Oceania Archieven - What About Her - Nederlandse reisblog voor dromers en nomads

Oceania

DESTINATIONS

TRAVEL / Nieuw-Zeeland | Road trip over ‘t Zuidereiland in een 4×4 met daktent

Het is een beetje gek om te schrijven over een reis van bijna twee jaar geleden. Vooral omdat het de ...

Laura

nov 1, 2020

4
DESTINATIONS

TRAVEL / Nieuw-Zeeland – over een bijzondere tweedaagse boottocht door Milford Sound

English HERE. Ik vaar langs de massieve pieken van Milford Sound in Nieuw-Zeeland met slechts een handjevol mensen om me ...

Laura

mei 16, 2018

14
Australië

TRAVEL / Great Ocean Road, Australië – een Ozzie road trip in 7 dagen: de highlights

De afgelopen vijf weken heb ik door Australië, Nieuw-Zeeland en Hong Kong gereisd en wat was het overweldigend mooi. Ik ...

Laura

apr 6, 2018

18

Deze droom van een plek 🤎 Een van de mooiste sl

Deze droom van een plek 🤎
Een van de mooiste slaapplekken tijdens onze reis door Albanië deze herfst. Nog nooit zo wild op 'boeken" geklikt, want we hadden ook nog eens een goede deal. Deze knappe huisjes staan middenin de ruige natuur, omringd door grillige bergen, kristalheldere rivieren en groene valleien. Het bergdorp Theth ligt op een klein uurtje rijden. De perfecte plek om te verdwijnen in de natuur, op te laden en samen te zijn. Wil nu al eens terug in de zomer om in dat prachtige zwembad te duiken, maar de jacuzzi naast het huisje was heerlijk warm voor dit seizoen. Oh, en dat uitzicht! Niet te doen. Albanië op z'n mooist.

📍 @north.alpine.villas

Maandelijkse recap, life, ik loop nog steeds achte

Maandelijkse recap, life, ik loop nog steeds achter zoals met alles in life máár gelukkig heeft Instagram het aantal foto's van 10 naar 20 gebracht dus hier is augustus en september tegelijk, hoppaaa 🔥

Een beetje gek wel want gisteren heeft Atlas z'n schoentje gezet dus WAAR BLIJFT DE TIJD maar ik was hier gebleven. Zomerse herinneringen. ☀️

Ik mis die snapshots, de hersenspinsels, het gluren, de huiselijke kiekjes, het niet-groots-en-meeslepend want er is meer te leven dan de wereld over banjeren, de perfecte plaatjes, het algoritme, zien en gezien worden. Het bloggen van vroeger, simpel, daily life en dan niet alleen in de stories, het meer dan mooie beelden, het niet nadenken over. Algoritme is even niet lief en het gaat alleen maar om snel, om beeld, om lawaai. Dit is gewoon even uit het leven gegrepen, als een soort dagboekje.

Augustus en september in beeld 👇🏼

1. Zomervakantie in België met de bende van ellende. Verse bramen plukken in @nationaalparkbosland 🌲
2. We sliepen bij de mooie @lodgeopdeberg
3. I'n m'n element 🦙
4. We sliepen ook nog een weekje bij m'n lievelingscamping @camping_meuleman ☀️
5. Op drie stappen van de paarse heide 💜
6. Elke dag zwemmen met deze zeemeerminnen en zeemeerman
7. Ze hebben zó'n fijne week gehad!
8. In september vertrok ik voor een volle week met vriendin en zonder gezin naar Malta en Gozo 😱
9. Lievelings Spotty van de fijnste slaapplek @art_stay_modique (die ik nog stééds wil delen, komt, komt!)
10. Ik bedoel maar.
11. De leven
12. Maar zoooooo gemist ❤️
13. Work work work - ik werk o.a. 2 dagen in de week voor @parnassoscultuurcentrum (al 6 jaar!)
14. Ontdekte een super leuke waterspeeltuin in een dorp verderop
15. Weekendje vuurtjes maken bij @oh.baby.photography in Drenthe (ik ben gezond jaloers) 🔥
16. Nieuwe lievelingsfoto allertijden
17. Thuis-thuis in Grunn
18. Waar we naar een Middeleeuws feest gingen (als Vikingen!)
19. Ridder Atlas en opa 🥰
20. Herfst in aantocht - tijd voor boswandelingen 🍂

13 jaar zonder jou, mama. En bijna 3 jaar moeder.

13 jaar zonder jou, mama. En bijna 3 jaar moeder. Ik ben nu 36. Het voelt als twee levens die ik naast elkaar draag – die van jouw dochter en die van zijn moeder. Twee werelden die elkaar nooit hebben gekend.

Wat had ik je graag hier gehad om hem ook vast te kunnen houden, te zien groeien. Om te laten zien hoe ik het doe – met jouw kracht, op mijn eigen manier. Jij als oma. Ik vertel hem alles over je: hoe grappig je was, hoe je gaf zonder te vragen, hoe sterk je was, hoe je leefde met een kracht die ik nu pas begrijp. Net als die allesomvattende liefde voor je kind... Die net zoveel weegt als de zorgen. Soms ben ik bang dat mij iets overkomt en Atlas dit ook moet meemaken. Wat moet diezelfde wetenschap ondraaglijk voor je geweest zijn.

Als ik weer eens thuis-thuis ben neem ik hem altijd mee naar je tuin, onze enorme tuin vol hoekjes en bloemen en boomhutten en geheime plekjes waar ik als kind oneindig speelde. Het was jouw toevluchtsoord, de plek waar je je vastklampte aan het leven, hoe ziek je ook was. We gaan dan naar jouw berk, die je zelf hebt geplant omdat je daar uiteindelijk uitgestrooid wilde worden. ‘Ik wil oma Betty een kusje geven,’ zegt hij dan. Soms gaat hij gewoon zitten en is hij heel stil, in gedachten. Pakt 'ie m'n hand. Het is alsof hij jou ook voelt in die tovertuin, een beetje magie die altijd blijft. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat Atlas je gezien heeft die ene dag, toen ik je heb gesmeekt om hem te redden, daar op de grond voor die operatiekamer. Want hij is er nog.

Moeder zijn zonder moeder. Soms is het bijna niet te dragen. Moeder worden heeft niet alleen mij veranderd, 't verdriet ook. Het verandert van kleur. Het gemis is nu rauwer, dieper. Maar in die leegte voel ik ook dankbaarheid - dat je er was, dat ik jouw liefde en kracht met me meedraag en aan hem kan geven en voorleven. Dankbaarheid voor wat wel is; de liefde, Atlas, een liefdevol gezin, mijn lieve papa en zijn lieve vriendin die als een oma voor Atlas is, dierbare vriendinnen, een dak boven ons hoofd, de mooie reizen. En... 23 jaar aan mooie herinneringen. 🤍

Het leven is hard, prachtig en breekbaar, en vandaag voel ik deze allemaal.

Ik mis je, mama.

Albanië in de herfst was een heel goed idee 🫶🏼🍁

#albania #visitalbania #autumn

Ik ben hier zo van overtuigd! Hoe vaak ik 't wel n

Ik ben hier zo van overtuigd! Hoe vaak ik 't wel niet hoor: waarom reizen met een kindje, wat een gesleep, wat heeft 'ie er aan, laat hem in z'n (Westers opgelegde) ritme...

Een baby slaat (al in de buik!) alles op. Elk trauma, zelfs die van zijn voorouders, maar ook ieder moment van geluk, verwondering en liefde, de reizen. Dit geldt natuurlijk ook (des te meer) voor de momenten thuis, hoeveel er van hem gehouden wordt, hoe veilig hij zich voelt door alles op verzoek te doen, door niet te laten huilen, door liefdevol te begrenzen.

Álle ervaringen worden opgeslagen. De natuur, de dieren, de mensen, de culturen, de verschillen en overeenkomsten, wat hij ziet en hoort en ruikt en voelt... Dat het overal ter wereld anders is, maar we allemaal een en dezelfde mens zijn. Dat we goed voor de natuur en de dieren moeten zorgen. Dat we blijven verwonderen. Waarderen. En hoe we nog meer aanwezig zijn. Op reis is er meer samen, nog meer aandacht voor hem en voor elkaar, leven met de dag. Ja, er zijn ook peuterbuien, maar die zijn er thuis ook. Dan heb ik toch liever een leuk uitzicht. Ja, samen reizen is magisch mooi en laat hem zo wijs opgroeien. Het is geen basisbehoefte, maar voor mij wel een levensbehoefte. Net geboren en naar IJsland, leren kruipen in Zuid-Afrika, eerste stappen in Canada, in een camper naar de Noordkaap, kruiden proeven in Marokko en ga zo maar door; wat een herinneringen en ervaringen.

Dus, ook al zal hij deze dagen niet bewust herinneren... zijn zenuwstelsel wel, zijn hart ook. Hij zal wereldwijs opgroeien met een diepe, instinctieve wetenschap in zijn wezen van hoe mooi en divers de wereld kan zijn. Hoe groot de wereld aan zijn voeten ligt. Ik zie dat het hem veel brengt. Het is net of hij elke reis nog harder ontwikkelt, nog sneller groeit, meer leert.

Hij ontwikkelt zich zo mooi. Kleine verwonderaar. Hij gaat ook gewoon zó goed op dat reizen, het buiten, het afwisselende. Hebben hem dus in al z'n enthousiasme (Gaan we naar vakantie? Kijk mama, bergen! Gaan we nu naar het hotelletje? Waarom heeft die meneer een ezel? Wonen hier ridders? Mag ik die hagedis aaien?) gewoon weer mee naar Albanië gesleept. En óf 'ie het fijn heeft gehad ❤️

Vorige maand waren we met 't hele gezin een weeken

Vorige maand waren we met 't hele gezin een weekendje in nationaal park Bosland in België en dat wil ik hier nog even tippen. Zo'n mooi gebied, net over de grens. Boswandelingen, bramen plukken, klimmen, terrasjes met speeltuinen, rondjes lopen in de boomtoppen, alpaca's voeren, bubbelen tussen de kippen en meer. Súper groen, mooi en kindvriendelijk! Het artikel komt deze week live maar ik heb hier vast wat tips voor een weekendje 👇🏼

🌳 Wandelen bij de Lommelse Sahara met uitkijktoren de Reus van Bosland en House of Nature
🌳 Wandelen bij Pijnven met bosspeeltuintjes en 't indrukwekkende Fietsen door de bomen (kan je overheen wandelen!)
🌳 Wandelen bij het Kattenbos
🛝 Eten en spelen bij de Rally (in combi met het Klankenbos) eetcafé de Lage Kempen (bij Pijnven) en 't Ezelsbrugske
🦙 Alpaca's voeren bij de Alpacaboerderij
🏠 Slapen bij het mooie @lodgeopdeberg mét kipjes en bubbelbad
🛍️ Vergeet niet alle kringwinkels bij langs te gaan!

#visitflanders #flandersnaturally #altijdlimburg #nationaalparkbosland #reeloftheday

Maandagochtend 🥱 #Malta #Gozo #CominoIsland #b

Maandagochtend 🥱

#Malta #Gozo #CominoIsland #buvanha #mondaymorning

Stond al zó lang op mijn lijstje; dit idyllische,

Stond al zó lang op mijn lijstje; dit idyllische, klassiek Engelse gebied. De kalksteen cottages, de glooiende groene heuvels, de magische dorpjes... En toen besloten we zomaar spontaan een lang weekend te gaan. Kan gewoon!

Hop, in je eigen auto met kind, hond en ongelimiteerd eigen spullen (hallo Engelse antiquares) zo op de @dfdsnederland ferry van Duinkerken naar Dover en dan nog een stukje rijden: Engeland is dan eigenlijk ook met de auto gewoon heel dichtbij.

Met de boot reizen vond ik heel fijn (het idee van onder de zee door rijden vind ik namelijk eng, haha) en die twee uurtjes varen vlogen voorbij: beetje eten en drinken, beetje duty-free shoppen, beetje uitwaaien op het dek en een beetje Atlas loslaten in het speeltuintje, en daar waren de witte kliffen van Dover al.

Ben jij al eens in de Cotswolds geweest? 🇬🇧