Dear Kathmandu, dear villages, dear, dear Himalayas, dear Pokhara, dear people, dear friends, dear animals,
Dear Nepal,
I’ve send a love letter to you, a few days ago. I’m afraid it did not arrive. I was too late. It disappeared in the chaos. Who would have imagined that one day after my letter everything would be different. I wrote about your familial chaos, your embracing chaos. The chaos that now prevails in Nepal is heartbreaking.
With tears in my eyes I stare at my photos. I read the articles that are already written. I watch all video captures we have created. With pain I stare at your people on these images. Your buildings, streets, animals, clouds, mountains, trees, you dust particles in the air. A month later, everything is different. It hurts not knowing if what I see is still there. The people. The children. The animals. The villages. The city. The temples. I hear that all my local friends are safe, but what is the definition of safe if you lose everything? Your home, your parents, your child, your base? From our friends, who are working so hard to help you, I hear how you are these days. What’s really happening. I see pictures. Not just your Kathmandu, also around Pokhara complete villages are wiped out. Thousands of people sleep on the street. There is not enough wood to burn the bodies. The smell dominates.
Love, Laura
Do you want to help?
I’ve got two options for you, individual options where money goes directly to those in need.
http://bartroovers.com/nepal-international-help/ (mr. Happy, our guide)
http://www.impact.org.uk/get-involved/nepalemergencyappeal/ (tip from our friends who are doing what they can, helping with their drones to find people)
Lieve Kathmandu, lieve dorpjes, lieve Himalaya, lieve Pokhara, lieve mensen, lieve dieren, lieve vrienden,
Lieve Nepal,
Er was een liefdesbrief naar je onderweg. Ik ben bang dat hij niet aangekomen is. Ik was te laat. Verdwenen in de chaos. Wie had kunnen denken dat een dag na mijn brief alles anders zou zijn. Ik schreef over je gemoedelijke chaos, je omarmende chaos. De chaos die nu in Nepal heerst had ik niet voorzien.
Mijn hart scheurt.
Met tranen in mijn ogen bekijk ik mijn foto’s. Lees ik de artikelen die al geschreven zijn. Staar ik naar alle videobeelden die we van je hebben gemaakt. Met dezelfde pijn bekijk ik je mensen op deze beelden. Je gebouwen, straten, dieren, wolken, bergen, bomen, je stofjes in de lucht. Een maand later is alles is anders. Het doet pijn niet te weten of wat ik zie er nog is. De mensen. De kinderen. De dieren. De dorpen. De stad. De tempels. Ik hoor dat al mijn lokale vrienden veilig zijn, maar wat is de definitie van veilig wanneer je alles kwijt bent? Je huis, je ouders, je kind, je basis? Van onze andere vrienden, die nu zo hard aan het werk zijn om je te helpen, hoor ik hoe het nu met je is. Wat er echt gebeurt. Zie ik foto’s. Niet alleen Kathmandu, ook in de omgeving van Pokhara zijn complete dorpen weggevaagd. Duizenden mensen slapen op straat. Er is niet genoeg hout om de lichamen te verbranden. De geur overheerst. Het verdriet volgt.
Ik schreef dat je leven bent. Leven. Levendig. Leven en dood. Levend. Levensgenieter. Levensgevaarlijk. Levenslustig. Levensecht. Ik wist niet dat levensgevaarlijk, leven en dood een dag later zo levensecht zou zijn. Ik blijf geloven in je levenslustig. In je levendig. In je levend. In alles wat ik schreef en in alles dat je bent.
Op dit moment vind ik Moeder Natuur niet erg lief meer.
Hopelijk vind mijn eerste brief je alsnog, ooit, in de chaos. Hopelijk volgt deze ook. Hopelijk haal je er liefde uit en blijf je wie je bent. Ik hoop dat jij en je mensen snel kracht vinden om het leven weer op te pakken. Ondanks dat alles niets meer is, en niets nu alles kan betekenen. Ik hoop dat ik mensen kan blijven inspireren door mooie verhalen te blijven schrijven. Over jou, over alles dat je biedt en over hoe dat ook altijd zo zal blijven. Ik hoop dat niemand je in de steek laat.
Ik zal blijven schrijven. Je bent een prachtig land en je hebt onze hulp nodig.
Ik denk aan je.
Liefs, Laura
Wil jij iets doen?
Alle beetjes helpen. Giro 555 is algemeen bekend, maar wil je dat je donatie direct in goede handen is dan heb ik nog twee andere opties voor je:
http://bartroovers.com/nepal-international-help/ (mr. Happy, onze guide)
http://www.impact.org.uk/get-involved/nepalemergencyappeal/ (tip van onze vrienden die momenteel met drones zoeken naar overlevenden)
Mooi geschreven meis. Zo heftig :( Kan me nog de angst herinneren van die aardbevingenweek vorig jaar die ik meemaakte. Brr. Krijg er gewoon kriebels van. Vind het zo erg voor die mensen.
Jaaa, bah. Dit is zo heftig.
Heel mooi!
Bizar toch eigenlijk hoe snel iets weg kan zijn..
Afschuwelijk.
Hoe tegenstrijdig kan het zijn, zo lees ik vorige week je indrukwekkende, uit je hart geschreven lieve brief naar Kathmandu, waar ik zo blij van werd, het haalde bij mij de warme, mooie herinneringen aan dit bijzondere, pure land weer naar boven. En zo hoor ik afgelopen zaterdag dat het land is geraakt, diep geraakt door een verwoestende aardbeving. Het is te bizar voor woorden en ik kan het nog steeds niet bevatten. Heb het zelf ook maar van me afgeschreven, het blijft onwerkelijk.. :-(
Precies, mooi gezegd. Ik ga je artikel vanavond lezen!
Wat een narigheid, zeker omdat je er nog zo vers in zit. Ik vind de beelden ook onwerkelijk. Maar helaas is het wel keihard de realiteit. World Animal Protection heeft ook mooie acties voor de dieren en zelf heb ik gesteund via de actie van Seepje. De boeren die de schillen produceren van dit plantaardige wasmiddel zijn gelukkig in leven maar wel alles verloren. :( Liefs!
Ja, het voelt zo bizar. Onwerkelijk. Mooi dat je ook acties steunt.
Het is echt zó verschrikkelijk. Een van de meest magische landen ter wereld is met de grond gelijk gemaakt. Ik krijg al dagen tranen in mijn ogen van beelden die ik op het nieuws zie. Verwoeste tempels, bergen stenen en gruis, hulpeloze blikken in de ogen van overlevenden. Al jaren droom ik aan een reis naar Nepal, net als jij, maar steeds viel de keuze op een andere bestemming. Nu heb ik spijt, maar hopelijk vind Nepal haar magie weer terug zodat de wereld er weer van kan genieten.
Inderdaad, het is echt vreselijk verdrietig. En die droom is natuurlijk niet voorbij, ik hoop heel hard dat je toch zal gaan!
Ik kots in mijn hart hiervan.
Same here. Het is zo afschuwelijk wat er gebeurt.
Nee, ik bedoel jouw blog hierover.
Oké, die snap ik niet. Leg eens uit?
Ik denk dat er weinig mensen zijn die dit beter hadden kunnen verwoorden dan jij dat nu doet. Ik voel de pijn en het verdriet bijna van m’n beeldscherm spatten… Iedere keer als ik op social media weer oproepjes zie over vermiste personen draait mijn maag weer even om. Ik hoop dat de magie en de levendigheid die jij zo mooi in je vorige brief beschreef Nepal ooit weer bereikt!
Wat lief, dankjewel. Ik hoop dat iedereen een beetje hulp wil schenken. En dat laatste, daar ben ik van overtuigd!
Vooral het laatste stukje in je eerste brief raakte me zo, toen ik hem later nog eens las. ” Leven en dood, levensgevaarlijk”. Bizar hoe waarheid dat een dag later wordt. Kippenvel weer na het lezen van dit stuk.
Ja, ik was ook echt in shock. Zo bizar.
Super mooi geschreven Laura! Geen woorden voor wat er allemaal in Nepal is gebeurt en gebeurt.. Ik zie mezelf er nog zo rondlopen nog geen anderhalf jaar geleden.. Al die lieve mensen! Verschrikkelijk..
Dankjewel. Ja, zo ontzettend vreselijk…
Intens mooi om te lezen, gelijk na je eerste brief.
Ik ben sprakeloos.
♡♡♡
Wauw, wat een mooie brief, je kan het zo mooi verwoorden. Het is nog niet echt te bevatten wat er is plaatsgevonden. Dankjewel ook voor je tips, ik heb via vrienden geld overgemaakt naar de Maya Foundation, ik vind Giro 555 toch altijd wat onzeker omdat je niet precies weet waar je geld naar toe gaat. En in dit geval wil ik zeker dat het naar de inwoners van Nepal gaat, zodat ook zij veilig zijn!
Dankjewel, lief. En wat super!
Heel erg mooi beschreven. Ik ben er stil van…
:) :(
Wow, ben er ff stil van.. vreselijk wat er gebeurd is! Je hebt het mooi onder woorden gebracht. Fijn dat je ook 2 andere linkjes hebt gegeven, giro 555 vertrouw ik niet helemaal en doneer dan liever aan lokale doelen, ga ik ook zeker doen!
Super dat je dat gaat doen! :) En dankjewel.
Goed dat je hier bij stil staat. Wat een horreur, al die mensen waarvan hun toekomst weg is.
Afschuwelijk is het.
Wat heb je dit prachtig verwoord, mijn hart breekt als ik de beelden zie van Nepal. Wat afschuwelijk… Het land is zo prachtig. Geen woorden voor deze situatie :(
Dankjewel. Ik ook niet meer. Even radiostilte hier.
Wat mooi geschreven Laura, en verschrikkelijk wat daar gebeurd is. Het lijkt me ontzettend onwerkelijk als je er zo kort geleden nog rond hebt gelopen. Nepal is een land dat heel hoog altijd al op mijn lijstje stond om te bezoeken, het lijkt me prachtig, maar nu moet alles compleet anders zijn..
Dankjewel ook voor je twee suggesties om iets te doen. Ik wil inderdaad erg graag helpen met wat ik kan, maar weet niet zo goed hoe. Die twee links heb ik meteen aangeklikt en ik ga kijken wat ik kan missen voor hulp aan Nepal.
Dat is het ook, het doet pijn. En wat fijn dat je er naar gaat kijken, super. :)
Wat ontzettend treurig om die prachtige beelden van jouw filmpje nu te moeten bekijken… Ga je de video afmaken? Lijkt me een prachtig eerbetoon aan het oude Nepal, maar snap dat je er niet heel veel zin in hebt. Lijkt me surreëel als je net zo’n bijzondere ervaring hebt gehad daar en dat alles nu anders is. Wel goed dat je er aandacht aan besteed, dit soort rampen zijn niet te begrijpen. Ik heb gedoneerd, hopelijk snel alles beter daar!
Ja, ik word er ook intens verdrietig van. Maar we gaan zeker de films nog maken, hoe dubbel ook. Het blijft een land dat het waard is on te bezoeken, hoe heftig nu ook.
Mooie brief, Laura! Zeker over Nepal blijven schrijven, ze zullen het ‘toerisme’ kunnen gebruiken later. En nu is het inderdaad zaak om te doneren, te helpen.
Nepal stond op onze to do lijst, maar is nu wat naar boven opgeschoven. Net omdat ze het daar nodig zullen hebben.
Helemaal waar. :) Dubbel voelt het wel. En ah, snap ik…Het is er prachtig (en nog steeds), dus hopelijk kan je snel die kant op.
Tranen.
<3
Laura, wat ontzettend mooi verwoord! Inderdaad erg herkenbaar, zoals mijn blog herkenbaar was voor jou. Het moet een bizarre gedachte zijn dat je een maand geleden nog daar was…
Maar los van de inhoud van je brief, wat kun jij mooie dingen doen met woorden… Ben echt onder de indruk! Van alles!
Wat een prachtig compliment, dankjewel! :)
Dank je wel dat je via mijn blog naar je eigen brief verwees, heel mooi omschreven. Ik denk dat iedereen die ooit in Nepal is, elkaar in dit soort berichten kan vinden. De mensen zijn er echt geweldig, de cultuur is prachtig en alles is nu compleet verstoord. Het blijft verschrikkelijk, iedere dag weer.
Wat lief dat je bent gaan kijken. Ja, dat denk ik ook!
Heel mooi geschreven. Een brok in mijn keel…
Dankjewel. :)
Wow. Hier hoeft en kan niks meer aan toegevoegd worden. <3 <3 <3
:) :(
Heel erg heftig. Wel mooi geschreven. Je vorige brief was ook erg mooi. Ik blijf me er over verbazen hoe mooi jij kan schrijven. Je tovert echt met woorden waardoor het veel meer wordt dan een reisverslag.
Wat ontzettend lief. Doet me goed. Dankjewel!
[…] na het lezen van de aangrijpende brief van Laura (je leest ‘m hier) gingen mijn ogen eindelijk écht helemaal open en besloot ik meteen geld over te maken, voordat ik […]