I traveled quite a bit. For every trip I worked and saved all my money to do what I love most. To travel is the most beautiful gift there is. I think it makes you a completely different person. I went to live abroad for four times already and I started with that at quite a young age (18). Has it changed me? Yes. Positively? I believe so. I have seen several other cultures during my travels and foreign adventures. It changes you.

What have I learned? And why do I want to share that with others so obsessively? I think it is a shame if you have the opportunity to go abroad (i.e. for a study or internship) and you stay at home. Please do so when you have the chance. Create your own opportunities. If only for getting to know another culture. For changing your own world a little bit. Your perspectives. To change you, no matter how young or old you are. There are so many people who do not travel at all. That is not a shame, only when you actually want to travel but you just decide to stay home. Is it out of fear of the unknown, homesickness or are they afraid to take that one step? Or do you actually want to stay in your safe bubble? I respect that, don’t get me wrong. But many people want to travel and think they just can’t. That they are unable to. Dare to dream, dare to step out of your comfort zone. Do not be afraid. It is beautiful and it changes you.

Travel leaves, like writing does, my mind empty and it opens my heart. During my work experiences abroad and living in big cities like London and Paris, I learned to stand on my own feet. I learned to be myself and the fact that being myself is good enough. During my studies, travels and volunteer work in Africa I saw the contradictions of life. Pure and raw, intense and beautiful. Sweet and sour. Same thing during my backpack travels. I came back a bit differently, I have changed. I have been in villages where money does not exist, and for me those were the most beautiful places in the world.

And yes, I’ve seen tough stuff as well. I don’t travel for fun. Especially during my travels and the volunteer work I did in Africa. Those ‘third world countries’ where people are a bit afraid of. Sometimes they just look the other way. Like it is not there. But it is. Poverty, hunger, death, pain, animal suffering, people suffering. Dishonesty. Hovels. Beggars. 

But again, it teaches you all about life. If you see this with your own eyes, you learn to be grateful. The great culture difference but being still one and the same human. It makes you strong and aware of the world where we live in. And above all: very, very thankful. Especially when you see how grateful these poor people are. Skin and bone and yet always leaving a cheerful impression. They smile. Always. Just hold one of those children with all the love and hope that you have and you will mean something in this world. Isn’t that what we all want?

So travel gives me hope. Independence. Gratitude. Luck. Insight. Understanding. Positivity. Flexibility. Appreciation. It shows me the world. And especially it teaches me how to be a part of the world.Ik heb inmiddels best een paar leuke reizen op mijn naam staan. Voor alle reisjes heb ik hard gespaard, gewerkt en gestudeerd. Reizen is het mooiste dat er is. Het maakt je mijns inziens een compleet ander mens.  Ik ben vier keer voor een half jaar (en langer) naar het buitenland vertrokken en dat begon al op jonge leeftijd (18). Heeft het me veranderd? Ja. Positief? Ik vind van wel. Ik heb verschillende andere culturen mogen proeven tijdens mijn backpack reizen en buitenlandse avonturen. En ook dat neem je mee naar huis.

Wat heb ik daar nou van geleerd? En waarom wil ik dat zo graag mee geven aan anderen? Ik vind het zo zonde als je een buitenlandse kans laat schieten. Al is het maar om een andere cultuur te leren kennen, te zien en te proeven. Om je eigen wereld een beetje te vergroten. Al is het maar om jezelf tegen te komen. Op welke leeftijd dan ook. Er zijn zo veel mensen wie reizen niet trekt. Dat kan. Maar is het uit angst voor het onbekende, heimwee of de stap niet durven zetten? Of wil je gewoon echt in je veilige bubbel blijven? Daar heb ik ook alle respect voor, begrijp me niet verkeerd. Maar veel mensen willen wel en denken niet te kunnen. Durf te dromen, durf uit je comfort zone te stappen. Wees niet bang. Het is mooi en het vormt je.

Reizen maakt net zoals schrijven mijn hoofd leeg en mijn hart des te voller. Tijdens mijn werkervaringen in het buitenland en in grote steden leerde ik op eigen benen te staan. Zag ik de verschillen in hiërarchie per cultuur. Leerde ik mezelf te zijn, want mezelf zijn is goed genoeg. Tijdens mijn studie, reizen en vrijwilligerswerk in Afrika leerde ik de tegenstrijdigheden van het leven kennen. Hard en zacht, puur en rauw, heftig en mooi. Tijdens mijn backpack reizen hetzelfde. Leerde ik de mens kennen. Kwam ik steeds een stukje anders terug. Ik ben op mijn reizen in dorpen geweest waar geld niet bestaat, en ik vond het de mooiste plaatsen ter wereld. Een geit, een groentetuintje en een dakje boven je hoofd. Totaal niet van deze cultuur. Maar wat waren die mensen puur. Prachtig. Aan die levensstijl zou ik inmiddels niet meer kunnen wennen, denk ik. Maar ik ben er ergens wel jaloers op.

En ja, ik heb ook hele nare dingen gezien. Ik ben geen pretreiziger. Vooral tijdens mijn reizen en het vrijwilligerswerk dat ik deed in Afrika. Dat ‘nare’ waar mensen een beetje bang voor zijn. Soms hun kop voor in het zand steken. Armoede, honger, dood, pijn, dierenleed, mensenleed. Een miezerig waterstraaltje waar tachtig families het mee moeten doen. Kindertjes die worden ingezet om te gaan bedelen. Nachtenlang. Stervende mensen die voor de auto springen om er maar gewoon van af te zijn. Krotten. Bedelaars. Kinderen die hun ouders nooit hebben gekend, hun geboortedatum niet weten, hun naam niet kennen. Kinderen verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt en simpelweg geen toekomst hebben.

Maar ook dit vormt je. Als je dit met eigen ogen ziet leer je dankbaar te zijn. Het grote cultuurverschil maar toch één en dezelfde mens zijn. Het maakt je sterk en bewust van de wereld waar we in leven. En vooral heel erg dankbaar. Zeker wanneer je ziet hoe dankbaar deze mensen zijn. Vel over been en toch altijd een vrolijke indruk achterlatend, giebelend en lachend om alles wat ze bijzonder vinden. Wat zij bijzonder vinden, moet je nagaan. De blik in de ogen van het weesjongetje dat niet meer uit mijn armen gehaald wilde worden. Alsof hij de hele wereld al heeft gezien. En is dit eigenlijk ook niet zo? Al houd je maar voor even zo’n kindje vast met alle liefde en hoop die je het wilt geven, dan heb je al iets betekend in deze wereld. Is dat niet wat we eigenlijk allemaal willen?

Dus reizen brengt me hoop. Zelfstandigheid. Dankbaarheid. Geluk. Inzicht. Begrip. Positiviteit. Flexibiliteit. Waardering. Het laat me de wereld zien. En vooral leert het me de wereld te zijn.