeven door prachtige theeplantages. We hebben heerlijke wandelingen gemaakt, veel aardbeien, overheerlijke hamburgers en natuurlijk niet te vergeten: de Engelse strawberry scones gegeten. Na 3,5 dag met elkaar te hebben gereisd was het tijd om verder te gaan, mijn reis vervolgde ik alleen naar het stadje Penang. De busreis duurde langer dan ik had verwacht waardoor ik pas ‘s avonds laat aankwam. Het regende keihard en daar stond ik dan, op een verlaten busstation. Haha, dat is toch wel wat minder dan hoor, in je eentje. Gelukkig sprak een van oorsprong Indiase man mij aan en hij vertelde me welke bus ik het beste kon nemen en waar ik uit moest stappen. Eenmaal aangekomen in de juiste straat kwamen er meteen al mensen op me af gerend of ik een kamer zocht. Die had ik dus al snel geregeld. 

Langkawi, Maleisië – tempelbezoek en het makkelijke contact met reizigers
De volgende dag besloot in niet lang in Penang te blijven, dus ik regelde meteen al een kaartje voor de ferry naar Langkawi. Ik had dus maar een dag in Penang en ik wilde in elk geval een tempel bezoeken. Een oude man met enkel één voortand, die geen Engels sprak, probeerde me met allerlei hand gebaren en het busnummer op zijn hand geschreven uit te leggen hoe ik er moest komen. Die ochtend bracht ik door met een vrouwtje uit Afrika, die ook naar dezelfde tempel ging als ik, de middag bracht ik alleen door en in de avond liep ik een Engelse jongen tegen het lijf waar ik de hele avond mee door heb gebracht. Zo makkelijk maak je dus contact en ben je vrijwel nooit alleen. Toch was ik blij dat ik besloten had maar 1 dag te blijven, Penang was niet wat ik ervan had verwacht, dus hop, door naar het mooie eiland Langkawi.

Langkawi – dansen in de regen 
Volgens de lonely planet zou Cenang Beach het meest druk bezochte strand zijn, dus ik besloot daar naartoe te gaan. Eenmaal aangekomen op het strand  keek ik om me heen en het enige dat ik zag waren enkel een paar mensen, nog nooit was ik op zo’n rustig stand geweest, heerlijk. In het water sprak ik een meisje aan, zij was samen met een vriendin een paar dagen op Langkawi. Ze gaven beide vrijwillig Engelse les in Cambodja (Siem Reap) en hadden even vakantie. Ze vroeg of ik bij hun kwam liggen en vanaf dat moment hebben we vier dagen samen doorgebracht. De tweede avond gingen we naar een beachparty, waar we uiteindelijk tot midden in de nacht in de stromende regen hebben gedanst. Een avond om nooit te vergeten. Mijn laatste twee dagen, voordat ik naar Bali zou vliegen, bracht ik alleen door. Ik ging met de kabelbaan waar je op grote hoogte prachtig uitzicht had en ik bezocht een prachtige waterval samen met een Nederlands stel. De laatste dag heb ik doorgebracht op het strand, muziek, boekje, zon, zee, rust, genieten!

Voet op Balinese grond
En toen was het tijd om Maleisië te verlaten, ik besloot vanaf Langkawi te gaan vliegen naar Kuala Lumpur i.p.v. eerst met de ferry en dan met de bus of trein te gaan. Nu kon ik namelijk bijna gelijk door met het vliegtuig naar Bali. Ik besloot te overnachten in Denpasar en de volgende dag door te reizen richting het noorden. Met de bemo ging ik eerst naar een tempel die ik graag wilde zien, het busje had nogal moeite om er te komen haha en ik zag alleen maar van die dure wagens rijden met privé chauffeurs. ‘Doe ik iets fout’, dacht ik toen nog….. Ik liet me door mijn privé chauffeur (haha) afzetten in het stadje Jatiluwih. Dit keer ook hoog in de bergen omgeven door prachtige rijstvelden. Een beter uitzicht kun je je niet wensen.

De reis met een idiote Fransman en privéchauffeur richting Munduk, Bali
Ik raakte aan de praat met een privé chauffeur en ik vertelde hem dat ik de volgende dag naar het plaatsje Munduk wilde gaan. Hij vertelde dat zij de volgende dag ook naar Munduk zouden gaan en hij wilde mij wel meenemen. Zijn klant bleek een Franse man van 78 jaar te zijn met als hobby fotografie, onderweg zouden ze regelmatig even stoppen op mooie plekken om foto’s te maken. Dat vond Stephie natuurlijk helemaal niet erg. Bij het zien van zijn foto’s had ik wel erg veel spijt dat ik mijn eigen spiegelreflex niet mee had genomen, maar goed- je kunt niet alles hebben. De Fransman bleek zo gek als een deur en de privé chauffeur net zo. Uiteindelijk heb ik drie dagen met hun doorgebracht en heb ik ontzettend veel gezien en gelachen. De Fransman zou zijn reis verder vervolgen op Java en ik wilde graag naar het boeddhistische klooster om mee te doen met een meditatieprogramma. Volgens de privé chauffeur was dit niet mogelijk en hij heeft voor mij gebeld om dit na te vragen. Het bleek toch niet te kunnen, dus ik moest mijn plannen wijzigen. Diezelfde avond ging ik samen met de privé chauffeur iets drinken bij een cafeetje aan het strand in Lovina. Er kwam een jongen bij ons aan tafel zitten en de privé chauffeur vertelde hem dat ik wilde gaan mediteren maar dat dit niet kon. Die jongen vertelde toen dat hij al 19 jaar meditatie beoefend en mij wel wilde helpen.

Een week privéles in meditatie – toeval of lot?
Net of het zo moest zijn komen de juiste mensen op het juiste moment op je pad. De jongen, Daniël, haalde mij de volgende dag op en we reden samen op zijn scooter naar een prachtige waterval. Daar kreeg ik voor het eerst les in mediteren. Wat een ervaring en wat een wijsheid kreeg ik te horen. Ik heb zeven dagen met hem doorgebracht, ’s ochtends en ’s avonds oefende ik, en tussendoor liet hij me alle mooie plekjes in de omgeving zien. Ik ben hem ontzettend dankbaar voor wat hij mij allemaal geleerd heeft, ik heb nog nooit iemand ontmoet die zoveel mensenkennis heeft,  ondanks dat hij mij niet kende kon hij dwars door mij heen kijken en wist precies de juiste dingen te vertellen.

Gili Meno – rust en tijd voor gedachten en snorkelen in de prachtige onderwaterwereld
Eigenlijk wilde ik helemaal niet weg, maar ik wilde toch ook nog de Gili eilanden bezoeken. Daniël zette me af in het stadje Amed en vanaf daar zou ik met de boot naar Gili Meno gaan. Ik besloot te gaan voor rust, dus Gili Meno was de beste keuze voor mij. De boottrip was meer dan vreselijk, de zee was ruig en oh man, ik kan niet uitleggen hoe erg dat was. Ik ben nog nooit zeeziek geweest, maar toen: pfff. Ik was blij dat ik van de boot af kon, vond een leuke bungalow waar ik kon slapen en vertrok naar het strand. Wat een rust, helder blauw water en witte stranden. Mooier kon gewoon niet. ’S Avonds ging ik wat eten bij een café aan het strand, ik zat nog geen minuut alleen en werd door een grote groep al gevraagd of ik er bij wou komen zitten. De volgende ochtend had ik geen water in mijn bungalow, de eigenaar was ook nergens te bekennen, dus ik besloot op zoek te gaan naar een andere verblijfplaats. Ik kwam een meisje tegen van de vorige avond en we besloten samen een kamer te delen, erg gezellig! Ik heb vier heerlijke dagen gehad op het eiland, elke ochtend ging ik snorkelen en zwemmen met prachtige lichtgevende visjes en ook heb ik super grote schildpadden mogen bewonderen. Prachtig, die onderwaterwereld. In de middag genoot ik van het strand en de zon, lekker eten, smoothies, beetje wandelen en in de avond zaten we met de locals van Gili Meno rond een kampvuurtje, aten we maiskolven en maakten ze muziek.

Terug naar de kern
Ik had nog een dag langer kunnen blijven, maar ik besloot toch nog voor één dag terug te gaan naar Lovina. Mijn laatste dag ging ik samen met Daniël naar de waterval waar we op de eerste dag ook zijn geweest. Ja, ik ben blij dat ik dat toch nog een laatste keer heb kunnen zien. De volgende dag bracht Daniël me naar het vliegveld, vanaf Denpasar zou ik terug naar Kuala Lumpur vliegen en dan de volgende dag terug naar huis. Ik besloot weer naar hetzelfde hostel te gaan als waar ik de eerste nacht heb geslapen. Die avond nam ik een heerlijke Thaise massage van 1,5 uur (of nou ja, heerlijk, het voelt als een complete marteling op het moment zelf maar daarna voel je je als herboren). Mijn vliegtuig vertrok pas in de avond dus ik had nog even tijd om te shoppen. En toen, toen was het echt tijd om te vertrekken. De tijd is werkelijk waar omgevlogen, het voelde onwerkelijk, alsof alles niet gebeurd was, ik wilde ook nog helemaal niet weg, ik wilde nog een maand, of nee wel 2, 3, 4 maand erbij! Maar dat kon niet, ik moest naar huis.

Hoe kijk ik erop terug en zou ik het weer doen?
Ik zou het absoluut meteen weer doen en ik zou willen dat ik het veel eerder had gedaan, de angst van te voren was absoluut niet nodig. Toen Laura van tevoren vertelde dat het helemaal niet eng is en juist leuk, dacht ik ja, dat zal wel, ik vind het doodeng. Maar nu, nu kan ik het zelf ook echt beamen, het is niet eng: het is geweldig. Natuurlijk heb ik ook wel momenten gehad dat ik me even rot voelde, of even niet zo goed wist wat ik moest doen (dat is logisch), maar al met al is het een ervaring om nooit te vergeten en ik had het voor geen goud willen missen. Ik heb een hele andere wereld mogen zien, het heeft me een hele andere kijk op dingen gegeven, ik heb prachtige mensen mogen ontmoeten, mooie dingen mogen zien en meemaken. Ik mis het nu al en als ik nu meteen het vliegtuig kon pakken dan deed ik dat: ik heb het reisvirus volgens mij ook te pakken gekregen.

Wat zou ik anders gedaan hebben?
Ik zou mijn backpack lichter maken, hij was 12 kilo, maar dat is toch wel iets te zwaar vond ik. Ook heb ik ervoor gekozen een kleine compact camera mee te nemen i.p.v. mijn spiegelreflex, ik denk (maar twijfel nog steeds een beetje) dat ik hem de volgende keer wel mee zou nemen. En verder, tja…ik zal vast voor sommige dingen wel teveel betaald hebben en er zijn altijd wel dingen die anders hadden gekund, maar ach, who cares! Voor de mensen die twijfelen of bang zijn om te gaan, daar kan ik maar één ding tegen zeggen en dat is dat het absoluut niet nodig is. Ga en volg je droom, je hebt niets te verliezen!

Beeld: Stéphanie