TRAVEL / Persoonlijke nootjes over de reis door het bijzondere Noord-Vietnam (die me meer bracht dan ik had gedacht)

6

Hè hè, daar zijn ze dan. De eerste woordjes over Noord-Vietnam. De eerste beelden van deze mooie plek. Eind november heb ik samen met Liv een fantastische reis naar dit land gemaakt. Op social media heb ik jullie toentertijd natuurlijk veel laten zien van deze reis, maar de artikelen bleven eventjes uit. Sorry. Het ging niet zo goed met me. Omdat mijn leven in 2018 zo’n beetje het hele jaar op z’n kop stond en dit jaar af en toe nog even flink uitgeschud werd, ben ik een tijd offline geweest. Hier lees je er meer over. Maar zoals jullie de afgelopen weken hebben gemerkt vinden mijn woorden eindelijk hun weg terug en Vietnam is één en al warme herinnering. Ik denk er nog dagelijks aan terug. Het bleek zowel een fysieke als mentale reis en precies wat ik op dat moment nodig had. Daar moest al veel eerder over geschreven worden, maar ik kon even niet anders dan het eerst een tijdje vast te houden in m’n hart.

Noord-Vietnam en ik

Met m’n favoriete airline Cathay Pacific vlogen we naar Hanoi, hoofdstad van Vietnam. Het toffe bedrijf Asia Direct (tip!) hielp ons met de (flexibele) planning en zo kwamen we o.a. in de leukste wijken en restaurantjes van Hanoi doordat we op pad gingen met een local. Ook zagen de rustige kant van Halong Bay tijdens een drie-daagse boottocht, sliepen we in een prachtige houten lofthut in de rijstvelden van Sa Pa en beklommen we de bergen in Ninh Binh. En ons persoonlijke hoogtepunt was toch wel die bizarre vijf-daagse motortocht door de ongerepte bergen van Noord-Vietnam: het litteken op m’n been herinnert me er nog dagelijks aan!

Per motor (achterop, dat wel, al weerhield dat ons overigens niet van onderuit glijden) reden we vanuit Hanoi dwars door de bergen, rijstvelden en authentieke dorpjes richting de ongerepte Vietnamese-Chinese grens. We hebben dagenlang geen toeristen gezien, aten de meest vreemde gerechten met de locals mee, sliepen bij mensen thuis of op de grond of op keiharde matrassen, gleden onderuit in de modder, hadden doodsangsten op de huiveringwekkende Ma Pi Leng bergpas, hebben vaak urenlang in de hitte gewacht omdat de motoren er soms de brui aan gaven, konden na vijf dagen van minstens acht uur op de motor niet meer zitten of staan en oh, ik verbrandde al na een uur mijn been aan de uitlaat terwijl er geen huisarts in de omgeving bleek te zijn waardoor ik dagenlang met een zelf gefabriceerd verband over mijn open been over de stoffige wegen reed (er werd nog net geen slangengif op gesmeerd door de locale genezer)… en toch is dit één van de mooiste dingen die ik ooit op reis heb gedaan. Ik zou het zo weer doen.

Want dat dagenlang achterop de motor door die waanzinnige natuur rijden doet iets met je. Verzonken in mijn eigen gedachten kon ik niets anders doen dan kijken, genieten en nadenken. Me verliezen in mijn eigen gedachten, dromen en demonen die ik af en toe zo angstvallig heb gemeden het afgelopen jaar. Verwerken. Loslaten. Daar achterop die motor vond ik weer een stukje rust terug die ik lang kwijt ben geweest. Overzag ik de dingen weer. Kon ik alle gebeurtenissen even op een rijtje zetten terwijl ik de rijstvelden, bijzondere bergpieken, zwaaiende locals, authentieke bergdorpjes, slingerende wegen en adembenemende uitzichten langs liet zweven. Het was precies wat ik nodig had. Even niets hoeven. Even niets kunnen. Soms waren de oneindige wegen gewoon niet oneindig genoeg. Ik zou het iedereen aanraden en vertel je er binnenkort alles over. Maar: vergeet de sprookjesachtige zonsondergangen in Halong Bay, het kayaken tussen de rotsen, de overheerlijke Bún chả in Hanoi, onze droomhutjes in zowel Sa Pa als Ninh Binh, de hondjes, het uitzicht vanaf de bergen in Tam Coc, de wandelingen door de groene rijstvelden van Sa Pa, de Vietnamese cocktails, het waanzinnige Hà Giang aan de grens met China niet… ik heb heimwee. Daar heb ik nog wel het een en ander over te vertellen. Och, wat een herinneringen. Wat een reis. Droom maar gewoon vast weg bij deze eerste beelden:

ietnam

Hanoi

Hanoi

Vietnam

Noord-Vietnam

Noord-Vietnam

Noord-Vietnam

Noord-Vietnam

Noord-Vietnam

Noord-vietnam

Noord-Vietnam

Noord-Vietnam

Noord-Vietnam

Vietnam mooi

Ninh Binh

Nog even over Liv en ik en hij en meer

Wat was het weer fijn om samen met Liv op reis te gaan! In 2017 vertrokken we samen naar India en Nepal en in 2018 volgde een reis samen naar Vietnam. 2019 verloopt met up’s en down’s en vooral een beetje rommelig en Liv en ik hebben samen nog geen nieuwe verre reis gepland staan, maar wie weet wat de toekomst brengt! Naast dat Liv één van m’n allerliefste vriendinnetjes is en zij me echt door 2018 heeft gesleept, zijn wij samen ook de perfecte reispartners. We denken hetzelfde, willen hetzelfde, praten over hetzelfde, lachen en huilen om hetzelfde, ontwijken hetzelfde, eten hetzelfde (oké, behalve koriander), zoeken hetzelfde, haten hetzelfde, houden van hetzelfde en het is gewoon altijd leuk. Tot zover de ode aan Liv (hoi Liv) maar nog wel even een persoonlijk nootje: want wat heb ik dankzij haar deze reis ontzettend bijzonder kunnen afsluiten. Wie had dit kunnen bedenken? Onderweg naar Schiphol besloten Liv en haar vriend Niels zichzelf namelijk om te toveren tot ware cupido’s (ondanks mijn vele NEE’s) en besloten iets te doen met mijn uitspraak ‘ik wil ook zo’n lieve Niels’. Het slachtoffer was een jeugdvriend van Niels, en zo kreeg ik op dag twee in Vietnam plotseling een berichtje van hem terwijl ik op een boot in Halong Bay zat. Twee weken non-stop appen volgde. Een klik volgde. Een beetje verloren en door elkaar geschud vertrok ik naar Vietnam. Wie had gedacht dat er bij terugkomst iemand op Schiphol zou staan voor me? Om 6:00 ‘s ochtends nog wel? Die ook nog eens de definitie van lief bleek te zijn? En waar ik me direct fijn en veilig bij voelde? Ik niet. Het had zo moeten zijn. When you know, you know. Het was alsof ik lucht uitblies terwijl ik niet eens doorhad dat ik mijn adem al die tijd had ingehouden. Alsof ik mijn schouders weer kon ontspannen. Mijn ogen dicht kon doen. Mijn hart kon laten rusten. Thuis. We wisten ‘t gelijk. Dit is goed. Geen gedoe: gewoon veel praten over alles dat in ons hart en hoofd speelt en samen groeien naar iets moois. Het is niet altijd even makkelijk hoor: het verleden achtervolgt me (ons) echt nog meer dan eens en dat verdriet is niet verdwenen. Het kostte me veel moeite om mijn muur te laten zakken. Ik wist niet eens dat ik er een had. Daarnaast heeft hij twee (ontzettend lieve) kinderen wat een mooi, maar nieuw en mentaal soms best zwaar proces is. Toch blijkt maar meer dat wanneer iets nou eenmaal zo is, het gewoon… zo is. Goed is. Er is zoveel begrip en zoveel lief. Ik ben Liv en Niels eeuwig dankbaar, want niet alleen Vietnam heeft een warm plekje in mijn hart veroverd! Gelukkig heb ik een groot hart.

Ehm, ik kwam hier eigenlijk voor tips

Ik wilde de eerste woordjes vast delen in de vorm van een persoonlijk nootje, maar ben inmiddels ook begonnen aan de reisartikelen over de hoogtepunten, de hidden gems, de hotspots, de route en andere verhalen. Want wat is Noord-Vietnam een fantastische en ongerepte bestemming en wat vertel ik jullie er graag meer over. Coming soon!

 

Azië, DESTINATIONS, Local Life, Nature, Outdoor Adventure, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories, Vietnam

Leave a reply

6 comments

  1. chucky1012 11 juli, 2019 at 14:15 Beantwoorden

    Wauw…
    Prachtige foto’s.
    Je hebt zo een mooi kapsel.
    Fijn dat je vriendin en jij daar genoten hadden van van alles…
    Super schattig met de kinderen.
    Zo mooi kan het leven zijn….

    Heel veel geluk en een prachtige toekomst samen Xoxo

  2. Elisa 12 juli, 2019 at 06:48 Beantwoorden

    Wat fijn om te lezen dat het weer goed met je gaat. Is je ook keihard gegund!
    En ja, Vietnam… Ik ging vlak na jullie en het is er zo mooi en fijn. Puur genieten <3

  3. Hanneke 14 juli, 2019 at 18:16 Beantwoorden

    Noord Vietnam is zó mooi! Drie jaar geleden hebben wij er met onze drie kinderen 10 dagen rondgetrokken. Mijn hart ging open.

    Wat fijn dat jouw hart open ging. Voor Vietnam. Voor liefde…

  4. Zarina 24 juli, 2019 at 12:15 Beantwoorden

    Aaaaw, wat ben ik blij dat je deze mooie maar vooral ook belangrijke (in meerdere opzichten) reis hebt kunnen maken. Wat een geluk dat je zo’n fantastische vriendin hebt met wie je lief en leed kunt delen én die je ook nog eens je grote lief in je leven heeft gebracht.
    Ik vond dit zo’n mooi en treffend citaat uit het artikel: “Het was alsof ik lucht uitblies terwijl ik niet eens doorhad dat ik mijn adem al die tijd had ingehouden.” Ik wens jullie samen het allerbeste toe en kijk uit naar je tips voor noord-Vietnam ;-)
    Liefs, Zarina

Post a new comment

Lees ook:

Fridiary #10

Fridiary. Het dagboekje op vrijdag. Persoonlijke nootjes tussen de droombestemmingen door. Een klein kijkje in mijn leven. Momentjes delen. Grootse dagboekjes met kleine telefoonfotootjes en kleine woordjes.   ...