Er is iets magisch aan zeilen. Vanaf het dek van een zeilboot voelt de wereld anders – zachter, kalmer, oneindiger. Ik stapte eindelijk weer eens op een zeilboot in Griekenland en het was alsof ik even terugkeerde naar mijn jeugd, ik ben namelijk half opgegroeid op de zeilboot van mijn ouders! De geur van de zon op mijn huid, het geluid van het water tegen de romp – het bracht me direct terug naar die zorgeloze zomerdagen op het water. En de Sneekweek, haha. Alleen dit keer was het anders. Dit keer waren we met ons eigen gezin, inclusief onze zoon Atlas, voor een avontuur door de Saronische Golf van Griekenland!
Zeilen in de Saronische Golf
We kozen voor een zeilvakantie met Portokali met een privéschipper, en het bleek het perfecte zeilavontuur. Wat de reis zo bijzonder maakte, was de vrijheid die het zeilen ons gaf. Het besef dat je de volgende ochtend weer ergens anders wakker wordt is heerlijk, ik ben een echte rondreiziger en het was als road trippen en wildkamperen, maar dan op het water. Iedere dag opnieuw keken we samen met de schipper naar de wind, de kaart van de Saronische Golf uitgespreid voor ons. Varen we vandaag naar Poros of Aponisos? Blijven we nog even voor anker of slapen we in de haven? Het gevoel dat we zelf konden bepalen hoe onze dagen eruitzagen was heel fijn.
Onze tocht bracht ons langs idyllische eilandjes waar het leven traag en eenvoudig is. Soms meerden we aan in een levendige havenstad, andere keren bleven we in een stille baai, waar we vanuit de boot in het water sprongen. Alles op het water voelt anders, alsof je tijdelijk ontsnapt aan de hectiek van het dagelijks leven. Zelfs met een kind van 2,5! Ter inspiratie deel ik hoe onze route er uiteindelijk uitzag.
Onze zeilroute
De reis begon in het broeierige Athene, waar we met de ferry naar Aegina voeren. Daar lag ons huis voor de komende week: een schitterende, ruime zeilboot met alles erop en eraan. We maakten kennis met onze schipper Arnout– een kalme, ervaren zeiler die onze perfecte gids zou blijken. Samen met hem bespraken we elke dag onze route. Waar gaat de wind ons naartoe brengen? Hoe lang willen we vandaag varen? De vrijheid van het moment en het idee dat we elke dag een nieuwe beslissing konden nemen vond ik heel fijn. Atlas mocht elke dag helpen, dat vond hij zo geweldig!
De warmte, zo’n 40 graden, dreef ons naar het verfrissende water. We verlaten direct de haven van Aegina en voeren richting Agistri, een rustig eiland vol dennenbossen en verborgen strandjes. Atlas was meteen in zijn element – zijn kleine handen aan het roer om te helpen, de wind door zijn wilde haren. S’avonds stapten we in het rubberbootje en gingen we aan land om heerlijk Grieks te eten. Saganaki, dolmades, Griekse salades – het eten is hier zo goed! We sliepen die nacht op zee, met de sterren boven ons, zachtjes in slaap gewiegd door de golven.
De volgende ochtend was de zee onze douche – duiken vanaf de boot, zout op je huid! Daarna voeren we rustig naar Vathi, een piepklein vissersdorpje omringd door groene heuvels. De charme van deze plek zit in zijn eenvoud: een rustigem kleine haven met een paar authentieke restaurantjes. Omdat het zo heet was, kozen we ervoor om die nacht in de haven te slapen – met airco in de kajuit. Een voordeel van die decadente boot. Ik SUP de zonsondergang tegemoet en we slapen heerlijk.
Onze tocht ging de volgende dag, na een dag zeilen, naar Epidavros, een stadje met rijke geschiedenis en vooral een heerlijk struinstadje. We dwaalden door de straatjes, langs gezellige tavernes aan het water, en genoten van de geuren en geluiden van de Griekse zomer. Ook hier zwommen we in het helderblauwe water voor we in de haven in slaap vallen.
De dag erna varen we weer een prachtige route langs vele eilandjes en lunchen we in Aponisos, een verborgen juweeltje. Het is een klein eilandje, echt een een paradijsje met enroem turkoois water. Na de lunch en een duik zeilen we verder naar de baai van Korfos, waar ik heel graag de zonsondergang wilde meemaken met de zeilen omhoog. Dat werd geregeld! Een magisch moment.
De dag daarna zeilden we naar Poros, een pittoresk Grieks stadje dat als een schilderij op een heuvel is gebouwd. We sliepen in een van de mooiste baaitjes: Love Bay, een klein hippiestrandje omringd door pijnbomen en helder water waar we een hele dag spenderen. De enalaatste nacht verbleven we in de haven van Poros zelf, een levendige plek met een fijne sfeer, en absoluut een aanrader. Het stadje zelf is erg mooi.
De volgende ochtend is het tijd om terug te varen naar Aegina. De wind had ons goed te pakken; de boot ging schuin en snel door de golven, en Atlas schaterde van plezier. Dit was echt zeilen! Een avontuur dat je voelt in elke spier, met het zoute water dat in je gezicht spat. Onze laatste nacht brachten we door in de haven van Aegina, met een gevoel van voldoening en de gedachte dat we dit vaker zouden willen doen. Exact een week later namen we de ferry terug naar Athene, maar ons avontuur was nog niet voorbij: we hebben een extra weekend geboekt in deze bruisende stad. Leuk om zo te combineren! Maar hoe bruisend Athene ook is, de magie van de Griekse eilanden en de vrijheid op het water blijven in onze gedachten gegrift. Heimwee, direct. Wat was ‘t mooi.
Zeilvakanties met Portokali
Portokali zorgt ervoor dat je geen zeilervaring nodig hebt. Mocht je dit wel hebben kan je uiteraard ook zonder schipper op pad! Ze hebben ook groepszeilreizen waarbij je in een flottielje vaart, met of zonder schipper. En je kan zelfs een hut boeken op het moederschip, om zo toch gewoon lekker mee te varen! Wij gingen zelf op pad, zonder de groep maar met een schipper op een eigen zeilboot. Die was van alle gemakken voorzien: vier slaapkamers, twee badkamertjes, een keuken waar je met gemak een Griekse salade in elkaar kon flansen, een ruime zithoek én natuurlijk het dek, waar we de meeste tijd hebben gespendeerd. Er is ook een SUP en een klein bootje mee.
We hebben echt geluk met onze schipper, Arnout voelt direct als een vriend die met ons mee is en we hebben mooie gesprekken. Hij neemt alles uit handen, maar laat je net zo makkelijk de touwtjes in handen nemen als je wilt. Voor onze zoon Atlas van 2,5 was het een droom: hij mocht de hele dag meehelpen en voelde zich de kleine kapitein van het schip. Op zeilvakantie met kinderen kan dus gewoon! Tussen het sturen en spelen door dobberden we van eiland naar eiland. Ik vond het spannend om Atlas mee te nemen, maar dat bleek echt niet nodig. Er was een veilig zwemvest en Atlas vond het gewoon fantastisch, zijn kleine handjes aan het roer, helpen waar hij kon, terwijl wij elke dag genoten van de eenvoud van het leven op het water.
De meestgestelde vraag was of het niet gek voelt qua privacy om samen met een schipper de hele week op een boot te zitten. Daar waren wij ook huiverig voor, maar het bleek zo anders te voelen dan gedacht! Het was heel gezellig, en je kan zelf aangeven waar je behoefte aan hebt. De schipper zeilt en slaapt ook in de boot (maar die zijn groot met veel slaapplekken) maar verder ben je gewoon op jezelf, ook qua koken of uit eten gaan, tenzij je ervoor openstaat natuurlijk. Ze gaan over het algemeen hun eigen gang, het ligt ook een beetje aan of je alleen of met een flottielje meezeilt natuurlijk (dat is dan meer een groepsding) maar wij zijn vrij op onszelf. Ik was dus heel benieuwd. Het viel me zo mee! Ze weten heel goed je privacy te bewaren. ik heb me nooit opgelaten gevoeld. Wij dachten dat we gewoon elke avond lekker met z’n tweetjes (en Atlas) zouden willen eten, maar uiteindelijk vroegen we hem elke avond mee omdat het gewoon heel erg gezellig, fijn en natuurlijk voelde.
Portokali is echt een fijne organisatie trouwens, vooral omdat het een vrij kleinschalig ‘familie’-feeling bedrijf is (de mensen dan, ze hebben echt een flinke vloot in o.a. Kroatië en Griekenland!) en alles is daardoor bespreekbaar en op maat, snelle reacties, fijne vibe, lekker open. Het klinkt heel decadent zo trouwens, maar de reizen zijn echt goed betaalbaar! Hou ook vooral hun eigen Instagram account in de gaten, ze delen namelijk vaak goede lastminute deals. Oh, en als je mijn naam noemt, staat er een fles wijn voor je klaar.
Wat je nodig hebt voor zo’n week? Vrij weinig, ontdekte ik. Mijn koffer bleef grotendeels onaangeraakt; ik leefde in mijn badpak en een strandjurkje. Ook Atlas had weinig nodig. We hadden een klein tasje Playmobil mee, maar eigenlijk vermaakte hij zich prima met lekker in de kuip zitten en samen met ons genieten van het water, met zwemmen en uiteraard met schipper Arnout helpen!
De dagen vloeiden in elkaar over, en voor we het wisten, was de week voorbij. Het was een vakantie waarin alles op zijn plek viel: de vrijheid van het zeilen, de zorgeloze dagen op het water, en de verbondenheid met elkaar. Zeker een ervaring die we vaker willen herhalen. We vonden het soort rust dat je eigenlijk alleen op het water kunt vinden. Echt een aanrader. Wie weet… volgend jaar Kroatië? Bekijk alle zeilvakanties van Portokali hier!
View this post on Instagram
Leave a reply
No comments