29 October 2014. I wanted to write a story, but words remain grey today. Not just today. For three years already. Three years?! Time flies, as they say. It is true and it’s OK. Time has flown. My grieve is still there. Sometimes it floats in my mind, sometimes it swirls down my face, but sometimes it hits me so hard, pushes me on the ground and let me lie there, motionless for a few moments. That too is OK. You breathe and live in me. My world stood still for a long time, but the world around me keeps on turning. Don’t you all see that my mother is no longer there? That was incomprehensible. For a while. But you don’t have to fight anymore, and we do not have to witness your fight anymore. Despite that you could fight so hard, so full of perseverance and love. Life was unfair for a while, but I picked up the thread again. And even though this thread became much thinner, I feel happy. Despite all that I have been through. I’m grateful that I’ve had such a wonderful mother. Even though I would like to cry sometimes and want to grab your hand every day, I feel it resting on my shoulder when needed. Though it still feels as if I can call you sometimes. Or that you suddenly are standing next to me in the living room. Just how it used to be. Sometimes I have my phone in my hand already, even after three years of no one picking up. The sadness remains, but changes of color. In spite of everything, I still think life is beautiful. Just like you did. Maybe I find it even more beautiful now I know how fragile it can be. I hope you can see how I give my life color. How I fill my days and hang up all flags, how I dream like a small child but chase them with your great perseverance and how it scares me sometimes how much I recognize myself in you. I hope you can see that I’ve become a bit older. That you will see who stands next to me, because I like to tell him all about you. Have you seen that I have lit a wish balloon for you in Asia? There was a note too. I hope you are able to see that I discove the world gradually, pick all the flowers, because I always take you along. You knew this was my dream, and I made that dream come true. I miss you but I pick days and dreams, and hope that you will see all of that. I believe you do.
My dear mom died on 29 October 2011.
29 oktober 2014. Ik wilde een heel mooi verhaal schrijven, maar mijn woorden zijn vandaag op. Grijs. Al drie jaar lang. Drie jaar?! De tijd vliegt voorbij, zoals ze zo mooi zeggen. Het klopt. En het is oké. De tijd is voorbij gevlogen, mijn gemis des te harder. Soms zweeft het in mijn achterhoofd, soms dwarrelt het langs mijn gezicht, maar soms ramt het ook keihard tegen me aan, duwt het me omver en laat het me dan eventjes roerloos liggen. Ook dat is oké. Je ademt en leeft in me. Mijn eigen wereld heeft een lange tijd stilgestaan, maar de wereld om mij heen draait door. Zien jullie dan niet dat mijn moeder er niet meer is? Dat was onbegrijpelijk. Eventjes. Maar je hoeft niet meer te vechten, en wij hoeven het gevecht niet meer aan te zien. Ondanks dat je dat zo hard, vol doorzettingsvermogen en liefde kon. Het leven was een tijdje oneerlijk, maar ik heb de draad weer opgepakt. En ook al is deze draad veel dunner geworden, ik voel me gelukkig. Ondanks mijn rugzakje. Koffer misschien. Dankbaar dat ik zo’n prachtig mens als mama heb gehad. Ook al zou ik het soms willen uitschreeuwen van gemis en elke dag eventjes je hand willen vastpakken, ik voel hem op mijn schouder als dat nodig is. Al heb ik soms het gevoel dat ik je nog even kan bellen. Of dat je opeens bij mij in de woonkamer staat. Gewoon, zoals het was. Soms heb ik mijn telefoon al in de hand…zelfs na drie jaar geen gehoor. Het verdriet blijft, maar verandert van kleur. Ondanks alles vind ik het leven nog even mooi. Net als jij. Misschien zelfs een beetje mooier. Ik weet nu hoe vergankelijk en kwetsbaar het kan zijn. Ik hoop dat je ziet hoe ik mijn leven kleur geef. Hoe ik mijn dagen invul en vlaggetjes ophang, hoe ik droom als een klein kind maar ze waarmaak met jouw grootse doorzettingsvermogen en hoe het me soms afschrikt hoeveel ik van jou in mijzelf herken. Ik hoop dat je ziet dat ik weer een stukje ouder ben geworden. Dat je ziet wie er naast me staat, want ik vertel hem graag over je. Heb je gezien dat ik een wensballon voor je heb opgelaten in Azië? Er zat een briefje aan. Ik hoop dat je ziet dat ik de wereld stukje bij beetje ontdek, want ik neem je telkens mee. Die droom kende je, en deze maak ik waar. Ik mis je maar ik pluk dagen en dromen, en hoop dat jij dat allemaal ziet. Ik denk het wel.
Mijn lieve mam overleed op 29 oktober 2011.
Je hebt het prachtig geschreven en ik wens je heel veel sterkte…… Xx
Dankjewel.
Heel veel sterkte voor vandaag en alle andere dagen die er nog gaan komen <3
Lief, dankje!
mooi! ben er stil van…
:)
<3!
<3
Hele dikke knuffel voor jou, ik denk aan je <3
Lief Joos, thanks.
Mooi geschreven. Heel veel sterkte.
Dankjewel.
Lieve dochter van ons. Heel veel sterkte vandaag, en blijf je droom dromen en leven. Mama was heel trots op je, en ik weet zeker dat ze dat nu nog meer is, zou zijn, zal worden, wie zal het zeggen. Ik persoonlijk blijf geloven in het feit dat ze jou, mij, Bas nog steeds volgt en ons al het goede toewenst. En met trots op jou neerkijkt, je leven, je vriendje, je doorzettingsvermogen en levensvreugde.
Net als ik <3
Ja, de tijd vliegt voorbij, de scherpe kantjes zijn er meestal vanaf, we gaan door, we genieten omdat we weten dat ze ons dat toewenst, omdat ze dat zelf altijd heeft weten te doen. Door haar doorzettingsvermogen, waarvan jij een deel hebt doorgekregen, maar ook door ons, jou en mij en Bas. Omdat we allemaal onze eigen dingetjes hebben bijgedragen aan haar leven, ons leven. En soms staat dat leven weer even met een klap stil, zoals vandaag. En nemen we de tijd om weer even bij alles stil te staan, en dat is fijn. En morgen gaan we weer door, omdat we weten dat ze met een glimlach op ons neerkijkt.
Dikke kus, lieve dochter ons.
je papa
Ah lieve pap, wat mooi. Nou ben ik ook stil. <3
Oh jeetje ik was al stil vanwege jouw blog omdat het zo herkenbaar is en precies zoals het voelt als je een ouder mist maar dankzij deze superlieve mooie reactie van je vader ben ik echt ontroerd. Wow. Lieve Laura, heel veel knuffels.
Ik heb het niet van een vreemde <3. En Mirthe, ook een hele dikke knuffel voor jou <3
Brok in mijn keel. Wat een prachtige woorden. En ook die van je pap, mooi… Succes met kleuren Lau en houd die gedachten vast: ze is bij je!
Heb het schrijven niet van een vreemde, haha. Thanks babe.
Een brok in m’n keel. Wat ontzettend mooi en respectvol geschreven! Dikke knuffel.
Thanks, lief!
Aah lieve Laura, ik probeer de tranen tegen te houden terwijl ik dit lees (want zit op kantoor), maar wat heb je dit prachtig verwoord.
Precies zoals het is, precies zoals het voelt. Ik zag ook de reactie van je vader op Facebook, wat lief. Ik herken het, de scherpe randjes zijn er (vaak) vanaf, maar het gemis blijft. Het gemis en verdriet zit soms in de kleine dingen, en soms *boem* komt het weer keihard binnen.
Gek he, hoe het leven opeens zo hard lijkt, en nooit meer hetzelfde is, maar tegelijkertijd nog even mooi is, en inderdaad eigenlijk nog wel iets mooier, omdat je nu de dingen om je heen nog beter kunt waarderen.
Die 1e keer 29 oktober na het overlijden hebben jullie al gehad (en ik weet hoe moeilijk die is), de 2e en daarop volgende keren voelen anders, maar blijven moeilijk. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte vandaag. Dikke knuffel!
Ahhh lieve Danielle, bedankt voor je fijne comment. Knuffel, ook voor jou.
Ben er helemaal stil van. Prachtig omschreven. Ze is er altijd en overal. Laat dat een troost of eigenlijk een extra beetje geluk zijn. Ik herken echt zo ongeveer alles uit je prachtige woorden. Wat kun je toch veel leren van zo’n mooie mensen.
