Allereerst: excuses. Al weet ik dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar als blogger van het eerste uur ben ik de laatste tijd ietwat afwezig geweest online. Ik barst van de inspiratie, aan tijd ontbreekt het me echter de laatste tijd. Ik moet hier een manier in vinden, want het delen is dat wat mijn passie is en dat wat ik mis. Jullie volgen, genieten van mede-bloggers en lieve lezers is dat wat me blij maakt – en daar vind ik nu weer mijn weg in. Desondanks blijven mijn bezoekersaantallen als een malle groeien (dankbaar, dankbaar!).

Dat wat ik vaak heb verkondigd in mijn mindstyle artikelen heb ik vorig jaar gedaan: ik ben mijn hart gaan volgen en ik ben mijn dromen gaan plukken. Ik ben mijn eigen bedrijf gestart. Nee, mijn bedrijf is niet mijn blog (al is dat inmiddels een heel leuk onderdeel), daarnaast doe ik nog veel meer. Hoe eng ik het ook vond (ik moet mijn managementcarrière opzeggen, ik heb het te druk, ik heb geen tijd, ik ben niet goed genoeg, het leidt vast tot niets) – ik heb het gedaan, en ik kan met heel mijn hart zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest. Ondanks de onzekerheid die het af en toe brengt, en mijn eigen onzekerheid die nog wel eens om de hoek komt kijken. Door toeval of het lot – wie zal het zeggen – kwam er naast losse opdrachten een ontzettend leuke opdrachtgever op mijn pad waar ik nu freelance project manager voor ben. Het is druk, maar ik geniet.

Wat ik doe? Wat doe ik niet? Tekst, communicatie, marketing, project management, content management – daarnaast reis ik wat af, word ik steeds vaker voor What about her uitgenodigd voor tripjes en reviews en dankzij hard werken, transparant zijn en gewoon mezelf blijven doe ik wat ik leuk vind en ja: I feel blessed. Zoals je in mijn openhartige blogpost heb kunnen lezen is mijn leven ook niet altijd van een leien dakje gegaan. Ik ben ontzettend dankbaar. Niet alleen voor de kansen die ik mezelf heb gegeven, maar ook voor de lieve mensen die ik op deze bergachtige weg heb leren kennen.

Ik voel weer dat ik leef, en dat is wel eens anders geweest. Vooral ben ik dus dankbaar voor al het groots en kleins om me heen. Verwacht weer verhalen. Tijd voor storm na de stilte. Ik hoop dat jullie nog net zo genieten van mijn ‘kindje’ als ik doe.

En nu een grote blik op de afgelopen maand. Ik zie nu dat ik geen foto heb van het openingsfeest van het bedrijf van mijn vriend. Ze bestaan al vijf jaar, maar zijn net weer verhuisd naar een groter pand en de vernieuwde website is online, dus het werd tijd voor een feestje. Een geslaagd feest, en ik ben ontzettend trots op mijn vent.

“What day is it?” asked Pooh. – “It’s today,” squeaked Piglet. – “My favorite day,” said Pooh.