-
TRAVEL | Zuid Afrika / Shamwari Game Reserve – daar waar het allemaal begon: Founders Lodge
“We each have a destiny, a legend that only we can live. To embrace it is scary and dangerous, and ... -
TRAVEL | Zuid-Afrika / Hidden gem in de Kleine Karoo: Sanbona Wildlife Reserve
Een van mijn persoonlijke hoogtepunten tijdens mijn laatste reis door Zuid-Afrika (november 2019) was de ontdekking van deze fantastische hidden ... -
TRAVEL | Zuid-Afrika / Back to nature in Wildernis: slaap in een zen-cabin van Nima Lodge
Oh, Nima Lodge… Meestal maak ik accommodatieoverzichten op What About Her maar Nima Lodge verdient een eigen artikel op What ... -
KLEINE WOORDJES | Proost op 2020
HAPPY 2020! 2019 was een fijne maar intense wervelwind. Ik maak de balans op. Er is genoeg om op te ... -
KLEINE WOORDJES | Een briefje aan december
De decembermaand. Houden jullie je een beetje staande? Misschien voel je je helemaal niet zo cheerful als je ~zou moeten ... -
TRAVEL / IJsland – Walvissen spotten in het noorden van IJsland
‘Het land van vuur en ijs’ noemen ze ‘t – hoewel IJsland hiermee eigenlijk tekort wordt gedaan: ze is het ... -
TRAVEL / Een vijfdaagse motortocht door Noord-Vietnam: van Hanoi door Hà Giang naar Sa Pa
Vorig jaar heb ik samen met Liv een fantastische reis met Cathay Pacific en AsiaDirect naar Vietnam gemaakt. Op social ... -
KLEINE WOORDJES | Laten we de liefde vieren
Exact een jaar (!) geleden plaatste ik een foto vanuit Vietnam met veel woorden over dat dingen met een reden ... -
TRAVEL / Zweden – slow traveling in het mooie Skåne | Zuid-Zweden
Slow traveling in de mooie regio Skåne regio Skåne regio Skåne in Zuid-Zweden: ik deed het afgelopen zomer. We besloten ...
Auteur: Laura
![Toen ik mijn sleutel een maand geleden inleverde zat ik eerst drie uur op de grond in mijn lege appartement en schreef ik dit. Het delen stelde ik uit door de gekke situatie nu, maar eigenlijk is het zo on point: ons nestje kwam net op tijd, nu we er onszelf samen in hebben opgesloten.
Het is bizar hoe een leven plots een andere wending kan krijgen. Hoe het bestaande paden achter zich laat, soms vernietigend en soms met warme herinneringen, hoe je soms plots op een ander onbekend pad wordt gegooid zonder dat je weg weet. De weg naar huis. Bijzonder hoe een leven plotsklaps kan veranderen. Dat ik de pijn niet altijd laat zien betekent niet dat het er niet is. Ik heb m'n hart volgegoten met tijd, maar littekens blijven.
In 2018 liet ik alles achter. Ik woonde een paar maanden in een tijdelijk huisje in Utrecht en vond toen dat droomappartement onder de Dom. Dat had ik toch maar helemaal zelf geflikt. Hier stopte ik met zoeken naar wat eigenlijk had moeten zijn. Ik kreeg de sleutel en heb een halve dag op de lege grond gezeten. Mijmerend, al schrijvend. Ik schreef aan mijn moeder. Aan mama. Want vertellen kan niet meer. Woorden bleven vallen in mijn hart en ik schreef een openhartige post.
Jullie weten allemaal hoe dit afliep: een paar weken later kreeg ik in Vietnam dat berichtje van hem. Van hém.
Bijzonder hoe mijn pad nu loopt. Hoe ik hem heb ontmoet, hoe dat vanaf het eerste moment het juiste pad was. Hoe we gekwetst zijn. Hoeveel pijn en verdriet we kennen. Wat we meemaakten, wat we verloren. Wat we meebrachten. Wie we zijn. Hoe het kan zijn. Ik vond er één uit duizenden: lief, zó lief, eerlijk, oprecht, begrip- en respectvol en de liefste papa die zijn meiden zich maar kunnen wensen. Dit pad is onbekend maar zo bemind. Twee paden werden een. Hij werd een deel van mijn helen. Ik van het zijne. We heelden los en we heelden samen. We delen. We vechten. We overwinnen. We vinden een woordeloos geluk bij elkaar. Een kompas hebben we niet meer nodig.
Nu ik dit schrijf zit ik hier weer op de grond. Twee jaar later. Afscheid. Dit huis heeft me laten groeien. Woorden buitelen opnieuw over elkaar heen op de grond in een... [tekst gaat verder in de comments]](https://www.whatabouther.nl/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)