TRAVEL / Week III: Laos

5

In de ochtend namen we onze vlucht van Phnom Penh naar Bangkok, waar we een nacht zouden verblijven om de volgende avond de nachttrein te nemen naar Vientiane, Laos. Op vliegveld Bangkok liepen we heel typerend gewoon het vliegveld uit om ons -bijna in de taxi- te realiseren dat onze bagage ook nog ergens aangekomen moest zijn. En wat een gedoe om weer terug te komen in de arrival hal. Uiteindelijk werden we er heen begeleid (het scheelde niet veel of er liepen drie security mensen met geweren mee) en daar lagen onze zielige backpackjes al een eeuwigheid te wachten. De foto spreekt boekdelen. Welcome to our life.

Bangkok. Het was 40 graden en heel vochtig, dus druipend zijn we het eerste en beste hostel ingevlogen en hebben daar de tassen gedropt. Een beetje door de stad heen gedwaald, op zoek naar een boottocht. Een tuk tuk driver wilde ons wel naar de zogenaamde haven brengen voor niets als wij even ‘tien minuten wilden gaan kijken bij een winkel zodat hij een coupon voor benzine kreeg’. Dit gebeurt dus erg vaak, en het grappige is dat touristen denken, prima- ik koop toch niets, en vervolgens wel met een aangemeten pak of jurk de tailor shop uit komen. Wij niet,al scheelde het niet veel of ik had een zijden kimono meegenomen, en hij bracht ons naar de haven wat uiteindelijk niet de haven bleek te zijn en na een uur zoeken hadden we de echte opstap plek.

Helaas in de ‘rivier-spits’, dus we zaten met 100 man op een bootje (is openbaar vervoer) en R. werd niet goed, dus zijn we er snel weer uitgestapt. ‘s Avonds lekker over de markt, lokaal gegeten, ons weer verbaasd over de vele kleuters die tot diep in de nacht zich moeten vermaken op straat omdat de ouders op de markt staan of aan het hoereren zijn of er gewoon helemaal niet zijn. En we hebben lekker een wasje gedraaid, schone kleren!

De volgende dag wilden we wat tempels bekijken en liepen we gedesoriënteerd met de kaart verkeerd om door Bangkok, toen een aardige Thai ons aansprak. Hij vertelde ons dat het uitgerekend vandaag nationale Boeddha-dag is, waardoor de tuk tuks voor 40 Bath je de hele dag rondrijden naar allerlei tempels. Wat een geluk! We hebben erg mooie tempels gezien en ik kreeg zelfs nog een compliment van een monnik. Alle toeristen lopen daar gewoon rond in korte hemdjes, rokjes en topjes,ook  in de tempels. Dit is erg respectloos en ik droeg dan ook altijd een lange jurk en een sarong om mijn schouders. Er kwam een monnik naar me toe die me respect gaf en Robert zelfs een schouderklopje gaf als in ‘je hebt haar goed opgevoed’. Hilarisch maar ik voelde me wel een beetje trots. Het is namelijk altijd vochtig en 40 graden en met al die kleren aan is het HEET.

Op een gegeven moment waren we bij een speciale tempel met een bijzonder Boeddha beeld, deze tempel is alleen op deze dag open voor buitenstaanders (ook Thai). Ik liep daar alleen en opeens komt er een Thai naar me toe ‘…Are you…a buddhist’? Nee, helaas niet. Hij was helemaal verbaasd om ons daar te zien en hij was zelf vanuit Phuket helemaal naar deze tempel gekomen op deze bijzondere dag voor geluk. Een erg interessant gesprek mee gehad.

En toen; op naar de nachttrein! Een krakkemikkige krakende trein met bedjes van 20 cm breed boven elkaar waar je dan maar moet ‘slapen’. Hilarisch! In de trein hebben we erg leuke mensen ontmoet. Een gezellige Duitser, twee studerende Amerikanen, een hippie uit Quebec, Canada, een feestende oude Fransoos die hier een bedrijf heeft gestart, en het meest bijzondere: een fascinerende oudere man uit jawel, Zuid Afrika, dus ik hyperactief, wat blijkt….Hij is opgegroeid in het onbekende dorp waar ik daar een tijd heb gewoond! Ook had hij boeken over Zuid Afrika geschreven en met hem heb ik uren zitten praten.

Na een 15-urige wilde treinreis door Thailand met een klein beetje slaap kwamen we aan in Vientiane. We besloten direct de bus te nemen naar Vang Vieng, een dorpje in midden-Laos met een prachtige natuur. Weer 7 uur later vonden we in Vang Vieng een prachtig hostel met uitzicht over de bergen. We hebben lekker Indiaas gegeten en zijn op tijd gaan slapen. De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en de hele dag door de bijzondere bergen gereden met authentieke bergdorpjes, grotten, lagunes, wauw, wat een puur prachtig land! We hebben even wat gedronken bij een oud vrouwtje dat een baby aapje had gered en opvoedde, mooi om te zien.

De dag erna waren we onder de indruk van de blue lagoon die we bij onze scooter-tocht hadden gezien en besloten hier gewoon lekker de hele dag rond te hangen, te zwemmen, lezen, even een rustig dagje. En wat een heerlijk water. Hier kwamen we de Duitser en de Amerikanen weer tegen, en werden we uitgenodigd voor een feestje in een leuke bar, ‘Lala-land’. Geweldige avond gehad en zelfs nog geëindigd in een of andere afgelegen club die als enige nog open was na 23.00.  Oh, die Lao Lao- whiskey…

De volgende dag waren we natuurlijk hartstikke brak, terwijl ons een urenlange – in een mini busje opgevouwen- helse rit te wachten stond. Midden door de bergen, steil, scherpe bochten, geen vangrail natuurlijk. Spannend en vermoeiend en brak en prachtig en wat een uitzicht! Na 8 uur slingeren kwamen we aan in Noord-Laos, het stadje Luang Prabang, waar ik verliefd op ben geworden. Fantastisch stadje, er hangt echt een bijzondere sfeer. Heel puur, relaxed, mooi, écht. Wederom gelegen tussen de bergen en rivieren, hele mooie mensen, veel monniken, tempels, heel boeddhistisch en daar hou ik van. We hebben gegeten langs de Mekong en naast een enorme spin kwamen we ook onze Canadees uit de trein tegen. Hij had op zijn beurt weer mensen ontmoet en ik riep er nog een vrouw bij die alleen aan het eten was, en uiteindelijk hadden we een bijzondere groep voor de avond: Onze hippie Canadees, een fashion studente uit Sjanghai, een cacaoplukker uit Sulawesi en een 66-jarige nomade die ‘gewoon maar even al 8 maanden aan het reizen was door Azië’. Samen naar de nachtmarkt gegaan en lekker gegeten, cultuurverschillen uitgewisseld, en weer wat slaap-plekken voor de toekomst geregeld. Lekker gaan slapen.

Ontbijt met baguettes! Wat een feest. Laos is een oud Franse kolonie geweest, en daar zie je nog invloeden van. Zoals baguettes! :-)  We zouden een scooter gaan huren en besloten ‘eerst even te gaan pinnen’…….Na 100 pinautomaten geprobeerd te hebben, gebruikten we maar de creditcard bij een vaag bureautje. Het is hier gewoon onmogelijk te pinnen met een buitenlandse pas! Lekker puur Laotiaans dus. Gelukkig is het gelukt en op ons scootertje toefden we  naar de Kuang Si watervallen. Wauw!!! Prachtige blauwe verdiepingen van lagoons en watervallen, puur natuur, ik vond het prachtig en ben ook lekker het koude water ingedoken. In Laos zijn echt miljoenen vlinders, je waant je echt in een vlindertuin. Alles is ook groot in Azië, grote bomen, grote wespen, grote spinnen, grote bladeren, grote vlinders. Nog een heel gesprek gevoerd met tandloze man van een jaar of 90, hij sprak Lao en wij Engels, verstonden geen woord van elkaar en toch hebben we een half uur zitten praten. Dat blijft bijzonder mooi.

In de avond heeft Robert na wat Lao Lao cocktails een vrouw geleerd hoe ze echte mojito’s moet maken, ze gooien hier namelijk de munt in de blender waardoor je steeds stukjes munt opeet. Lekker op de food market gegeten en slapen in ons leuke hosteltje met balkon. De dag erna zijn we een bijzondere tempel gaan bezoeken op een heuvel, mezelf dus in mijn warme respectvolle kleding 300 traptreden op gezeuld. Er was een ceremonie gaande van monniken en ik blijf dat prachtig vinden. Erg mooi tempelcomplex en we kwamen ook nog op een monnikenschool terecht. Laatste vleesstokjes in de avond en een twee-daagse boottocht geboekt voor de komende dagen, van  noord naar west-Laos in een slow boat, overnachting in the middle of nowhere. We wilden eigenlijk nog verder naar het noorden maar de rivier was te laag. Niet erg, deze boottocht schijnt prachtig te zijn.

217

215

211

207

204

201

200

195

194

193

192

197

202

208

210

Azië, Citytrip, DESTINATIONS, Laos, Local Life, Nature, Thailand, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories

Leave a reply

5 comments

    • Laura - what about her 24 mei, 2013 at 08:13 Beantwoorden

      Lief he, het was een oud arm vrouwtje dat heel trots vertelde dat ze 200.000 kip (zo’n 20 euro) had betaald om het aapje te redden en zelf op te voeden (anders werd ‘ie opgegeten). Is een enorm bedrag voor haar en dat was zo mooi om te zien!

Post a new comment

Lees ook: