Who would have thought: een verhaal over reizen met baby? Eigenlijk is er niet zoveel veranderd, behalve the concept of time. In mei waren we in IJsland, en ik schrijf er nu pas over. Het was een bewogen jaar, maar dat hebben jullie wel gelezen hier of gezien op Instagram.
Maar ik mis het schrijven. Ik schrijf al 18 jaar (!) over reizen. Heb menig land ontdekt met mijn backpack, heb vier keer langer in het buitenland gewoond, heb jarenlang gewerkt als fulltime professioneel reisblogger en zag meer dan 80 landen. Ik schreef voornamelijk over het ‘alleen op de wereld’ gevoel, veelal over de natuur, bergen, bos, de vrijheid, reizen met een camper, bijzondere accommodaties, wildlife, lodges, wat de plekken emotioneel met me doen… En toen vond deze vrije geest ook een reden om stil te staan. De liefde. Een gezin. Een hond. En een baby. Er waren al twee bonusmeiden, dus ik heb dat vrije leven van me al een beetje omgegooid, maar een eigen baby is natuurlijk andere koek. Ik hoorde o.a. ‘Zo, nu moet je je reizen wel even aanpassen hè? Nu kan je niet meer op reis! Stop je nu met bloggen? Daar gaat je leven! Het gaat echt veranderen hoor, je gaat echt niet meer naar al die verre landen. Wacht maar…’.
Maar dat was ik niet van plan.
Onze zoon heeft niet voor niets de naam Atlas gekregen. Met een enorm reislustige moeder en een vader die daar inmiddels net zo hard van houdt, is het niet zo gek dat Atlas in zijn eerste zeven maanden al op reis is geweest naar Duitsland, België, Denemarken, IJsland, het Griekse Samos, Frankrijk én Zuid-Afrika. Ben ik nu opeens iemand die over reizen met kinderen schrijft? Ja en nee. Ja: want ik reis met een baby. En nee: want er verandert niet héél veel. Ik ga nog steeds op dezelfde soort reizen, maak road trips door IJsland en zoek bijzondere cabins en andere accommodaties over de hele wereld, huur nog steeds een camper en ga nog steeds op safari in Zuid-Afrika. Geen vakantieparken gericht op kinderen voor mij, maar hem meenemen op avontuur. En zo geschiedde: die tickets naar IJsland waren zo geboekt. Mijn vierde keer, en ik krijg er geen genoeg van. Ik kon niet wachten om Atlas mee te nemen naar dit wilde land. En ook al kan hij zich er later niets meer van herinneren: happy mama is happy baby. Ik ben ervan overtuigd dat hij er net zo van heeft genoten als ik. Als wij. En weet je? Het viel me echt reuze mee! Natuurlijk gaan er dingen anders, is het reizen met een baby aanpassen, moet je op andere dingen letten. Maar ik had geen extra koffer mee, ik heb geen dingen gemist en plannen soms om moeten gooien is niet erg, zeker als je zoals wij eigenlijk al zonder plan reist. Wij volgen, op reis maar ook zeker thuis, het ritme van Atlas. Het ritme van de reis. En zolang wij er zijn, is het voor hem goed. Dus eigenlijk schrijf ik niet over reizen met baby, maar over onze reizen die we maken met Atlas. Want we doen er niet al te ingewikkeld over. Alles kan. En dus gingen we, op naar ons mooie IJsland.
En wat was het een droomreis. Op geen enkele reis reisde de bestemming met me mee,
Via Icelandair vond ik een mooie en vooral betaalbare Fly & drive reis, een week IJsland inclusief huurauto voor nog geen €600 p.p. Huurauto’s zijn in IJsland vrij prijzig, dus dit was echt een mooie deal. En baby Atlas, toen nog maar vier maanden jong, reist natuurlijk gratis mee. Zijn eerste vlucht ging beter dan we hadden durven hopen, hij heeft alleen maar lopen sjansen en lachen met iedereen. In IJsland zijn we een road trip gaan maken langs de zuidkust. Ik ben hier zelf al twee keer geweest maar niet verder dan het zwarte strand van Vík, en Thomas is alleen met mij in het ongerepte noorden geweest. Dit keer reizen we in een week naar Jökulsárlón, het bekendste en grootste gletsjermeer in IJsland.
De eerste drie en laatste twee nachtjes verblijven we rondom Hella, en de andere twee nachtjes ten zuiden van de Vatnajökullgletsjer. De meeste plekjes boek ik via Airbnb en zo verblijven we o.a. op een paardenboerderij, in een cabin op een schapenboerderij en ben ik weer terug bij het fijne hotel Rangá, waar ik jaren geleden voor het eerst het Noorderlicht heb gezien. De accommodaties en de exacte route zal ik binnenkort in een artikel zetten, of je kijkt gewoon even bij de highlight op mijn Instagram. We blijven overal één of twee nachtjes en dat hoppen gaat Atlas prima af! Hij vindt autorijden prima, sliep (ik geef toe, toen nog) overal zonder problemen in de babybedjes die ze overigens echt overal hadden én kijkt z’n ogen ondertussen uit. Middagslaapjes doet hij in de auto, we hebben de Thule kinderwagen én heerlijk warme wolletjes mee zodat hij lekker warm blijft en ik geef waar dan ook borstvoeding. We maken geen urenlange hikes, maar gelukkig liggen veel bezienswaardigheden in IJsland gewoon langs de ring road. We zien bergen, honderden IJslandse paarden, hoge watervallen, ruige kliffen, zwarte stranden, het ijsmeer én de ijsrotsen op het zwarte strand (zo hebben we de kinderwagen dat hele strand over gezeuld hahaha) en rijden ook nog hoog het ruige binnenland in, waar nog sneeuw ligt en we offroad richting lievelingswaterval Haífoss zijn gereden. Wat een avontuur. Wat een goede oefening. Wat een vertrouwen in de toekomst: een lifetime of adventures samen.
Zin in.
Leave a reply
No comments