MINDSTYLE / Over dromen vangen en niches ontdekken

28
Jordanie dromen plukken

Bijna een jaar geleden schreef ik onderstaande blogpost. Ik haal hem graag nog eens uit de oude doos en brei er ook graag nog even op door. Het wordt weer een boekwerk. Over boekwerken schrijven gesproken…die droom wil ik dit jaar ook echt door gaan zetten.

Wanneer was de laatste keer dat je van je dromen daadwerkelijke plannen hebt gemaakt? Wanneer was de laatste keer dat je dat-kan-ik-niet en dat-kan-niet hebt losgelaten? Hoe vaak praat ik niet met mensen die zich niet kunnen voorstellen dat een verre reis eigenlijk dichterbij is dan je denkt, dat je dromen achterna gaan niet eng is. Mensen die tegen beter weten in blijven doen wat ze doen, ondanks dat het niet is wat ze willen doen. Bij de liefde blijven die ze niet liefhebben, met hoop die al lang verloren is gegaan. Die niet voluit durven te leven, terwijl ze niets te verliezen hebben. Het belangrijkste dat je hebt ben jezelf. En ze blijven dromen, blijven verbeelden, maar helaas houden ze vast aan ‘kan niet’. Kan. niet . bestaat. niet.

Ja, de verbeelding is de ultieme wereld. Zonder dat ik een stap hoef te zetten, brengt het mij in werelden die ik zelf heb bedacht. Ik vlieg samen met adelaars hoog over ontoegankelijke bergen, ik neem in de concertzaal het applaus in ontvangst en ik begin aan die droombaan die zo lang in mijn hoofd speelt. Zonder enige consequentie of voorwaarde laat mijn verbeelding me tijdelijk een fantasie beleven, waarbij ik de wetten van de natuur en van de mens zonder uitleg kan overtreden. Maar ben ik echt alleen aan het dagdromen? Toen ik nog een klein meisje was kon ik mijn fantasie voor langere tijd vrij laten gaan. Ik hoefde me nog niet met volwassen zaken bezig te houden – het was nooit tijd om ‘weer aan het werk te gaan’. Ik droomde van sprookjesachtige koninkrijken, prinsen en prinsessen, fantaseerde over niet-bestaande vriendjes, zo sterk dat soms de grens tussen fantasie en werkelijkheid vervaagde. Maar het was meer dan een kinderspel: door mijn verbeelding werd ik onafhankelijk. Toen ik nog te jong was om me met de ‘praktische zaken’ van het leven bezig te houden – zoals de tijd om te slapen, tijd om te eten en de tijd om te werken – was ik al wel bezig mijn eigen wereld te bedenken, een wereld waar ik het voor het zeggen had. Een betere ervaring was er niet voor de dag dat ik werkelijk mijn leven in eigen handen moest nemen en vorm moest geven aan mijn dromen.

Mijn verbeelding blijft me echter nog steeds prikkelen met gedachtes over mijzelf en de manier waarop ik in mijn wereld wil leven. Er is een evenwicht nodig tussen mijn dagelijkse routine en mijn fantasieën en dromen. Maar op welke manier kan ik anders mijn doelen stellen en tot stand brengen? Mijn verbeelding geeft mij het vertrouwen om mijn dromen na te leven, ook al lijkt de werkelijkheid mijn poging in de weg te staan. Graag ga ik voorbij de schijnbare horizon, voorbij de niet bestaande grens. Graag leer ik kennen wat ik niet ken. En nee, ook ik heb tegenslagen gekend. Enorme tegenslagen. Ja, ik ben wel eens flink onderuit gegaan…maar met mij vele anderen. Het opstaan duurt langer dan het vallen, maar uiteindelijk als je weer met beide benen op de grond staat ben je een stuk wijzer geworden. Stop met excuses zoeken. Ik ben niet rijk, ik ben niet 100% gezond en in plaats van het gebruikelijke rugzakje des levens heb ik een hele koffer bij me. Maar, ik maak mijn dromen waar door het verre dichtbij te halen. En ik doe. Ik ga. Ik spaar. Ik reis. Ik geniet. Ik leef. Mens, durf te leven.

En dit is dus precies waar mijn blog voor staat. Dromen vangen. De laatste tijd hoor ik steeds vaker bij blogger-presentaties dat je een so-called niche ‘moet’ hebben. Naar mijn mening ‘moet’ ik helemaal niets. Ik schrijf hoe ik schrijf en ik schrijf over wat ik leuk vindt, wat mij boeit of dat wat mij raakt. Niets meer en niets minder. Maar ergens zit er een klein beetje logica in, met alle honderden blogs die als paddestoelen de grond uit schieten nowadays (hartstikke gezellig!). Ik vroeg me dus ook heus stiekem wel eens af wat dan mijn niche is. En of ik er überhaupt een heb. Ik ben dit blog begonnen om mijn verhalen de wereld in te kunnen sturen. Vanuit een passie. Mijn reisverhalen (in eerste instantie voor vrienden en familie, en nou voor duizenden andere lezers, zo leuk!) maar ook mijn vallen, mijn opstaan, mijn visie en de wil om dromen te delen, en om mensen te laten dromen. Onbewust, maar door hard werken, heb ik na al die jaren kansen voor mijzelf gecreëerd die ik met beide handen aanpak. Natuurlijk, dit is mijn passie – en hoe fijn is het dat het inmiddels een groot onderdeel van mijn dromen is geworden?

Ik gaf mijn baan op en begon mijn eigen bedrijf. Nee, niet dit blog – maar een tekst & communicatie onderneming vol passie – met allerlei lijntjes richting andere gave opdrachten. Daar kan ik, door hard werken, van leven en daar ben ik dankbaar voor. Daarnaast ben ik reisreporter voor o.a. dit blog – en wat een feestje is dat. Maar het is ook keihard werken, en dat vergeten mensen wel eens. Deze blogpost van Sabine omschrijft heel goed wat ik hier dus doe, no need to repeat.

Om nog even terug te komen op mijn grote ‘niche’ vraag. Ik ben een storyteller. Ik reis af naar voor mij bijzondere oorden, speel met woorden en beeld en brei er een reisverhaal van. Ik deel ervaringen. Ik wil onze fascinerende aarde en al dat zij ons biedt met jou delen. Natuurlijk highlight ik graag mijn ontdekte plekjes voor je: van hostel tot resort en van restaurant tot wijncafé. Ik loop mijn hart achterna en deel een klein stukje hart hier. Ik laat je meekijken in het leven van een nomade, ook al blijf jij zelf liever thuis. Al kan ik je maar een klein beetje doen realiseren dat dromen er zijn om te plukken, ben ik tevreden. Maar bovenal vind ik het gewoon leuk dat je van mijn reisverhalen, foto’s en films geniet. Ik vertel je niet waar je heen moet, waar je het goedkoopst kunt slapen of hoe het allemaal beter kan. Ik wil simpelweg inspireren om hetzelfde te doen: ontdekken. Op welke manier dan ook. Vang jouw eigen dromen. Mag dat een niche zijn?

En: ergens doe ik toch iets goed met mijn gebrek aan een niche, ik ben namelijk gekozen als de op een na beste reisblog van Nederland via de Skyscanner Bloscars Travel Awards. Champagne! Enorm bedankt voor alle lieve stemmen. Ik geniet nog even na.

Malaga Jordanie dromen plukken

 

 

LIFESTYLE, Mindstyle, Persoonlijk, Stories from the Heart

Leave a reply

28 comments

  1. Natasja - Watzijzegt 4 maart, 2014 at 20:50 Beantwoorden

    En terecht! En over bloggen en niches… ik hoor en lees ook regelmatig over ambities, passie; dat er bruggen geslagen moeten worden, mensen met elkaar verbonden moeten worden, je dit ‘moet’ of ‘dat’. Prima, maar volgens mij is het al een hele opgave als je voor jezelf weet wat je wilt. Daar kunnen weer hele blogs mee volgeschreven worden dus daar zal ik in deze comment niet aan beginnen :’)

    En wat betreft jouw niche: blijf je dromen vangen!

