The faces that I saw while volunteering in Africa. Words are not enough. Images either. I wish I could show you every second. I have seen things, unbelievable.
The townships. A water jet where eighty (!) families have to get drips of water, dirty, sick, nasty. Playing football with these little children. Cuddle. Hold hands. Skin and bone, begging for money or food, and yet always leaving a cheerful impression, enjoying, pointing at me, smiling. Little children go begging for the one with whom they live, because parents are rare. The repression, eyes full of fear. Children who have never known their parents, children who do not know their birth date, their name, which have experienced terrible things and have no future. A boy who is in the process of demonstrating that he even exists for years, without a birth certificate. The girl that did not want to let go of my hand. The big cultural difference but still being one and the same human being. How hard this country is trying to build up, and how difficult this is going to be, how impossible this seems.
See how much power these people get from faith. What a beautiful sight. How happy they are with a crumb of bread. How grateful. The kids who live in a shack on bare feet. The phenomenon of hunger. And see them laugh, see they radiate. Amazing. Respect. Even if you just hold one of these children with all the love and hope that you have, you have meant something in this world. Isn’t that what we all want?
De gezichten die ik in Afrika leerde kennen tijdens vrijwilligerswerk. Woorden zijn eigenlijk niet genoeg. Beelden ook niet. ik wilde dat ik jullie elke seconde kon laten zien. Ik heb dingen gezien, ongelooflijk.
De townships. Er zijn ‘mooie’ townships met redelijke huisjes, voornamelijk bij de kleine steden. Je hebt upper class in de townships met kasten van huizen, middle class met haar huisjes en dan de shacks. De lower class. Niet te beschrijven.
Een waterstraal waar tachtig families het mee moeten doen, huizen van 3 platen, vies, ziek, smerig. Voetballen en spelen met deze kindertjes. Knuffelen. Handjes vasthouden. Vel over been, smekend om geld of eten, en toch altijd een vrolijke indruk achterlatend, giebelend genietend, wijzend naar me, lachend. Kindertjes die worden ingezet om te gaan bedelen voor degene bij wie ze leven. Want ouders kennen de meeste niet. De onderdrukking, angstige ogen. Kinderen die hun ouders nooit hebben gekend, kinderen die hun geboortedatum niet weten, hun naam niet, die verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt en geen toekomst hebben. Een jongen die al jaren aan het bewijzen is dat hij bestáát, zonder geboorte certificaat. Het meisje dat mijn hand niet meer los wilde laten. Het zo grote cultuurverschil maar toch één en dezelfde mens zijn. Hoe hard dit land probeert op te bouwen, en hoe moeizaam dit gaat, hoe onmogelijk dit lijkt.
Zien hoeveel kracht deze mensen uit het geloof halen, wat een prachtig gezicht. Hoe blij ze zijn met een kruimeltje brood. Hoe dankbaar. De kindjes die leven in een krot op blote voetjes. Kennen als geen ander het fenomeen honger. En zie ze lachen, zie ze stralen. Machtig. Al houd je maar voor even zo’n arm kindje vast met alle liefde en hoop die je het wilt geven, dan heb je al iets betekend in deze wereld. Is dat niet wat we eigenlijk allemaal willen?
Mooie post. Hoe gelukkig mensen kunnen zijn met weinig, kunnen wij veel van leren. X
Ja absoluut. Schrikbarend gewoon wanneer je weer in Nederland bent.
Oh wauw, wat heb je daar mooie foto’s gemaakt zeg. Je omschrijft het echt prachtig <3. Je hebt al zoveel moois meegemaakt en echt de wereld en haar facetten gezien. Net als die kameel die je me net stuurde :'D awesome. Mooi, meis!
Hahaha kameel. ♥ prachtige ervaringen, dat zeker. Vergeet je nooit meer. Heb niet zo heel veel foto’s van vrijwilligerswerk, mensen en townships. Voelt toch vaak als aapjes kijken.
Jij doet het gewoon Laura! Jij helpt mensen en geeft ze liefde. Ik vind het zo mooi om jou te volgen. Net als je foto’s op instagram :)
Met mij vele anderen! Ik heb maar een klein beetje meegedragen, maar dat voelt al enorm fijn. Wat lief om te horen :)
Ik vind het echt een mooi iets wat je doet. Echt actief meehelpen en niet zomaar geld doneren. Lijkt me een fantastische en leerzame ervaring. Mensen helpen is echt een belangrijk iets, en dat vergeten veel mensen. Vrijwilligerswerk is een nobel ding, echt goed dat je dat doet!
Ik wil nog een keer. Het was zo prachtig en verdrietig en mooi en hard.
aawh gave foto’s en mooie woorden
Thanks. Enorm bijzonder.
Mooie foto’s! x
Wat een mooie post, met prachtige foto’s. De enalaatste is al jaren een van m’n favoriete foto’s van jou. Mooi mens.
Ahhhh echt haha, wist ik niet. Prachtige kinderen ♥
Hele mooie foto’s :)
Prachtige mensen ook. ♥
these pictures are so full of culture and life!
http://hanaljoofri.blogspot.sg/
That is exactly what Africa is. Culture and life. So many life lessons learned.
Mooi stuk en prachtige foto’s
:) heb maar weinig foto’s van de tijden daar in de townships.
Wauw
Haha…Afrika zit in m’n hart ♥
Prachtig geschreven, alweer. Je schrijft met zoveel gevoel! Mooie foto’s erbij ook.
Ah wat een compliment! Dit schreef ik al vier jaar geleden, maar wilde het niet aanpassen.
Altijd ongelooflijk om te zien hoe mensen die niet eend een kwart bezitten van sommigen in het westen, altijd een lach voor je kunnen vinden!
Ja, dat is echt zooooo prachtig en daar kunnen we zoveel van leren.
Mooi! Wat ben je toch een fijn mens! Vrijwilligerswerk in zo’n omgeving lijkt me zo dankbaar, zo hartverscheurend en toch ook zo mooi. Fijne post, ik geniet :)
Precies dat inderdaad. Denk ook met hele dubbele gevoelens terug. Maar zou zo weer het vliegtuig instappen.
Wat een prachtfoto’s!!! Knap werk!!!
Vier jaar geleden alweer! Pfoe.
Oh ik herken dit zo zo zo erg! <3
Jaaaa ik jouw foto’s ook steeds. Prachtig.
Wauw… wat een prachtige post. Zet je ook weer even met beide benen op de grond. Die mensen zijn gelukkig met helemaal niets en dat is zo mooi.
Inderdaad, verbazingwekkend en zo mooi. Direct na mijn Afrika avontuur ging ik werken in Disneyland Parijs en toen was ik zo boos op dat park dat ze al dat water verspilden aan attracties en al die mensen dure kaarten kochten terwijl in Afrika…je snapt ‘m.
[…] Gezichten van Afrika [NL] What about her […]