Taiwan. Where do I begin, where do I end? Patches from our trip to Taiwan whirl through my mind. A journey of contrasts. Not that many people know how great the country is, making it one of the most underrated destinations of Asia.

Bright sun, high winds. Car horns, dead silent nature. Flickering lights in hundreds of colors, blue water. Pounding waves, windless skies. Infinite paddy fields, jagged rocks. Shiny clean streets, flying trees. Colorful temples, white waterfalls. Simmering hot springs, cool mountains. Thousand Chinese, a single Westerner.

The contrasts are wonderful.

With a smile on my face I walk around in Taipei. Taipei, that Asian metropolis where I get to know locals and been dragged onto a whirling journey through temples, lights and food markets. I fall for Yilan and put my nose against the train window. Hua Lien offers food where I still fantasize about and above all, a piece of stunning natural beauty: Taroko National Park. Here, restless rivers course a way through craggy mountain edges, blood red bridges and ancient temples.

A road trip brings me along the rugged East Coast, where waves scream and rice fields shine like mirrors, towards the high mountains of Taiwan. The hill tribe welcomes me with wide open arms and a sea of puppies and cats. With mermaidhair I climb in the hot springs of Taitung. I admire the nature and still love Asian cities. My white hair is waving in the emerging wind and attract attention. No wonder, the whole trip I count only two Westerners. The undiscoveredness of Taiwan is truly beautiful.

I write poems on the beach in Kenting, I look further than possible at the edge of the island and swinging over the roads I pout my arms around my all.

I hide for super typhoon Soudelor in Kaoshiung and find my way back to Taipei driving between flying trees. At home, I can’t stop thinking about this beautiful trip and slowly I draw the first words on paper. Taiwan, that undiscovered piece of Earth, is more than worth discovering.

Taiwan. Onontdekt Taiwan. Waar moet ik beginnen, waar moet ik eindigen? Flarden van onze reis naar Taiwan dwarrelen door mijn hoofd. Een reis van contrasten. Niet veel mensen weten hoe geweldig het land is, waardoor het een van de meest onderschatte bestemmingen in Azië is.

Felle zon, harde wind. Toeterende auto’s, doodstille natuur. Flikkerende lampen in honderden kleuren, blauw water. Beukende golven, windstille luchten. Oneindige rijstvelden, grillige rotsen. Blinkend schone straten, rondvliegende bomen. Kleurrijke tempels, witte watervallen. Broeiende hot springs, verkoelende bergen. Duizend Chinezen, een enkele Westerling.

De contrasten zijn wondermooi.

Met een glimlach op mijn gezicht loop ik rond in Taipei. Taipei, die Aziatische metropool waar ik locals leer kennen en mee word gesleept op een wirwarrende reis door tempels, lichtjes en food markets. Ik val voor Yilan en plak mijn neus tegen het treinraam. Hua Lien biedt eten waar ik nog over fantaseer en bovenal een stuk schitterend natuurschoon: Taroko National Park. Rusteloze rivieren banen zich hier een weg door grillige bergranden, bloedrode bruggen en eeuwenoude tempels.

Een road trip brengt me via de ruige oostkust, daar waar schuimkoppen schateren en rijstvelden als spiegels dienen, naar de hoge bergen van Taiwan. De bergstammen verwelkomen me met open armen en een zee van puppies en poezen. Met zeemeerminnenhaar klim ik in Taitung uit de hot springs en duik ik gierend de watervallen in. Ik bewonder de natuur en hou onverminderd van Aziatische steden. Mijn witte haren wapperen in de opkomende wind en trekken de aandacht. Geen wonder, ik tel de hele reis slechts twee Westerlingen. De onontdektheid van Taiwan is bijzonder mooi.

In Kenting schrijf ik gedichten op het strand, kijk ik verder dan mogelijk is vanaf het uiterste puntje van het eiland en ik sla slingerend over de wegen mijn armen om mijn alles.

Ik duik onder voor super typhoon Soudelor en waai bijna weg in Kaoshiung. Ik vind mijn weg tussen rondvliegende bomen terug naar Taipei en vlieg verwonderd naar thuis. Thuis, waar ik al mijmerend terugdenk aan deze schitterende reis en langzaam de eerste woorden op papier teken. Taiwan, dat onontdekte stukje aarde, is meer dan de ontdekking waard.