Thanks lieverd. <3 Ook voor jou een dikke knuffel.
lieve Laura,
Wat een prachtige woorden. Een traan loopt langs mijn wang, omdat het even leek alsof iemand mijn gevoel op papier heeft gezet. Hoe herkenbaar.
Laura ik wil je heel veel sterkte wensen en denk er altijd aan dat je moeder bij je is. Ze kan het niet anders dan prachtig vinden, wat jij allemaal doet! Blijf je spirit altijd volgen
Dankjewel voor je warme comment Vanessa. Wat lief.
Wat een mooie woorden. Heel veel sterkte vandaag! X
Dankjewel. Ik zit heel stom iedereen te bedanken maar wil dat toch bij iedereen persoonlijk doen!
Wat een onwijs mooi geschreven stuk van jou en je vader. Ik voel de liefde door de woorden heen.
Heel veel sterkte gewenst en koester al de mooie herinneringen. Liefs, Lieke
Dankjewel, wat mooi om te horen.
Wat een mooi verhaal heb je gemaakt, ben er echt stil van. Veel sterkte vandaag x
Dankjewel. Vloeide zo uit m’n vingers, terwijl ik geen woorden kon vinden.
Lieve Laura, gewoon een knuffel meer niet. In gedachten hou ik je vast, want woorden schieten altijd tekort…
Thanks, that’s all I need!
Prachtig geschreven, ik weet zeker dat ze trots op je is.
Heel veel sterkte vandaag!
Lief, dankjewel!
Lieve Laura, ik weet zeker dat je moeder trots op je is en ik geloof er heilig in dat ze altijd bij je is, met je mee leeft, met je mee kijkt. Trots is op jouw keuzes, jouw leven, jouw doorzettingsvermogen, jouw talenten, jou als persoon.. Veel knuffels en sterkte vandaag..
Dankjewel lieve Eva :).
<33
<3
Prachtig geschreven. Veel sterkte vandaag!
Thanks!
Weer prachtig geschreven. En ik denk nee weet zeker dat ze alles met je meebeleeft. Jouw reizen, jouw dromen, ze staat naast je!
Dankjewel Naomi, lief!
Deze post lezen tijdens college was mischien niet 1 van mijb beste ideeen, moest even 3x heel hard slikken.
Mijn papa is 1,5 jaar geleden overleden en oh wat zijn je woorden waar en oprecht.
Bedankt voor het delen van je gedachten.
Fleur
Ahhh. Ik heb een kantoordag en ik moet ook de hele tijd slikken. Vooral door alle lieve comments. Wat naar dat je helaas weet hoe het voelt. Jij ook een knuffel.
Tranen in mijn ogen. Sterkte op deze dag.
Dankjewel.
<3 Wat heb je dat prachtig geschreven.
<3
Ik word er emotioneel van. Je hebt het zo prachtig verwoord. Ik denk aan je x
Ah, dat was niet de bedoeling. Lief!
Lieve Laura wat heb je dat prachtig verwoord. Ik weet zeker dat je moeder ontzettend trots op je is en altijd bij je is en met je mee leeft. Heel veel sterkte!
Thanks Jaimy, lief!
Geen heel verhaal? Meid je hebt dit echt prachtig geschreven. Ik wil je wat zonnestraaltjes sturen om je wereld een klein beetje lichter te maken. Veel sterkte op deze nare dag <3
Liefs
Ik wilde meer kwijt, maar het is goed zo. Dankjewel voor je zonnestraaltjes!
Oh Laura, ik weet zeker – net zoals je pap het zo mooi heeft beschreven – dat je mama heel trots op je is. Het is heel begrijpelijk dat je haar zo mist, maar ze heeft je ook genoeg geleerd om dat missen om te zetten in iets heel erg mooi. You showed that. Ik ga niet eens meer zeggen dat je het mooi verwoord hebt because that trick is getting old, maar ik durf te wedden dat ze lachend op je neerkijkt na die mooie woorden. Vandaag is vast moeilijk en grijs, maar ik stuur je een heleboel liefde ter compensatie <3
Ahhh lieve Leo, wat een fijne woorden zeg. <3
Wat een ontroerend stukje. Heel veel liefs voor jou, sterkte vandaag. Knuffels!
Thanks :)!
Ooh Laura wat een ontzettende mooie maar verdrietige woorden. Heel veel sterkte vandaag en alle andere dagen natuurlijk <3!
Veel liefs
<3 Lief Rosie!
Wauw. Tranen in mijn ogen. En dat heb ik niet zo snel. Ik durf te wedden dat ze ontzettend trots op je is, of zou zijn geweest. Heel veel sterkte vandaag Laura!
Dat doet me dan wel wat! Lief!
Heel herkenbaar. Mijn mama overleed in juli 2011.
Heel mooi geschreven en erg waar! Sterkte op deze dag maar meer nog op alle dagen die nog volgen want het houdt helaas nooit op.
Bah, wat naar om te horen. Jij ook veel sterkte!
Tranen in mijn ogen. Heel veel sterkte!
Ahw. Dankjewel.
Het ontroerde mij enorm, sterkte, ❤
Wat lief, dankjewel!
Heel veel sterkte en een dikke knuffel! Wat zal je moeder trots zijn! X
Ik weet het wel zeker! :)
Heel mooi meis, het raakt me. Een hele dikke knuffel! X
Thanks babe.
Je woorden komen binnen, raken me.
Veel sterkte vandaag, <3
Ah <3
Jeetje, ik heb tranen in mijn ogen.. Ik weet hoe het is om iemand te missen, mijn oma is alweer 3 jaar geleden overleden. Heel veel sterkte vandaag en ook de komende dagen, je moeder is ongelofelijk trots op jou! Dat is 1 ding wat zeker is.
Wat lief en wat naar dat je je oma bent verloren. Dankjewel!
Laura, wat heb je het prachtig verwoord. Traan loopt langs m’n wang, veel sterkte sterke vrouw!
Je mam is bij je, altijd.
Ahw. Dankjewel ♡
Heel mooi. Zelf kan ik me dit niet zo goed voorstellen want ik heb niet zo’n lieve mama… Maar wat vind ik het erg voor je. Ik kan me best inbeelden dat dit gemis niet minder wordt, maar alleen maar erger. Veel sterkte! Je mama zou fier op je zijn!
Ohhhh, nee? Why? Dat vind ik net zo erg. Misschien nog wel erger. Mama’s horen lief te zijn. Knuffel.
Mooi geschreven. Sterkte.
Dankjewel.
Weer kippenvel…
Je bent een mooi mens en je schrijft zo ontzettend prachtig. Je moeder is trots op je, dat is zeker!
Dikke knuffel.
Liefs, Marte
Ah, wat een lief comment ♡ dankjewel, wat je zegt ben je zelf. Snel wijntje plannen!
Prachtig.. brok in mijn keel.. het gemis gaat inderdaad nooit weg.. Hier bijna 15 jaar geleden..
Sterkte vandaag en alle andere dagen dat je het moeilijk zult hebben <3
Jeetje, wat lang. Bah. Sterkte.
Ja.. dat dacht ik ook toen ik het getal neer typte.. dankjewel Laura!
<3
Heel veel kippenvel. Mijn mama heeft op deze dag haar verjaardag, en wat denk ik nu aan jou en je moeder. Veel knuffels.
Ahw, gefeliciteerd met je mam. Geniet maar samen! Dankjewel.
Prachtig geschreven en heel veel sterkte vandaag.
Dankjewel :)
Ahh wauw. Hele dikke knuf lieverd, je mam is zeker weten super trots op jou!
Thanks babe. ♡
Je hebt precies weten te verwoorden wat ik ook al vier jaar voel. Prachtig. Een waar cliché: Het gemis wordt niet minder, je leert ermee omgaan.
Ahh. Knuffel, dankjewel.
Dank voor het delen mooi mens. Weet je nog, dat van die iPad en trots rondrennen? Ze doet ‘t weer… ;-).
Haha jaaa, daar moest ik nog aan denken bij het schrijven. Lief mens <3
[…] Laura schreef een indrukwekkend en emotionele post over haar moeder • lees op whatabouther.nl […]
:)
Ik vind het zo knap dat je dit onder woorden brengt en aan ons laat zien. Dit maakt je kwetsbaar en daarmee stel je je open voor steun van andere mensen. En dat is echt heel moeilijk (vind ik). Ik was waarschijnlijk in een hoekje gekropen en had iedereen van me afgesnauwd. Je bent bijzonder, en ik weet zeker dat je mama met heel veel trots met je mee kijkt. :)
Wat lief Lizet. Ik ben een open boek, maar daaronder zit nog een hele laag grijs :)
Oh liefje, wat een grijze bladzijde. Maar wat had jij een mooie, lieve moeder. En wat zal ze inderdaad trots op je zijn. Dat zijn wij al, maar zij natuurlijk het allermeest. Kus en knuffel voor jou!
Lief Danielle, dankjewel <3
Waw Laura, zo mooi geschreven. Ook die reactie van je papa is zo mooi. Je hebt het duidelijk van geen vreemden. Heel veel sterkte.
Dankjewel Elisse :)
Ik kon mn tranen niet bedwingen bij dit prachtige, liefdevolle en pure stuk tekst. Ik wil je heel veel sterkte & kracht toewensen.. (en nog even een x zeggen hoeveel schrijftalent je hebt!)
Ooooo <3
Mijn mama is nu 5,5 jaar overleden, nog gaat er geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Gelukkig maar. Op dit soort dagen is het altijd fijn om een beetje extra steun te krijgen van de mensen om je heen. En net als ik, heb jij -denk ik- ook een lieve familie die er voor je is, en des te meer koester je dat dan. Je bent de helft van haar, dat is een heel bijzonder iets, je neemt haar mee met alles wat je doet. Kijk eens waar je nu staat in het leven. Ik denk serieus waar, dat jouw mama niet trotser zou kunnen zijn. Je bent gelukt. <3
Liefs Melissa
Bah, wat naar om te horen Melissa. Maar ook mooi <3. En ahhhh, je laatste zin. Traantje, dankjewel.
Wauw, prachtig omschreven. En het is waar, je leert ermee leven, het gemis blijft, zelfs na 13 jaar. En hoe meer je meemaakt, hoe meer je beseft wat zij missen en hoe meer jij hen mist.
Pfoeee, 13 jaar. Inderdaad… Knuffel!
Wow, wat mooi. Pracht mens ben je <3 En die reactie van je papa, mooi! Sterkte en knuffels voor jullie!
Aaaaaaah. Liefde voor jou!
wat een prachtige woorden. sterkte <3.
xo, cheyenne
Dankjewel Cheyenne :)
Dat kwam even hard binnen, ik kan mijn tranen niet binnen houden. Echt prachtig geschreven, één van de mooiste stukjes tekst die ik heb gelezen. Ik kan me zo voorstellen hoe moeilijk het is als iemand waar je zoveel van houdt opeens ‘weg’ is, zeker als je het gevoel blijft houden dat je even kan bellen of iets dergelijk. Ik heb nooit iemand moeten verliezen die zo dicht bij me staat – gelukkig -, maar ik snap dat het elk jaar zo moeilijk is op deze dag en natuurlijk het hele jaar door. Ik wens je heel veel sterkte en ik weet zeker dat je moeder trots op je is!! En zoals je zelf zegt, je neemt haar op al je reizen mee en samen ontdekken jullie de wereld (:
Heel veel sterkte en heel veel liefs, Sabrina
Ahhh, ergens vind ik het heel mooi dat je dat zegt. Dankjewel. Toch bijzonder dat je je even hebt kunnen verplaatsen. Wat lief. dankjewel Sabrina.
Jeetje, wat ontzettend mooi geschreven. Sterkte met het gemis!
Dankjewel!
Pff ik moest echt even slikken bij dit artikel. Zo mooi geschreven! Heel veel sterkte.
Ahhh, dankjewel. :-)
Het is alweer even geleden dat je deze blog schrijft.
Maar ik wil er toch nog even op reageren. Mooi om te lezen dat je dingen koestert en sterkte met de moeilijke momenten!
Correctie: dat je mooie herinneringen koestert
Ah, heel lief. Dankjewel :-).
Er blijft altijd een draadje tussen moeder en kind
in zon en in regen, in storm en in wind
Zo’n draadje dat breekt niet ook al mist een van de twee
want de liefde van een moeder neem je altijd met je mee.
Ahhh wat mooi. Heel mooi. ♡ dankjewel.
<3 Ik weet niet wat ik moet zeggen. Zo mooi verwoord en wat zal ze trots zijn!