TRAVEL / 3x wonderlijke reisherinneringen #2

14
Kyoto

Als ik naar mijn souvenirs, foto’s en herinneringen kijk en denk, wil ik mezelf wel eens knijpen. Dat reizen nu sinds vier jaar mijn werk is had ik nooit kunnen bedenken, maar ook voor die tijd blogde ik al jaren (13 jaar, minstens!) en plukte ik mijn dromen. Zo woonde ik vier keer in het buitenland en backpackte ik al vroeg de wereld rond. Ik voel me bevoorrecht dat ik zoveel van de wereld zie, maar ik weet daarentegen ook dat ik alle kansen vanaf jongs af aan heb gegrepen, elke cent heb omgedraaid en liever een ticket kocht dan dat ik een weekend ging stappen. Inmiddels heb ik zo’n 52 landen gezien en ben ik nog lang niet klaar met de wereld. Of is ze nog lang niet klaar met mij?

Wat voel ik me vrij met wat ik nu doe. Ik ontdek de wereld, omarm ieder stukje en mijn hoofd zal altijd vol avonturen zijn. Ik leef het leven, samen met de liefde van mijn leven. We doen het gewoon. Soms lees ik iets of zie ik een bepaalde bestemming voorbij komen en besef ik me dat ik daar ook ben geweest. Soms gaat dit alles zo snel aan me voorbij (vandaar dat ik wat minder ben gaan reizen en weinig persreizen meer doe) dat ik graag herinneringen op wil halen – zodat ze niet vergeten worden.

Want heb ik echt met een walvishaai gezwommen? Was ik dat blonde meisje dat in Afrika woonde? Ben ik die jonge vrouw die daar danst met bedoeïenen in Jordanië? Wie laat daar die traan bij het zien van een orang-oetan in het wild? Stond ik daar nou voor de tweede keer te staren naar de Himalaya in Nepal? Zat ik echt op een hondenslee in Lapland? Woonde ik niet alleen in Zuid-Afrika maar ook in Londen, Parijs en Griekenland? Wees ik echt ontelbare keren plaatjes aan van Deadvlei in Namibië voor ik er zelf stond? Reed daar een gele VW-bus door Ierland? Heb ik in Japan uren staan wachten om een glimp van een geisha te zien? Huh, was ik in Taiwan?

Soms kijkt mijn eigen Instagram pagina me aan als een vreemdeling. Ja, dat was ik. Dit leef ik. En daarom deze nieuwe verhaaltjes over mijn mooiste reisherinneringen.

Mijn vader meenemen naar Bali

Ha, de meest recente herinnering! Want hoe bijzonder is het als je op je 29e met inmiddels al een paar jaar een ‘baan’ als reiziger je vader mee op reis neemt naar Indonesië? Mijn ouders hebben me altijd richting mijn dromen geduwd en zo woonde, werkte en reisde ik al op jonge leeftijd over de hele wereld. Mijn ouders reisden vooral in Europa. Het was altijd een droom van mijn ouders om verre reizen te maken. Maar vooral door de chronische ziektes van mijn (inmiddels overleden) moeder, geld en misschien ook wel een beetje angst heeft ze die stap niet laten zetten. Tijd om mijn vader mee te nemen nu het nog kan en des te meer bijzonder om dit samen na zo’n heftige gebeurtenis te doen. En wat was het bijzonder om hem twee weken lang op sleeptouw te nemen door Bali. Ik koos voor Bali omdat ik er al ben geweest en omdat het vrij makkelijk bereisbaar is, een prima eerste kennismaking met Azië. Maar Bali heeft mij dit keer ook ontzettend verrast. Ik heb mijn vader de mooiste onontdekte plekken laten zien, sleepte ‘m mee op wandeltochten door rijstvelden en dwars door woeste rivieren (sorry pap) terwijl we sliepen in zowel prachtige hotels als bij een Balinese familie. Ja, het was bijzonder en ik vertel er binnenkort alles over. Hebben jullie wel eens een bijzondere reis op latere leeftijd met je ouders gemaakt? Doen, nu het nog kan.

1500899370743

IMG_20170703_215710_241

IMG_20170707_185226_714

1499787468918

1499616950413

IMG_20170709_184126_868

Screenshot_20170703-065314

bali

Een opleiding lodge & wildlife management volgen (ik ben een junior ranger!) in Zuid-Afrika

In 2009 woonde ik in Zuid-Afrika. Het was niet de eerste keer dat ik in het buitenland woonde (in totaal vier keer!) maar wel de meest bijzondere. Zuid-Afrika stal mijn hart vanaf de eerste stap op Afrikaanse bodem. Ik volgde er twee minors en reisde het hele land door. Ik studeerde de eerste paar maanden lodge management aan een Zuid-Afrikaanse universiteit (maar dan een mini versie) in Port Alfred, aan de kust tussen Port Elizabeth en Durban. De laatste paar maanden studeerde ik wildlife management bij het Shamwari Reserve, in the middle of nowhere. Dag in, dag uit was ik bezig met de dieren, de planten, de bomen, de wolken, de rivieren en de zee. Uit boeken en uit eerste hand, in onze Afrikaanse omgeving en het game reserve. Want internet, dat was er niet. Dit is wat ik wilde, dagelijks met de wereld bezig zijn. En nog steeds. Ook reisde ik van zuid naar noord en van oost naar west. Ik leerde Zuid-Afrika met al zijn tegenstrijdigheden door en door kennen. Het was een reis met vele gezichten. Ik was 20 (en werd er 21!) en kwam als een ander mens thuis. Deze reis heeft mijn hart geraakt en mijn dromen gevormd. Vorig jaar reisde ik voor het eerst terug en het land bleek me nog net zo te raken als toen. Over een paar weken reizen we daarom weer terug. Om ons droomplekje te zoeken, zodat we er een boomhut kunnen bouwen en een kleinschalig reserve kunnen beginnen. Droom, droom, droom…

zuid-afrika

Township Afrika

Afrika luipaard

Neushoorns Afrika

Tafelberg

Een geisha spotten in Kyoto, Japan

Vroeger was ik helemaal gek van het welbekende boek ‘Dagboek van een Geisha’. Dagenlang fantaseerde ik over het bijzondere leven van de geisha’s en ooit zou ik naar Japan gaan. Anderhalf jaar geleden was het moment daar – ik ging naar Japan. Ik bezocht Tokyo, Kyoto en Osaka in de herfst, alles was rood en goud en oranje en ondanks dat ik het prachtig vond raakte Japan me niet. Gek hè? Misschien zat ik zelf ook niet in de juiste flow maar ik vond het te groots, modern, te druk, veel te toeristisch en een beetje… gemaakt (?) zelfs. Ik vind er nog steeds de juiste woorden niet voor, want het was tegelijkertijd heel fascinerend. Ik hing het gevoel hier al even aan de waslijn en hier schreef ik over Kyoto. Er ligt zelfs nog een film op de plank te verstoffen. Het was vast anders geweest wanneer ik de bergen en dorpjes in was gegaan… maar misschien is het gewoon niet mijn land. Desondanks kwam mijn meisjesdroom wel uit, en dit was het meest bijzondere moment van de reis… Na uren (!) wachten vlakbij een theehuis in Kyoto heb ik uiteindelijk drie geisha’s gespot. Dat korte oogcontact met die donkere ogen in haar kwetsbare witte gezicht, de elegantie van haar kleine stapjes, haar bloedrode lippen – ze verdween binnen een seconde en nog steeds is deze seconde in mijn geheugen geprent.

Kyoto

Kyoto

Kyoto

Kyoto

Kyoto

Kyoto

Wat is jouw mooiste reisherinnering?

TRAVEL, Travel Stories

Leave a reply

14 comments

  1. Malou 13 augustus, 2017 at 18:00 Beantwoorden

    Prachtig mooie herinneringen Lau!
    Zo mooi dat je met je vader bent gaan reizen. Mijn ouders zijn niet van het reizen dus dat gaat niet gebeuren. Al ga ik wel elk jaar met m’n moeder op citytrip. Dat vindt ze dan wel heel leuk. ?

    Het zijn vaak de kleine dingen die me bijblijven. Ergens op Lombok, in een dorpje bij een lokaal lunchtentje uitkijkend op een vallei vol rijstvelden.

  2. Elsemiek 14 augustus, 2017 at 08:25 Beantwoorden

    Oh lau je foto’s van je eerste reis naar Zuid-Afrika, smelt! Ik vind het nog steeds het allerleukst om jou te volgen met al je avonturen, je humor en je waanzinnige fotobeelden.

  3. Shamira | Kompas 24 15 augustus, 2017 at 21:15 Beantwoorden

    Je eerste herinnering doet me veel. Ook ik verloor mijn moeder en zou nu heel graag met mijn vader naar Nieuw-Zeeland willen. Ik mocht er in maart heen tijdens een wereldreis en het is er zo mooi! Het is mijn vader zijn grote wens vanwege de prachtige natuur en de Maori cultuur. Hij is alleen niet zo’n reiziger en vliegtuigen zijn al helemaal niet zijn ding, maar wie weet haal ik hem eens over en kan ik hem laten zien hoe mooi de wereld is.

    Oh en je Zuid-Afrika verhaal is echt fantastisch! Geweldige studiekeuzes en wat gaaf om nu terug te keren en je dromen waar te maken. Gelijk heb je!

    • Laura 16 augustus, 2017 at 09:26 Beantwoorden

      Ugh, wat naar. Knuffel. Mooi dat jij ook zo’n prachtige reis met je vader wil maken. Misschien er weer eens serieus over beginnen met hem? Het is zoiets moois.

      Jaaa, Zuid-Afrika <3

Post a new comment

Lees ook: