Black. All is black as hell. I am shocked. I do not understand. It is beyond comprehension. Grandfathers, grandmothers, fathers, mothers, brothers, sisters, colleagues, friends and are gone. Just gone. On their way to paradise they end up in hell. Grandfathers, grandmothers, fathers, mothers, brothers, sisters, colleagues, friends and family are left behind. Torn apart. How can someone get this, deliberately, in his head? I am constantly looking for the beautiful places and beautiful moments on this world, but around me everything falls apart. Since forever. What is it with this world? Is there still a place in the world where the wind blows nothing else but peace? I don’t have words anymore. I know I could write books filled with touching words but now I can’t seem find them. It doesn’t matter anyway.

This is beyond comprehension.

This tragic accident comes closer than I could ever image. And I am not the only one. This day has a double black edge and I wish I could just hold everyone for a moment. Someone who I’ve been working very close with for the past year was in this plane with his family. A wonderful person. I am shocked. I blow a lot of strength and love to the families for their great loss to be worn. This is not about me, but for them. I don’t need to hear any words. I’m the one still sitting on the couch. Beautiful stories will come again, but now feel misplaced. First, let everything be black.Gitzwart. Alles is gitzwart. Ik ben in shock. Ik begrijp het niet. Het is niet te bevatten. Opa’s, oma’s, vaders, moeders, broers, zussen, collega’s, vrienden en familie worden zonder pardon uit het leven gerukt. Op weg naar het paradijs eindigen ze in de hel. Opa’s, oma’s, vaders, moeders, broers, zussen, collega’s, vrienden en familie blijven eveneens achter. Verscheurd. Hoe kan iemand dit moedwillig in zijn hoofd halen? Ik ben constant op zoek naar de mooie plekjes en mooie momenten op deze wereld, maar om mij heen valt alles in puin. En dat doet het al sinds mensenheugenis. Waar gaat het heen met deze wereld? Is er nog een plek op de wereld waar de wind enkel vrede voort blaast? Andere woorden heb ik niet. Ik kan boeken vullen met rakende woorden, maar mijn woorden zijn op. En het maakt ook niet meer uit.

Dit is niet te bevatten.

Dit tragische ongeval is dichterbij gekomen dan ik ooit voor mogelijk heb kunnen houden. En met mij vele anderen. Deze dag heeft een dubbele zwarte rand en ik zou iedereen even vast willen houden. Iemand die heel dicht naast me stond zat in het vliegtuig met zijn gezin. Een fantastisch, reislustig, inspirerend en ondernemend persoon met een onuitputtende bron aan passie, waarmee ik sinds een jaar close samenwerk voor zijn eveneens fantastische bedrijf. Ik ben in shock. Ik blaas heel veel kracht en liefde naar de nabestaanden om het grote verlies te kunnen dragen. Dit gaat absoluut niet om mij, maar om hen. Ik hoef geen sterkte te horen. Daarom schrijf ik dit niet. Niets doet er nog toe. Ik zit hier nog op de bank. De mooie verhalen komen weer, maar voelen nu zo dubbel. Laat alles eerst maar even zwart zijn.