TRAVEL / Week II: Cambodja

1

Eindelijk maar toch. De laptop is gevallen (vorig jaar een verzopen camera, we houden de moed erin) dus ik ben al weer thuis helaas, maar ik heb een mooi reisboek gekocht waar ik de verdere verhalen in heb bijgehouden. Dus nu weer even digitaliseren :-)

Siem Reap is een fijne, niet al te grote stad wat (ondanks de Angkor Wat toeristenmassa) nog erg authentiek voelt. We zijn een dag gaan paardrijden bij de Happy Horse Ranch. Dit is een erg goede ranch die ik al in Nederland heb opgezocht, omdat ik tegen die vreselijke stallen ben waar ze de paarden echt slecht behandelen. Nette stallen, weinig ritten per dag en in kleine groepen (wij waren met z’n tweetjes!) en de paarden zijn erg verzorgd. Top ranch en het geld zeker waard. We kozen voor de twee-uur zonsondergang rit, door dorpjes, rijstvelden, tempels, wat een prachtige tocht was dit. Robert’s eerste zit op een pony, dat was natuurlijk hilarisch leuk. Hij kreeg een braaf hobbelpaard  en ik met mijn grote mond een ontzettend pittig, maar fijne pony. Het was ontzettend leuk om door de weidse rijstvelden te rijden, te zwaaien naar de mee rennende kinderen, onderweg landwerkers, waterbuffels, koeien, kindjes, tempels en als toppunt een prachtige zonsondergang. Ik kon af en toe gewoon even halt houden en lekker terug galloperen. Oh, en R. vond het nog leuk ook. Dat worden hopelijk ook strandritten op Texel. De rest van de avond hebben we gestruind door de night market, uiteraard weer wat zonnebrillen gekocht (ik ben er net een week en al drie zonnebrillen verloren, dat is mijn specialiteit). Heerlijk lokaal gegeten en onze eerste massage gehad. Hilarisch! Een uur gemasseerd, en op een gegeven moment begon dat vrouwtje me te  slaan. En hard. Hahah, ‘slaat ze je nou?’.  ‘Eh, ja.’ Ook trok ze al mijn vinger-en teenbotjes uit de kom, maar ach, het was wel ontspannend. Ondanks dat we de volgende dag nog meer spierpijn hadden.

De volgende ochtend vertrokken we met een aftandse bus richting Phnom Penh. Lange rit, prachtige omgeving. Phnom Penh is de hoofdstad en enorm. De stad staat vooral bekend om éen van de bekendste ‘Killing fields’ van Cambodja. Voor wie niet zo thuis is in de geschiedenis van Cambodja: De Rode Khmer was de militaire tak van de communistische partij, onder leiding van Pol Pot. Tussen 1975 – 1979 (nog helemaal niet zo lang geleden dus) was de Rode Khmer aan de macht en verantwoordelijk voor de dood van 2.000.000 – 3.000.000 miljoen inwoners van hun eigen land. Pol Pot was tegen urbanisatie en intelligentie en zag het liefst een plattelands-land waar de mensen niet beter weten- en dus niets kunnen inbrengen tegen de guerilla-strijd van de Rode Khmer. Hierop bedacht de partij meer radicale oplossingen, zoals het deporteren van de bevolking en begon deze ook echt in praktijk te brengen. Als de mensen niet wilden veranderen, dan moest iedereen volgens Pol Pot maar gedwongen boer worden. De communistische leer werd gecombineerd met een Spartaanse “back to basics”-ideologie, en uiteindelijk is bijna de hele hoofdstad (en meerdere steden in Cambodja) letterlijk systematisch uitgemoord. Zelfs mensen met een bril werden zonder pardon vermoord. Om kogels te sparen sloegen de Rmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan of gewoon dood te laten bloeden. Baby’s, kinderen, vrouwen, mannen.

Wij zijn uiteraard naar de killing fields (Choeung Ek) geweest, en waren heftig onder de indruk en emotioneel geraakt. Menselijke botten en kledingstukken steken overal nog uit de massagraven. 9.000 schedels zijn verzameld in een herdenkingsmonument. Ook zijn we naar het Tuol Sleng museum geweest, een voormalige basisschool die door de Rode Khmer in gebruik is genomen als ‘gevangenis’, waar de intellectuele families werden gemarteld. De bloedspetters zaten nog aan de muren en van elk slachtoffer is een foto gemaakt, ook tijdens deze martelingen. Verschrikkelijk indrukwekkend en emotioneel en zo kortgeleden. Zoals ik schreef in mijn vorige post is  daarom de bevolking van Cambodja daarom zo jong.

We hebben deze dagen in Phnom penh dus erg indringende indrukken opgedaan. Het werd er niet beter op toen ik dacht een zwaluw te redden. We liepen over een gedeelte langs de rivier waar allerlei eten werd verkocht (sprinkhanen bijvoorbeeld, daar hebben we ook even wat van opgepeuzeld) en daar zag ik allemaal zwaluwen in kleine kooitjes. Ik dacht dat ze werden verkocht om op te eten, dus ik heb er een gekocht die ik vrijliet. Hij vloog al wat wiebelig weg, tot ik nog iemand een vrij zag laten, die direct neerstortte. Bleek dat ze werden verkocht óm los te laten voor geluk. Ik met mijn stomme hoofd voelde me ontzettend rot dat ik hier aan mee had gewerkt, terwijl ik het goed bedoelde. Ze stortten ook in het water en verdrinken en ook langs de weg lagen een heleboel dode zwaluwen. Janken!

Verder hebben we de stad verkend, bizar om te zien hoe ze de koning eren. O-ve-ral afbeeldingen, foto’s, billboards van 5 bij 5, de koning en zijn familie. ‘Savonds heb ik nog een enkelbandje ‘gewonnen’ van een bizar slim straatkindje. Morgen vliegen we naar Bangkok!

165

166

168

171

172

173

176

178

181

183

185

187

188

189

Azië, Cambodja, DESTINATIONS, Local Life, Nature, Outdoor Adventure, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories, Wildlife

Leave a reply

1 comment

Post a new comment

Lees ook:

MINDSTYLE / Reflectie

Reflectie. Soms stroomt mijn hoofd zo over dat ik even alles op een rijtje moet zetten. Zo af en toe doe ik dat, en zo ...