(Nederlands) KLEINE WOORDJES | Laten we de liefde vieren - What About Her - for dreamers & nomads

LIFESTYLE

(Nederlands) KLEINE WOORDJES | Laten we de liefde vieren

Post on: Friday November 29th, 2019

Laura

0

Sorry, this entry is only available in Nederlands.

Categories: LIFESTYLE, Mindstyle, Personal, Stories from the Heart

Tags: Bonusmoeder Kleine woordjes Leven Liefde Personal Personal Stories from the heart

Leave a reply

No comments

Cancel reply

GRATEFUL | PEACEFUL Nu alle reizen waar ik zo naa

GRATEFUL | PEACEFUL

Nu alle reizen waar ik zo naar uitkeek worden gecanceld (ik zou nu op yoga retreat in Portugal zijn en volgende maand naar Zuid-Afrika, boo) en we voorlopig echt nog niet op reis kunnen, besef ik des te meer wat een voorrecht het was om te reizen en hoe dankbaar ik ben voor alle reizen die ik heb kunnen maken! Hoe bijzonder het is wat ik allemaal heb gezien, gedaan, gevoeld, ervaren, geleerd. ❤

Beren zien in Canada. Kamperen onder de sterrenhemel in Namibië. Puffins en het Noorderlicht in IJsland. Game drive na game drive in Zuid-Afrika. Slapen op onbewoonde eilandjes in Belize. Carnaval op Barbados. Orang oetans op Sumatra. Een bruiloft op Curaçao. Elanden in Lapland. Zwemmen met walvishaaien op de Filipijnen. Wildkamperen in Noorwegen. De Himalaya in Nepal. Watervallen in Laos. Die motortocht in Vietnam. Koala's in Australië. Het wereldwonder Petra in Jordanië. Kampvuurtjes aan de rivier in Indonesië. Sneeuw in Nieuw-Zeeland. Olijven in Griekenland. Bali met papa. Reggae in Jamaica. Sledetochten in Polen. Dat yogaretreat op Ibiza. Geisha's in Japan. Souks in Marokko. Streetfood in Taiwan. Tempels door heel Azië. Een verlaten Taj Mahal. Zo kan ik nog wel even doorgaan en realiseer ik me: wat valt er nog veel te schrijven. Het is niet erg om even thuis te blijven.

Als klein meisje namen mijn ouders me mee naar de bergen, de zee, geschiedenis, musea, kastelen, vreemde talen, wekenlang kamperen en lange wandelingen door de bergen in Frankrijk. Als zestienjarige werkte ik een zomer lang op een Grieks eiland. In deze periode (zestien jaar geleden!) begon ik mijn blog en schreef ik alles wat ik voelde en zag tijdens mijn reizen op digitaal papier. Ik woonde een paar keer in het buitenland. Als achtienjarige liep ik stage in Londen, als twintigjarige woonde ik in Zuid-Afrika waar ik mijn minors Lodge & Wildlife Management volgde in de bush en daarnaast reizen maakte, en dat bijzondere jaar sloot ik af met een eindstage in Parijs.

Op mijn eenentwintigste begonnen mijn backpackavonturen. Alles om dat vrije gevoel vast te houden. In deze periode groeide What About Her enorm en in de jaren die volgden... [tekst gaat verder in de comments]

Toen ik mijn sleutel een maand geleden inleverde z

Toen ik mijn sleutel een maand geleden inleverde zat ik eerst drie uur op de grond in mijn lege appartement en schreef ik dit. Het delen stelde ik uit door de gekke situatie nu, maar eigenlijk is het zo on point: ons nestje kwam net op tijd, nu we er onszelf samen in hebben opgesloten.

Het is bizar hoe een leven plots een andere wending kan krijgen. Hoe het bestaande paden achter zich laat, soms vernietigend en soms met warme herinneringen, hoe je soms plots op een ander onbekend pad wordt gegooid zonder dat je weg weet. De weg naar huis. Bijzonder hoe een leven plotsklaps kan veranderen. Dat ik de pijn niet altijd laat zien betekent niet dat het er niet is. Ik heb m'n hart volgegoten met tijd, maar littekens blijven.

In 2018 liet ik alles achter. Ik woonde een paar maanden in een huisje in Utrecht en vond toen dat droomappartement onder de Dom. Dat had ik toch maar helemaal zelf geflikt. Hier stopte ik met zoeken naar wat eigenlijk had moeten zijn. Ik kreeg de sleutel en heb een halve dag op de lege grond gezeten. Mijmerend, al schrijvend. Ik schreef aan mijn moeder. Aan mama. Want vertellen kan niet meer. Woorden bleven vallen in mijn hart en ik schreef een openhartige post.

Jullie weten allemaal hoe dit afliep: een paar weken later kreeg ik in Vietnam dat berichtje van hem. Van hém.

Bijzonder hoe mijn pad nu loopt. Hoe ik hem heb ontmoet, hoe dat vanaf het eerste moment het juiste pad was. Hoe we gekwetst zijn. Hoeveel pijn en verdriet we kennen. Wat hem is aangedaan. Wat we meemaakten, wat we verloren. Wat we meebrachten. Wie we zijn. Hoe het kan zijn. Ik vond er één uit duizenden: lief, zó lief, eerlijk, oprecht, begrip- en respectvol en de liefste papa die zijn meiden zich maar kunnen wensen. Dit pad is onbekend maar zo bemind. Twee paden werden een. Hij werd een deel van mijn helen. Ik van het zijne. We heelden los en we heelden samen. We delen. We vechten. We overwinnen. We vinden een woordeloos geluk bij elkaar. Een kompas hebben we niet meer nodig.

Nu ik dit schrijf zit ik hier weer op de grond. Twee jaar later. Afscheid. Dit huis heeft me laten groeien. Woorden buitelen over elkaar heen op de grond in een... [tekst gaat verder in de comments]

- under the same moon 🌙 We are in this togethe

- under the same moon 🌙

We are in this together. Bedankt voor de openhartigheid onder mijn laatste post. Alle hartjes. Iedereen heeft z'n eigen zorgen en alles heeft een keerzijde. We doen dit samen: kies samenhorigheid. Ik vind het ergens prachtig om te zien hoe een deel van ons elkaar probeert te helpen, de initiatieven die georganiseerd worden, de liefde die verspreid wordt. Over het andere deel van de wereld en de mensheid hebben we het maar niet.

Ik wil ook zingen vanuit tuintjes en balkonnetjes met z'n allen.

Waking up to a new reality
To how big we really are.
To how little control we really have.
To what really matters.
To love.

Today, breathe.
Open the windows of your soul
And though you may not be able
to touch across the empty square,
Sing. 💓

Hoe gaat het nu met jullie?

#moonchild #southafrica

Wat een chaos hè? Ik wilde hier een paar woorden

Wat een chaos hè? Ik wilde hier een paar woorden over schrijven omdat mijn bedrijf bestaat uit inspirerende reizen maken en content delen en dat voelt nu wat dubbel. Dat doet het natuurlijk altijd al. Het milieu, belastende vliegreizen, oorlog, rampen, armoede, dierenleed... In all honesty: ik vermijd soms om er in dit soort situaties iets over te (willen) zeggen. Er wordt vaak al genoeg over gezegd. Besef je nu vooral dat er mensen zijn die altijd bang en in onzekerheid moeten leven omdat dat nou eenmaal orde van de dag is.

De spanningen in de reisbranche zijn aanwezig. Persreizen worden gecanceld, bedrijven staan op z'n kop en natuurlijk maak ik me een beetje zorgen over m'n inkomsten, of m'n yoga retreat over drie weken wel kan doorgaan, of ik die tickets naar Afrika in mei wel of niet zal boeken, en dat ik meer risico loop door mijn ziektebeeld. Waarschijnlijk heb jij ook een reis moeten cancelen en baal je. Dat mag ook gewoon. Stop ik de komende tijd met schrijven over reizen? Nee. Inspiratie is altijd nodig - al dan niet voor de toekomst. Voorpret is tenslotte 't leukste van alles. En mooie bestemmingen lopen niet weg. 🌻

True thing: bovenstaande is niet zo belangrijk. Ik maak me zorgen over mijn dierbaren, net als iedereen. Wees maar voorzichtig. Zorg goed voor jezelf, help anderen, laat je niet te veel meeslepen en denk na over je stappen. Vergeet daarbij de kleine ondernemers niet: ga niet direct achter dat tientje voor die afgelaste voorstelling aan en haal je brood bij de bakker op de hoek.

En weet je? Het werd sowieso tijd voor iedereen om wat rustiger aan te doen... Nu we net een huis hebben gekocht stort ik me gewoon op het creëren van een fijn liefdesnestje. Ik werk natuurlijk al veel thuis (als HSP'er vind ik het ook niet erg om me even af te zonderen) maar Thomas nu ook. Tijd voor ons samen. Doe dit vooral: dit is de tijd voor verbinding. Ga de natuur in, cocoon met je geliefden, maak tijd voor gesprekken, spelletjes, wandelingen, yoga, meditatie, schrijven. De situatie is *** maar er is een keerzijde.

Hoe is 't met jullie? Nuchter of toiletpapier hamsteren? Denken jullie dat deze situatie zal veranderen hoe we leven?

#whataboutinwards

Hier, een mooie deur in je gezicht. Er staat een

Hier, een mooie deur in je gezicht.

Er staat een uitgebreide klusupdate (met ups & downs!) op What About Her, de rest van vandaag laten we maar even voor wat het is hè? 🤷🏼‍♀️ #werkontploft
#duimenvoorportugalenafrika

We verwelkomden 2020 in de bergen in Italië en wa

We verwelkomden 2020 in de bergen in Italië en wat was het fijn, daar in de Dolomieten.

Grillige bergtoppen en poederzacht sneeuw, gouden zonsondergangen en oeroude bossen, bergmeren en zijn hand in de mijne, houten cabins en truffelkaas en glazen wijn, gierend de berg af op een slee, dagen en nachten met een gouden randje. Ik schreef een verhaaltje op What About Her 💞

#NYE #Italy #Italië #neezouiknuookevennietdoenmaarhetwaserwelfijn

Hallo vanuit de klusholbewonersgrot! Een huis kope

Hallo vanuit de klusholbewonersgrot! Een huis kopen is 'leuk en je krijgt er zoveel voor terug' maar eerlijk is eerlijk: het is ook slopend! Van het spannende van bieden tot teleurstellingen, van het hysterisch blije tekenen tot het ingewikkelde regelen van de hypotheek, van het moment van de sleuteloverdracht tot tegenslagen in klussen, kapotte leidingen en meer, vanaf het samen een liefdesnestje bouwen tot het je hele leven weer inpakken en weer verhuizen en van de geweldige reactie van de meiden op hun nieuwe huis en kamer(s) tot al drie maanden weinig slaap. Ik kijk zo uit naar rust en ons nestje, maar ben wel een beetje gesloopt en het klussen (hallo prachtig ruim maar oud jaren 20-huis) is pas net begonnen. Morgen gaan we al over. 😅

Ik pin me voor nu maar even vast op dit stukje prettiness (met glas-in-lood deur) én op het vooruitzicht van 't yoga retreat in Portugal - en daarna weer terug naar Zuid-Afrika - en ga gewoon door! ❤💪

Joehoe! Vandaag kregen we de sleutel van ons huis

Joehoe! Vandaag kregen we de sleutel van ons huis en dat wilde ik gewoon even kwijt. De komende tijd ben ik een klusholbewoner dus daaag ❤

#huisgekocht #happyvalentinesday #klushuis