  2. Karlijn 5 maart, 2014 at 07:41 Beantwoorden

    Pff, hou op over die niches. Ik wil het er niet over hebben, heb er namelijk ook geen ;) Ik heb het idee dat het de laatste tijd steeds meer over het ‘groot’ maken van je blog gaat, een niche hebben, geld verdienen etc terwijl ik zelf het idee heb dat het erom gaat dat je schrijft over wat je leuk vindt en dat wil overbrengen. Gelukkig heb je dan blogs zoals die van jou die over dromen najagen gaat en waarvan ik weet dat je schrijft waar jij over wilt schrijven. X

    • Laura 5 maart, 2014 at 08:21 Beantwoorden

      Ja, dat dus. Vreselijk! En mensen die nu allemaal beginnen met bloggen om deze redenen. Precies, zo denk ik er ook over – ik schrijf over dingen die ik leuk vindt en vanuit eigen perspectief. Natuurlijk krijg ik nu mooie kansen (maar die zijn niet aan komen waaien en heb er ook niet om lopen schreeuwen) die ik met beide handen aanpak zoals persreisjes, uitnodigingen of andere leuke dingetjes. Maar als het aansluit bij mijn passies is dat alleen maar mooi, en hoop dat mensen dat zo blijven zien! Blij dat jij dat ziet in ieder geval!

  3. Annika 5 maart, 2014 at 08:51 Beantwoorden

    Ik word ook een beetje moe van dat niche gebeuren. Ik snap wel waar het vandaan komt, nu er zoveel blogs zijn, maar dat je haast verplicht wordt een niche te kiezen voor je website…. Ik vind ook dat jij al een eigen niche hebt, ik weet iig wat ik wel en niet op jouw blog kan vinden. Jij reist op jouw manier en dat komt duidelijk naar voren. Dat vind ik zo jammer aan algemene blogs die goed zijn in SEO/advertenties e.d. maar eigenlijk alleen maar teksten van internet halen en iets vervormen.

    • Laura 5 maart, 2014 at 08:59 Beantwoorden

      Precies. Ik snap het ergens dus ook wel (en dan ga je je onbewust afvragen wat dan jouw niche is of zou moeten zijn. Maar meer dan bovenstaande is het niet, en meer wil ik het ook niet laten zijn. Ja inderdaad, dat zie ik ook veel. Naar welke hoogtepunten je ‘moet’ gaan en wat je ‘moet’ zien en waar je het goedkoopst kan slapen en hoe het allemaal beter kan.

      Ik wil juist lezen wat een reis of bestemming met iemand doet of heeft gedaan. Wat diegene bijzonder vond en wat niet. En dan het liefst de kleine dingen. Wat diegene voelt, daar. Maar ik ben dan ook een groot proza-liefhebber :-)

  4. Mariska 5 maart, 2014 at 10:57 Beantwoorden

    Gefeliciteerd met je een na beste reisblog prijs! Super goed! Heb je nu ook iets gewonnen?

    Mooi geschreven stuk trouwens! Misschien dat je niet per se een niche hebt op je blog, maar ik vind de fijne sfeer en manier waarop je schrijft ook een soort niche, heel kenmerkend voor jouw blog!

    • Laura 5 maart, 2014 at 11:13 Beantwoorden

      Nee, dat niet helaas. Prijs alleen voor de winnaar (tickets) maar de vermelding en eer doet me al ontzettend goed! :-)

      Ah, en dat vind ik echt super leuk om te horen – dankjewel! :)

  5. Mandy 10 maart, 2014 at 16:39 Beantwoorden

    Je hart volgen en puur en eerlijk vanuit jezelf schrijven is al een niche op zich in bloggersland vind ik. Geniet van je verhalen, en helemaal terecht dat je tweede geworden bent. Trots op je babe! x

  6. Sabine de Witte 20 maart, 2014 at 15:43 Beantwoorden

    Zie je artikel nu pas, heel mooi geschreven en heel waar. Dat storytelling doe je erg goed, daar kom ik regelmatig voor terug! Congrats met je 2e plek bij Skyscanner, nice!
    En blijf vooral doen waar je goed in bent!

  7. Lisa 12 september, 2014 at 16:42 Beantwoorden

    Op school heb ik nu het vak “storytelling”. Ik vind het ontzettend moeilijk, maar ook ontzettend leuk. Hiervoor moeten wij natuurlijk ook een blog aanmaken en bijhouden. Bloggen zet me aan het denken net zoals jou blog!

    Heel mooi geschreven!

Post a new comment

Lees ook: