TRAVEL / Week IV & V : Laos & Thailand

12

Ik ben vandaag vroeg opgestaan om de monniken door de straten te zien lopen, elke ochtend bij zonsopkomst lopen er duizenden monniken door de stad op weg naar de tempels en ontvangen ze een aalmoes van de bevolking. Bijzonder om te zien. Daarna door naar onze boot. Een mooie ouderwetse slowboat die ons in twee hele dagen naar de grens tussen Laos en Thailand zou brengen, met een overnachting in een rivierdorpje. Onze boot (je zit op losse autostoelen, hilarisch) was gelukkig enorm rustig, bijna geen toeristen en wel wat lokale mensen, erg fijn dus. Zelfs twee monniken die met ons mee wilden varen. Een was zo moe dat hij zijn oranje gewaad als slaapzak gebruikte, hilarisch. Genieten!

Met een goed boek, lekkere broodjes voor onderweg en een drankje en zover mogelijk buitenboord hangend voor wat zon voeren we over de prachtige Mekong rivier door de ruige natuur, bergen, rijstvelden, goudzoekers, waterbuffels door naar Pak Beng. 10 uur genieten, bij zonsondergang kwamen we aan en hebben we een prima hostel geregeld en gegeten bij bijna het enige eettentje in het dorpje. Erg leuk!  Ook grappig: bij aankomst moesten we een steile helling opklimmen en kinderen tilden onze tassen naar boven voor wat geld. ‘s Ochtends constateerde ik dat er vijf meter verder een prima trap zat.

En op naar weer 10 uur varen onder dezelfde relaxte omstandigheden richting Houay Xai. Het landschap vliegt aan je voorbij en het is echt genieten. Onderweg zijn blijft het mooiste van reizen. Ik spotte dit keer ook een jongetje met 12 vingers op de boot. Bijzonder dat je dat soort dingen vaak ziet in Aziatische landen. Ik heb inmiddels mijn tweede boek uitgelezen. Eerst las ik Arthur Japin – Vaslav, en op de boot heb ik Eten, bidden, beminnen uitgelezen. Als ik thuis ben ga ik mediteren en een yoga cursus opzoeken. En als R. opschiet, begin ik aan Peter Buwalda – Bonita Avenue.

Wat ook briljant is om te zien: wanneer de boot zomaar opeens stopt en met veel moeite langs de kant gaat dobberen en er dan iemand aan komt rennen vanuit de wildernis. Als een soort bushalte. Aangekomen in Houay Xai was de douane inmiddels gesloten dus bleven we nog een nachtje slapen in Laos. Met twee Amerikanen hebben we lekker lokaal gegeten (potato curry, hmm!) en zijn we beland in een karaoke bar met drie Laotianen en hebben we heel wat liedjes gezongen.

De volgende dag de grens over en op naar Chiang Mai! We wilden eigenlijk naar Myanmar, maar dat kan niet over land en langs de grens zijn nu rellen gaande, dus….toch maar niet. We vliegen wel een keertje. In Chiang Mai kregen we last van reismoeheid en beseften we dat we al 4 weken door Cambodja en Laos aan het crossen zijn en zelfs Chiang Mai deed ons niets. Wat hadden we eigenlijk meer zin om naar de kust te gaan…… dan nog door Noord-Thailand te reizen….. dus zijn we een kantoortje van AirAsia ingestapt en hebben een extra vlucht geboekt naar Krabi (Zuid Thailand, tropisch paradijs). Zeker fijn omdat we door de geannuleerde vlucht op de heenweg onze stranddagen bijna allemaal hebben ingeleverd.

Even een anekdote tussendoor: waar we helemaal gestoord van worden is dat alles wat wij willen bestellen op is en ze met zo’n enorme lach altijd hetzelfde brabbelen: ‘Solly…..no hep toedeeeeee. Toedee finisjjjjj.’

Chiang Mai was dus mooi en een boel te doen maar wij hebben niets gedaan behalve van cafeetje naar cafeetje strompelen een briljante tekening laten maken van ons en snel op het vliegtuig gestapt naar Krabi. Die ochtend had R. nog een klap van de molen, eh, ventilator gehad. De grote knock-down. Hij stond (ik weet eigenlijk nog steeds niet waarom) op het bed waarboven een ventilator hing. Opeens hoor ik ‘TOINKKKK’ en ligt hij in shock over het bed heen met een dikke snee in z’n hoofd en het liefst wilde ik keihard lachen en eigenlijk deed ik dat ook. Op naar het beloofde paradijs. Vlucht naar Bangkok, overstappen en dan door naar Krabi.

En toen…
Als je niet tegen vieze verhaaltjes kan moet je dit stukje maar even overslaan.

Ik had al wat last van diarree en op het vliegveld heb ik een heel oud gebakken ei gegeten omdat ik zo’n honger had. In Krabi aangekomen hebben we direct een boot gepakt naar het prachtige Railay beach, waar verder niets zit. Op zoek naar een slaapplek voelde ik me al erg slecht en viel ik bijna om met mijn backpack. Een slaapplek zoeken was lastiger dan gedacht (en duurder) en uiteindelijk belandden we in het meest crappy hutje dat je je maar kan bedenken. Toen gingen we een hapje eten, maar ik was misselijk, en rende steeds vaker naar de wc. ‘s Nachts strompelde ik naar het hutje en toen begon het…..De meest erge vorm van reizigersdiarree die je je maar kan bedenken, ik dacht echt dat ik er geweest was. Aan alle kanten spoot het er uit, de hele nacht door, ik was zo slap en uitgedroogd dat ik overal overheen overgaf inclusief mezelf terwijl het er aan de andere kant uitspoot in liters rioolwater. Fijn hè? Het allerliefste vriendje rende maar heen en weer om water en zoutoplossing te halen en nergens was een dokter en de apotheker ‘was op vakantie’. Uiteindelijk heeft hij ook nog beide backpacks op zijn rug genomen en mij de volgende middag naar een luxe en veel te duur hotel gesleept, waar ik weer wat kon aansterken. Mijn god. Ik ben dus een paar dagen kwijt en nog nooit zo’n reizigersziekte gehad. Dat kan dus ook gebeuren.

Moraal van het verhaal: geen oude eieren eten op vliegvelden!

Gelukkig ben ik een positivo en lag ik al veel te snel aan het strand en ons luxe hotelzwembad en na drie dagen hebben we  weer echt wat gedaan; een zeekayak gehuurd en over zee naar verschillende stranden en eilandjes gekayakt. Dat was leuk! Railay beach is prachtig wit met bijzondere rotsen en bergen en natuurlijk palmbomen, we hebben deze laatste daagjes vooral uitgerust. We wilden eigenlijk meer eilanden bezoeken, alleen met mijn inzinking ging dat helaas niet.

Om in deze termen te blijven: dit zelfde liefste vriendje had zo’n bijzondere verrassing (en hij is totaal geen romanticus dus dat was erg lief). Ik moest een uur weg en toen ik terug kwam wist ik niet wat hij nou had gedaan, dus gingen we bij een live bandje cocktails drinken. ‘s Nachts moest ik mee naar het strand….Had hij drie wensballonnen in de boom verstopt. Éen voor mijn overleden mam, ‘een hele grote omdat ‘ie naar de hemel moest’, een voor mijn pap omdat ik zoveel om hem geef en een mooie rode voor ons samen. Briefjes schrijven, aansteken en laten gaan, prachtig hoe hoog ze gaan met dat vuur. Tranen met tuiten :)

De laatste dag vertrokken we naar Krabi om daar nog even in de bewoonde wereld te zijn, en toen…..vlogen we weer naar huis, heel verdrietig. Kon ik maar weer eens een paar maanden of een jaar op reis.

228

226

225

222

221

218

223

224

234

236

Azië, Beach Life, DESTINATIONS, Laos, Local Life, Nature, Thailand, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories

Leave a reply

12 comments

  1. Nanda 8 april, 2013 at 17:03 Beantwoorden

    Wat omschrijf je alles toch heerlijk! Ik heb gelijk weer zin om te gaan reizen :) Ben nog nooit in Azie geweest maar dat lijkt me zo gaaf! En veel mensen worden daar volgens mij ziek, vriendinnetje van me had een hele tijd na haar reis nog darm problemen.

  2. foodandotherfriends 13 mei, 2013 at 19:45 Beantwoorden

    Leuk om te lezen! Ik wil in november ook naar Thailand dus ben heel benieuwd!
    Ook super lief van je vriendje trouwens!

    En diarree, daar moet je vroeg of laat toch echt een keer aan gaan geloven helaas ;). Heb er ook wel eens last van gehad ;).

  3. Johng457 26 juli, 2014 at 22:53 Beantwoorden

    Hello There. I found your blog using msn. This is a really well written article. Ill make sure to bookmark it and return to read more of your useful information. Thanks for the post. I will definitely return. bcgbdfdfegkg

    • Laura 31 mei, 2015 at 16:12 Beantwoorden

      Ja hoor! Alleen reizen in Azië is makkelijk en veilig. Ik zou de nachttrein nemen naar Vientiane, hebben wij ook gedaan! Vol met reizigers, dus je bent ook nooit alleen eigenlijk! :)

Post a new comment

Lees ook:

5unday’s pleasures #21

Met een beetje vertraging door Aruba, de nieuwe 5unday’s pleasures! Op zondag deel ik graag vijf pleasures – simpelweg vijf dingen die ik wil delen ...