Better late then never: ik zit nog dagelijks te staren naar het zwangerschapsbeeldje dat ik heb laten maken bij BellySisters. Hij staat hier prominent op de kast in de woonkamer en wat ben ik er trots op. Wat voelde ik me gigantisch mooi, vrouw, bijna-moeder, krachtig en zelfverzekerd met die zwangere buik. Je hoort wel eens anders (ik heb ook gewoon een hele fijne zwangerschap gehad) maar ik voelde me echt in m’n kracht en vond het wonderlijk mooi, zwanger zijn. Misschien omdat ik wist dat het de eerste en tevens de laatste keer zou zijn dat ik zwanger zou zijn, maar heb er bewust en heel intens van genoten: de groei, de eerste plopjes, de trappelende voetjes en oké, een beuk tegen je ribben is niet per se heel gezellig maar oh, wat mis ik het soms nog: hij en ik samen, verbonden, nog helemaal van mij, met mij. Ik was zijn wereld. Nu moet ik Atlas delen met de wereld en dat vind ik soms best wel slikken, al is de wereld delen met hem dan weer het allermooiste dat er is.
Toen ik 36 weken zwanger was heb ik een 3D scan en beeldje van m’n zwangere lijf laten maken bij BellySisters, want wat was ik trots op mijn lijf dat een kindje bouwde. Ik wilde niet vergeten hoe bijzonder ik het vond om zwanger te zijn van Atlas en dit kunstwerk says it all: kracht, vrouw, moeder… Het is zo’n dierbare, tastbare herinnering en als ik ernaar kijk voel ik weer eventjes hoe het was om zijn huis te zijn. Alles groeide in die negen maanden: mijn buik, Atlas, mijn liefde voor hem, Thomas én mezelf, het respect voor mijn lijf en het allermooiste: er groeide een moeder in mij.
Ja, je staat er naakt maar nee, dat vond ik zelf niet oncomfortabel. De meiden van BellySisters stellen je helemaal op je gemak, doen dit dagelijks en het gaat ook hartstikke snel. Ze denken mee over een houding en je 3D scan wordt nadien helemaal nagelopen met je. Ik vond het heel erg fijn, een warm bad.
38 weken en 6 dagen was mijn buik het huis van Atlas. Hier begon zijn leven, groeide en bloeide hij, maakte hij voor het eerst kennis met mijn hartslag en met mijn stem, en ik met zijn hikjes, duwende vuistjes, trappelende voeten en buitelende lijf. Dat gevoel is onbeschrijfelijk, die momenten onvergetelijk. Ik mis mijn wonderlijke buik wel eens; die stille momentjes samen, zo verbonden, zo samen één. Als ik naar het beeldje kijk, dan ben ik weer even in dat moment.
Ben jij zwanger (of heb jij een gipsbuik gemaakt toen je zwanger was, dat kan ook namelijk!) en wil je deze bijzondere periode vastleggen in deze vorm? Er is nog veel meer mogelijk (zelfs scans mét kindje, of van je echo!) dus check vooral even de website van BellySisters! Je kan er tegenwoordig zelfs een fotoshoot bijboeken, er is een concept store voor je kleintje, en meer. Doen!
Leave a reply
No comments