MINDSTYLE / Reflectie

97

Reflectie. Soms stroomt mijn hoofd zo over dat ik even alles op een rijtje moet zetten. Zo af en toe doe ik dat, en zo af en toe deel ik dat. Ik zeg wel eens dat ik zwart en wit deel op What About Her, en al het grijs daartussen. De laatste tijd ben ik vol enthousiasme mijn mooie reisverhalen de wereld in aan het sturen en vind ik het weer eens tijd om te mijmeren. Een beetje grijs delen, een beetje dat wat daartussen hangt. Reflecteren, momentjes op de waslijn hangen en er even naar kijken. Weerspiegelen. Overdenken.

Momentjes. De mooiste momenten deel ik met mijn grote liefde. Ik ben nog steeds tot over mijn oren verliefd. Ik besef me meer en meer dat mijn vriend altijd voor me klaarstaat, hoe grillig ik ook kan zijn. Ik ben hem enorm dankbaar voor wie hij is en voor wie wij samen zijn. Ja, ik hou met heel mijn hart van deze man. Dit jaar heb ik ontzettend bijzondere mensen leren kennen, en zijn de mensen waarvan ik graag wil dat ze in mijn leven blijven daar nog steeds. En met dat selectieve clubje ben ik meer dan gelukkig. Ze zijn totaal verschillend van elkaar, en dat maakt ze zo bijzonder. Ik heb meerdere vriendinnetjes, geen grote vriendengroep. Ze zijn allemaal anders. Ik hou van ze om wie ze zijn, en misschien nog meer om wie ze voor mij zijn. Ik mis mijn moeder verschrikkelijk, maar ik heb een beer van een vader die altijd voor me klaarstaat. Ik kan altijd ergens terecht en er zijn altijd goede adviezen, die ik vervolgens zelden opvolg.

Ik heb het eerder gezegd. Ambities genoeg. Na mijn HBO-studie (international hospitality management) kon ik direct aan de slag als hotelmanager. Ja, daar was ik goed in. Na twee jaar besefte ik me dat mijn hart er niet in lag, en dat hart vind ik nou juist zo belangrijk. Ik heb mijn baan opgezegd en ben mijn dromen gaan volgen. Het maakt me gelukkig, maar ook onzeker. Hoe ik 24/7 werk, honderd dingen tegelijk doe, bibberend pitch, artikelen honderd keer opnieuw kan schrijven, en over de slapeloze nachten niet te spreken. Ik maak me soms druk over de toekomst (op alle aspecten) terwijl ik altijd heb gezegd dat ik leef met de dag. Ik moet mezelf af en toe even streng toespreken. Ik ben op mijn reizen in dorpen geweest waar ‘je druk maken’ niet bestaat, en ik vond het de mooiste plaatsen ter wereld. Een geit, een groentetuintje en een dak boven je hoofd. Totaal niet van deze cultuur, maar wat waren deze mensen gelukkig. Ik heb niet veel nodig. Ik ben vaak strenger voor mezelf dan nodig zou moeten zijn, en dat geldt eigenlijk op ieder aspect. Ik moet leren om elke overwinning te vieren, in plaats van keihard door blijven rennen. Want eigenlijk? Gaat het heel goed. Ik doe wat mij gelukkig maakt en ik kan er nog van leven ook. Ik mag om de haverklap de meest prachtige reizen maken. Hand in hand met de liefde van mijn leven. Nog steeds vind ik elk moment bijzonder, stokt mijn adem bij het ontdekken van een prachtig stukje moeder Aarde en ik mag verhalen maken, datgene waar ik altijd van gedroomd heb. Er komen steeds meer mooie mensen, bijzondere kansen en gave projecten op mijn pad. Ambities blijven groeien, maar ik groei mee. Ga steeds een stapje verder, maar moet leren om het soms wat rustiger aan te doen. Ook in mijn hoofd. Ja, ik kom er wel.

Ik ben veelzijdig, gevoelig, enthousiast, creatief, spontaan, weet soms heel goed wat ik wil en vaak ook juist helemaal niet. Ik word vaak omschreven als een zonnetje, maar ik zit vol met tegenstrijdigheden. Ik ben gek op nieuwe mensen leren kennen, maar ben vervolgens bang om die mensen echt toe te laten. Ik praat de oren van je hoofd als ik daar de kans voor krijg, maar als het er op aan komt weet ik niets te zeggen. Mijn humor is cynisch en zwart, het tegenovergestelde van mijn haarkleur. Ik heb een natuurlijke onrust. Een ontembare drang naar de wereld ontdekken. Ik ben avontuurlijk, nieuwsgierig en sta open in het leven, al heb ik een stevig muurtje om me heen. Ik kan wel zeggen dat ik na een moeilijke periode, het overlijden van mijn mam, de draad weer heb opgepakt. En ook al is deze draad veel dunner geworden, ik durf wel te zeggen dat ik meer dan gelukkig ben. Het verdriet blijft, maar verandert van kleur. Ik volg mijn hart en al leef ik geen doorsnee leven, ik doe wat ik graag wil doen en meer is niet nodig. Ik heb geleerd dat dat wat jij doet goed is, omdat jij goed genoeg bent – en dat je daar trots op mag zijn. Het is jou. We zijn allemaal goed genoeg.

118

201

574

619

791

802

1633

LIFESTYLE, Mindstyle, Persoonlijk, Stories from the Heart

Leave a reply

97 comments

  1. Leonie 4 september, 2014 at 10:07 Beantwoorden

    Wat een prachtig mooi stukje. Zo wijs en vol wijsheden. Vol mooie zinsnedes en mooie reflecties. Dat je nog maar heel lang mag doen wat je inspireert tot zulke blogs en dat je zo gelukkig maakt ondanks alle mini hobbeltjes in de weg (die soms ook gewoon even groot mogen zijn).

  2. Sharon 4 september, 2014 at 10:11 Beantwoorden

    Laura wat ben je toch geweldig! Groot respect voor jou hoe je je weer hebt opgepakt en je dromen navolgt.
    PS: de borrel met de overheerlijke wortel voor Zani vergeet ik ook niet meer!

  3. melissa 4 september, 2014 at 10:12 Beantwoorden

    Hihi, wat herkenbaar. Mijn mama is ook overleden. Hoe je verteld over dat je de draad weer op pakt…herkenbaar. Mooi. Ook al is het soms een rollercoaster in je hoofd, blijf dicht bij wie je bent.Ja, je komt er wel!

    X

  4. Nanda 4 september, 2014 at 10:13 Beantwoorden

    Wat een mooie stukje weer, en zo fijn dat je dat allemaal met je grote liefde mee mag maken :)
    En wat tof dat je hotelmanager bent geweest (al vond je het zelf iets minder tof haha), dat is een beetje mijn dream job.

    • Laura 4 september, 2014 at 10:54 Beantwoorden

      Ja, heel fijn! Echt een geluk dat we onze creativiteit kunnen bundelen.

      Haha, is het echt je dream job? Heb er veel van geleerd, maar het is niet hoe ik de rest van mijn leven zou willen werken. 6 dagen per week, 14 uur per dag, altijd klagende mensen, altijd rennen, slecht betaald voor wat je doet…Nee, dan moet het echt je absolute passie zijn.

      • Nanda 5 september, 2014 at 13:29 Beantwoorden

        Haha, ja vind de hotelwereld heel leuk!
        En zou wel iets in die richting uiteindelijk willen gaan doen, liefste in het buitenland. Al hebben ze daar ook toffe andere functies, die in NL niet in het leven geroepen zijn vanwege de kleinschaligere hotels.
        En slecht betaald, tja. Dat is zeker waar, dat merk ik nu aan de front office al, maar ik vind het leuk. :)

        • Laura 5 september, 2014 at 14:18 Beantwoorden

          Ja klopt, haha. Heb ook als manager in Parijs en in Londen gewerkt, maar loop altijd tegen hetzelfde aan. Super dat jij het helemaal te gek vind toch? Éen van mijn beste vriendinnen is ook helemaal horeca-gek, echt haar passie. Alleen maar mooi om te zien. Dan moet je er zeker iets mee gaan doen, maar je werkt dus al bij de front office? Leuk!

  5. Sandra 4 september, 2014 at 10:36 Beantwoorden

    Steeds verbaas je mij weer over het feit hoe goed je je gevoelens op papier kunt zetten. En hoe knap het is dat je dit soort dingen wil en durft de delen met de rest van de wereld. Een voorbeeld voor velen, en weet je… Doen wat je hart je ingeeft is de wijste levensles die ik heb geleerd. Niets maakt je gelukkiger dan dat. Dikke knuf <3

  6. Rosanne 4 september, 2014 at 10:48 Beantwoorden

    Herkenbaar dit, en prachtig geschreven Lau. Vind het altijd knap dat je dit durft te delen met de hele wereld, terwijl het eigenlijk alleen maar enorm inspirerend is voor iedereen (dus vanwaar mijn twijfels, no idea). Respect, topper <3

    • Laura 4 september, 2014 at 10:55 Beantwoorden

      Ik deel nog maar een klein stukje eigenlijk, inderdaad datgene wat ik wil delen om ook andere mensen te raken en te inspireren! Ik heb nog veel diepere gronden, haha. Dankjewel, zo lief <3

  7. Jetske 4 september, 2014 at 10:52 Beantwoorden

    Je bent en blijft een prachtvrouw Laus. De band die ik gezien heb tussen jouw en R. is erg mooi om te zien.

    Je kunt trots zijn op wie je bent en waar je bent gekomen. *knuffel!

  8. Madeleine 4 september, 2014 at 13:14 Beantwoorden

    Laura, scherven oppakken en doorgaan…dat is het leven. Leg de scherfjes in de kast. Kijk er af en toe naar, heb verdriet omdat ze gebroken zijn, voel je blij omdat je weet hoe mooi het potje was. Dat heb je dan toch maar mogen zien. En dat is niet iedereen gegund. Leven is leven met brokjes, stukjes en barstjes. En nooit, nooit vergeten dat je die in een kastje kunt zetten dat stabiel, mooi en zeker is. Ik lees dat je zo’n kastje hebt. Met je vriend, met je vriendinnen, familie en werk. Ook dat is niet iedereen gegund. Ga voor je kast staan en zie hoe mooi die is, hoe mooi de inhoud is. En geniet!

  9. Nathalie 4 september, 2014 at 13:59 Beantwoorden

    Ik vind het mooi en stoer dat je je gevoel zo goed kan omschrijven, hier online. Ik vind persoonlijk bloggen echt heel lastig en ben nog steeds zoekende naar een balans. En juist doordat je nare dingen hebt mee gemaakt, en daardoor een bijzonder rugzakje hebt, ben je waar je nu bent. Dat weet ik echt heel zeker. Ga zo door! x

    • Laura 4 september, 2014 at 14:33 Beantwoorden

      Aaaah. Ik dook op mijn oude blog echt een stuk dieper in mijn eigen gevoel, ik heb nu juist het gevoel dat het goed in balans is. Gelukkig. Gewoon een keer proberen, bij jezelf blijven en delen wat je wilt delen. Is juist inspirerend, denk ik!

  10. Nienke 4 september, 2014 at 15:00 Beantwoorden

    Prachtig stukje. Fijn dat je het deelt. Ik bewonder de moed om niet met de hotelbaan door te gaan maar te kiezen voor doen waar je gelukkig van wordt, ondanks de onzekerheid die dat met zich meebrengt. Ik herken ‘t wel. Ook ik doe niet het werk waar ik voor opgeleid ben, omdat ik er niet gelukkiger van word. Het inspireert me om door te zetten en te gaan doen waar ik gelukkig van word, ook al is de weg er naartoe niet duidelijk :)

  11. Explorista 4 september, 2014 at 15:11 Beantwoorden

    Heel herkenbaar. Ik denk dat wij erg op elkaar lijken. Ook ik kies altijd voor mijn hart, en dat maakt een hobbelige weg, maar wel de mooiste route. Het gaat door diepe dalen, maar als je de berg beklimt, dan heb je dat wel helemaal zelf gedaan :) (Oké, vooruit, soms hield een leuke kerel je hand vast en dat is goed)

  12. Lieke 4 september, 2014 at 15:17 Beantwoorden

    Ik volg je blog nog niet zo lang, maar ik blijf maar terugkomen. Je schrijft zo open, eerlijk en openminded.

    Je laatste zinnen van deze blog ga ik eens goed in mijn oren knopen!

  13. Eva 4 september, 2014 at 15:24 Beantwoorden

    Ben zo blij dat ik je heb leren kennen en dat het nog niet eens een jaar geleden is ook al voelt het alsof ik je al honderd jaar ken. Dat mijn muur bij jou een beetje wegzakt en die van jou bij mij. Muurloze vriendschap op een stomme afstand maar met een briljante toekomst in het verschiet.

  14. Linda 4 september, 2014 at 15:31 Beantwoorden

    Ik ken je natuurlijk niet in het echt maar als ik je schrijfsels lees dan denk ik dat je zo leuk bent! (niet op een foute manier interpreteren haha) Ook dit stuk is weer prachtig geschreven.

    • Laura 5 september, 2014 at 07:35 Beantwoorden

      Dankjewel! Dat vind ik de essentie van een blog, persoonlijkheid maakt het echt, authentiek en dat vind ik zelf ook fijn. Anders is het net of ik een geweldig leven heb met alleen maar regenbogen en unicorns met alle reizen enzo. :)

  15. Lenneke 4 september, 2014 at 18:20 Beantwoorden

    Ik ken je natuurlijk niet echt, maar elke keer als ik een blog van je lees denk ik: wat ben je toch een mooi mens!
    Weer een heel mooi geschreven stuk en een inspiratie hoe jij je droom volgt.

  16. Linda 4 september, 2014 at 18:24 Beantwoorden

    Hallo mooi mens, knap hoe je voor jezelf zorgt. En wees trots op jouw kunst tot inspireren. Als ik jouw mama was, zou ik echt non-stop rondrennen met een heavenly iPad om naar iedereen te roepen: deze is van mij! Deze is MIJN dochter. Dus wie weet hoe ver jouw fan-base reikt… verder dan de sterren.

  17. Debby 4 september, 2014 at 19:10 Beantwoorden

    Prachtige post liefie! Ik heb ook allemaal losse vriendinnetjes, en jij bent er daar een van met wie ik me zo verbonden voel omdat we in zoveel dingen hetzelfde staan. En jij en je lief <3 wauwie. Ik bewonder je doorzettingsvermogen :D Kus!

  18. Ester 4 september, 2014 at 21:37 Beantwoorden

    Jeetje, wat een mooie woorden. En een heftig verhaal, je moeder verliezen op zo’n jonge leeftijd. Ik kan het in geen opzicht vergelijken – maar toch: mijn oma is gisteren overleden en deze dagen lijken zo onwerkelijk. Het is belangrijk om stil te staan bij de mooie dingen van het leven.

  19. Tikva 5 september, 2014 at 05:52 Beantwoorden

    Knap hoor dat je zo persoonlijk kunt zijn op je blog. Als ik dit soort dingen lees wordt ik geïnspireerd om ook wat meer van mijzelf te laten zien. Heerlijk toch ook dat je kunt doen wat je gelukkig maakt. Wanneer de dipjes komen (want die zijn er altijd in het leven)kan je hopelijk je eigen laatste zin nog een herlezen. mooi!

  20. Denise van Breemen 5 september, 2014 at 08:01 Beantwoorden

    Mooi, heel mooi. Ik krijg er bijna tranen van in mijn ogen. Oprecht en eerlijk is je verhaal en heel persoonlijk. Wat het bijzonder maakt dat je het deelt (met ons allen).

    Om af te sluiten: “Het is oké” (hoe je je ook voelt).

    alle liefs

  21. Sanne 5 september, 2014 at 12:40 Beantwoorden

    Misschien klinkt het heel gek, maar vanaf het moment dat ik je blog heb ontdekt vind ik je zo’n mooi mens en denk ik elke keer… wow, wat zou ik haar graag kennen. Je bewust zijn, je schrijfstijl, je prachtige foto’s en video’s maar vooral jouw blik op dingen.
    Ik zie dat je prachtige reizen maakt maar ik zie ook je passie en kwaliteiten om dit te delen. Heel mooi :). Sorry misschien is dit een hele awkward reactie, maar wilde het toch tegen je zeggen.

  22. Saskia 5 september, 2014 at 13:32 Beantwoorden

    Hi Laura,
    Super mooi en inspirerend stuk heb je weer geschreven. Het raakt me!
    Je verhaal doet me denken aan 1 van mijn favo quotes: ‘Geniet vandaag, morgen bestaat nog niet!’ En dat is soms zo moeilijk, omdat bijna iedereen bezig is met de toekomst en waar we heen willen. Keuzestress… Het is erg herkenbaar wat je schrijft over op reis zijn en in dorpjes komen waar je druk maken niet bestaat. Ik sta steeds weer versteld van de mate van geluk en tevredenheid van mensen die praktisch niks hebben. Dan voel ik mij een verwend kreng. Je post doet me relativeren dat iedereen soms van dat soort overpeinzingen heeft. Dank daarvoor!

  23. Lizet 6 september, 2014 at 15:08 Beantwoorden

    Dit soort blogs kan ik soms nog wel meer waarderen dan die met de mooie paradijselijke foto’s en verhalen. Je bent hier zo eerlijk en open, daar houd ik van. Want het lijkt af en toe alsof je echt een droomleven hebt, altijd maar reizen, en zo voel ik me ook wel eens ‘teruggeroepen’ van die gedachten. Jij bent ook maar een mens (volgens mij een superawesome one), en iedereen heeft zijn ups en downs.

    Het kan ook echt heel bevrijdend zijn om dit soort blogs te schrijven (ik wil dit zelf ook vaker gaan doen), en ik vind het heel knap dat je het doet! Het fijne is dat ik hierdoor zelf ook mee-reflecteer en mezelf dwing om ook alles wat meer op een rijtje te zetten. Dankjewel daarvoor.

    En snel een keer meeten dus om over dromenvangers te praten! ;)

    • Laura 7 september, 2014 at 14:02 Beantwoorden

      Ah, thanks lieve Lizet. Dit doet me ook altijd meer, dus dat is goed. Inderdaad, en dat heb ik helemaal niet. Ja, ook zelf gaan doen! Lijkt me mooi om je beter te leren kennen.

  24. Jiska 9 oktober, 2014 at 19:10 Beantwoorden

    Zucht, mooi geschreven. Streng voor jezelf zijn, ik herken dat. Het is bijna een gewoonte en lijkt me vaak makkelijker af te gaan dan lief zijn voor mezelf. Maar met de tijd leer ik dat en neem ik mijn momentjes om lief te zijn voor mezelf. En probeer ik los te laten. Al de verwachtingen die ik aan mezelf heb. Probeer maar eens een artikel te schrijven zonder het steeds aan te passen. Tevreden te zijn met de eerste woorden die je koos. Want na al het lezen op jou site geloof ik er in dat de eerste woorden die jij kiest ook prachtig tot hun recht zullen komen. Liefs

Post a new comment

Lees ook:

LIFESTYLE / Bohemian by nature

“Walking barefoot is like being radiated with the heartbeat of the ground with each step you take. You belong somewhere you feel free. You belong ...