TRAVEL / Azië – Herinneringen uit Nepal en hoe het was om terug te zijn na de aardbeving

20

NEPAL_INDIA-47

NEPAL_INDIA-32

NEPAL_INDIA-20

NEPAL_INDIA-14

NEPAL_INDIA-13

NEPAL_INDIA-18

NEPAL_INDIA-10

NEPAL_INDIA-11

NEPAL_INDIA-12

NEPAL_INDIA-9

NEPAL_INDIA-8

NEPAL_INDIA-4

NEPAL_INDIA-6

NEPAL_INDIA-3

NEPAL_INDIA-1

NEPAL_INDIA-39

NEPAL_INDIA-36

NEPAL_INDIA-37

NEPAL_INDIA-61

nepalTwee jaar geleden vertrok ik eindelijk naar Nepal. Geduld wordt beloond, zeggen ze wel eens. Nepal en ik hebben altijd al bijzondere band gehad, zonder dat ik het land ooit had gezien. Gek hè? Het eerste reisverhaal dat ik op internet las ging over Nepal. Zo één in Comic Sans en felle kleuren en onduidelijke foto’s, al in een ver verleden offline gegaan. Zo één die enkel door tante Truus en ‘doe je voorzichtig, kus mam en pap’ werd gelezen, maar geschreven door een meisje die me enorm inspireerde. Een vrije geest, open en eerlijk. Haar verhalen over Nepal hebben me zo geraakt dat ik vond dat de hele wereld mooie verhalen over reizen moest lezen. Het was een inspiratie om ook te gaan webloggen, zoals dat toen nog zo mooi heette. Om alle kansen die reizen roepen aan te grijpen. En zo geschiedde, dertien jaar geleden begon ik met bloggen en vele reizen en buitenlandse stages volgden.

2015

Nepal. 2015. Het bleek één van de mooiste reizen te zijn die ik heb gemaakt. Ik heb er al veel woorden over geschreven en zal niet herhalen dat ik daar het geluk elke seconde door heel mijn lijf voelde sudderen Deze video zegt genoeg, denk ik.

 

Amper terug in Nederland heeft de aarde Nepal zomaar opeens door elkaar geschud. Alles waar ik me over heb verwonderd werd in één klap weggevaagd. De tempels waar ik me verdwaald en toch zo thuis in voelde, verdwenen. De mensen die ik heb leren kennen, de kinderen naar wie ik heb gezwaaid, wat zou er met ze gebeurd zijn? Dierbare vrienden hebben met gevaar voor eigen leven wekenlang mensen onder het puin gehaald en eten gebracht naar onbereikbare dorpen. Onze gids in de Himalaya verloor zijn moeder, kennissen verloren hun huis. Duizenden onbekende gezichten verloren het leven. Alles voelde zo dichtbij en toch verder weg dan ooit. Alles was niets meer, en niets kon alles betekenen. Misschien klinkt het onbegrijpelijk, maar ik was er liever nog geweest – hoe heftig dat ook zou zijn. Ik wilde iets kunnen doen. Ik wilde helpen en graven en zoeken en troosten en bouwen, niet de toerist zijn die na een mooie reis weer naar haar veilige bed terugkeerde terwijl ik zo van Nepal ben gaan houden. Ik voelde me machteloos en ik kon op dat moment niets doen dan mooie verhalen schrijven over Nepal, mensen overhalen om toch te gaan en alle initiatieven om geld in te zamelen te delen. Feit bleef, Nepal heeft zich een onomkeerbare weg in mijn hart geboord. Het is een van de mooiste landen waar ik ben geweest en niets heeft dat veranderd. Ooit zou ik terug gaan.

 

2017

Ooit werd twee jaar later. Een paar weken geleden reisde ik terug met Liv, die vijf jaar geleden ook in Nepal is geweest en net als ik zo terug verlangde naar het gevoel dat ook in haar hart is blijven zitten. En daar gingen we! Met Jet Airways vlogen we naar India en Nepal. De hele (heerlijke!) vlucht hebben we lopen dromen en fantaseren hoe het er nu zou zijn. Terug naar chaotisch maar omarmend Kathmandu. Naar oneindige rijstvelden en glimlachende kinderen, naar heilige mannen en brandend vuur. Naar krachtige toppen en zijdezacht sneeuw rondom Pokhara. Naar de wind en de regen en de natuur op z’n mooist. Naar dagenlang verwonderen over de indrukwekkende Himalaya, naar impulsieve beklimmingen en zonsondergangen die grillige bergwanden en helder water in goud veranderen. Naar geschilderde ogen, miljoenen gebedsvlaggetjes en het wederzien van vrienden. Naar een moeras van chaos en schoonheid. Naar het alles en niets dat zich tegelijkertijd om ons heen afspeelde. We vergeleken onze herinneringen terwijl we samen deze nieuwe momenten omarmden.

Mijn hart brak in duizend stukjes bij het zien van de verwoeste tempels en weggevaagde huizen, de geïmproviseerde slaapplekken op straat en de kinderen die tussen het puin spelen. Nepal is als een grote scheur, een wond die langzaam wordt gehecht met behulp van cement en hoop. Het leven draait hier door. Gerimpelde mannen metselen met grijze handen een nieuw huis op de plaats waar het oude is verdwenen. Twee jaar na dato zijn de mensen nog steeds aan het opbouwen, maar boosheid kennen ze niet.

Hetzelfde gevoel overvalt me, Nepal doet het weer. Naast verdriet voel ik dankbaarheid en vlagen van geluk door me heen schieten wanneer ik door de stoffige straten, groene rijstvelden en eindeloze bergen loop en met de mensen praat. Ik geniet met volle teugen, al dan niet met een scherp randje, van haar bijzondere zijn. In Nepal voel ik me meer mens en één met deze aarde dan ooit en het raakt me diep om te zien hoe positief en dankbaar, vol acceptatie en hoop de bevolking omgaat met rampen zoals deze. Ik wil mijn backpack volstoppen met deze levenslessen. Was iedereen maar zo één met zichzelf, dan zou de wereld vast een stukje mooier zijn.

“You are a child of the universe,
no less than the trees and the stars;
you have a right to be here.
And whether or not it is clear to you,
no doubt the universe is unfolding as it should.

With all its sham, drudgery, and broken dreams,
it is still a beautiful world.
Be cheerful.
Strive to be happy.”
Max Ehrmann – Desiderata

NEPAL_INDIA-47

NEPAL_INDIA-32

NEPAL_INDIA-20

NEPAL_INDIA-14

NEPAL_INDIA-13

NEPAL_INDIA-18

NEPAL_INDIA-10

NEPAL_INDIA-11

NEPAL_INDIA-12

NEPAL_INDIA-9

NEPAL_INDIA-8

NEPAL_INDIA-4

NEPAL_INDIA-6

NEPAL_INDIA-3

NEPAL_INDIA-1

NEPAL_INDIA-39

NEPAL_INDIA-36

NEPAL_INDIA-37

NEPAL_INDIA-61

nepal

Azië, DESTINATIONS, Nepal, TRAVEL, Travel Stories

Leave a reply

20 comments

  1. Sabine 6 augustus, 2017 at 16:19 Beantwoorden

    Wat een prachtig artikel. Ik wil ook altijd al heel graag naar Nepal, hoop dat het er ooit eens van komt. Het lijkt me iets magisch hebben ofzo. Zo heftig wat daar is gebeurd… Als je zo een band hebt met het land en je komt er nog een keer na de aardbeving, lijkt me heftig om te zien.

  2. Danique 6 augustus, 2017 at 21:55 Beantwoorden

    Wat mooi dat je weer geweest bent! Toen die aardbeving plaatsvond twee jaar geleden zat ik in Myanmar. Ik ben toen best wat mensen tegengekomen die zich zorgen maakten omdat reisgenootjes in Nepal zaten op dat moment en ze maar niets hoorden. Vreselijk. Over twee maanden ga ik zelf kennismaken met het land. Ik ben er zo benieuwd naar! Heb je nog tips?

  3. Steden bekijken 7 augustus, 2017 at 13:31 Beantwoorden

    Hoi Laura, bedankt voor dit mooie artikel en de foto’s. Ik ben zelf zo gelukkig geweest om in 2010 Nepal te bezoeken, waaronder Kathmandu, Chitwan en Pokhara. Ik vond het vreselijk om al die gebouwen die ik in het echt heb mogen aanschouwen, ingestort te zien op het nieuws.
    Wat fijn dat je terug bent gegaan, en dat het land nog dezelfde gevoelens oproept. Ik hoop ook nog eens terug te gaan.
    Bedankt! Groetjes,
    Julia Koning

  4. Karlijn 9 augustus, 2017 at 09:15 Beantwoorden

    Bedankt voor je artikel, je kunt dingen altijd zo mooi beschrijven :) De aarbeving van Nepal wordt niet vaak meer besproken maar het land is na die jaren nog niet van hersteld. Zelf ben ik erg benieuwd naar Nepal en zou er graag een keertje heen gaan.

Post a new comment

Lees ook: