I’d like to grab some articles out of the archive now and then. Not because of lack of inspiration, but because I think they are worth reading again. I traveled quite a bit. For every trip I worked and saved all my money to do what I love most. To travel is the most beautiful gift there is. I think it makes you a completely different person. I went to live abroad for four times already and I started with that at quite a young age (18). Has it changed me? Yes. Positively? I believe so. I have seen several other cultures during my travels and foreign adventures. It changes you. For me, traveling is not an escape, neither a search for something most people don’t even know their selves.
What have I learned? And why do I want to share that with others so obsessively? I think it is a shame if you have the opportunity to go abroad (i.e. for a study or internship) and you stay at home. Please do so when you have the chance. Create your own opportunities. If only for getting to know another culture. For changing your own world a little bit. Your perspectives. To change you, no matter how young or old you are. There are so many people who do not travel at all. That is not a shame, only when you actually want to travel but you just decide to stay home. Is it out of fear of the unknown, homesickness or are they afraid to take that one step? Or do you actually want to stay in your safe bubble? I do respect that, don’t get me wrong. But many people want to travel and think they just can’t. That they are unable to. Dare to dream, dare to step out of your comfort zone. Do not be afraid. It is beautiful and it changes you.
Travel leaves, like writing does, my mind empty and it opens my heart. During my work experiences abroad and living in big cities like London and Paris, I learned to stand on my own feet. I learned to be myself and the fact that being myself is good enough. During my studies, travels and volunteer work in Africa I saw the contradictions of life. Pure and raw, intense and beautiful. Sweet and sour. Same thing during my backpack travels. I came back a bit differently, I have changed. I have been in villages where money does not exist, and for me those were the most beautiful places in the world.
And yes, I’ve seen tough stuff as well. I don’t travel for fun only. Especially during my travels and the volunteer work I did in Africa. Those ‘third world countries’ where people are a bit afraid of. Sometimes they just look the other way. Like it is not there. But it is. Poverty, hunger, death, pain, animal suffering, people suffering. Dishonesty. Hovels. Beggars. But again, it teaches you all about life. If you see this with your own eyes, you learn to be grateful. The great culture difference but being still one and the same human. It makes you strong and aware of the world where we live in. And above all: very, very thankful. Especially when you see how grateful these poor people are. Skin and bone and yet always leaving a cheerful impression. They smile. Always. Just hold one of those children with all the love and hope that you have and you will mean something in this world. Isn’t that what we all want?
So travel gives me hope. Independence. Gratitude. Luck. Insight. Understanding. Positivity. Flexibility. Appreciation. It shows me the world. And especially it teaches me how to be a part of this world.
Af en toe neem ik een duik in mijn archief. Vorig jaar schreef ik onderstaande woorden. Vandaag herhaal ik het nog eens. Zoals jullie weten reis ik wanneer ik kan. Voor alle reisjes spaar en werk ik hard. Reizen is het mooiste dat er is. Het maakt je mijns inziens een compleet ander mens. Ik ben vier keer voor langere tijd (half jaar of langer) naar het buitenland vertrokken en dat begon al op jonge leeftijd (krap 18). Heeft het me veranderd? Ja. Positief? Ik vind van wel. Ik heb verschillende andere culturen mogen proeven tijdens mijn backpack reizen en buitenlandse avonturen. En dat neem je mee naar huis. Voor mij is reizen geen vlucht. Ook is het geen zoektocht naar iets ondefinieerbaars. Voor mij is het een way of life.
Wat heb ik daar nou van geleerd? En waarom wil ik dat zo graag mee geven aan anderen? Ik vind het zo zonde als je een buitenlandse kans laat schieten. Al is het maar om een andere cultuur te leren kennen, te zien en te proeven. Om je eigen wereld een beetje te vergroten. Al is het maar om jezelf tegen te komen. Op welke leeftijd dan ook. Natuurlijk kan het dat je reizen gewoon echt niet leuk vindt. Dat kan. Maar is het uit angst voor het onbekende, heimwee of de stap niet durven zetten? Of wil je gewoon echt in je veilige bubbel blijven? Met alle respect, begrijp me niet verkeerd. Maar veel mensen willen wel en denken niet te kunnen. Durf te dromen, durf uit je comfort zone te stappen. Wees niet bang. Het is mooi en het vormt je.
Reizen maakt net zoals schrijven mijn hoofd leeg en mijn hart des te voller. Tijdens mijn werkervaringen in het buitenland leerde ik op eigen benen te staan. Zag ik de verschillen in hiërarchie per cultuur. Leerde ik mezelf te zijn, want mezelf zijn is goed genoeg. Tijdens mijn studie, reizen en vrijwilligerswerk in Afrika leerde ik de tegenstrijdigheden van het leven kennen. Hard en zacht, puur en rauw, heftig en mooi. Tijdens mijn backpack reizen hetzelfde. Leerde ik de mens kennen, in al haar puurste vorm. Kwam ik steeds een stukje anders terug. Ik ben op mijn reizen in dorpen geweest waar geld niet bestaat, en ik vond het de mooiste plaatsen ter wereld. Een geit, een groentetuintje en een dakje boven je hoofd. Totaal niet van deze cultuur. Maar wat waren die mensen puur. Prachtig. Aan die levensstijl zou ik inmiddels niet meer kunnen wennen, denk ik. Maar ik ben er ergens wel jaloers op.
En ja, ik heb ook hele nare dingen gezien. Ik ben geen pretreiziger. Ik wil de wereld zien. Vooral tijdens mijn reizen door Azië en het vrijwilligerswerk dat ik deed in Afrika heb ik een harde wereld gezien. Dat nare waar mensen een beetje bang voor zijn. Soms hun kop voor in het zand steken. Armoede, honger, dood, pijn, dierenleed, mensenleed. Een miezerig waterstraaltje waar tachtig families het mee moeten doen. Kindertjes die worden ingezet om te gaan bedelen. Nachtenlang. Stervende mensen die als laatste poging voor de auto springen. Krotten. Bedelaars. Kinderen die hun ouders nooit hebben gekend, hun geboortedatum niet weten, hun naam niet kennen. Mens en dier die verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt.
Maar ook dit vormt je. Als je dit met eigen ogen ziet leer je dankbaar te zijn. Het grote cultuurverschil maar toch één en dezelfde mens zijn. Het maakt je sterk en bewust van de wereld waar we in leven. Het maakt je oprechter. Wijzer. En vooral heel erg dankbaar. Zeker wanneer je ziet hoe dankbaar de mens zelf kan zijn. Vel over been en toch altijd een vrolijke indruk achterlatend, giebelend en lachend. De blik in de ogen van het weesjongetje dat niet meer uit mijn armen gehaald wilde worden. Alsof hij de hele wereld al heeft gezien. En is dit eigenlijk ook niet zo? Al houd je maar voor even zo’n kindje vast met alle liefde en hoop die je het wilt geven, dan heb je al iets betekend in deze wereld. Is dat niet wat we eigenlijk allemaal willen?
Dus reizen brengt me hoop. Zelfstandigheid. Dankbaarheid. Geluk. Inzicht. Begrip. Positiviteit. Flexibiliteit. Waardering. Het laat me de wereld zien. En vooral leert het me de wereld te zijn.
Deze post gaat onder mijn favorieten en die ga ik heel vaak teruglezen. Prachtig! Het inspireert me om nog veel meer te ontdekken, te zien.. :)
Wat fijn, doet me goed..en lief! :-)
Prachtige foto’s, wat moet dat een onvergetelijke ervaring zijn geweest :)
Absoluut, stuk voor stuk! Zijn foto’s van verschillende reizen!
Heeel mooi geschreven en heel inspirerend!
Dankjewel!
Dit moet mensen die twijfelen aansporen tot actie. En ik duik gelijk het internet op, wat zal mijn volgende reis worden. Dank!
Fijn fijner fijnst!
wat prachtig geschreven… ben er stil van :)
Lief :-)
wat een prachtige post :) spoort me weer aan om toch iets serieuzer over mijn reisplannen na te denken.. ik ben ook het typische gevalletje ‘gaat me niet lukken om het geld bij elkaar te krijgen/het is eng/wanneer heb ik tijd?’, waardoor ik het uiteindelijk niet doe.
xo, cheyenne
Jaaa, dat zou heel mooi zijn als je het toch gaat doen. Echt hoor, jij kan ook gaan! :-)
Wat onwijs mooi geschreven! Prachtig en inspirerend, wauw!
Dankjewel! :-)
Wow wat een mooie en rakende tekst, en wat een bijzondere foto’s. Die kindjes…
Dankjewel! Die kindjes zijn echt zo lief, ik wil ze allemaal mee naar huis nemen.
Prachtig geschreven en zo fijn dat we zo ver kunnen reizen :) Supermooie foto’s ook!
Dankjewel. Inderdaad heel mooi en bijzonder dat het kan!
Supergave foto’s zeg!!!! En helemaal eens voor wat betreft reizen je brengt. Het verrijkt je als mens zo en maakt alles relatiever vind ik.
Klopt helemaal. Heel mooi! :-) Dankjewel!
Hi Laura, echt een hele mooie post weer en prachtige foto’s. Eigenlijk heb ik niet veel toe te voegen aan de mensen boven mij ;) Je weet het zo goed en beeldend te verwoorden. Heerlijk om te lezen!
Lief Eva, dankjewel!
Mooi! Ik heb weer genoten van je verhaal gecombineerd met de foto’s.
Leuk ♥
Mooi en helemaal waar!!
Lief, dankjewel!
Ik ben het hier zó verschrikkelijk mee eens. Reizen is echt belangrijk, nieuwe culturen leren kennen, nieuwe perspectieven, jezelf weer wat beter leren kennen. Heel inspirerend en mooi geschreven!
Dankjewel, lief!