(Nederlands) TRAVEL / Zuid-Afrika – Een vijfdaagse self drive safari in het Kruger National Park: van noord naar zuid
Sorry, this entry is only available in Nederlands.
TRAVEL / France – Bordeaux & Toulouse
Related articles
-
TRAVEL / TRAVEL MOVIE Poland, a train journey in winter
In the meantime you have enjoyed the 15 seconds travel movies on In Fifteen Seconds, today it’s time for a new What About Her travel movie. This snowy ...
Leave a reply
34 comments
Post a new comment
WHAT ABOUT HER IS A PLACE FOR DREAMERS & NOMADS CREATED BY TRAVELING FREE SPIRIT & VISUAL STORYTELLER LAURA (1988). MOTHER OF BABY ATLAS. SHE IS CONTINUOUSLY WANDERING AROUND THE WORLD IN SEARCH OF PERFECT PLACES ON PLANET EARTH, WHILE PERSUADING OTHERS TO CATCH THEIR DREAMS. SHE IS A STORYTELLER, COMBINING WORDS, PHOTOGRAPHY AND FILM TO CAPTURE YOUR IMAGINATION. ☽ like to know more?
HELLO@WHATABOUTHER.NL
<3 Kreeg gisterochtend een mailtje van een Franse collega die in Parijs woont en niet in de stad was dit weekend, maar voor wie de getroffen plekken ook veel persoonlijke herinneringen opriepen. Onvoorstelbaar pijnlijk wat er nu allemaal gaande is, overal… ik weet ook echt niet wat ik erover kan zeggen, anders dan je 'heb lief' beamen… X
Brrr, dat is altijd een beetje eng. Dubbel ook, want anderzijds kon ik ook niet tegen al die berichtjes op social media: ‘Oh my zo eng, want drie jaar geleden liep ik OOK in die straat!!!’. Zucht. Maar het is enorm pijnlijk. Heb je RTL Late Night gezien? Vond dat echt zo heftig om te horen!
Nee nog niet, nieuws en social eigenlijk een beetje ontweken de afgelopen dagen :( En die verhalen van ‘Ooh, daar was ik ook, ooit’ vind ik ook altijd dubbel. Al vind ik dat in geval van mijn collega anders: zij wóónt er en loopt daar wekelijks rond.
Ja, ik bedoelde je collega ook niet hoor! Dat is volkomen logisch :)!
En zo lukt het mij dus sinds afgelopen weekend niet meer om leuke verhaaltjes over Frankrijk te schrijven, omdat het hele land huilt. Gisteren staarde ik een half uur naar een lege Word-pagina, het lukte me niet. Nu ga ik hetzelfde doen, al hoop ik dat er nu wel woorden komen. Want Frankrijk verdient het om over geschreven te worden. Juist nu. Haar ongekende schoonheid laten zien. Heb je weer mooi gedaan :)
Ja, voor jou moet dat helemaal lastig zijn! Ik kon het ook niet stilletjes laten gaan (of ja, alles mag natuurlijk, maar dat voelde voor mij persoonlijk niet goed) maar er iets zinnigs over zeggen is ook onmogelijk. Jij vertelt de mooiste verhalen lieverd, hou dat vast!
Mooi verwoord, kn het alleen maar met je eens zijn. Over Frankrijk: ook ik liep als klein meisje rond in de mooiste steden en liefste dorpjes. Als ik klaar ben met verre reizen wil ik alle Franse plekken van vroeger gaan bezoeken met mijn eigen kinderen.
Ja, wat mooi. Dat wil ik ook! Heb daar zo’n warme herinneringen aan. :)
Hele mooie post lief. En je pictures. WOW!
Ik vind het echt fijn dat je begint met zo een mooie introductie. Heeft me wel weer een paar tissues gekost. haha.
Liefs, x
Ahhhh, dankjewel! :) x
Mooi verwoord Lau. Pleisters plakken en kusjes geven, dat kunnen we allemaal niet waar? Laten we dat dan vooral doen <3.
Bordeaux maakt me nieuwsgierig en daar wil ik snel eens naartoe!
Jaaa, Bordeaux vond ik fijn. En ja, bij deze een kusje!
Prachtige foto’s! Zou jammer zijn als die vanwege de aanslagen niet gedeeld zouden worden, toch? :)
Yes, daarom! :) Dankjewel!
Hmm, jouw woorden doen me altijd goed :)
Ahw. Ik zie je snel na Japan. Jullie!
Poeh. Meer krijg ik er even niet uit. Al dagen niet trouwens. Ik herken het zo wat je zegt. Ook ik heb gisteren huilend naar de vier (sterke, maar oh zo geraakte) mannen zitten kijken en nog steeds ben ik een beetje verdoofd. Het komt nu zo dichtbij. Zo ontzettend dichtbij. ‘We’ maken de wereld kapot en er is geen houden aan. Heftig. Overal worden baby’s geboren en het enige dat ik kan denken: ‘wie wil er nou een kind op een wereld als deze zetten?’ Aan de andere kant, het leven gaat ook gewoon door. Gelukkig maar, want zonder al die nieuwe wezentjes wordt de kans op vrede ook steeds kleiner…
Wat betreft Bordeaux. <3. Mijn favoriete stad in Frankrijk. Zo mooi, zo klein, zo lief.
Ja, vreselijk hè? Ik dacht ook steeds aan hoe het zou zijn als ik daar met Robert zou zijn bijvoorbeeld. Dat verlamde me al bijna, dat idee alleen al dat je niet weet waar hij is. Ik had ook voor het eerst dat ik dacht ‘Als er echt oorlog komt wil ik geen kinderen’. Nooit gedacht dat ik in zo’n generatie zou zitten.
Ik ben al zooo lang niet meer in Frankrijk geweest. Lijkt me heerlijk om weer terug te gaan, en vanuit hier is het al helemaal om de hoek. Mooie, fijne foto’s en een heel schoon rood kleedje!
En mooie woorden bovenaan. Ik heb ze niet, momenteel voor de hele wereld niet. Het enige wat ik inderdaad kan doen is lief zijn voor mensen. Dat is wat iedereen gewoon moet doen.
Inderdaad, meer dan dat heb ik eigenlijk ook niet <3
Wat een prachtig stukje tekst Laura…..
Dankjewel :)
Stukje tekst leest heerlijk weg en aangename foto’s. Meteen zin om zelf het prachtige Frankrijk te gaan vertrekken!
Dankjewel!
Wat een prachtige, sfeervolle foto’s! Impressed.
Dankjewel! En dat in de regen, haha.
Dude ik ben volgende week in Parijs! Dank voor je woorden, ik wist niet zo goed wat ik erover moest zeggen. Nu ga ik de stad gewoon met heel mijn hart liefhebben. <3
Hell yeah, ga genieten! <3
Wow Lau, wat een toffe foto’s!
Thaaanks!
prachtig geschreven. het raakt me.
Ahw. Lief.
Dat ik nu pas deze post tegenkom. Allereerst, zo mooi geschreven. De dag van de aanslagen was ik in Frankrijk en in en rondom Parijs heb ik familie en kennissen zitten. Het voelde niet goed om de dag na de aanslagen vrolijk te gaan wandelen in de bergen maar toch heb ik genoten want je kunt op dat moment weinig veranderen, dan maar genieten van de mooie dingen. We leven inderdaad in een gekke wereld, een mooie wereld maar ook een verpeste wereld. Zo jammer.
Bordeaux en Toulouse zijn een van de weinige plekken in Frankrijk waar ik nog niet ben geweest. Wat heb je mooie fotos gemaakt, ondanks het weer. Geeft echt een mooie impressie en ik snap dat je eens terug zou willen in de zomer.
Ah, dankjewel. Wat was het dichtbij voor je, zo schrikken. Zo naar. Je kunt dan niets beters doen dan in de bergen gaan wandelen denk ik.