Het is vast duidelijk dat ik het deze maand druk heb. Drukker dan ooit. Misschien heb ik toch iets teveel hooi op mijn vork genomen de laatste tijd. Ik mis het schrijven, de woorden komen, de verhalen volgen, ik neem jullie snel weer mee. Vandaag deel ik liever dan lief de liefste woorden ooit. Iemand die al elf jaar blogt mag heus eens een oud artikel delen, toch? De laatste keer dat ik dit deelde is jaren geleden. Mijn wondermooie lievelingstekst uit ‘Schrijvend tot jezelf komen’ van Saskia Bruijn. Het raakt me keer op keer. Ik hoop jullie ook.

Heeft iemand je wel eens verteld dat je helemaal goed genoeg bent?
Dat je mooi genoeg, lief genoeg, wijs genoeg, sterk en slim genoeg leeft?
Heeft iemand gezien hoe je je best doet te roeien met de riemen die je hebt
om te gaan met alles dat het leven je biedt
en dat je met alles dat je nu weet en kunt het best mogelijke doet?

Heeft iemand je al eens gezegd dat je wel even pauze mag nemen;
even rusten, even voldaan zijn omdat je voldoende doet om te voldoen?
Fluistert iemand je steun en bemoediging toe zoals:
Goed zo, Toe maar, Moet je doen, Je mag nee zeggen, Kom op, je kan het, volhouden,
jee moet niks, laat maar los, ‘t is goed, je durft het wel, wat je ook doet, ik sta achter je?

Strijkt er iemand heel zacht langs je wangen als je slaapt
en blijft diegene een tijdje glimlachend van bewondering en trots bij je bed naar je kijken?
Zingt iemand slaapliedjes wanneer je niet kunt slapen
en kust iemand je wakker als je akelig droomt?
Is er iemand blij als je thuiskomt, en die je succes wenst als je weg gaat?

Is er iemand die het gefluister van je dromen hoort
en je aanmoedigt ze achterna te gaan
en je bemoedigt wanneer je onderweg obstakels tegen komt?
Is er iemand om je geluk mee te vieren, onbedaarlijk mee te lachen
en ook het zwartste zwart van je depressie mee tegemoet te treden?

Zegt iemand dat ieder gevoel dat je ervaart er mag zijn
en dat alles ook weer voorbij gaat; dat ‘t na iedere winter ook weer lente wordt?
Houdt er iemand van elke centimeter van je lijf;
van ieder vetrolletje en ieder mager plekje,
van alles dat heel en stuk en gezond en ziek is?

Is er iemand die vindt dat je mag luieren, soezen, hangen, lanterfanten, lummelen,
rotzooien, flierefluiten en rommelen zonder dat ‘het iets moet worden’?
Is er iemand die je toejuicht en zegt dat je vals mag zingen? Gekker dan gek mag dansen?
Rare kleren mag dragen? Glitters op mag als het jou uitkomt?
Je eigen stijl en smaak mag volgen? Niet mee hoeft in het gareel?

Mag gillen en keihard mag lachen,
Af en toe mag spijbelen? Bonbons mag smikkelen?
Luidruchtig, kleurrijk en ongewoon mag zijn?
Is er iemand die zeker weet dat jouw intuïtie altijd het beste met je voorheeft
en dat dit het kompas is waar je wel op vaart?

Is er iemand die blij is dat je bestaat,
en je nooit zou willen missen omdat er niemand is zoals jij?
Weet iemand dat je altijd het beste doet dat je op dat moment kunt
en is er iemand die dat goed genoeg vindt
ook al kan het morgen misschien beter?

Is er iemand bij wie je tegelijk thuis bent en op avontuur,
iemand op wie je kunt bouwen zonder gevangen te zijn?
Is er iemand die teder fluistert dat je net zo perfect bent als een musje, een sneeuwvlok,
een regendruppel in de lente, een kusje van een kind?
Is er iemand die echt van je houdt?

Ik wens nu dat jij zelf diegene bent.
Ik wens je de ontdekking:
Je was het zelf op wie je wachtte.