“Design is a private , intimate process and you have to embrace the many twists and turns it takes to create an exciting , inspiring , but ultimate livable space.”

For weeks I’m asking my manfriend to get rid of the cables in the living room. No, months. And, and, and. He is not much of a handyman and I am so impatient that if you do not want to have important cables thrown out the window, you shouldn’t let me do it.

But hey, we bought a new couch. And such a beautiful new sofa looks terrible in an environment of messy cables. We also took jungle in our house (solution for the absence of Indonesia around the corner). And finally (well, in exchange for three days of chicken wings for dinner) we are working on project living room again.

Yesterday I received such s aweet compliment from Liliane. “I like the fact that your home is a reflection of your blog, or vice versa, of course . Your home gives me exactly the feeling that your blog gives me :)’ That made me so happy. My blog and home are completely Laura , and I’m glad that that does show honestly on both fronts. Internet is always still a bit weird.

Okay, I’m a little excited again to show the living room because the wall behind the couch is going to be turquoise in a few weeks and there will be graphic posters instead of our Laos monks ánd the sun is shining so bright that pictures by  phone are not convenient. We started in the dining room as well and the office finally has curtains. I can work at this office now, yeah. We have been drinking champagne the past days ’cause my hard work for my business is finally paying off and I made a deal with a great travel company. Let me show you around.

‘Design is a private, intimate process and you have to embrace the many twists and turns it takes to create an exciting, inspiring, but ultimate livable space.”

Al weken zeur ik of le manfriend de kabels wil wegwerken. Nee, máánden. En de ingestorte boomstammen naast de schouw stevig wil ophangen. En mijn kringloopgeweien liggen al maanden óp de schouw in plaats van hangend. En, en, en. Hij is niet zo van het klussen. En ik ben zo ontzettend onhandig en ongeduldig dat als je niet wilt dat belangrijke kabels het raam uit worden gegooid en het hert er tien minuten later achteraan vliegt, je me er niet aan moet laten beginnen.

Maar nee, een nieuwe bank met me kopen kon hij wel. En zo’n mooie nieuwe bank stoorde me in een omgeving van slordige kabels. Ook hebben we de jungle in huis gehaald bij gebrek aan Indonesië om de hoek, we kregen de enorme plant van mijn schoonouders (zo ontzettend blij mee, heel lief!) Dus nu heb ik onder enig dwang en chantagemateriaal (drie dagen spareribs) hem laten inzien dat hij geen twee linkerhanden heeft en ik heel lief ben als het voor elkaar is. En jawel, we zijn al twee weekenden weer fijn in ons paleisje bezig, en eindelijk wordt alles een beetje ‘af’.

Ik kreeg gister op een van deze Instagram-foto’s zo’n lief compliment van Liliane: “Ik vind het leuk dat jouw huis een afspiegeling is van je blog, of andersom natuurlijk. Jouw huis geeft me precies het gevoel dat jouw blog me ook geeft :)”. Over ‘things that make me happy’ gesproken. Vind ik zo leuk om te horen. Mijn blog en huis zijn helemaal Laura, en ik ben blij dat dat op beide fronten zo doorkomt.

Oké, ik ben weer iets te enthousiast met de woonkamer laten zien want de muur achter de bank wordt nog turquoise en daar komen grafische posters te hangen en de zon schijnt nu zo fel dat foto’s met de telefoon niet handig zijn. Ook in de eetkamer zijn we begonnen (aan de tafel komen nog gekleurde Eames stoelen) en de serre heeft eindelijk gordijnen. Kan ik daar weer fijn werken, want ik heb een hele mooie, fijne en grote opdrachtgever binnen en daar hebben we champagne op gedronken. Wat een feestje dit weekend, kijken jullie mee?