TRAVEL / Fins Lapland: een ode aan de natuur

48
Lapland

The sun is shining in my face and colors everything orange. She shows herself. Not only the sun radiates, nature seems to have a particular shine herself at this place. Today, nature shows herself. She isn’t buried under a white blanket, as you’d expect in Finnish Lapland. She isn’t invisible, as she can be. Here, the sun plays with nature. She may show herself continuously, day and night, for weeks and so she dares not to show herself for weeks either. Day and night, pitch black. Seasons full of contrasts, but one thing dominates. Love for nature, and an incredible zest for life.

Today she is painting leafs and trees. With soft brush strokes she sweeps spots of red, yellow, green and orange on her canvas of Lapland. Pine trees rise up, as bodyguards of the earth. They take the heat in. They are crying out for some orange paint, or just some warmth. They feed on warmth until the white blanket of recognition covers Lapland. Winter. You may wonder, doesn’t it always freeze in Lapland? Is there more than white trees, feet shuffling through thick snow and crackling ice on the lakes? While I look out over a rippling river, while the sun is warming my face, I want to scream “Yes!”. Yes, there is more than snow in Lapland. At this point I don’t know Lapland any different, and it makes me hungry for more. I’m curious for the recognizable Lapland as well, with all its snow flakes – but here I see nature as she belongs to the Lappish people. Lapland revolves around flora and fauna and all that nature has to offer. It is amazing to see.

I am overwhelmed by a deep respect for nature. Touched by the way Lappish people deal with her. Faced with her strength. Nature does not punish, but works with consequences. Give and take. Here, people live with a deeply rooted respect for her. And most of all I feel the willpower to start living as pure as they do. In Lapland, people take 70% of their needs directly from nature. The water, the land, the forests and the animals are companions. It’s amazing how all creatures (unfortunately, except humans) can live in harmony, depending on each other and nature. Living here must be healing. The people here look years younger than they actually are. Healthy, glowing, bizarre cheerful. These days I’ll just join them. I see thousands of fish dance in the river. I wonder about the colors of the tress when I look up. I feel the reindeer before I even see him. I watch the reflection of the clouds in the water, and follow them floating away. Tranquility embraces me. I stare in the eyes of the husky with his blue eyes. I collect my own berries from nature. I listen to nature. Although I can’t see the Northern Lights because of the clouds, I feel grateful. I feel like Ronja Rövardotter, I feel smaller than a blade of grass, brighter than the sun, higher than to where the pine trees reach. I feel Sami. I can feel myself. One with nature.

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

LaplandDe zon schijnt in mijn gezicht en kleurt alles oranje. Ze laat zichzelf zien. Niet alleen de zon straalt. De natuur zelf schijnt een bijzonder licht. Vandaag is de natuur niet bang om zich te laten zien. Ze is niet bedolven onder een witte deken, zoals je zou verwachten. Ze is niet onzichtbaar, zoals ze wel kan zijn. Hier speelt de zon met de natuur. Zo schijnt ze wekenlang, dag en nacht, onophoudelijk en zo durft ze zich wekenlang niet te laten zien. Dag en nacht. Seizoenen vol contrasten, maar één ding overheerst. Liefde voor de natuur en een ongelooflijke levenslust.

Vandaag kleurt ze bladeren. Met zachte penseelstreken veegt ze vlekken van rood, geel, groen en oranje op haar uitgestrekte doek. Pijnbomen rijzen omhoog als lijfwachten van de aarde. Ze nemen de warmte in zich op. Ze schreeuwen om een oranje veeg, een rode dan, een beetje warmte. Ze voeden zich met kleur tot het punt waar de witte deken van herkenning Lapland bedekt. Winter. In Lapland vriest het toch altijd? Is er meer dan witte bomen, schuifelen door dik bedekte poederige paden van sneeuw en krakend ijs op de meren? Ik kijk uit over een kabbelende rivier terwijl de zon mijn gezicht verwarmd en wil volmondig “Ja!” roepen. Ja, er is meer dan sneeuw in Lapland. Op dit moment ken ik Lapland niet anders, en het maakt me hongerig. Ik ben nieuwsgierig naar een herkenbaar Lapland, met al haar sneeuwvlokken – maar hier zie ik de natuur zoals ze de Lappen toebehoort. Lapland draait om flora en fauna en al dat zij ons biedt. Het is waanzinnig mooi om te zien.

