Reflection. Sometimes thoughts flow my head like a maniac, and then I know that I have to put everything in order again. So every now and then I do that, and every now and then I share that. I sometimes say that I get black moments and white moments be part on What About Her, as well as all the gray in between. Lately, I’m mostly sharing my journey of exploring the world and I think it is time to muse. Share a little gray, a little what hangs in between. Reflect, hang those moments on a clothesline and just look at them. Think them over.
Moments. The most beautiful moments I share with the love of my life. I’m still head over heels. I realize more and more that my boyfriend is always there for me, how erratic I may be. I am immensely grateful to him, for who he is and for whom we are together. Yes, I love this man with all my heart. This year I’ve got to know amazing people, and the people that I would forever keep in my life are still there. And I am more than happy with that selective group of friends. They are completely different from each other, and that makes them so special. I have multiple friends that sometimes don’t even know each other, not one big group of friends. They are all different. I love them for who they are, and maybe even more because of who they are for me. I miss my mother terribly, but I have a bear of a father who always there for me.
I’ve said it many times. Ambitions enough. After my HBO study (international hospitality management) I could start working as hotel manager immediately. Yes, I was good at it. But after two years I realized that my heart was not in it, and that heart I find so important. I have terminated my job and started following my dreams. It makes me happy, but also uncertain. How I work 24/7, do a hundred things at once, shiver while pitching, write articles one hundred times over, and not to mention the sleepless nights. Sometimes I worry about the future (in all aspects) while I have always said that I live day by day. During my travels, I’ve been in villages where ‘worrying’ does not exist, and I thought they were the most beautiful places in the world. A goat, a vegetable garden and a roof over your head. These people are so happy. I don’t need much more than that. I am often more stringent for myself than necessary, and that goes on every aspect. I have to learn to celebrate every victory, instead of keep on racing. Because actually I’m doing just fine. I am quite successful, but I find that hard to see. I do what makes me happy and I can make a living. I’m able to explore the world for my living. How great is that? I still lose my breath at any time traveling, especially when discovering a superb piece of mother earth and I am making stories, the thing where I have always dreamed of. There are more and more beautiful people, special opportunities and huge projects on my path. Ambitions continue to grow, but I grow with them. I always want to go a step further, but I must learn to sometimes slow down. As well in my head. Yes, I’ll be fine.
I’m versatile, sensitive, enthusiastic, creative, spontaneous, sometimes I know very well what I want and often I just don’t. I’m often described as sunshine, but I am full of contradictions. I love to meet new people, but then am afraid to let them in my life. I can’t stop talking if I get the chance, but when it comes down to it I know nothing to say. My humor is cynical and black, the opposite of my hair color. I am not healthy, but I know how to live with pain. I have a natural anxiety. An indomitable urge to explore the world. I’m adventurous, curious and I am open minded in life, though I have a solid wall around me. What I can say is that after a difficult period, the death of my mom, I have picked up the thread again. And even though this thread has become much thinner, I dare to say that I am more than happy. The sadness remains, but changes of color. I follow my heart and although I don’t live an average life, I do what I want to do and more is just not necessary. I have learned that that you always do good, because you are good enough – and that you are someone to be proud of. Always, because it is you. We are all good enough.
Reflectie. Soms stroomt mijn hoofd zo over dat ik even alles op een rijtje moet zetten. Zo af en toe doe ik dat, en zo af en toe deel ik dat. Ik zeg wel eens dat ik zwart en wit deel op What About Her, en al het grijs daartussen. De laatste tijd ben ik vol enthousiasme mijn mooie reisverhalen de wereld in aan het sturen en vind ik het weer eens tijd om te mijmeren. Een beetje grijs delen, een beetje dat wat daartussen hangt. Reflecteren, momentjes op de waslijn hangen en er even naar kijken. Weerspiegelen. Overdenken.
Momentjes. De mooiste momenten deel ik met mijn grote liefde. Ik ben nog steeds tot over mijn oren verliefd. Ik besef me meer en meer dat mijn vriend altijd voor me klaarstaat, hoe grillig ik ook kan zijn. Ik ben hem enorm dankbaar voor wie hij is en voor wie wij samen zijn. Ja, ik hou met heel mijn hart van deze man. Dit jaar heb ik ontzettend bijzondere mensen leren kennen, en zijn de mensen waarvan ik graag wil dat ze in mijn leven blijven daar nog steeds. En met dat selectieve clubje ben ik meer dan gelukkig. Ze zijn totaal verschillend van elkaar, en dat maakt ze zo bijzonder. Ik heb meerdere vriendinnetjes, geen grote vriendengroep. Ze zijn allemaal anders. Ik hou van ze om wie ze zijn, en misschien nog meer om wie ze voor mij zijn. Ik mis mijn moeder verschrikkelijk, maar ik heb een beer van een vader die altijd voor me klaarstaat. Ik kan altijd ergens terecht en er zijn altijd goede adviezen, die ik vervolgens zelden opvolg.
Ik heb het eerder gezegd. Ambities genoeg. Na mijn HBO-studie (international hospitality management) kon ik direct aan de slag als hotelmanager. Ja, daar was ik goed in. Na twee jaar besefte ik me dat mijn hart er niet in lag, en dat hart vind ik nou juist zo belangrijk. Ik heb mijn baan opgezegd en ben mijn dromen gaan volgen. Het maakt me gelukkig, maar ook onzeker. Hoe ik 24/7 werk, honderd dingen tegelijk doe, bibberend pitch, artikelen honderd keer opnieuw kan schrijven, en over de slapeloze nachten niet te spreken. Ik maak me soms druk over de toekomst (op alle aspecten) terwijl ik altijd heb gezegd dat ik leef met de dag. Ik moet mezelf af en toe even streng toespreken. Ik ben op mijn reizen in dorpen geweest waar ‘je druk maken’ niet bestaat, en ik vond het de mooiste plaatsen ter wereld. Een geit, een groentetuintje en een dak boven je hoofd. Totaal niet van deze cultuur, maar wat waren deze mensen gelukkig. Ik heb niet veel nodig. Ik ben vaak strenger voor mezelf dan nodig zou moeten zijn, en dat geldt eigenlijk op ieder aspect. Ik moet leren om elke overwinning te vieren, in plaats van keihard door blijven rennen. Want eigenlijk? Gaat het heel goed. Ik doe wat mij gelukkig maakt en ik kan er nog van leven ook. Ik mag om de haverklap de meest prachtige reizen maken. Hand in hand met de liefde van mijn leven. Nog steeds vind ik elk moment bijzonder, stokt mijn adem bij het ontdekken van een prachtig stukje moeder Aarde en ik mag verhalen maken, datgene waar ik altijd van gedroomd heb. Er komen steeds meer mooie mensen, bijzondere kansen en gave projecten op mijn pad. Ambities blijven groeien, maar ik groei mee. Ga steeds een stapje verder, maar moet leren om het soms wat rustiger aan te doen. Ook in mijn hoofd. Ja, ik kom er wel.
Ik ben veelzijdig, gevoelig, enthousiast, creatief, spontaan, weet soms heel goed wat ik wil en vaak ook juist helemaal niet. Ik word vaak omschreven als een zonnetje, maar ik zit vol met tegenstrijdigheden. Ik ben gek op nieuwe mensen leren kennen, maar ben vervolgens bang om die mensen echt toe te laten. Ik praat de oren van je hoofd als ik daar de kans voor krijg, maar als het er op aan komt weet ik niets te zeggen. Mijn humor is cynisch en zwart, het tegenovergestelde van mijn haarkleur. Ik heb een natuurlijke onrust. Een ontembare drang naar de wereld ontdekken. Ik ben avontuurlijk, nieuwsgierig en sta open in het leven, al heb ik een stevig muurtje om me heen. Ik kan wel zeggen dat ik na een moeilijke periode, het overlijden van mijn mam, de draad weer heb opgepakt. En ook al is deze draad veel dunner geworden, ik durf wel te zeggen dat ik meer dan gelukkig ben. Het verdriet blijft, maar verandert van kleur. Ik volg mijn hart en al leef ik geen doorsnee leven, ik doe wat ik graag wil doen en meer is niet nodig. Ik heb geleerd dat dat wat jij doet goed is, omdat jij goed genoeg bent – en dat je daar trots op mag zijn. Het is jou. We zijn allemaal goed genoeg.
Oh, die fotosessie met dat vestje vind ik zó leuk. Heerlijk hippie. Wauw. Prachtig geschreven ook weer! :) Een hele diepe zucht.
Geplukt uit mijn goede oude outfit-shoots tijd, haha! Lief. En ah <3
Wat ben je toch een mooi mens. <3
*stil van
Wat een prachtig mooi stukje. Zo wijs en vol wijsheden. Vol mooie zinsnedes en mooie reflecties. Dat je nog maar heel lang mag doen wat je inspireert tot zulke blogs en dat je zo gelukkig maakt ondanks alle mini hobbeltjes in de weg (die soms ook gewoon even groot mogen zijn).
Leo, wat lief gezegd. Het raakt me, dankjewel!
Laura wat ben je toch geweldig! Groot respect voor jou hoe je je weer hebt opgepakt en je dromen navolgt.
PS: de borrel met de overheerlijke wortel voor Zani vergeet ik ook niet meer!
Dankjewel Sharon, zo lief! Dat vergeet ik ook nooit weer, haha. Super gezellig. We moeten echt weer eens daten!
Dat moeten we zeker doen! Ga eerst je tips voor Brugge opvolgen… Jeejjj we hebben geboekt!!
Jeeeeej, super leuk!
Hihi, wat herkenbaar. Mijn mama is ook overleden. Hoe je verteld over dat je de draad weer op pakt…herkenbaar. Mooi. Ook al is het soms een rollercoaster in je hoofd, blijf dicht bij wie je bent.Ja, je komt er wel!
X
Wat naar dat ook jouw mama er niet meer is. Mooi dat je mijn gevoel herkent.
Dankjewel!
Wat een mooie stukje weer, en zo fijn dat je dat allemaal met je grote liefde mee mag maken :)
En wat tof dat je hotelmanager bent geweest (al vond je het zelf iets minder tof haha), dat is een beetje mijn dream job.
Ja, heel fijn! Echt een geluk dat we onze creativiteit kunnen bundelen.
Haha, is het echt je dream job? Heb er veel van geleerd, maar het is niet hoe ik de rest van mijn leven zou willen werken. 6 dagen per week, 14 uur per dag, altijd klagende mensen, altijd rennen, slecht betaald voor wat je doet…Nee, dan moet het echt je absolute passie zijn.
Haha, ja vind de hotelwereld heel leuk!
En zou wel iets in die richting uiteindelijk willen gaan doen, liefste in het buitenland. Al hebben ze daar ook toffe andere functies, die in NL niet in het leven geroepen zijn vanwege de kleinschaligere hotels.
En slecht betaald, tja. Dat is zeker waar, dat merk ik nu aan de front office al, maar ik vind het leuk. :)
Ja klopt, haha. Heb ook als manager in Parijs en in Londen gewerkt, maar loop altijd tegen hetzelfde aan. Super dat jij het helemaal te gek vind toch? Éen van mijn beste vriendinnen is ook helemaal horeca-gek, echt haar passie. Alleen maar mooi om te zien. Dan moet je er zeker iets mee gaan doen, maar je werkt dus al bij de front office? Leuk!
Heel mooi ❤️❤️❤️
Laura ik herken mezelf hier heel erg in! Toch laat jouw verhaaltje me weer zien dat ik nog meer moet genieten.
Dankjewel! Genieten is zo belangrijk. Als je erover nadenkt besef je je dat je druk maken zo’n tijdsverspilling is. Geniet!
Ik heb het vaker gezegd en zeg het nu weer: wat ben je een mooi mens. Alles wat je zegt is heel herkenbaar. Fijn dat je dit met ons wilde delen! X
Ik weet steeds niet wat ik moet zeggen, haha. Niets gewoon. Wilde het enkel delen. Lief dat je dat zegt, dankjewel!
Steeds verbaas je mij weer over het feit hoe goed je je gevoelens op papier kunt zetten. En hoe knap het is dat je dit soort dingen wil en durft de delen met de rest van de wereld. Een voorbeeld voor velen, en weet je… Doen wat je hart je ingeeft is de wijste levensles die ik heb geleerd. Niets maakt je gelukkiger dan dat. Dikke knuf <3
Ah, knuf. Lief. Fijn om te horen aangezien ik zo mijn leven voor altijd zou willen invullen – haha. :) Dankjewel!
Herkenbaar dit, en prachtig geschreven Lau. Vind het altijd knap dat je dit durft te delen met de hele wereld, terwijl het eigenlijk alleen maar enorm inspirerend is voor iedereen (dus vanwaar mijn twijfels, no idea). Respect, topper <3
Ik deel nog maar een klein stukje eigenlijk, inderdaad datgene wat ik wil delen om ook andere mensen te raken en te inspireren! Ik heb nog veel diepere gronden, haha. Dankjewel, zo lief <3
Je bent en blijft een prachtvrouw Laus. De band die ik gezien heb tussen jouw en R. is erg mooi om te zien.
Je kunt trots zijn op wie je bent en waar je bent gekomen. *knuffel!
Ahhh Jetsie. Dankjewel, wat lief – wist niet dat je dat toen al zo zag. Wat fijn om te horen.
Ik vind het werkelijk geweldig hoe jij je gevoelens zo goed uitdrukt, ik wou dat ik dat ook kon
Awh, ik schrijf gewoon precies op wat ik voel. Dat kan jij vast ook!
Wat ontzettend mooi geschreven, en wat goed dat je ook een beetje grijs deelt. Fijn om te horen dat het goed met je gaat, van buiten, maar ook van binnen.
Ah, lief. Dankjewel. :)
Fijn stuk lief. Ben heel erg trots op je en blij met je. Dikke kus
Love you!
Laura, scherven oppakken en doorgaan…dat is het leven. Leg de scherfjes in de kast. Kijk er af en toe naar, heb verdriet omdat ze gebroken zijn, voel je blij omdat je weet hoe mooi het potje was. Dat heb je dan toch maar mogen zien. En dat is niet iedereen gegund. Leven is leven met brokjes, stukjes en barstjes. En nooit, nooit vergeten dat je die in een kastje kunt zetten dat stabiel, mooi en zeker is. Ik lees dat je zo’n kastje hebt. Met je vriend, met je vriendinnen, familie en werk. Ook dat is niet iedereen gegund. Ga voor je kast staan en zie hoe mooi die is, hoe mooi de inhoud is. En geniet!
Lieve Madeleine, jij weet het nog mooier te verwoorden. Dankjewel.
Brok in mijn keel.. herkenbaar en prachtig geschreven <3 En weer hele mooie foto's, als altijd!
Ahhhh. Dankjewel! Ik ben benieuwd wat je herkent. :)
Voornamelijk het gedeelte over je moeder, je werk waar je gelukkig van word, je dromen volgen en het druk maken over de toekomst.. Daar ben ik ook heel goed in, hihi.
Mooi geschreven, kippenvel!
Dankjewel!
Ik vind het mooi en stoer dat je je gevoel zo goed kan omschrijven, hier online. Ik vind persoonlijk bloggen echt heel lastig en ben nog steeds zoekende naar een balans. En juist doordat je nare dingen hebt mee gemaakt, en daardoor een bijzonder rugzakje hebt, ben je waar je nu bent. Dat weet ik echt heel zeker. Ga zo door! x
Aaaah. Ik dook op mijn oude blog echt een stuk dieper in mijn eigen gevoel, ik heb nu juist het gevoel dat het goed in balans is. Gelukkig. Gewoon een keer proberen, bij jezelf blijven en delen wat je wilt delen. Is juist inspirerend, denk ik!
Prachtig stukje. Fijn dat je het deelt. Ik bewonder de moed om niet met de hotelbaan door te gaan maar te kiezen voor doen waar je gelukkig van wordt, ondanks de onzekerheid die dat met zich meebrengt. Ik herken ‘t wel. Ook ik doe niet het werk waar ik voor opgeleid ben, omdat ik er niet gelukkiger van word. Het inspireert me om door te zetten en te gaan doen waar ik gelukkig van word, ook al is de weg er naartoe niet duidelijk :)
Dankjewel, lief om te horen. Wat goed dat je ook je hart bent gaan volgen, uiteindelijk is dat zo waardevol!
Zucht. Wat mooi geschreven. Sommige dingen zijn heel herkenbaar… Knap dat jij dit deelt.
Dankjewel!
Heel herkenbaar. Ik denk dat wij erg op elkaar lijken. Ook ik kies altijd voor mijn hart, en dat maakt een hobbelige weg, maar wel de mooiste route. Het gaat door diepe dalen, maar als je de berg beklimt, dan heb je dat wel helemaal zelf gedaan :) (Oké, vooruit, soms hield een leuke kerel je hand vast en dat is goed)
Haha! Precies. Fijn omschreven, en dat denk ik ook!
Erg mooi geschreven..
Dankjewel Lynn!
Ik volg je blog nog niet zo lang, maar ik blijf maar terugkomen. Je schrijft zo open, eerlijk en openminded.
Je laatste zinnen van deze blog ga ik eens goed in mijn oren knopen!
Dat vind ik echt zo leuk om te horen! Dankjewel. Doet me goed.
Ben zo blij dat ik je heb leren kennen en dat het nog niet eens een jaar geleden is ook al voelt het alsof ik je al honderd jaar ken. Dat mijn muur bij jou een beetje wegzakt en die van jou bij mij. Muurloze vriendschap op een stomme afstand maar met een briljante toekomst in het verschiet.
Aaaaaah, ik kan wel huilen om je laatste zin <3. Klopt helemaal. Ik mis je!
Ik ken je natuurlijk niet in het echt maar als ik je schrijfsels lees dan denk ik dat je zo leuk bent! (niet op een foute manier interpreteren haha) Ook dit stuk is weer prachtig geschreven.
Haha ah, dat is lief zeg! :)
Wauw.. Super mooi geschreven en verwoord, respect! Knap dat je zulke persoonlijke dingen deelt..
Dankjewel! Dat vind ik de essentie van een blog, persoonlijkheid maakt het echt, authentiek en dat vind ik zelf ook fijn. Anders is het net of ik een geweldig leven heb met alleen maar regenbogen en unicorns met alle reizen enzo. :)
Ik ken je natuurlijk niet echt, maar elke keer als ik een blog van je lees denk ik: wat ben je toch een mooi mens!
Weer een heel mooi geschreven stuk en een inspiratie hoe jij je droom volgt.
Aaaaah. Daar ben ik stil van.
Hallo mooi mens, knap hoe je voor jezelf zorgt. En wees trots op jouw kunst tot inspireren. Als ik jouw mama was, zou ik echt non-stop rondrennen met een heavenly iPad om naar iedereen te roepen: deze is van mij! Deze is MIJN dochter. Dus wie weet hoe ver jouw fan-base reikt… verder dan de sterren.
Hallo mooi mens, ik moest huilen om je reactie. <3
*aai over bol* X
Prachtige post liefie! Ik heb ook allemaal losse vriendinnetjes, en jij bent er daar een van met wie ik me zo verbonden voel omdat we in zoveel dingen hetzelfde staan. En jij en je lief <3 wauwie. Ik bewonder je doorzettingsvermogen :D Kus!
Aaaaah, ik mis je lief! <3 Kus!
Ben hier even stil van, je stukje raakt me. Heel erg mooi geschreven.
Ik ben helemaal stil van al die lieve reacties <3
Wauw, wat schrijf je mooi!
Daar word ik helemaal blij van!
Mooi stuk heb je geschreven :)! En wauw, die foto’s zijn echt prachtig!
Dankjewel :) Once in a while dingetje.
Jeetje, wat een mooie woorden. En een heftig verhaal, je moeder verliezen op zo’n jonge leeftijd. Ik kan het in geen opzicht vergelijken – maar toch: mijn oma is gisteren overleden en deze dagen lijken zo onwerkelijk. Het is belangrijk om stil te staan bij de mooie dingen van het leven.
Ja, hoort niet. Bah, en gecondoleerd…Vreselijk naar! Knuffel!
Knap hoor dat je zo persoonlijk kunt zijn op je blog. Als ik dit soort dingen lees wordt ik geïnspireerd om ook wat meer van mijzelf te laten zien. Heerlijk toch ook dat je kunt doen wat je gelukkig maakt. Wanneer de dipjes komen (want die zijn er altijd in het leven)kan je hopelijk je eigen laatste zin nog een herlezen. mooi!
Doen! Ik vind dat juist altijd één van de mooie dingen aan een blog.
Wat prachtig geschreven én herkenbaar. Blijf genieten van het leven, blijf die prachtige avonturen aan gaan en blijf ons vermaken met je mooie verhalen!
Dankjewel!
Mooi, heel mooi. Ik krijg er bijna tranen van in mijn ogen. Oprecht en eerlijk is je verhaal en heel persoonlijk. Wat het bijzonder maakt dat je het deelt (met ons allen).
Om af te sluiten: “Het is oké” (hoe je je ook voelt).
alle liefs
:) Wat lief zeg. Dankjewel.
Dit stukje zit bomvol moois!
Dat is leuk om te horen!
Misschien klinkt het heel gek, maar vanaf het moment dat ik je blog heb ontdekt vind ik je zo’n mooi mens en denk ik elke keer… wow, wat zou ik haar graag kennen. Je bewust zijn, je schrijfstijl, je prachtige foto’s en video’s maar vooral jouw blik op dingen.
Ik zie dat je prachtige reizen maakt maar ik zie ook je passie en kwaliteiten om dit te delen. Heel mooi :). Sorry misschien is dit een hele awkward reactie, maar wilde het toch tegen je zeggen.
Oooh, dat vind ik alleen maar heel lief en leuk om te horen! :) Niet akward. Ik sta ook altijd open voor een wijntje met lezers, leuk juist!
Hi Laura,
Super mooi en inspirerend stuk heb je weer geschreven. Het raakt me!
Je verhaal doet me denken aan 1 van mijn favo quotes: ‘Geniet vandaag, morgen bestaat nog niet!’ En dat is soms zo moeilijk, omdat bijna iedereen bezig is met de toekomst en waar we heen willen. Keuzestress… Het is erg herkenbaar wat je schrijft over op reis zijn en in dorpjes komen waar je druk maken niet bestaat. Ik sta steeds weer versteld van de mate van geluk en tevredenheid van mensen die praktisch niks hebben. Dan voel ik mij een verwend kreng. Je post doet me relativeren dat iedereen soms van dat soort overpeinzingen heeft. Dank daarvoor!
*glimlach op gezicht en stil*
Dit soort blogs kan ik soms nog wel meer waarderen dan die met de mooie paradijselijke foto’s en verhalen. Je bent hier zo eerlijk en open, daar houd ik van. Want het lijkt af en toe alsof je echt een droomleven hebt, altijd maar reizen, en zo voel ik me ook wel eens ‘teruggeroepen’ van die gedachten. Jij bent ook maar een mens (volgens mij een superawesome one), en iedereen heeft zijn ups en downs.
Het kan ook echt heel bevrijdend zijn om dit soort blogs te schrijven (ik wil dit zelf ook vaker gaan doen), en ik vind het heel knap dat je het doet! Het fijne is dat ik hierdoor zelf ook mee-reflecteer en mezelf dwing om ook alles wat meer op een rijtje te zetten. Dankjewel daarvoor.
En snel een keer meeten dus om over dromenvangers te praten! ;)
Ah, thanks lieve Lizet. Dit doet me ook altijd meer, dus dat is goed. Inderdaad, en dat heb ik helemaal niet. Ja, ook zelf gaan doen! Lijkt me mooi om je beter te leren kennen.
Jij kan dingen zo mooi beschrijven. Knap dat je op deze manier kunt reflecteren. Heel erg mooi. En fijn om te lezen dat je zo gelukkig bent!
Aaaah, dankjewel!
Heel mooi! Ga door met wat je doet, ik vind het prachtig! X
Ah wauw, dankjewel!
Echt prachtig geschreven! Heel veel waardering voor het feit dat je je hart volgt!
wauw. prachtig geschreven, en prachtige gedachte :) daar kan ik nog veel van leren, ik vind je zo inspirerend!
xo, cheyenne
Ah, dankjewel! Zo mooi om te horen.
Zucht, mooi geschreven. Streng voor jezelf zijn, ik herken dat. Het is bijna een gewoonte en lijkt me vaak makkelijker af te gaan dan lief zijn voor mezelf. Maar met de tijd leer ik dat en neem ik mijn momentjes om lief te zijn voor mezelf. En probeer ik los te laten. Al de verwachtingen die ik aan mezelf heb. Probeer maar eens een artikel te schrijven zonder het steeds aan te passen. Tevreden te zijn met de eerste woorden die je koos. Want na al het lezen op jou site geloof ik er in dat de eerste woorden die jij kiest ook prachtig tot hun recht zullen komen. Liefs
Een fijne mooie en toch herkenbare schrijfstijl. Bewondering, oprechte bewondering.
Dankjewel, wat lief!