Do you remember the love letter I wrote to El Nido? That beautiful village on the island of Palawan, the Philippines? I could write more and more about El Nido. Say that El Nido still remains in my mind, no seconds less than when I wrote that long letter. I could go on about how phenomenally beautiful it is there. I could whisper that I’m still in love with his whimsical shapes with razor-sharp edges, the hidden bays with white sandy beaches, with all shades of blue water. I could tell you how I am still ready to get handcuffed. I would be able to write a new love letter as well. I still get blushes when I think of him.

But, I’ve have made a promise in my previous letter. “You brought me to a state of pure happiness with the boat trip along your many uninhabited islands. I will show it to them, I promise you, and I will give them a taste of this experience. But that experience deserves her own story. First I will share your true nature, El Nido. I will show you, just as you are. A beautiful, almost unattainable town with happy people, an atmosphere that allows you to keep your charm and insane, insane, insane nature.”

Those islands, that is what this story is all about. We’ve explored those islands by boat. I’m not going to write a new love letter, I just don’t have any words left. Just look at this. I hope that one day you could discover this place by yourself. It is one big playground, with countless hidden islands, but one of the most beautiful I have ever seen. And if you still do not believe me after seeing these pictures, I will share the travel film about Palawan we’ve made yet again. Dream away.

>

 Weten jullie nog dat ik een liefdesbrief schreef aan El Nido? Dat prachtige dorpje in het noorden van het Filipijnse eiland Palawan? Ik kan daar natuurlijk weer op inspelen. Zeggen dat El Nido geen seconde minder in mijn hoofd blijft zitten als toen ik die lange brief schreef. Me des te meer beseffen hoe fenomenaal mooi het er is. Fluisteren dat ik nog steeds verliefd ben op zijn grillige vormen met messcherpe randen, op zijn baaien met verborgen witte stranden, op alle tinten azuurblauw water. Hoe ik nog steeds smachtend klaar zit om in de boeien geslagen te worden. Ik zou ook een nieuwe liefdesbrief kunnen schrijven. Ik krijg er namelijk nog steeds blosjes van.

Ik heb in mijn vorige brief een belofte afgelegd. “Je bracht me naar een hoogtepunt. Dat hoogtepunt bestond uit de boottochten langs je vele onbewoonde eilandjes. Dat zal ik ze later laten zien, ik beloof het je. Dat verdient een eigen verhaal. Ik heb je op je mooist vastgelegd, daar buiten in het azuurblauwe water. Maar eerst deel ik je ware aard, El Nido. Ik laat je zien, gewoon zoals je bent. Een prachtig, bijna onbereikbaar dorpje met gelukkige mensen, een sfeer waarmee je ze om je vinger windt en waanzinnige, waanzinnige, waanzinnige natuur.”

Die eilandjes verkenden wij per boot. De Bacuit Archipelago. Ik ga geen nieuwe liefdesbrief schrijven, hier zijn immers geen woorden meer voor. Kijk maar gewoon. Ik hoop op een dag dat je deze plek zelf mag ontdekken. Het is een speeltuin, met ontelbare verborgen eilandjes, maar wel één van de mooiste die ik ooit heb gezien. En als je het na het zien van deze foto’s nog niet gelooft, plaats ik de reisfilm over Palawan die we er maakten ook nog maar eens. Droom maar gewoon even weg.

>