Ik word overspoeld door een diep respect voor de natuur. Verwarmd door de manier waarop de Lappen met haar omgaan. Geconfronteerd met haar kracht. De natuur straft niet, maar werkt met consequenties. Voor wat, hoort wat. Hier heerst liefde voor de natuur, een diepgeworteld respect. En bovenal voel ik de wilskracht om ook zo puur te leven. In Lapland halen de bewoners 70% van hun levensbehoeften direct uit de natuur. Het water, het land, het bos en de dieren zijn metgezellen. Het is verbazingwekkend hoe alle wezens (helaas met uitzondering van de mens) afhankelijk van elkaar en de natuur in harmonie leven. Ook de Lappen. Dit kan niet anders dan helend zijn. De mensen zien er hier jaren jonger uit dan ze zijn. Gezond, blakend, bizar vrolijk. De kostbare dagen hier doe ik een klein beetje mee. Ik zie duizenden zalmen dansen in de rivier. Ik verwonder me over de kleurschakeringen in de bladeren wanneer ik omhoog kijk. Ik voel het rendier eerder dan ik hem zie. Ik volg de reflectie van de wolken in het water, en zie waar ze naartoe drijven. Rust omhelst me. Ik staar in de ogen van de husky met zijn blauwe ogen. Ik haal mijn eigen bessen uit de natuur. Ik luister. Ondanks dat ik het Noorderlicht niet kan zien door de wolken, voel ik me dankbaar. Ik voel me Ronja de Roversdochter. Ik voel me nietiger dan een grasspriet, warmer dan de zon, hoger dan tot waar de pijnboom reikt. Ik voel me Sami. Ik voel me mijzelf. Één met de natuur.

Lapland ↑ Foto door Chantal

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

Lapland

DESTINATIONS, Europa, Finland, Lapland, Nature, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories

Leave a reply

48 comments

  1. Danique 2 oktober, 2014 at 17:47 Beantwoorden

    Wauw! Hoe gaaf is het om een eland tussen de bomen te spotten. En wat een overweldigende, fantastische natuur! En hallo, wanneer verschijnt je eerste boek? Verliefd op dit prachtig geschreven stukje!

  2. Sandra 2 oktober, 2014 at 17:47 Beantwoorden

    Ik ken Lapland ook alleen maar van de sneeuw en de sleehondentochten, maar dit ziet er ook wel aantrekkelijk uit. Blijft toch apart hoe je bepaalde kenmerken aan een land blijft koppelen ook al hoeft dat helemaal niet zo te zijn..

  3. Anne 2 oktober, 2014 at 18:05 Beantwoorden

    Toen ik de foto’s op instagram van deze reis zag, wist ik al genoeg. Hier staat gewoon mijn naam op! Ik kan niet wachten om me in drie lagen kleding te hullen, mijn grootste, lompe schoenen aan te doen en door de natuur te banjeren. Echt. :) (fijne foto’s, bedoel ik dus. ;))

  4. Eva 2 oktober, 2014 at 18:39 Beantwoorden

    Oh my. Ik wilde al naar Lapland, maar nu is het verlangen helemaal groot. Wat heb je dit fantastisch mooi geschreven en wat zijn de foto’s prachtig. Ik kan niet beslissen welke ik het mooiste vind, maar ik heb wel besloten dat ik zo’n foto zelf wil maken én wil inlijsten. (En anders neem ik er voorlopig één van jou). Wauw, Laura. Ik blijf erbij: jouw verhalen én foto’s kunnen zo in een boek. Wat een schitterend landschap, ik kan er gewoon niet over uit.

  5. Marijke 2 oktober, 2014 at 19:05 Beantwoorden

    Ongelooflijk, adembenemend mooi. De tekst is al even mooi als de foto’s (en die foto’s zijn echt uitzonderlijk mooi)! Lapland sprak me nooit in het bijzonder aan tot ik jou post zag… dat is toch allemaal waar reisbloggen om gaat, echt knap!

    • Laura 2 oktober, 2014 at 19:12 Beantwoorden

      Oh, wauw. Dankjewel! Dat is echt fijn om te horen. Zeker omdat Lapland alleen bekend staat (en vaak ook daarom de mensen aanspreekt die wel willen gaan) om het winterseizoen!

  6. Eva 3 oktober, 2014 at 11:20 Beantwoorden

    Laura, je hoort het veel vaker – maar complimenten kan je niet vaak genoeg krijgen – ik hou van je blog. Ik word er zo blij van, droom erbij weg, heb zin om op reis te gaan, maar ook gewoon te genieten van kleine dingen. Je schrijft zo mooi, je zou echt een boek moeten schrijven :-) Foto’s zijn ook prachtig trouwens!

  7. Mandy 4 oktober, 2014 at 18:35 Beantwoorden

    Ooooh mijn geliefde Finland <3 Ik krijg meteen kriebels en wil terug. Struinen door de bossen. Dankjewel dat je me weer even mee terug neemt met je mooie verhaal en foto's.

  8. Fabianne 6 oktober, 2014 at 14:57 Beantwoorden

    Wat fijn geschreven en wat een prachtige foto’s! Volgens mij heb ik ooit een aflevering van 3 Op Reis over Lapland gezien en ik weet nog dat het me toen ook opviel dat er zo’n goede balans tussen mens en natuur was. (Op de één of andere manier was ik je blog een beetje uit het oog verloren, maar ik ga je meteen weer volgen! Haha.)

  9. Lizet 12 oktober, 2014 at 19:01 Beantwoorden

    Wat heb je dit weer belachelijk prachtig opgeschreven Laura, ik sta soms echt versteld van de mooie woorden die je in zo’n mooie volgorde kan zetten. Het is echt heel bijzonder hoe je me meeneemt, ik voel de frisse lucht in mijn longen. Lijkt me een hele fijne ervaring, eventjes zo één met de natuur zijn. :)

Post a new comment

Lees ook: