MINDSTYLE / Openhartigheid

116

I get such a sweet and nice comments, I am extremely grateful for that. Yesterday I was a little bit shocked.I received a (very sweet actually) response. I quote: ‘I can only dream of a life like yours.’

Then I wondered how my blog actually looked like for outsiders. My ‘life’. Yes, I make beautiful trips. Where I work and save for. I do have a nice house, the love of my life next to me and two brilliant cats on my lap. Dear friends, a great family and an amazing dad. Yes, I have the courage to set up my own company and to follow my passions. I’m always full of inspiration and ideas. And sometimes I ‘m a bit shocked because of such a response. I get a little feeling that my life seems an illusion. Or something like that. The stories I tell really come straight from my heart, and that blonde hippie woman in the picture is me. But my life is not perfect. I try to balance the sincerity if not going (blogposts about doubts, uncertainties and my mom) and my passions and personality. But I do get the feeling that the balance is on the wrong side this time.

The people who are following me for a long time know this is not my first blog. Before this I blogged about fashion, musings and personal stories. For some reason, this changed in a blog which was a bit too personal, which is why I deleted it one day. Now I have revived my blog and I write about my passions and musings. Just about myself, what I do and what I think. I’m a bit older and wiser and this blog is where I stand for. I can be too outspoken sometimes, and now I am aware of that. The internet remains public. I am trying to find a balance between personality: positive and negative. I follow the ‘meet the bloggers event’ and saw a presentation of a great blogger who told that show ing your insecurities on your blog is actually good. There is no thing such as a perfect life. What I do is not that inspiring really, you can travel too, you can follow your dreams as well. I can not imagine that anyone is dreaming of a life like mine.

Why? I am extremely uncertain. I am worried about things that don’t matter and I don’t care about things that matter. I have troubles letting go. I am a little too ambitious and this is very excausting. I lost my mother two years ago and I miss her terribly. I have had a tough time with my brother with whom I do not have contact for over years. I am a little bit autistic and very hypersensitive. I am worried about the business that am starting up. I have a bachelor of business management and gave up a good job for what seems mainly uncertain. Yes, that’s scares the hell out of me and that worries me. I even had a burn-out last year because I’ve been strong for too long. My body does not do what I want and my health is not in order. Pain is no stranger to me. Grief either. I could go on and on.

Yeah, I’m positive and always go on. What I write, I am. I believe that you need to get the most out of your life. I do what I want to do, I dream what I want to dream and I live. I have given my life a positive spin. I’m going to follow my heart and try to inspire people to do the same thing. I like to share my travels and what it does with me. I work very hard for the things I want to achieve. I grab every chance to be able to discover and I learned to enjoy life. But that has not been without a fight and that it is still not always without fighting. I take my blog very seriously, I am overjoyed with all readers and kind comments (how strange I still find it) and I am trying to be open and honest. Authentic. But I’m not perfect at all and I do not see myself as inspiring. I’m just Laura. I am just me. Please bear in mind that everyone has his or her cross to bear. 

 Vandaag een blog die vanochtend zo uit mijn hoofd leek te rollen, maar nu ik daadwerkelijk achter de laptop zit vraag ik me af hoe ik moet beginnen. Ik krijg zo’n ontzettend lieve en leuke reacties, daar ben ik enorm dankbaar voor. Gister schrok ik toch een beetje van een (wel ontzettend lieve!) reactie. Ik citeer: ‘Van een leventje als de jouwe kan ik alleen maar dromen.’ 

Toen vroeg ik me af hoe mijn blog eigenlijk overkomt. Mijn ‘leven’. Ja, ik maak mooie reizen. Waar ik hard voor spaar en voor kies. Ik heb een leuk huis, liefde en twee briljante katten op schoot. Lieve vriendinnen, een leuke familie, lieve papa en ik maak graag gezellige uitstapjes. Ja, ik heb de stap durven zetten om zelf een bedrijf op te zetten en mijn passies te volgen. Ik zit vol met inspiratie en ideeën. Ik hou van mooi interieur en van mijmeren over het leven. Dat deel ik graag omdat schrijven één van mijn passies is. En soms schrik ik dan van zo’n reactie. Dan krijg ik een beetje het gevoel dat mijn leven een illusie lijkt. Althans, zo overkomt. De verhalen die ik vertel komen toch echt (op)recht uit mijn hart, en die blonde hippievrouw op de foto ben ik. Maar mijn leven is niet perfect. Ik probeer de balans te vinden tussen openhartigheid als het even niet gaat (blogposts over twijfels, onzekerheden en mijn mam) en mijn passies en persoonlijkheid. Maar zo krijg ik het gevoel dat de balans dit keer aan de verkeerde kant zit.

De mensen die me langer kennen weten dat deze blog niet nieuw is, maar ik er een jaar uit geweest ben. Daarvoor blogde ik over mode, mijmeringen en persoonlijke verhalen. Dit werd iets te persoonlijk en daarom heb ik destijds het blog overboord gegooid. Ik gooide mijn hele hart en ziel open en bloot op internet. Nu heb ik mijn blog nieuw leven ingeblazen en schrijf ik over mijn passies en mijmeringen. Gewoon over mezelf, wat ik doe en wat ik denk. Ik ben een stukje ouder en wijzer geworden en dit blog is waar ik voor sta. Maar ik let nu wel goed op dat ik niet té openhartig ben. Het blijft publiekelijk internet. Ik probeer een balans te vinden tussen persoonlijkheid: positief en negatief. Ik volg het ‘meet the bloggers event’ op de voet en zag een presentatie van een grote blogger die vertelde dat je onzekerheden laten zien op je blog juist goed is. Geen enkel leven is perfect. Wat ik doe kan jij ook, zijn mijn reizen en verhalen dan zo vreemd? Dat iemand ‘van mijn leven droomt’ kan ik me moeilijk voorstellen.

Waarom? Ik ben ontzettend onzeker. Ik maak me druk over dingen die er niet toe doen en kan me niet druk maken over dingen die er wel toe doen. Ik kan moeilijk loslaten. Ik ben iets te ambitieus en dit is erg vermoeiend. Ik ben mijn moeder twee jaar geleden verloren en ik mis haar verschrikkelijk. Ik heb een pittige tijd gehad met mijn broer waar ik nu al jaren geen contact mee heb. Ik heb autistische trekjes en ben overgevoelig. Verlatingsangst. Ik maak me zorgen over het bedrijf dat ik opzet gezien ik een bachelor of business management heb en een goede baan opgaf voor wat voornamelijk onzekerheid lijkt. Ja, dat is eng en dat baart me zorgen. Ik heb zelfs vorig jaar een burn-out gehad omdat ik te lang door ben gegaan. Mijn lijf doet niet wat ik wil en mijn gezondheid is niet in orde. Pijn is mij niet vreemd. Verdriet ook niet. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Klopt, ik ben positief ingesteld en ga altijd door. Wat ik schrijf meen ik. Ik ben van mening dat je alles uit je leven moet halen dat er in zit. Ik doe wat ik wil doen, ik droom wat ik wil dromen en ik leef. Ik heb mijn leven een positieve draai gegeven. Ik ben mijn hart gaan volgen en probeer mensen te inspireren om dit ook te doen. Ik deel graag mijn reizen en wat het met me doet. Ik werk heel hard voor de dingen die ik wil bereiken. Ik grijp alles wat los en vast zit om te kunnen ontdekken en ik heb geleerd om van het leven te genieten. Maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan en dat gaat het nog steeds niet altijd. Ik neem mijn blog ontzettend serieus, ik ben dolblij met alle lezers en lieve comments (hoe vreemd ik het nog altijd vind) en probeer eerlijk, authentiek en open te zijn. Maar ik ben niet perfect en zie mezelf ook niet als inspirerend. Ik ben gewoon Laura. Vergeet niet dat elk huisje zijn kruisje heeft, dat wil ik eigenlijk maar even zeggen.

LIFESTYLE, Mindstyle, Persoonlijk, Stories from the Heart

Leave a reply

116 comments

  1. Debby 1 oktober, 2013 at 10:51 Beantwoorden

    Mooie post meis :) Je lijkt zoveel op mij! Maar loslaten en niet zo perfectionistisch zijn is ook moeilijk maar je kunt het!! Maar je bent een topwijf en dat telt echt duizend keer meer. <3

  2. Natasja 1 oktober, 2013 at 11:03 Beantwoorden

    Mooi geschreven! En op sommige punten erg herkenbaar. Het internet is een bijzonder fenomeen. Je kunt er alles vinden, schrijven, lezen en delen… maar juist dat geeft weleens issues. Met mensen die je denken te kennen, je dingen gunnen of juist niet, en dat er ook heel makkelijk online uitgooien.

    De juiste balans (en bijbehorende benodigde olifantenhuid) van wat wel en niet te delen en wat je wel en niet aan te trekken, heb ik ook nog niet gevonden. Uiteindelijk blijft het jouw blog, waarop je deelt wat jíj wilt delen. Je schrijfsels hier lees ik in elk geval met plezier (oei, dat rijmt), hopelijk nog heel lang!

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 11:50 Beantwoorden

      Ja, klopt! De grote boze internetwereld. Mijn eigen omgeving heeft me bij mijn oude blog wel even aan m’n haren getrokken. Een olifantenhuid heb ik wel (ik kan wel tegen kritiek) maar kan me wel druk maken om bijvoorbeeld copycats of mensen die niet oprecht zijn. Dat moet ik ook los kunnen laten. Balans blijft moeilijk, maar door die reactie heb ik het idee dat ik het nu juist de andere kant op niet goed doe, haha. Maar inderdaad, het is mijn blog en ik schrijf wat ik wil, gelukkig. Hartstikke lief, dankjewel!

  3. Mandy 1 oktober, 2013 at 11:04 Beantwoorden

    Hé lieverd, wat heb je dit mooi geschreven.
    Knap dat je zo open en eerlijk bent, en de mensen die dichtbij jou staan kennen je angsten en verdriet, je geluk en je passies. Ik ben blij dat ik daar sta, en dat we elkaar laten stralen en troosten.
    Je bent een mooi mens, dat mag gezegd worden.

  4. josiannezwart 1 oktober, 2013 at 11:19 Beantwoorden

    Mooi geschreven. Goed dat je dit soort dingen toch durft te delen. Ik vond je al heel tof en inspirerend, maar nu nog meer. Jij bent voor mij het voorbeeld dat hoe slecht het ook gaat, het wordt altijd beter. En dat als je iets wil bereiken, dat dat ook lukt. <3

  5. Nanda 1 oktober, 2013 at 11:35 Beantwoorden

    Mooi gezegd, en zo is het maar net. :) Niet alleen blogs, maar ook dingen als Twitter en Facebook geven soms zo’n desillusie af omdat ik (en iedereen waarschijnlijk) de negatieve dingen niet op de manier uit. Dat wil niet zeggen dat die er niet zijn, iedereen heeft zijn bagage..

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 11:46 Beantwoorden

      Ja, klopt! Soms lees ik ergens dat mensen daar naar op zoek zijn via blogs. Maar zo’n blog wil ik niet zijn (al doen complimentjes me echt wel goed haha). Als het maar oprecht is. Precies, ik ben ook niet zo’n zeurderig typje en schrijf graag over mooie dingen. Juist omdat die er ook zijn :)

  6. jess 1 oktober, 2013 at 11:42 Beantwoorden

    Ik ken je al van je eerdere blogs, ik ben je altijd blijven volgen omdat je zo open en eerlijk bent. Je bent mooi als mens, zowel van binnen als van buiten. Ik wil nog veel meer Laura zien en lezen. Wel heftig zo’n reactie! Ik krijg niet vaak negatieve reacties maar soms kan een comment me wel raken. Juist omdat ik heel eerlijk ben, komt het harder aan. Liefs!

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 11:45 Beantwoorden

      Die reactie van haar was juist heel lief bedoeld, niet negatief! Maar ik schrok er van, omdat ik niet wil dat mijn leven een grote perfecte bubbel lijkt. Oh zo perfect, de grote Laura show. Absoluut niet. Is gewoon niet zo. En wauw, wat lief je comment. *stil

  7. Esmeralda 1 oktober, 2013 at 11:51 Beantwoorden

    Wat een prachtige blog heb je geschreven. Je schrijft erg goed en zoals ik het lees, denk ik dat je jezelf erg goed kent, of daar in ieder geval moeite voor doet. Ik vind het goed dat je altijd nadenkt over wat beter kan, of hoe je positief in het leven staat. Dit probeer ik zelf ook te doen. Die zelf-reflectie hou ik van. Zo kun je dingen leren over jezelf en ook over het leven. Ik lees je blog altijd met veel plezier. Ik geniet erg van je posts over je reizen en ook over het leven.
    Ga zo door :)

  8. Claire 1 oktober, 2013 at 12:14 Beantwoorden

    Mooi geschreven hoor Laura! Je kunt het altijd zo goed verwoorden allemaal.. En dat je dit uiteraard op mijn verjaardag blogt ☺ toch wel een beetje trots hihi!

  9. Sheelagh 1 oktober, 2013 at 12:24 Beantwoorden

    Mooi verwoord. Je doet het voor jezelf, en je leeft je leven voor jezelf. Het blijft lastig wat je nou wel en wat niet moet delen maar als ik je blogs zo lees heb je daar wel een goede balans in gevonden… Ga zo door!

  10. Rianca 1 oktober, 2013 at 12:34 Beantwoorden

    Elke keer als ik jou blogs lees raak ik betoverd. Je schrijft eerlijk, herkenbaar en vol overgave. Vallen en weer opstaan dat is voor mij een houvast. Oh en deze quote: You weer given this life because you are string enough to live it.

    En zoals je zegt ieder huisje heeft zijn kruisje.

  11. Mirthe 1 oktober, 2013 at 14:50 Beantwoorden

    Heel mooie post! Ik vind je blog altijd heel eerlijk en enthousiast en nuchter overkomen, ik ken je niet maar je lijkt me een heel fijn persoon! Zelf deel ik ook liever weinig persoonlijke dingen op mijn blog, voor mijn gevoel horen die niet thuis op het internet. Ik heb één keer een blogje geschreven over mijn overleden vader en volgens mij was dat het ook wel, dus ook niet helemaal een eerlijke weergave van mijn leven.

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 15:03 Beantwoorden

      Ah, dankjewel. Lief. Niets ‘moet’ natuurlijk, maar met al mijn verhalen en updates kan het blijkbaar overkomen alsof ik in een droomwereld leef en mijn leven perfect is. Dit vind ik ergens heel jammer, want natuurlijk is dat niet zo. Vandaar dit blog! :)

  12. Sophie 1 oktober, 2013 at 16:12 Beantwoorden

    Echt heel mooi geschreven en zo waar ook! Ik heb daar ook moeite mee, die balans tussen privé en wat er op internet kan.
    Wat fijn dat je zo positief ingesteld bent, zo kom je inderdaad ook over, je lijkt me een ontzettend leuk persoon om mee om te gaan :-)

  13. Annika - De Andere Wereld 1 oktober, 2013 at 17:03 Beantwoorden

    Mooi geschreven, kan me heel goed voorstellen dat je dat gevoel hebt bij zo’n reactie (ookal is het superlief!). Maarja ik denk dat je op internet nooit je ware ik kan laten zien, net zoals je dat niet in het echte leven kunt bij iedereen die je kent. Soms best frustrerend. Ik werk nu ergens waar ik veel contact heb met kankerpatienten en de een vertelt het iedereen en huilt in het openbaar en de ander houd het voorzich. Wil niet zeggen dat het voor de een erger is dan voor de ander, maar zo lijkt het van buitenaf wel. Best sneu, omdat het je eigen keuze is hoe je hier mee omgaat. Ook voor jou, je hoeft ‘negatieve’ dingen niet op je blog te zetten, maar het lijkt anders of je ‘perfect’ ben. Frustrerend.

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 17:19 Beantwoorden

      Precies dit inderdaad! Ik ben ook altijd heel benieuwd hoe mensen me ‘in het echt’ vinden. Al probeer ik mijn blog wel zo eerlijk en oprecht mogelijk te houden en ben ik niet anders in het echt, het ís toch anders. Wat heftig dat je dat elke dag meemaakt nu op je werk. Lijkt me zwaar maar ook mooi. Inderdaad, vooroordelen zijn zo snel gemaakt!

  14. nandasdaily 1 oktober, 2013 at 17:06 Beantwoorden

    Knap geschreven, ik volg je nog niet zo lang, en heb je oude blog ook nooit gelezen. Ik vind het zo rot om te lezen dat je nu al behoorlijk wat op je bord hebt gekregen! Ook hier is het weer balans opmaken…als je teveel schrijft over wat goed gaat en positief in het leven staat, kan het ook weer overkomen alsof je in Sjakie’s Chocoladefabriek leeft. Je geeft ons weer ‘something to chew on’. Fijn!

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 17:21 Beantwoorden

      Precies, dat Shakie’s Chocoladefabriek bedoel ik. Iets waar ik alles aan doe om te voorkomen en een balans zoek in de dingen die ik deel, toch merk ik dat het nog steeds dat idee geeft. Ik doe ook wel leuke dingen hoor, en daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar ik doe dat omdat ik dat wil en ben van mening dat iedereen dat kan, dus wat is er zo bijzonder aan? Maar aan de andere kant vind ik al die volgers en lezers zo lief en ben ik daar weer heel blij mee.

  15. Karlijn 1 oktober, 2013 at 19:25 Beantwoorden

    Jeetje Laura, ik moet echt even slikken als ik dit lees. Wat heb je dit weer mooi geschreven. Niemands leven is perfect, maar jij maakt er ondanks jou tegenslagen wel een heel mooi leven van. Ik vind het zo fijn om te lezen hoe jij in het leven staat, tegen dingen aankijkt en zo passievol over reizen kan vertellen. Bij jouw foto’s en verhalen word ik zo enthousiast en ik wil overal heen waar jij bent geweest, je sleept me mee :) Maar wat mij persoonlijk echt heeft geholpen is jouw positivisme. Zelf ben ik ook erg perfectionistisch, maar door jou ben ik gaan beseffen dat wat ik nu doe al zo goed is. Ik ben het afgelopen jaar gegroeid in bepaalde dingen die ik van mezelf nooit had verwacht. Eerst zag ik dat niet, maar nu zie ik dat wel. En voor een groot deel is dat te danken aan jou blogs. Jouw berichten passen echt bij jou, ook dit bericht weer. Dat je dit deelt en hierover nadenkt.

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 19:37 Beantwoorden

      Wooow, ik had al die lieve reacties niet verwacht. En jouw reactie doet me ook zo veel. Ik vind het prachtig en het raakt me dat mijn verhalen je ergens hebben geholpen. Wat bijzonder :) Ik weet gewoon even niet wat ik moet zeggen. Dankjewel voor je fijne bericht, je bent een topper!

  16. Louise 1 oktober, 2013 at 19:37 Beantwoorden

    Ik ken je natuurlijk helemaal niet goed, maar gelet op wat ik van je lees lijk je mij een heel mooi persoon. Inderdaad is geen enkel leven perfect (waar zou daar de lol van inzitten ;)) en relativeren helpt voor mij een hoop om met onzekerheden en twijfels om te gaan.

  17. Anja 1 oktober, 2013 at 20:38 Beantwoorden

    Wat heb je dat mooi omschreven! Een blog is inderdaad een kijkje in het leven van iemand en ik denk dat, vooral wanneer je een blog lange tijd volgt, je denkt te weten hoe iemands leven in elkaar zit. Dat je echt niet alles zomaar online zet wordt dan even vergeten. Je komt heel oprecht over en stukjes als deze zetten me ook echt aan het denken.

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 20:44 Beantwoorden

      Dit soort reacties doen me dan weer goed. Fijn! Ja, inderdaad. Terwijl als ik dan met een blogget afspreek ik dan denk ‘hmmm, wat weet ik eigenlijk echt van je?’. Vaak zijn mensen precies zoals ik verwachtte, maar ik wil ook graag de negatieve kanten en ervaringen leren kennen. Bijzonder dat het je aan het denken zet!

  18. Maaike 1 oktober, 2013 at 20:52 Beantwoorden

    Ik heb vanochtend je blogpost gelezen en moest even nadenken wat ik zou reageren. Je hebt me een beetje speachless gemaakt en ik kan alleen maar zeggen dat ik het erg knap vind dat je zo open durft te zijn. Daar heb ik veel respect voor.

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 21:02 Beantwoorden

      Aw…Ik omschrijf eigenlijk maar heel kort dat ook mijn leven niet perfect is. :) Ik heb op mijn vorige blog alles wat er gebeurde toen mijn leven op z’n kop werd gezet en leeggeschud werd zo op internet gegooid. Vooral hoe ik me toen voelde en dat doe ik niet meer. Dit valt volgens mij nog wel mee met open zijn, hoop ik. Of ook weer niet, want ik wil dat het duidelijk is. Maar ontzettend lief, dankjewel. :)

  19. Naomi 1 oktober, 2013 at 21:04 Beantwoorden

    Ik heb het idee dat dit een reactie is op mijn reactie op een blogpost van jou. Ik bedoel alleen maar dat ik er bewondering voor heb dat jij je dromen achterna gaat. Ik studeer nog, heb wen klein bijbaantje dus die reizen zijn voor mij nog onbetaalbaar. Ik weet dat ze er eens zullen komen en tot dan jaag ik m’n ietwat kleinere maar net zo belangrijke dromen achterna.
    Ik snap dat elk huisje z’n kruisje heeft en dat iedereen z’n zwakheden en/of onzekerheden heeft. Maar dan nog vind ik het goed wanneer mensen hun dromen achterna gaan en realiseren of uitvinden wat voor hun belangrijk is in het leven.

    En ik volgde je ook al op je vorige blog, ik ben een beetje een stille lezer.

    • Laura - what about her 1 oktober, 2013 at 21:11 Beantwoorden

      Ik vind je hartstikke lief! Ik krijg echt ontzettend veel van dit soort reacties, ‘dat ik inspirerend ben en zo’n geweldig leven heb’ en dat mensen jaloers zijn. Whyyy. Het was dus absoluut niet alleen over jouw reactie (die ik heel lief en leuk vond en waarvan ik hoop dat er nog vele komen!). Snap ik, reizen is niet direct voor iedereen weggelegd maar is anderzijds heel bereikbaar en dichterbij dan je denkt. Ik hoop dat ook jij snel je dromen achterna kan gaan!

  20. Eva 2 oktober, 2013 at 10:51 Beantwoorden

    Heel erg goed geschreven. Vooral het openhartige deel, ik vond het erg lastig om daar een knop in om te zetten, schreef vroeger alles van me af en nam geen blad voor de mond qua persoonlijke verhalen die ik ‘kwijt’ moest. Pas later bedacht ik me dat dat wellicht niet zo slim was en stopte ik ermee. Ben erg zoekende nog naar die tussenvorm en het is erg knap dat jij die zo goed gevonden hebt.

    Maar blogs zijn ook altijd maar een klein stukje uit het leven van iemand. Een flard dat laat zien hoe de blogger in kwestie is, of zou kunnen zijn. Ik verwacht ook niet dat iemand volledig is zoals zijn/haar blog doet denken, maar het is wel een fijne manier om achter de passies te komen en daar geinspireerd door te raken, en dat doe jij met je blog zeker!

    (Ik ben de draad een beetje kwijt van wat ik wilde zeggen maar volgens mij is het wel duidelijk)

    • Laura - what about her 2 oktober, 2013 at 11:40 Beantwoorden

      Hahah! Het is zeker duidelijk :). Ik deel een groot deel van wie ik ben en wat ik doe op mijn blog. Maar er zit gelukkig nog veel meer achter Laura :). Precies wat jij had heb ik ook gedaan, ik heb het ook van de een of de andere dag overboord gegooid. Vertelde precies m’n donkerste plekjes en gevoelens en verdriet, maar ook dat ik me zo sterk voelde, en niemand in m’n omgeving snapte er iets van. Hopelijk heb ik nu die balans een beetje gevonden, zo’n stuk als dit moet volgens mij wel kunnen. Even een tegenhanger aan alle Laure reist en is positief berichten, want zo wil ik niet overkomen.

  21. Marcella 2 oktober, 2013 at 13:30 Beantwoorden

    Prachtig geschreven Lau! Ik vind jou juist inspirerend omdat je zo oprecht en eerlijk over komt. Ook al is dat inderdaad een deel van de Laura die je echt bent. Er is ook nog een stukje offline Laura die verborgen blijft voor het grote boze internet. Ik vind het knap hoe je met alles om gaat. Het is heel wat waar je mee moet dealen. Ik voel met je mee, te meer omdat mijn rugzakje ook best vol is. Hoe mooi is om juist je hart te volgen en te doen wat je gelukkig maakt. Zo weinig mensen doen dat, al maakt het je alleen dan écht gelukkig.

  22. Linda 2 oktober, 2013 at 22:54 Beantwoorden

    Wat een mooie, fijne en vooral eerlijke blog! En eerlijk kijkje in jou hart, en dat is erg inspirerend om te lezen. Wat mensen voelen en denken -iets wat ik graag lees- zegt erg veel over die persoon, maar mensen lijken dit los te zien van de realiteit. En.. sommige mensen zien alleen wat ze willen zien. Dan lijkt alles al snel perfect =)

  23. nikkibuitendijk 3 oktober, 2013 at 08:04 Beantwoorden

    Heel mooi dat je dit met ons wil delen. Ik heb tot nog toe geen gevoel gehad van een ‘illusie’. Vergeet niet dat jonge lezers dit snel zo zien. Ik denk dat de oudere lezers anders naar je blogs kijken.
    Verder: het is alleen maar bewonderenswaardig hoe jij doorzet.

  24. Linda 3 oktober, 2013 at 15:24 Beantwoorden

    Mooi geschreven! Heel oprecht en ik denk dat veel bloggers zich daar wel in kunnen vinden. Want is het niet veel leuker om te schrijven over alle leuke dingen die je hebt meegemaakt in plaats van alle mindere momenten? En zijn die ook niet veel leuker om over te lezen? Zo krijg je al snel een scheef beeld inderdaad. Maar ik denk dat er ook genoeg lezers zijn die gewoon beseffen dat niemands leven één groot feest is en dat we allemaal wel eens rotmomenten hebben. Ik zeg: ga zo door en schrijf waar je over wilt schrijven, leuk of niet. En wat betreft die persoonlijke stukken snap ik je ook wel, ik mag dan wel nog niet zo oud zijn, ik merk wel dat hoe ouder je wordt hoe meer je na gaat denken over wat je doet en wat daar mogelijk de gevolgen van zijn.

    Keep up the nice writing :-)

    • Laura - what about her 3 oktober, 2013 at 21:48 Beantwoorden

      Ja, dat denk ik ook wel! Al maakt het sommige mensen natuurlijk helemaal niet uit en vinden ze het prima dat hun leven perfect lijkt. Maar zo zit ik dan ook weer niet in elkaar, dat scheve beeld hoeft van mij niet. Ik ben er juist ‘trots’ op dat ik nu de vrouw ben wie ik ben en dat dat ook door narigheid komt is nou eenmaal zo. Gelukkig nog een hoop positiefs :). Thanks!

  25. elmganneke 3 oktober, 2013 at 16:43 Beantwoorden

    Ik ken jou nog van Bokt (mijn username daar was/is Veirl) en wist dus al enkele dingen uit je leven (bijv. van je broer en je moeder). Ik heb dus nooit bij jouw blog gedacht: wat een luizenleven. Wat ik wel soms denk: had ik dat lef maar. En dat is alleen maar positief, want jouw blog zorgt ervoor dat ik denk: dat wil ik ook en dat ga ik doen ook. Het herinnert me eraan dat het kan, alles wat je wilt eigenlijk.

  26. Marleen 4 oktober, 2013 at 14:56 Beantwoorden

    Ik vind het gewoon mooi om te zien hoe mensen het leven centraal zetten. Sommige mensen worden gelukkig van routines, sommige mensen willen het liefst een fijn gezinnetje, anderen geven meer om spullen, zolang je jouw eigen dromen volgt, zou ik mij niet druk maken hoe het overkomt. Op mij komt het over als mooie inspiratie. Ik moet niet zo ‘wat als’ denken, maar meer ‘waarom niet nu?’ Dat komt mede door jouw blog.

  27. Michelle @ The World is a Book 5 oktober, 2013 at 22:27 Beantwoorden

    Wat ben je toch een mooierd! Het blijft lastig soms met die blogs. Ik blog maar weinig over persoonlijke dingen, maar dat is meer omdat ik mezelf niet zo interessant vind als al die mooie plekken op de wereld. En ik wil mijn lief, familie en vrienden niet op internet gooien. Ik heb een blog en daar hebben zij niet om gevraagd, dus deel ik liever geen foto’s of al te persoonlijke dingen van ze. Het verbaasde me ook heel erg dat, toen ik eens een persoonlijke post schreef, ik ineens veel meer bezoek kreeg dan anders. Het is toch blijkbaar fijn om al die dingen van anderen te lezen. Maar zo’n blog post vertelt nooit een heel verhaal. het zijn allemaal moment opnames en vaak juist van de fijne dingen in je leven. Ja, mijn haar zit ook soms (of zelfs vaak) stom, ook ik stoot mijn teen, heb van die dagen dat alles tegen zit, wil soms het liefst heel hard schreeuwen, heb soms geen idee waar ik naar toe wil of waar ik mee bezig ben, ben verschrikkelijk perfectionistisch en kan ook enorm onzeker zijn, maar ik zit al zo vol inspiratie dat ik liever blog posts schrijf over mooie plekken. Plus: ik focus me liever op de mooie dingen in het leven, maar dat betekent niet dat het leven alleen maar mooi is. Ik vind jou en je blog geweldig en je bent een inspiratie voor veel mensen om hun dromen achterna te gaan. Daar ben ik van overtuigd. En als je je blog goed leest, komt er helemaal geen illusie over. Alleen maar een hele fijne meid die haar mooie dromen achterna gaat en een groot talent voor schrijven heeft. En een vriend heeft met super dope fotografie skills. En een toffe garderobe. En nu weg met die onzekerheid! :)

    • Laura - what about her 6 oktober, 2013 at 06:59 Beantwoorden

      Ja, dat heb ik dus ook. Ik blog natuurlijk ook veel liever over alle mooie dingen die gebeuren. Als ik dan terugkijk naar mijn blog voel ik me ook een stuk positiever, dan zie je inderdaad wat er allemaal fijn is in je leven. Desondanks vind ik het ook belangrijk dat wanneer ik zoveel deel, de echte Laura zichzelf moet laten zien: dus ook af en toe de wat minder leuke dingen. Maakt mijn blog omdat het zo persoonlijk is écht persoonlijk, dat is ook fijn! Ik schrijf dan inderdaad niet of ik mijn teen heb gestoten of hoofdpijn heb, maar de echt heftige dingen in mijn leven mogen best gezegd worden. Heeft me gemaakt tot wie ik ben. Dan begrijpen mensen misschien ook beter waarom ik zo ‘push’ om dromen te volgen en je leven te leiden zoals je het echt wilt. Ik focus me ook absoluut op de mooie dingen, dat is wel duidelijk denk ik! En is geen lang verhaal, vind het fijn en lief, zo’n inhoudelijke reactie.

  28. tweedeliefdeeva 14 oktober, 2013 at 11:43 Beantwoorden

    Mooi geschreven. Dat is echt een gave, jouw schrijfstijl. Sommige dingen zijn heel herkenbaar trouwens. Vooral dat van die autistische trekjes en druk maken om dingen die er absoluut niet toe doen. Het overgevoelige en de verlatingsangst….. Scary, haha

    • Laura - what about her 14 oktober, 2013 at 11:45 Beantwoorden

      Ah, dankjewel! Dat vind ik echt een enorm compliment <3. Lief dat je het nog even leest. Ik schrijf graag proza en mijmeringen (categorie mijmeringen) maar vind het zoeken naar de balans op een blog nog moeilijk. Ahhh, en eng! Ik vind het maar vervelende trekjes, haha.

  29. cheyenne 16 oktober, 2013 at 05:28 Beantwoorden

    heel mooi & delen ook heel herkenbaar. het lijkt me inderdaad heel moeilijk om die balans te vinden op je blog, als beginnend blogger denk ik er ook veel over na hoe & wat & het evenwicht daarin.

    ik vind je blog in ieder geval prachtig om te lezen, heel inspirerend :)
    xo, cheyenne

  30. Melle (@doormelle) 30 oktober, 2013 at 11:14 Beantwoorden

    Wauw! Heel mooi geschreven. Oprecht, eerlijk en kwetsbaar. Ik denk dat de wereld van blogs en dan met name de beautyblogs, veel meer moois laten zien dat het soms eigenlijk is. Dat het ook soms moeilijk is zie je niet altijd online. En natuurlijk, jij bent ook maar een mens. Echt goed dat je het relativeert en het durft te delen met je lezers. Respect! Echt knap! Liefs

  31. Danique 30 oktober, 2013 at 11:27 Beantwoorden

    Ik zie net pas je blogje op Twitter, wat een prachtig stuk heb je geschreven! Dat is denk ik ook het grote probleem van internet en van de mens: we delen graag alleen de goede dingen omdat we bang zijn dat anderen ons anders afkeuren. En andersom zien we vaak alleen de goede dingen bij mensen en vergeten we dat niemand perfect is en dat iedereen wel zijn eigen problemen heeft, groot of klein. Dat moeten we denk ik nooit vergeten en zo schiet het bijvoorbeeld ook niet op om jaloers te zijn. Je moet zelf van jezelf en de wereld om je heen iets maken en je niet vergelijken met anderen. Maar om mijn reactie kort te houden, haha: ik vind je echt een heel inspirerend persoon! Mede dankzij jou zijn mijn reiskriebels echt wel weer heel erg getriggerd en hoop ik gauw een mooie reis te kunnen maken! Goed, daarvoor moet ik toch wel eerst extra werk vinden (ik freelance ook), maar dat komt wel goed!

  32. Leonie 30 oktober, 2013 at 12:23 Beantwoorden

    Heel mooi en puur geschreven. Je vergeet soms zo snel dat er nog zoveel meer achter een blogger zit. Toch vind ik het knap dat je dit deelt en ik vind het je een nog mooier persoon maken. Inclusief hobbels en troubles. Het lijkt me goed dat je dit deelt en hier eerlijk over bent. Ik zou zo iemand kunnen zijn die zo’n comment had achtergelaten (I didn’t), maar ik zou het nu nog steeds niet. Ik denk dat je namelijk iets hebt dat heel veel mensen graag zouden willen hebben: de moed om je dromen te volgen ondanks de potentiële jagers op de loer en de kracht om je positiviteit te benutten. En dat vind ik heel erg mooi en daarom lees ik hier zo graag. Je lijkt me een tof mens :)

  33. Nicole 9 mei, 2014 at 15:20 Beantwoorden

    Ik kom vandaag voor het eerst op je blog dus ik ken je helemaal niet maar kan me heel erg vinden in wat je in je blog schrijft. Zo noemen mensen mij ontzettend positief en een vechter en ja aan de ene kant ben ik dat ook.. Maar ook echt niet altijd. Heb er vaak zat doorheen gezeten de laatste tijd, maar telkens kom ik daar uit en dan blog ik erover. Het is dus maar net wat je laat zien en daar reageren mensen op. Men beseft niet dat je nooit een compleet persoon ziet, dat er altijd een gedeelte is wat ongetoond blijft. En dan krijg je het idee dat het gras groener is bij de ander.. Terwijl dit eigenlijk nooit zo is!

    • Laura 9 mei, 2014 at 18:37 Beantwoorden

      Ah, dat vind ik mooi om te horen. Precies, het is maar net wat mensen zien (of ze moeten verder lezen dan hun neus lang is, want ik schrijf toch ook best wat persoonlijke stukken). Inderdaad, elk huisje heeft zijn kruisje!

  34. Wendy 13 augustus, 2016 at 10:18 Beantwoorden

    Mooi geschreven Laura, je bent eerlijk naar ons maar ook naar jezelf! “dé Basis” om onzekerheid los te laten en gewoon door te gaan met al dat moois wat je maakt!

Post a new comment

Lees ook:

5unday’s pleasures #6

Een bomvolle week. Zo zat ik eerst in Spanje en met een tussentop op een verjaardag in Amsterdam reisde ik door naar Parijs, daar waar ...