Op zondag deel ik graag vijf pleasures en favorites (of less favorites…) – simpelweg vijf dingen die ik wil delen. Van leuk tot minder leuk & van spannend tot huiselijk. Van een reismoment tot een item, van een hotelovernachting tot een herinnering en van een filmpje dat me raakt tot een tip. 5unday’s pleasures. Vijf pleziertjes op zondag. Nog een 5unday’s pleasures? Wat een feest! De afgelopen week zat ik in Parijs en, ondanks dat er veel verhalen klaar stonden, zat ik in Parijs met andere dingen aan mijn hoofd. Volgende week komen er dus veel fijne reisverhalen online, deze week zat ik met mijn hoofd bij mijn vriend. Laat ik daar mee beginnen.
 

Project Zuid Afrika

Zoals jullie misschien mee hebben gekregen vertrok hij twee weken geleden, gevraagd door een producent, naar mijn geliefde Zuid Afrika om een documentaire te maken. De bedoeling was criminaliteit, armoede, gevangenen en hoop te vertalen naar een prachtige en aangrijpende documentaire. Ze zouden in de gevangenis, in de townships en in een bendewijk filmen onder begeleiding van een muzikant die vast heeft gezeten en nu bekend is in de muziekindustrie. Ik noem geen namen, maar hij zou aanzien hebben in de bendewijk. En daar ging het mis. Ik ga me er niet te veel over uitweiden, maar ze hebben in een behoorlijk enge situatie gezeten en ik heb me ontzettend veel zorgen gemaakt. En dat ook nog op ons jubileum. Dat we al duizenden kilometers van elkaar hebben ‘gevierd’. Gelukkig zijn ze zo snel mogelijk weg gegaan en hebben ze een nieuw project gevonden: arme kinderen uit de townships die surfles krijgen van een vrijwilligersorganisatie. Pak van mijn hart. Een stuk fijner. Ook dat wordt een mooi verhaal, maar dit deel ik natuurlijk met jullie wanneer het af is. En morgen sluit ik hem weer in mijn armen, veilig en heel. Liefde voor mijn leuke man en kijk hier:

Terug naar mijn roots

Na Parijs vertrok ik direct door naar mijn vader. Hij woont nog steeds in het huis waar ik ben opgegroeid en het is altijd fijn om terug te komen. Meestal blijf ik eens in de paar maanden direct een aantal dagen, het ligt namelijk niet naast de deur. Ik ben opgegroeid in een boerendorpje in Groningen. Het was genieten in de prachtige tuin die we hebben, het is bijna Central Park haha. Enorm groot, met allerlei hoekjes, vijvers, terrasjes, kippen, een grote schuur met veranda, sauna én zonnepanelen (goed hè?). En mama ligt er. In haar tuin, in een prachtig perk dat ze samen met mijn vader heeft aangelegd om deze reden. En hij heeft een surrogaat Aap.

Verjaardagsfeestjes

Ik roep vaak al vijf maanden van tevoren dat ik ‘bijna jarig ben’ en dat ik dan ‘bijna 26 ben’, haha. Tot het zover is. Dan vergeet ik het steeds, duurt het opeens nog maar een week en raak ik in de moet-ik-een-feestje-geven en ik-heb-geen-wensen stress. En inderdaad, volgende week ben ik jarig. Ach, gelukkig kan ik een dag later weer roepen dat ik bijna 27 ben. Een stukje wat ik eerder schreef: ik heb het gevoel alsof de tijd steeds sneller gaat. Ik heb het gevoel alsof ik van reis naar reis leef, alsof ik nog maar een paar weken geleden eindexamen gedaan heb, alsof ik gisteren nog met lego mocht spelen. Ik was geen barbie meisje, ik speelde met lego, klom in bomen en liep trots rond in mijn legerbroek. Vroeger kreeg je echt zo’n speciaal verjaardagsgevoel. Kon je nachtenlang niet slapen van de spanning. Was je altijd de baas op je eigen kinderfeestje, want dat wás gewoon zo. Mocht je kiezen wat je wilde eten. Werd je de hele dag in de watten gelegd. Lekker eten, aandacht, dikke taarten en mooie cadeaus. De hele familie kwam. Nu krijg je drie zoenen en wat geld in je handen gedrukt. Als je een beetje geluk hebt verrassen mensen je nog met een bezoekje; voor hetzelfde geld krijg je een kaartje (“sorry… te laat! Maar alsnog…”) en dan ben je helemáál de pineut. Zit je weken naderhand nog steeds kaasjes en worstjes te eten. Ik geloof dat ik maar eens een knalfuif ga geven. Denk ik. Ik ben tenslotte al ‘bijna’….Korreltje zout: nee hoor, vorig jaar kreeg ik heel lief bezoek en fantastische cadeautjes.

En een pre-verjaardagscadeautje

Omdat ik nu bij mijn vader ben kreeg ik alvast mijn verjaardagscadeautjes. Ik geef altijd graag verrassingen weg, maar cadeautjes krijgen is stiekem ook heel leuk. Ik kreeg onderstaande armband, is ‘ie niet prachtig? Ook kreeg ik het t-shirt dat je op de tuin-foto’s ziet (go and travel the world, wat kent hij me toch goed!) en een tas gemaakt van een vintage tent. Dit is een erg leuk project en de opbrengst gaat naar stichting Ibiss, werkzaam in de sloppenwijken van Rio de Janeiro.

 
En als extra fijn zondags momentje deel ik nog even prachtig nummer van Chet Faker. Dedicated to my love, omdat ik hem nog heel eventjes moet missen.
http://www.youtube.com/watch?v=lGKNKf7ebDQ&feature=kpOp zondag deel ik graag vijf pleasures en favorites (of less favorites…) – simpelweg vijf dingen die ik wil delen. Van leuk tot minder leuk & van spannend tot huiselijk. Van een reismoment tot een item, van een hotelovernachting tot een herinnering en van een filmpje dat me raakt tot een tip. 5unday’s pleasures. Vijf pleziertjes op zondag. Nog een 5unday’s pleasures? Wat een feest! De afgelopen week zat ik in Parijs en, ondanks dat er veel verhalen klaar stonden, zat ik in Parijs met andere dingen aan mijn hoofd. Volgende week komen er dus veel fijne reisverhalen online, deze week zat ik met mijn hoofd bij mijn vriend. Laat ik daar mee beginnen.

Project Zuid Afrika

Zoals jullie misschien mee hebben gekregen vertrok hij twee weken geleden, gevraagd door een producent, naar mijn geliefde Zuid Afrika om een documentaire te maken. De bedoeling was criminaliteit, armoede, gevangenen en hoop te vertalen naar een prachtige en aangrijpende documentaire. Ze zouden in de gevangenis, in de townships en in een bendewijk filmen onder begeleiding van een muzikant die vast heeft gezeten en nu bekend is in de muziekindustrie. Ik noem geen namen, maar hij zou aanzien hebben in de bendewijk. En daar ging het mis. Ik ga me er niet te veel over uitweiden, maar ze hebben in een behoorlijk enge situatie gezeten en ik heb me ontzettend veel zorgen gemaakt. En dat ook nog op ons jubileum. Dat we al duizenden kilometers van elkaar hebben ‘gevierd’. Gelukkig zijn ze zo snel mogelijk weg gegaan en hebben ze een nieuw project gevonden: arme kinderen uit de townships die surfles krijgen van een vrijwilligersorganisatie. Pak van mijn hart. Een stuk fijner. Ook dat wordt een mooi verhaal, maar dit deel ik natuurlijk met jullie wanneer het af is. En morgen sluit ik hem weer in mijn armen, veilig en heel. Liefde voor mijn leuke man en kijk hier:

Terug naar mijn roots

Na Parijs vertrok ik direct door naar mijn vader. Hij woont nog steeds in het huis waar ik ben opgegroeid en het is altijd fijn om terug te komen. Meestal blijf ik eens in de paar maanden direct een aantal dagen, het ligt namelijk niet naast de deur. Ik ben opgegroeid in een boerendorpje in Groningen. Het was genieten in de prachtige tuin die we hebben, het is bijna Central Park haha. Enorm groot, met allerlei hoekjes, vijvers, terrasjes, kippen, een grote schuur met veranda, sauna én zonnepanelen (goed hè?). En mama ligt er. In haar tuin, in een prachtig perk dat ze samen met mijn vader heeft aangelegd om deze reden. En hij heeft een surrogaat Aap.

Verjaardagsfeestjes

Ik roep vaak al vijf maanden van tevoren dat ik ‘bijna jarig ben’ en dat ik dan ‘bijna 26 ben’, haha. Tot het zover is. Dan vergeet ik het steeds, duurt het opeens nog maar een week en raak ik in de moet-ik-een-feestje-geven en ik-heb-geen-wensen stress. En inderdaad, volgende week ben ik jarig. Ach, gelukkig kan ik een dag later weer roepen dat ik bijna 27 ben. Een stukje wat ik eerder schreef: ik heb het gevoel alsof de tijd steeds sneller gaat. Ik heb het gevoel alsof ik van reis naar reis leef, alsof ik nog maar een paar weken geleden eindexamen gedaan heb, alsof ik gisteren nog met lego mocht spelen. Ik was geen barbie meisje, ik speelde met lego, klom in bomen en liep trots rond in mijn legerbroek. Vroeger kreeg je echt zo’n speciaal verjaardagsgevoel. Kon je nachtenlang niet slapen van de spanning. Was je altijd de baas op je eigen kinderfeestje, want dat wás gewoon zo. Mocht je kiezen wat je wilde eten. Werd je de hele dag in de watten gelegd. Lekker eten, aandacht, dikke taarten en mooie cadeaus. De hele familie kwam. Nu krijg je drie zoenen en wat geld in je handen gedrukt. Als je een beetje geluk hebt verrassen mensen je nog met een bezoekje; voor hetzelfde geld krijg je een kaartje (“sorry… te laat! Maar alsnog…”) en dan ben je helemáál de pineut. Zit je weken naderhand nog steeds kaasjes en worstjes te eten. Ik geloof dat ik maar eens een knalfuif ga geven. Denk ik. Ik ben tenslotte al ‘bijna’….Korreltje zout: nee hoor, vorig jaar kreeg ik heel lief bezoek en fantastische cadeautjes.

En een pre-verjaardagscadeautje

Omdat ik nu bij mijn vader ben kreeg ik alvast mijn verjaardagscadeautjes. Ik geef altijd graag verrassingen weg, maar cadeautjes krijgen is stiekem ook heel leuk. Ik kreeg onderstaande armband, is ‘ie niet prachtig? Ook kreeg ik het t-shirt dat je op de tuin-foto’s ziet (go and travel the world, wat kent hij me toch goed!) en een tas gemaakt van een vintage tent. Dit is een erg leuk project en de opbrengst gaat naar stichting Ibiss, werkzaam in de sloppenwijken van Rio de Janeiro.

En als extra fijn zondags momentje deel ik nog even prachtig nummer van Chet Faker. Dedicated to my love, omdat ik hem nog heel eventjes moet missen.