TRAVEL / Cambodja: Phnom Penh, Choeng Ek killing fields & Tuol Sleng museum

42

After a hectic border crossing and 16 hours of travel from Thailand we arrive in Siem Reap – and after visiting this city with its mighty Angkor we travel through to the capital of Cambodia: Phnom Penh.

Phnom Penh is known for one of the most famous killing fields of Cambodia. For those who don’t know the history of Cambodia: the Khmer Rouge, led by Pol Pot, was the military arm of the Communist Party. Between 1975 – 1979 (not that long ago) the Khmer Rouge had power and was responsible for the death of 2,000,000-3,000,000 million inhabitants of their own. Pol Pot was against urbanization and intelligence and preferably saw a rural country where people don’t know any better – and by that could not protest against the guerilla-fight of the Khmer Rouge. This coined the party more radical solutions, such as the deportation of the population. If the people did not want to change, then, according to Pol Pot, everyone was forced to be a farmer. The communist doctrine was combined with a Spartan “back to basics” ideology, and ultimately almost all inhabitants (and multiple cities in Cambodia) were literally systematically massacred. Even people with glasses were unceremoniously killed. To save bullets the Khmer beat children to death by swinging them against trees or hit the elderly with the back of rifles in store to just let them bleed to death.

In Phnom Penh itself there is one thing stands out: the population is extremely young. According to the story I just told that is nothing new, the older generation has been killed, but it’s a strange sensation. Everywhere you notice a lot of victims without legs, blind or disabled and still there is a chance to stand on a landmine in parts of the country.

We head to Choeung Ek, the killing fields. The stories I hear and the things I see there are terrible. I just can’t explain. I am emotionally touched. Human bones and clothing stick from the mass graves. 9,000 skulls are gathered in a memorial monument. We visit the Tuol Sleng S21 museum, a former elementary school that has been used by the Khmer Rouge as a prison and where the intellectual families were tortured. The blood spatters were still on the walls and of each victim is a picture taken, also during this torture.

Yes, Phnom Penh and its history is impressive. Cambodia is a beautiful country with amazing locals. Phnom Penh is impressive and beautiful but frustrating and heartbreaking.

IMG_0647

IMG_0654

IMG_0683 - kopie

IMG_0699

IMG_0772

IMG_0774

IMG_0779

IMG_0792

IMG_0799

IMG_0803

Laura en de kids

Sprinkhanen

Zwaluw

ABOUT THE AUTHOR

fotoblog

What about her is the blog of philosophical travel addict Laura (1988). She is continuously wandering around the world in search of hotspots and perfect places on planet Earth, while persuading others to follow their dreams. Like to know even more?

Via een hectische grensovergang komen we na 16 uur reizen vanuit Thailand terecht in Siem Reap – en van deze stad met haar machtig Angkor reizen we door naar de hoofdstad van Cambodja: Phnom Penh.

Phnom Penh staat vooral bekend om haar ‘killing fields’. Voor wie niet zo thuis is in de geschiedenis van Cambodja: de Rode Khmer was, onder leiding van Pol Pot, de militaire tak van de communistische partij. Tussen 1975 – 1979 (nog helemaal niet zo lang geleden dus) was de Rode Khmer aan de macht en verantwoordelijk voor de dood van 2–3 miljoen inwoners van hun eigen land. Pol Pot was tegen urbanisatie en intelligentie en zag het liefst een plattelandsland waar de mensen niet beter weten – en dus niets kunnen inbrengen tegen de guerilla-strijd van de Rode Khmer. Hierop bedacht de partij meer radicale oplossingen: het deporteren van de bevolking. Als de mensen niet wilden veranderen, dan moest iedereen volgens Pol Pot maar gedwongen boer worden. De communistische leer werd gecombineerd met een Spartaanse “back to basics”-ideologie, en uiteindelijk is bijna de hele hoofdstad (en meerdere steden in Cambodja) letterlijk systematisch uitgemoord. Zelfs mensen met een bril werden zonder pardon neergeschoten. Om kogels te sparen sloegen de Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan of gewoon dood te laten bloeden.

In Phnom Penh zelf valt er een ding op: de bevolking is ontzettend jong. Met het oog op het verhaal dat ik net vertelde niet gek, de oudere generatie is nagenoeg uitgemoord, maar het is een vreemde gewaarwording. Verder zie je overal een hoop slachtoffers zonder benen, blind of gehandicapt en nog steeds is er een kans om op een landmijn te gaan staan in delen van het land. Het valt ook op dat er ontzettend veel zwerfkinderen rondlopen. Ik heb er een verzekerd dat hij astronaut gaat worden. Laten we het hopen. We eten er uiteraard heerlijk op de lokale markt, we verwonderen ons over de stad en omgeving, lopen langs de rivier, eten een sprinkhaan en zien mooie bezienswaardigheden, maar dit is niets vergeleken met wat we de volgende dag gaan zien. Deze reis krijgt een rauw randje.

Choeung Ek, de killing fields. De verhalen die ik er hoor en de die ik er zie zijn niet om na te vertellen. Je loopt er rond met een koptelefoon en praten is eigenlijk niet toegestaan. Vanuit je koptelefoon hoor je de verhalen bij elk graf, elke boom en elk pad, terwijl je rondloopt in dit kamp waar verschrikkelijke dingen hebben plaatsgevonden. Ik ben emotioneel geraakt. Uit respect heb ik dan ook weinig tot geen foto’s gemaakt. Menselijke botten en kledingstukken steken uit de massagraven. 9.000 schedels zijn verzameld in een herdenkingsmonument. Ook gaan we naar het Tuol Sleng S21 museum, een voormalige basisschool die door de Rode Khmer in gebruik is genomen als gevangenis en waar de intellectuele families werden gemarteld. De bloedspetters zaten nog aan de muren en van elk slachtoffer is een foto gemaakt, ook tijdens deze martelingen.

Ja, Phnom Penh en haar geschiedenis…Cambodja is een prachtig land met bijzondere mensen. Phnom Penh is mooi, frustrerend, indrukwekkend en hartverscheurend.

IMG_0647

IMG_0654

IMG_0683 - kopie

IMG_0699

IMG_0772

IMG_0774

IMG_0779

IMG_0792

IMG_0799

IMG_0803

Laura en de kids

Sprinkhanen

Zwaluw

ABOUT THE AUTHOR

fotoblog

What about her is the blog of philosophical travel addict Laura (1988). She is continuously wandering around the world in search of hotspots and perfect places on planet Earth, while persuading others to follow their dreams. Like to know even more?

Azië, Cambodja, DESTINATIONS, Local Life, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories

Leave a reply

42 comments

  1. Anne 9 januari, 2014 at 16:58 Beantwoorden

    Pff jeetje wat heftig lijkt het me daar. Maar bijzonder, een geschiedenis om bij stil te staan. Rare gewaarwording ook dat de bevolking zo jong is. Ik zou er graag heen gaan. Zoals altijd heb je er wel weer mooie foto’s kunnen maken :) Ik begrijp erg goed dat je zo door de gruwelen geraakt was dat je dat niet op de foto wilde zetten. Zou ik ook hebben denk ik.

    • Laura 9 januari, 2014 at 17:20 Beantwoorden

      Heel heftig. Ik was echt van slag, tot ik weer in de hectiek van Bangkok terecht kwam en vanuit daar naar rustgevend Laos vertrok, haha. Absoluut een keer doen, het is prachtig – maar met een tragische geschiedenis.

  2. Karlijn 9 januari, 2014 at 17:08 Beantwoorden

    Het lijkt me heel apart om alleen maar jonge mensen om je heen te zien. Ook best confronterend. Wat schrijf je het toch mooi op, het komt echt binnen en je foto’s ondersteunen het zo mooi!

  3. Marieke 9 januari, 2014 at 17:48 Beantwoorden

    Ongelooflijk indrukwekkend weer. De foto’s zien er prachtig uit, maar het is natuurlijk mensonterend wat daar gebeurt. Op zulke momenten geloof je toch niet in wat voor wereld wij leven?

  4. Bianca 9 januari, 2014 at 20:43 Beantwoorden

    Wow wat heftig dat de bevolking jong is omdat er zo veel mensen dood zijn. Zo moeilijk te bevatten en nog zo kort geleden. Iedereen kent wel iemand die het heeft meegemaakt :| kan me voorstellen dat je dat nog heel erg voelt daar en dat het je zo raakt… Is de leider van toen afgezet en is het gestopt?

    • Laura 9 januari, 2014 at 21:00 Beantwoorden

      Na de Vietnamese invasie is hij gevlucht (in de jungle nabij Thailand, waar hij nog 20 jaar een soort eigen bewind in die streek heeft geleid) en hij is nu dood. Halleluja. Niet helemaal duidelijk hoe. De een zegt een hartaanval, de ander zegt vergiftigd, en ook zelfmoord omdat Clinton hem had berecht een week voor zijn dood.

      Hij heeft trouwens ook gewoon in Europa gestudeerd enzo, je zou toch zeggen dat hij enigszins normen en waarden heeft.

  5. Lizet 10 januari, 2014 at 05:18 Beantwoorden

    Mooi verslag! Alleen deze zin klopt niet: 2.000.000 – 3.000.000 miljoen inwoners. Het is 2-3 miljoen of 2.000.000 – 3.000.000. Nu is het twee miljoen miljoen ;-). Oh en de derde foto van onder zag ik ook al in je Laos verslag! (is ook een hele mooie foto)

  6. Marlou 10 januari, 2014 at 10:18 Beantwoorden

    Wat een heftig verhaal inderdaad! Ik ben normaal een mietje wat heftige dingen betreft en zou dus allang zijn gestopt met lezen als je het desondanks niet zo fijn en zelfs bijna mooi had neergeschreven. Complimentje :)

    (En aw, die laatste foto!)

  7. Jennifer 10 januari, 2014 at 13:49 Beantwoorden

    Kippenvel weer. Wat een plaatjes en wat een prachtig land, maar zo onwerkelijk wat er zich daar heeft afgespeeld. Mijn opa vocht in Indonesië en als ik zijn verhalen lees van toen .. misselijkmakend, maar tegelijk ook nog zo kort geleden en ergens bijzonder dat het er waarschijnlijk nog allemaal is. Cambodja is hij niet geweest, dat speelde zich natuurlijk later af, maar ook daar schreef hij over in zijn dagboeken. Hoe boos hij was dat de geschiedenis zich herhaalde, alsof ze niks geleerd hadden van de praktijken in Indonesië. Mijn eerste paspoort heb ik gisteren aangevraagd, hopelijk komen de stempels snel.

  8. Michelle - Travel lifestyle.nl 10 januari, 2014 at 20:18 Beantwoorden

    Ik ben echt veel te lang niet online geweest, maar nu kan ik lekker wel heel veel in een keer genieten van al je prachtfoto’s en prachtverhalen. Lijkt me inderdaad een hele bijzondere plek. Gek hoe zo’n gruwelijke plek je toch kan trekken. Maar het raakt je, mooi. Prachtige foto’s weer ook. En die van jou is ook super lief!

  9. CHrista 14 januari, 2014 at 21:13 Beantwoorden

    Het is heftig, dat Tuol Sleng vooral! Wij hebben met 35 man via school vrijwilligerswerk gedaan in Cambodja en Thailand, en we hebben veel erge dingen gezien, maar dit staat toch wel ver bovenaan! Mooie foto’s!

  10. Sheelagh 21 januari, 2014 at 09:43 Beantwoorden

    Mooie foto’s Laura en mooi omschreven, ik ben hier ook geweest en heb het precies zo ervaren als jij. Wij hadden een gids bij the Killing Fields die ons rondleidde, ik was echt in shock toen hij zo nu en dan een tand opraapte. Heel heftig.

Post a new comment

Lees ook: