TRAVEL / De Filipijnen: snorkelen met walvishaaien in Oslob

74
Walvishaaien Oslob

Ik stap voorzichtig op de ‘Jesse Belle’. De organisatie waar ik voor gekozen heb is kleinschalig, de mensen zijn vriendelijk en de tocht van twee uur is goed te doen. De typhoon is op komst, en wij steken uitgerekend vandaag de zee over. Van Bohol richting Cebu. De boot is kleurrijk en ik nestel me op de punt, klaar om wat sprankjes zon op te vangen. De komende twee uur laat deze zich niet zien, maar zodra de kust van Oslob in zicht komt breekt de zon door en omarmt ze me als een warme deken. Het water kleurt turquoise wanneer deze deken zich uitrolt. Een warme rilling. “Zo heb ik tenminste een zonnig einde, wanneer die haaien me op gaan eten” stotter ik, terwijl ik een enorme staartvin in het water zie. Braaf wassen we de net aangebrachte zonnebrand van ons af en luisteren we naar de tips. Geen zonnebrand. Niet gillen. Vier meter afstand houden. Geen onverwachtse bewegingen maken. Geen garnalen afpakken. De staart zwiept nog eens.

“Oh god. Oh god, oh god, oh god. Wat doe ik hier. Vis. Hele grote vis.” breng ik uit. Ik steek een voet in het water. Zijn enorme bek gaat open. Als een stofzuiger zuigt de walvishaai alle krioelende garnaaltjes in het water op. Ik haal mijn voet weer terug. “Brave walvishaai. Mijn voet is geen garnaal. Ik vind je alleen maar heel erg lief. Dus pas op met je staart”. Ik laat alles los en zonder na te denken laat ik me zakken in het zoute zeewater. Ik waag een kleine duik. Wat is het toch sereen, zo onder water. Nu zie ik pas echt hoe groot deze ‘gentle giants’ zijn. Zo’n 8 meter, minstens. Ik moet even slikken, maar al mijn angsten glijden van me af wanneer ik oog in oog kom te zwemmen met deze enorme dieren. Die ogen! Kleine kraaloogjes, die alleen maar lijken te glimlachen. En ze hebben stipjes aan. Net als ik vandaag. Ik vind ze lief. Heel groot, maar lief. Ik neem nog een duik. De walvishaai komt naar me toe. Inmiddels zie ik er een stuk of vijf om me heen. Vriendlief hoor ik alleen maar mopperen. De onderwatercamera die ik mocht testen blijkt niet zo goed tegen water te kunnen. Ironisch, want de rest van onze reis kunnen we de prachtige onderwaterwereld niet vastleggen. Gelukkig heb ik wel drie foto’s van de eerste ontmoeting met de walvishaaien.

Ik lach hysterisch naar hem. “Leg dat stomme ding maar weg en kom alsjeblieft genieten van deze wonderlijke dieren. Als wij dit moment maar in onze herinneringen vasthouden”. Wanneer ik me weer onder water begeef dobber ik oog in oog met een nog grotere walvishaai. Vier meter afstand houden zei hij toch? HOE dan? Ze lijken wel te willen spelen. Ze worden niet voor niets de gentle giants genoemd. Ik ben inmiddels omringd door walvishaaien op niet meer dan dertig centimeter afstand. We zwemmen, we dollen, ze happen naar garnaaltjes en ik zwem in allerlei bochtjes om niet door een staart geraakt te worden. Ik zie een duiker op de bodem zitten. Hij geniet van dit tafereel. Ik realiseer me dat het tijd wordt om mijn duikbrevet te halen. Ik ben gek op snorkelen en heb al prachtige vissen, grote zeeschildpadden en inmiddels ook walvishaaien gezien – maar dit smaakt naar meer (en zout). Ik wil de onderwaterwereld net zo graag ontdekken als de bovenwaterwereld. Wat een magisch moment. Een krachtige aanraking met de natuur. Vasthouden. Nooit meer loslaten.

Oslob Whalesharks

Oslob Whalesharks

Oslob Whalesharks

Oslob Whalesharks

Oslob Whalesharks

Oslob Whalesharks

Oslob Whalesharks

Azië, Beach Life, Bohol, Cebu, De Filipijnen, DESTINATIONS, Outdoor Adventure, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories, Wildlife

Leave a reply

74 comments

  1. Mandy 13 mei, 2014 at 09:53 Beantwoorden

    Haahaha wat omschrijf je het weer hilarisch. Alsof ik erbij was, giechelen. Prachtige ervaring lijkt me, ik wil ook! En fijn dat je er tóch een paar foto’s van hebt. Jullie hebben altijd pech met camera’s en water. :-(

    • Laura 13 mei, 2014 at 11:15 Beantwoorden

      Haha ja, klopt! Toen in Indonesië verzoop ‘ie in een waterbag. En nu dit weer. En het was zo’n supersonischduur sport camera ding van Nikon. Stoooohoooom!

  2. Natasja 13 mei, 2014 at 10:39 Beantwoorden

    Wow wow wow, wat moet dat fantastisch zijn geweest! Heel fijn dat je toch nog een paar foto’s hebt (die je kan delen :) ) Ook al had je geen foto’s, niemand pakt dit meer af!

  3. Esther 13 mei, 2014 at 11:33 Beantwoorden

    Jeetje, wat een gave ervaring! Ik weet niet of ik dat met mijn haaienangst zou durven, maar het ziet er wel ontzettend bijzonder uit. Wel jammer dat de onderwatercamera het liet afweten. Maar deze belevenis neemt niemand je meer af…

    • Laura 13 mei, 2014 at 11:42 Beantwoorden

      Nee, gelukkig niet! Staat weer mooi in m’n boekje met bijzondere reiservaringen. Al vind ik alles vaak prachtig. Ze zijn echt heel schattig eigenlijk!

  4. Mijn kleine gebeImpjes 13 mei, 2014 at 12:10 Beantwoorden

    Wow, wat moet dit een fantastische en wonderbaarlijke ervaring zijn geweest. Jammer van het fototoestel, maar de plaatjes die je hebt geven het beeld mooi weer! Super geschreven ook, ik dwaalde helemaal mee in jullie trip :)

  5. Nicolle 13 mei, 2014 at 14:12 Beantwoorden

    Wat een ervaring, en je schrijft zo leuk! Wat is jouw kijk op met het ‘niet respectvol’ omgaan met de Walvishaaien en het over-toeristische-niet-goed-voor-deze-magische-wezens in Oslob? (Ik twijfel enorm door de negatievere verhalen en moet snel de knoop doorhakken..)

    • Laura 13 mei, 2014 at 14:35 Beantwoorden

      Dankjewel!

      Ik ben altijd heel zorgvuldig met wat ik doe in een land. Zo heb ik een fantastisch goede en ecologisch verantwoorde olifantenopvang gevonden in Sumatra waar ik op een goede manier met olifanten ben geweest in plaats van een ritje in Bangkok.

      Deze walvishaaien werden eerst door de bevolking afgeslacht voor vlees en geld. Dit wilde de overheid niet, en daarom geven ze deze lokale vissers de kans om zo ‘geld te verdienen’ in plaats van het afslachten. Ze betalen ook de garnalen die de walvishaaien krijgen. Het zijn steeds andere walvishaaien, ze komen en gaan vrijwillig naar deze plek. Ook wordt er heel respectvol met alles omgegaan. Het voelde dus goed :)

      Ik heb het ook niet in Donsol gedaan, schijnt heel toeristisch te zijn. Ben je nu in de Filipijnen?

      • NIcolle 19 mei, 2014 at 00:07 Beantwoorden

        Dank voor je reactie! Dit was het laatste zetje. We zijn in de Filippijnen nu, en hopelijk gaat het lukken om ook zo’n prachtige ontmoeting te ervaren. Al je verhalen en foto’s hebben ons geïnspireerd bij de keuzes van de reis door de Filppijnen. Dikke dankjewel voor het delen!

        • Laura 20 mei, 2014 at 05:27 Beantwoorden

          Wat leuk! Ik houd je blog in de gaten, ben heel benieuwd hoe je het hebt en wat je allemaal gaat doen. En wat fijn om te horen zeg :-) Geniet! En reis ze!

  6. sharon 13 mei, 2014 at 16:55 Beantwoorden

    Wauw, wat een fantastisch verhaal en wat weet je het mooi te vertellen! Waarom ontdek ik je site nu pas..? Echt ontzettend mooie foto’s en verhalen, ik heb er weer een hele mooie blog bij om te volgen! Thnx!

  7. Anouck Plume 13 mei, 2014 at 20:04 Beantwoorden

    wauw, wat fantastisch dit! Lijkt me een ervaring wat je echt nooit meer zal vergeten.
    Afgelopen vakantie, toen ik op Curacao was, heb ik voor het eerst gesnorkeld met zeeschildpadden. Dat vond ik zo bizar en onwerkelijk dat ik er tijdens het snorkelen bijna van moest huilen haha. Ik kon gewoon niet geloven dat het gebeurde, en dat ze gewoon in het wild daar aan het zwemmen waren en dat ik daar ook aan het zwemmen was en dat ik ZO dichtbij kon komen bij zo’n prachtdier. Snorkelen met walvishaaien lijkt me nog indrukwekkender, vooral omdat ze zo enorm zijn! Weet niet of ik op zo’n moment van het bange gevoel af zou komen. Ik kreeg al een heel erg gestresst gevoel toen er een kleine pijlinktvis op me af kwam haha, brrr.

    En jammer van die camera, maar het belangrijkste is om de herinneringen en momenten te verzamelen toch?

    • Laura 13 mei, 2014 at 20:06 Beantwoorden

      Wat lief! Klopt. Was echt heel mooi! En je verhaal is prachtig, maar ook heel herkenbaar! Had ik ook de eerste keer met zeeschildpadden. En Orang Oetans in het wild. En leeuwenwelpjes knuffelen. Hahaha, moet altijd huilen bij dieren. En klopt helemaal, die herinneringen laat ik nooit meer los!

  8. Food Love and Happiness 13 mei, 2014 at 20:19 Beantwoorden

    Wauw…ik kan haast niks anders zeggen dan dat! Wat prachtig omschreven en wat een geweldige foto’s. Haast alsof het niet echt is, die plaatjes boven water. En wat stoer zeg, dat zwemmen met die enorme beesten. Ik ben altijd een beetje bang voor de zee, kan me niet voorstellen dat ik ooit dit zou durven, maar je omschrijft het zo mooi dat ik het stiekem wel eens zou willen proberen!

    • Laura 13 mei, 2014 at 20:38 Beantwoorden

      Aaah wat lief! Prachtige omgeving ook om dit te doen inderdaad ♥ allereerste keer snorkelen vond ik ook eng (midden op zee bij Bali ergens) maar als je het loslaat (spartelen en bang zijn) is het zo sereen en beweeg je zo natuurlijk in het water. Echt heel fijn! En met deze dieren echt waanzinnig.

    • Laura 13 mei, 2014 at 20:39 Beantwoorden

      Haha ahh! Dat is ook tof. Ik denk eigenlijk nooit zo na. Pas achteraf als mensen zeggen ‘wow, wat eng!’ denk ik oh, ja, best heftig eigenlijk. Haha. Maar zo mooi!

  9. Linda 14 mei, 2014 at 16:33 Beantwoorden

    Waaauw ik vond het verhaal gewoon spannend haha! Wat ontzettend cool dat je zo dichtbij bent geweest! Mij niet gezien hoor! Al lijkt het me wel supergaaf…

  10. Lizet 15 mei, 2014 at 13:37 Beantwoorden

    Wederom prachtig geschreven! Lijkt me een hele bijzondere ervaring. Ik zou die beesten waarschijnlijk ook willen aaien en knuffelen met met ze willen spelen, haha.

  11. Anke 15 mei, 2014 at 13:47 Beantwoorden

    Dit lijkt me zo gaaf en zo eng tegelijkertijd! Precies die 1e zin van je 2e alinea, haha. De onderwaterwereld lijkt me prachtig, maar ik vind hem ook ontzettend angstaanjagend (nou ja, vooral de diepte en beesten dan). Hoop dus wel dat, mocht ik ooit zo’n “zwemmen met”-kans krijgen, dat me niet tegen gaat houden ;)

  12. Amy Ang 22 juli, 2014 at 02:09 Beantwoorden

    Hi Laura. Great post! Very helpful indeed.

    Can I ask where and how you bought tickets for the ‘Jesse Belle’? My friends and I are wanting to take the ‘Jesse Belle’ from Oslob to Panglao Island, Bohol.

    Hope to hear from you soon! Many thanks :)

    • Laura 22 juli, 2014 at 07:28 Beantwoorden

      Thanks! I’ve had email contact with the owner, Joy, of the boat and company. Actually it is not a transport boat but especially for the whaleshark snorkeling, from and to Panglao. But perhaps you may travel with them back to Panglao. That is a lot easier then going back to Cebu and take the ferry boat. You could ask Joy if that is possible, her email address is alonawhalesharks@gmail.com. Good luck and safe travels!

  13. Leana van der Meijden 12 februari, 2015 at 11:28 Beantwoorden

    Hey Laura,

    mooie artikel! Ik heb het twee maanden geleden mogen doen en het is inderdaad een ervaring om nooit te vergeten. Die dag had ik iemand ontmoet die ook al in Tanzania met walvishaaien had gedoken maar daar schijnen ze nog groter te zijn! En zeldzamer. Mocht je daar dus een walvishaai tegenkomen is het moment alleen maar specialer. Tip voor als je dit in de toekomst nog een keer wilt ervaren :)

    Zie hier mijn blog post: http://dutchonthemove.com/meeting-my-new-friend-mister-whale-shark/

Post a new comment

Lees ook: