Black as hell

70

Black. All is black as hell. I am shocked. I do not understand. It is beyond comprehension. Grandfathers, grandmothers, fathers, mothers, brothers, sisters, colleagues, friends and are gone. Just gone. On their way to paradise they end up in hell. Grandfathers, grandmothers, fathers, mothers, brothers, sisters, colleagues, friends and family are left behind. Torn apart. How can someone get this, deliberately, in his head? I am constantly looking for the beautiful places and beautiful moments on this world, but around me everything falls apart. Since forever. What is it with this world? Is there still a place in the world where the wind blows nothing else but peace? I don’t have words anymore. I know I could write books filled with touching words but now I can’t seem find them. It doesn’t matter anyway.

This is beyond comprehension.

This tragic accident comes closer than I could ever image. And I am not the only one. This day has a double black edge and I wish I could just hold everyone for a moment. Someone who I’ve been working very close with for the past year was in this plane with his family. A wonderful person. I am shocked. I blow a lot of strength and love to the families for their great loss to be worn. This is not about me, but for them. I don’t need to hear any words. I’m the one still sitting on the couch. Beautiful stories will come again, but now feel misplaced. First, let everything be black.

LIFESTYLE, Mindstyle, Personal, Stories from the Heart
Personal

Leave a reply

70 comments

  1. Josianne 19 July, 2014 at 13:24 Reply

    Lieve Laura, je geeft aan geen sterkte te hoeven horen, maar toch wens ik je onwijs veel sterkte in deze tijd. Het is een tragische gebeurtenis, die voor veel mensen dichtbij komt, en het is verschrikkelijk. Sterkte en heel veel liefs.

    • Laura 19 July, 2014 at 19:09 Reply

      Ik ben altijd huiverig dat zoiets als een podium overkomt. Maar het blijft een persoonlijke blog en ik ben verslagen. Dankjewel.

  2. Leonie 19 July, 2014 at 13:41 Reply

    Lieve Laura, dat jij iemand die dichtbij jou stond bent verloren maakt je des te meer deelgenoot van alle liefde die men wil dat je ontvangt. Je wil geen sterkte horen, maar je verdient het wel. Ik hoop dat de zon snel weer eventjes gaat stralen, al is het maar voor een minuutje en dat je dan denkt aan mooie en fijne dingen. Ondanks dat alles vind ik dat je de pijn vandaag heel erg mooi verwoord hebt, dat wilde ik even zeggen.

  3. Eva 19 July, 2014 at 15:38 Reply

    Sprakeloos en niet te bevatten. Heel veel liefde, voor jou, voor alle nabestaanden, voor alle vrienden en familie, collega’s.

  4. Wendy 19 July, 2014 at 18:35 Reply

    Heftig. Vreselijk. Ondanks dat je zegt dat je geen sterkte hoeft, wens ik je het toch. Zoals ze het op radio 538 zo mooi zeiden: laten we allemaal een beetje extra lief voor elkaar zijn.

  5. Madeleine 19 July, 2014 at 19:14 Reply

    O Laura…hoe zwart, ik had zelf al trieste tranen om al die mensen die ik niet ken, maar die simpelweg vermoord zijn, maar bij jou zijn de tranen extra triest! Dikke zoen.

  6. Mirthe 19 July, 2014 at 21:02 Reply

    Nou, hoe dapper je het ook relativeert en zegt dat het niet om jou gaat (en dat snap ik helemaal hoor!), ik vind dat je toch een heel dikke knuffel verdient. Omdat de wereld gewoon heel nare kanten heeft en dat soms heel confronterend en pijnlijk kan zijn. Ik vind het zo erg, zo veel mensen, zo veel potentie en onuitgevoerde dromen, zo veel achtergebleven ouders en kinderen en broers en zusjes en vrienden en geliefden en collega’s en familieleden, zo veel abrupte eindes…

  7. cheyenne 20 July, 2014 at 09:05 Reply

    ik ben er echt helemaal sprakeloos van. dat we in een wereld leven waar deze dingen gebeuren; niet eens alleen de vliegtuigramp, maar alle verschrikkingen die naar voren komen tijdens het kijken van het journaal. geen woorden zijn er meer voor.
    xo, cheyenne

  8. Insoon 21 July, 2014 at 09:40 Reply

    Afschuwelijk wat er is gebeurt. Zoveel mensen die een geliefd persoon zijn kwijtgeraakt en hele gezinnen die uit elkaar zijn gerukt. Diep triest! Helemaal als het – zoals bij jou – dichtbij komt. Sterkte en kracht voor alle mensen die dit verlies en verdriet moeten dragen!

  9. Denise 21 July, 2014 at 22:53 Reply

    En nog even een knuffel van mij! Ik wilde eerder al reageren maar ik kreeg het er niet uit. Ook op m’n eigen blog niet. Nu eindelijk wel. Sterkte ook voor jou, en voor iedereen eromheen. xxx

  10. Laura 22 July, 2014 at 07:09 Reply

    Lieve lieve Laura. Dit is ook niet te bevatten. Het is voor veel Nedederlanders dichtbij, maar als het dan op deze manier nog eens extra dichtbij komt dan mag je in shock zijn, je ogen uit je kop janken. En ja, dan heb je wel recht op heel veel sterkte & een dikke knuffel. Ook jouw verdriet telt. xxx

    • Laura 22 July, 2014 at 07:30 Reply

      Ah, dankjewel lieve Laura. Het voelt nog steeds zo onwerkelijk, zo bizar…ik wil het niet geloven. Dankjewel voor je lieve woorden. Knuffel!

      • Laura 22 July, 2014 at 08:33 Reply

        Ik denk dat dat nog wel even zal duren… Het is niet te bevatten, nooit niet. Maar in dit geval ook nog eens geen noodlottig ongeval of noodweer, en dat maakt het moeilijker, vele malen moeilijker.

        Ik hoop dat de slachtoffers snel thuis zijn en dat mensen een ‘afscheid’ kunnen hebben op die manier die fijn voelt voor eenieder.

  11. Food Love and Happiness 22 July, 2014 at 09:44 Reply

    Sterkte volstaat in een situatie als deze eigenlijk niet eens. Ik kan me bij heel veel situaties voorstellen dat mensen het een ‘ver van hun bed show’ vinden, maar ik hoop toch dat iedereen zich beseft dat dit soort gebeurtenissen simpelweg onmenselijk zijn. Hoe kan het toch dat dit soort dingen gebeuren?

    Ik vraag me dit heel veel af, helemaal met oog op de geschiedenis en slavernij, maar dit is geen geschiedenis, dit is nu, het heden. Hoe kan men anno 2014, met alle kennis die er is, met alle mogelijkheden die de wereld bied, zich in het hoofd halen zoiets als dit te doen? Onvoorstelbaar.

    Ik wens je wel sterkte. Omdat alle nabestaanden, hoe dicht bij of ver ook, dat nodig hebben. En de erkenning voor dit verdriet verdienen. Alle andere nabestaanden ken ik niet en kan ik het niet zeggen, maar jou wel, dus bij deze <3

    • Laura - What about her 22 July, 2014 at 09:51 Reply

      Mooi gezegd, lieve Danielle. En helemaal waar. Ik kan me er zo kwaad over maken (niet alleen over deze tragedie, maar over alles dat er maar blijft gebeuren in de wereld). Onvoorstelbaar.

      En dankjewel <3

  12. Nanda 22 July, 2014 at 13:57 Reply

    Wat verschrikkelijk dat je echte gezichten bij de gebeurtenis hebt. *HUG* ik weet niet anders wat te zeggen, ik heb met veel berichten dat ik 10x iets typ maar de juiste woorden niet meer kan vinden.

  13. kim 23 July, 2014 at 16:42 Reply

    wat prachtig geschreven. Ik wil je toch sterkte wensen en een knuffel toesturen voor je verdriet, want het is en blijft gewoon niet te geloven..

  14. Anouk 24 July, 2014 at 01:29 Reply

    Ik heb veel, heel veel aan je gedacht lieve Laura. Ik denk nog steeds aan je<3. Het mooie komt wel weer, zwart mag. Zwart moet soms.. al vraag ik me altijd af, waarom? Waarom nou jij, zij, hij… onschuldig, niets vermoedend, bah, bah, bah :(.

Post a new comment