-
TRAVEL / Pokhara, Nepal
I walk towards the airport in Kathmandu. After a few exciting days in the hustle and bustle of Kathmandu I am pleased ... -
HOTSPOT / Purna Yoga Retreat, Pokhara, Nepal
Dawn. I hike upwards the mountain and I take off my shoes. With barefoot I step into the garden and ... -
TRAVEL / Tip: Booking Now App & accommodation tips Nepal
In English soon. Wanneer wij een reis maken boeken we een ticket. That’s it. De laatste jaren hebben we onwijs ... -
TRAVEL / A second letter to Nepal
Dear Kathmandu, dear villages, dear, dear Himalayas, dear Pokhara, dear people, dear friends, dear animals, Dear Nepal, I’ve send a love letter to ... -
TRAVEL / A letter to Kathmandu, Nepal
Every now and then I write a letter. Pen and paper, straight from the heart, often already on the destination itself. I ... -
TRAVEL IN STYLE / The travel outfit #2: the perfect outfit for Nepal
What do I take with me on a city trip? What do I wear in Iceland? What do I pack for Asia? How do I efficiently pack my backpack or ... -
TRAVEL / The Philippines: a thousand hidden islands – Bacuit Archipelago, El Nido, Palawan
Do you remember the love letter I wrote to El Nido? That beautiful village on the island of Palawan, the ... -
TRAVEL / The Philippines: Puerto Princesa, Palawan
Palawan. Of all islands I have seen in the Philippines, I’m most impressed by Palawan. Here, I truly realize how ... -
TRAVEL / Travel Movie: Alaçati, Turkey
This week is all about beautiful Alaçati, and we have made a travel movie again. In the meantime I’m packing ...
![Toen ik mijn sleutel een maand geleden inleverde zat ik eerst drie uur op de grond in mijn lege appartement en schreef ik dit. Het delen stelde ik uit door de gekke situatie nu, maar eigenlijk is het zo on point: ons nestje kwam net op tijd, nu we er onszelf samen in hebben opgesloten.
Het is bizar hoe een leven plots een andere wending kan krijgen. Hoe het bestaande paden achter zich laat, soms vernietigend en soms met warme herinneringen, hoe je soms plots op een ander onbekend pad wordt gegooid zonder dat je weg weet. De weg naar huis. Bijzonder hoe een leven plotsklaps kan veranderen. Dat ik de pijn niet altijd laat zien betekent niet dat het er niet is. Ik heb m'n hart volgegoten met tijd, maar littekens blijven.
In 2018 liet ik alles achter. Ik woonde een paar maanden in een tijdelijk huisje in Utrecht en vond toen dat droomappartement onder de Dom. Dat had ik toch maar helemaal zelf geflikt. Hier stopte ik met zoeken naar wat eigenlijk had moeten zijn. Ik kreeg de sleutel en heb een halve dag op de lege grond gezeten. Mijmerend, al schrijvend. Ik schreef aan mijn moeder. Aan mama. Want vertellen kan niet meer. Woorden bleven vallen in mijn hart en ik schreef een openhartige post.
Jullie weten allemaal hoe dit afliep: een paar weken later kreeg ik in Vietnam dat berichtje van hem. Van hém.
Bijzonder hoe mijn pad nu loopt. Hoe ik hem heb ontmoet, hoe dat vanaf het eerste moment het juiste pad was. Hoe we gekwetst zijn. Hoeveel pijn en verdriet we kennen. Wat we meemaakten, wat we verloren. Wat we meebrachten. Wie we zijn. Hoe het kan zijn. Ik vond er één uit duizenden: lief, zó lief, eerlijk, oprecht, begrip- en respectvol en de liefste papa die zijn meiden zich maar kunnen wensen. Dit pad is onbekend maar zo bemind. Twee paden werden een. Hij werd een deel van mijn helen. Ik van het zijne. We heelden los en we heelden samen. We delen. We vechten. We overwinnen. We vinden een woordeloos geluk bij elkaar. Een kompas hebben we niet meer nodig.
Nu ik dit schrijf zit ik hier weer op de grond. Twee jaar later. Afscheid. Dit huis heeft me laten groeien. Woorden buitelen opnieuw over elkaar heen op de grond in een... [tekst gaat verder in de comments]](https://www.whatabouther.nl/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)