MINDSTYLE / Wat ik heb geleerd van reizen

54

Ik heb inmiddels best een paar leuke reizen op mijn naam staan. Voor alle reisjes heb ik hard gespaard, gewerkt en gestudeerd. Reizen is het mooiste dat er is. Het maakt je mijns inziens een compleet ander mens.  Ik ben vier keer voor een half jaar (en langer) naar het buitenland vertrokken en dat begon al op jonge leeftijd (18). Heeft het me veranderd? Ja. Positief? Ik vind van wel. Ik heb verschillende andere culturen mogen proeven tijdens mijn backpack reizen en buitenlandse avonturen. En ook dat neem je mee naar huis.

Wat heb ik daar nou van geleerd? En waarom wil ik dat zo graag mee geven aan anderen? Ik vind het zo zonde als je een buitenlandse kans laat schieten. Al is het maar om een andere cultuur te leren kennen, te zien en te proeven. Om je eigen wereld een beetje te vergroten. Al is het maar om jezelf tegen te komen. Op welke leeftijd dan ook. Er zijn zo veel mensen wie reizen niet trekt. Dat kan. Maar is het uit angst voor het onbekende, heimwee of de stap niet durven zetten? Of wil je gewoon echt in je veilige bubbel blijven? Daar heb ik ook alle respect voor, begrijp me niet verkeerd. Maar veel mensen willen wel en denken niet te kunnen. Durf te dromen, durf uit je comfort zone te stappen. Wees niet bang. Het is mooi en het vormt je.

Reizen maakt net zoals schrijven mijn hoofd leeg en mijn hart des te voller. Tijdens mijn werkervaringen in het buitenland en in grote steden leerde ik op eigen benen te staan. Zag ik de verschillen in hiërarchie per cultuur. Leerde ik mezelf te zijn, want mezelf zijn is goed genoeg. Tijdens mijn studie, reizen en vrijwilligerswerk in Afrika leerde ik de tegenstrijdigheden van het leven kennen. Hard en zacht, puur en rauw, heftig en mooi. Tijdens mijn backpack reizen hetzelfde. Leerde ik de mens kennen. Kwam ik steeds een stukje anders terug. Ik ben op mijn reizen in dorpen geweest waar geld niet bestaat, en ik vond het de mooiste plaatsen ter wereld. Een geit, een groentetuintje en een dakje boven je hoofd. Totaal niet van deze cultuur. Maar wat waren die mensen puur. Prachtig. Aan die levensstijl zou ik inmiddels niet meer kunnen wennen, denk ik. Maar ik ben er ergens wel jaloers op.

En ja, ik heb ook hele nare dingen gezien. Ik ben geen pretreiziger. Vooral tijdens mijn reizen en het vrijwilligerswerk dat ik deed in Afrika. Dat ‘nare’ waar mensen een beetje bang voor zijn. Soms hun kop voor in het zand steken. Armoede, honger, dood, pijn, dierenleed, mensenleed. Een miezerig waterstraaltje waar tachtig families het mee moeten doen. Kindertjes die worden ingezet om te gaan bedelen. Nachtenlang. Stervende mensen die voor de auto springen om er maar gewoon van af te zijn. Krotten. Bedelaars. Kinderen die hun ouders nooit hebben gekend, hun geboortedatum niet weten, hun naam niet kennen. Kinderen verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt en simpelweg geen toekomst hebben.

Maar ook dit vormt je. Als je dit met eigen ogen ziet leer je dankbaar te zijn. Het grote cultuurverschil maar toch één en dezelfde mens zijn. Het maakt je sterk en bewust van de wereld waar we in leven. En vooral heel erg dankbaar. Zeker wanneer je ziet hoe dankbaar deze mensen zijn. Vel over been en toch altijd een vrolijke indruk achterlatend, giebelend en lachend om alles wat ze bijzonder vinden. Wat zij bijzonder vinden, moet je nagaan. De blik in de ogen van het weesjongetje dat niet meer uit mijn armen gehaald wilde worden. Alsof hij de hele wereld al heeft gezien. En is dit eigenlijk ook niet zo? Al houd je maar voor even zo’n kindje vast met alle liefde en hoop die je het wilt geven, dan heb je al iets betekend in deze wereld. Is dat niet wat we eigenlijk allemaal willen?

Dus reizen brengt me hoop. Zelfstandigheid. Dankbaarheid. Geluk. Inzicht. Begrip. Positiviteit. Flexibiliteit. Waardering. Het laat me de wereld zien. En vooral leert het me de wereld te zijn.

LIFESTYLE, Mindstyle, Persoonlijk, Stories from the Heart, TRAVEL, Travel Tips & Inspiration

Leave a reply

54 comments

  1. Nanda 8 augustus, 2013 at 19:13 Beantwoorden

    Heel mooi geschreven, en helemaal mee eens :) Nou moet ik zeggen dat ik een keer naar een halfjaar naar Londen ben geweest en naar Australie, en ik beide keren weinig ‘naars’ heb meegemaakt, maar het heeft me zeker gevormd. En hopelijk komen er nog meer fijne reizen, of nouja, dat weet ik wel zeker :)

  2. Michelle @ The World is a Book 8 augustus, 2013 at 20:23 Beantwoorden

    Super mooi weer meid! En inderdaad zo waar. Mijn vriend krijgt de kans om een jaar in Edinburgh te studeren. Ook al ga ik hem heel erg missen (Siamese tweeling? Guilty ;-)). Maar het is zo’n mooie ervaring om in het buitenland te wonen en te leven. Daar moet je gewoon voor gaan. Ik ken mensen die eerder terug kwamen of niet gingen omdat hun vriend/vriendin ging zeuren. Snap ik persoonlijk niet; hoe kun je iemand zo’n ervaring nu ontnemen? Al ben ik stiekem wel heel blij dat het Schotland geworden is en niet Australie ofzo haha!

    • Laura - what about her 8 augustus, 2013 at 22:02 Beantwoorden

      Dankjewel. En wat knap van jullie! Ik vind het echt fantastisch dat je hem deze kans ook gunt. En gelukkig is het niet het einde van de wereld nee. Jij geen plannen om even daar te wonen? :) je hoort inderdaad dat veel mensen elkaar er in tegen houden. Mijn moeder motiveerde me altijd om te gaan ondanks haar ziek zijn en genoot daar ook enorm van. De verhalen, foto’s. Ook al begreep de buitenwereld dan niet altijd dat ik weer vertrok. Nog neem ik haar mee in gedachten :)

  3. anoukliebers 8 augustus, 2013 at 21:06 Beantwoorden

    Wauw… ben er even stil van. Ik vond je intro tekst al zo mooi, maar ook dit stuk is geweldig onder woorden gebracht. Als je de kans krijgt om te reizen, mooi, naar, fantastisch of heel puur. DOEN! Door alles wat er afgelopen jaren is gebeurd kan ik daar niets anders van maken. Doen, doen, doen.

  4. Dagmar 9 augustus, 2013 at 06:03 Beantwoorden

    Echt indrukwekkend, je neemt mij helemaal mee in dit artikel. Ook mooi hoe je schrijft ‘Reizen maakt net zoals schrijven mijn hoofd leeg en mijn hart des te voller’, echt prachtig.

  5. Nem - Lifebynem 9 augustus, 2013 at 07:29 Beantwoorden

    Mooi geschreven inderdaad. Ik heb ook deze ervaring, ik ging al heel jong op reis en ik werkte er ook altijd zelf voor. Het vormt je naar wie je als volwassene bent denk ik! Binnenkort ga ik reisverhalen posten op mijn blog :) (Australie, China, Amerika)

  6. Debby 9 augustus, 2013 at 07:39 Beantwoorden

    Mooi hoor chick! Het ‘mooiste’ vind ik dan nog wel dat je ziet hoe wij in onze psychologische problemen vast komen te zitten, terwijl er mensen zijn die niet eens de dagelijkse levensbehoeftes hebben en nog een lach op een gezicht kunnen toveren. Hoe ziek is dat eigenlijk, dat we het zo goed hebben dat we ons kopzorgen gaan maken om dingen die er helemaal niet toe doen en waar je alleen maar jezelf mee klem zet.

    • Laura - what about her 9 augustus, 2013 at 07:53 Beantwoorden

      Ja, inderdaad! Werkelijk onvoorstelbaar. Ik kwam na mijn Afrika avontuur direct terecht in Disneyland Parijs voor een half jaar en ik heb daar toen ook echt staan janken wat een geld en water en alles daar wordt verspild. Dat was voor mij zo’n groot contrast. En inderdaad, waar maken mensen zich druk om. Al die zure gezichten op straat. Verkeerd cultuurbesef in Nederland: presteren, presteren. Zelfs ik merk dat als ik weer langer in Nederland ben dat het er weer in sluipt. Dan moet ik mezelf ook even door elkaar schudden en aan mezelf vragen waar ik me druk om maak. Mezelf weer even in de Laura verplaatsen die ik heb meegenomen naar huis.

  7. T 9 augustus, 2013 at 10:10 Beantwoorden

    mooi stuk! Ik kan me er helemaal in vinden. Ik vind het ook zonde als mensen een stap niet durven te zetten (want het is zo duur of ik ga die en die missen) gewoon doen.

    ps: wat heb je in Londen gedaan? Stage?

  8. Anke 9 augustus, 2013 at 14:21 Beantwoorden

    Ik ben ook zeker voor reis kansen grijpen als je ze krijgt! Ieder z’n eigen ding natuurlijk, maar persoonlijk zie ik mezelf ook niet jaar in jaar uit naar dezelfde plek op vakantie gaan ofzo. Mijn (solo) reizen zijn inderdaad ook echt levenservaringen geweest, heb er nog steeds veel plezier van :)

  9. Evey 9 augustus, 2013 at 18:50 Beantwoorden

    Wel fijn te weten dat je er hard voor spaart (net als ik), niet dat ik het mensen niet gun die het krijgen ofzo hoor, i mean zou ik zelf ook heel handig vinden. Maar dan voelt het ook wel heel fijn dat je er zo hard voor gewerkt hebt!
    En als mensen niet willen reizen, prima, maar het is zo zonde als men het laat omdat ze niet durven. Zoals je in die comment zei niet ooit, volgend jaar haha. Ik denk dat wij wel dezelfde soort reizigsters zijn als ik zo door je blog lees. X

  10. Laura 10 augustus, 2013 at 10:32 Beantwoorden

    Mooi! Ik ben dan ook echt blij dat ik na mijn studie twee maanden op een boerderij gewerkt heb in Noorwegen. Ook ik heb daar veel van geleerd en leerde zelf na deze tijd dat de relatie waar ik toen in zat helemaal niet goed was. Ik denk dat als ik nooit naar Noorwegen was geweest ik nu niet zou zitten waar ik nu zit. En dat had ik dan stiekem wel heel erg gevonden. (als ik had geweten wat ik ook kon hebben)

  11. Leonie 5 december, 2013 at 10:23 Beantwoorden

    Wat een stoer en gevoelig stukje te gelijk. Over dromen waarmaken en tegelijkertijd stukjes hart achterlaten en tranen laten. Ik kan je niet zoveel verhalen vertellen als jij, maar ik kan je zeggen dat twee weken zuid-afrika mij ook veranderd hebben. Ik ben dankbaarder en tegelijkertijd mis ik iets dat daar in overvloede aanwezig was: liefde. mensen zijn zo hartelijk. Ze omarmen elkaars culturen en proberen van elkaar te leren. Kinderen kunnen zo blij zijn met een appeltje extra, gesponsord door een lokaal bedrijf dat het verschil maakt tussen honger hebben voor je naar school gaat of niet.

    Maar nu komen de plannen voor de zomervakantie eraan en eigenlijk wil ik heel graag ergens heen waar ik nog niemand ken, waar ik de taal nog van moet leren spreken en waarvan de cultuur me nog onbekend is, alleen… Ik heb niemand om mee te gaan. De roadtrip vakantie die ik eventueel met vrienden zou doen, gaat waarschijnlijk niet door en verder heb ik geen reismaatje. Ik ben dan net 19… Ergens denk ik, ‘kom op, dit jaar ben je ook naar frankrijk geweest om er te werken’ maar diezelfde ervaring houdt me tegen om volgend jaar weer zoiets te gaan doen. Het viel namelijk gigantisch tegen en ik weet niet of ik het opnieuw durf, ook de passie voor het animatiewerk waarmee ik 31 mailtjes schreef vorig jaar, lijkt een beetje verdwenen te zijn. Heb jij misschien advies, Laura? :)

    Sorry voor de lange comment haha.

Post a new comment

Lees ook: