TRAVEL / Zuid-Afrika

11

Ik heb al wat fijne reizen mogen maken. Naast de vakanties in Europa met ouders en vrienden en de backpacktrips met mijn grote liefde in verre oorden heb ik ook een aantal keer een langere reis gemaakt. Ik heb bijvoorbeeld in 2006 een paar maanden in Griekenland gewoond, in 2007 een half jaar in Londen, het grootste gedeelte van 2009 woonde ik in Zuid Afrika en in 2009/2010 in Parijs.

Nogmaals, ik wilde dat ik jullie elke seconde kon laten zien. Ik heb dingen gezien, ongelooflijk. De townships. Niet te beschrijven. Een waterstraal waar tachtig families het mee moeten doen, ‘huisjes’ van 3 platen, vies, ziek, smerig. Voetballen en spelen met deze kindertjes. Vel over been, smekend om geld of eten, en toch altijd een vrolijke indruk achterlatend, giebelend  genietend, wijzen naar ons, lachend. Kindertjes die worden ingezet om te gaan bedelen voor degene bij wie ze leven (want ouders kennen de meeste niet).

Werken bij Harris House. Zien hoeveel kracht deze mensen uit het geloof halen, prachtig gezicht. Hoe blij ze zijn met een kruimeltje brood! Hoe dankbaar. Kinderen met kinderen, stervende mensen die voor de auto springen op elke snelweg. Stoppen kan niet, maar wat een angst, schuldgevoel en medelijden brengt dat met me mee. De zwarte bevolking, je proeft de apartheid nog altijd, deze is nog zo vers. De onderdrukking, angstige ogen. Kinderen die hun ouders nooit hebben gekend, kinderen die hun geboortedatum niet weten, hun naam niet, die verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt en geen toekomst hebben. Een jongen die al jaren aan het bewijzen is dat hij bestáat, zonder geboorte certificaat. Het oh zo grote cultuurverschil maar toch een en dezelfde primaire mens zijn. Leraren die het feit dat de kinderen worden geslagen en vernederd weg lachen. Hoe hard dit land probeert op te bouwen, en hoe moeizaam dit gaat, hoe onmogelijk dit lijkt.

Maar ook,
Afrika, met zijn prachtige natuur. De eindeloze wegen in het niets. De adembenemende bergen, de watervallen, de rivieren, regenbogen… De prachtige zee met haar stranden, de vegetatie. Leven tussen de dieren, elk aspect van flora, fauna, het ecosysteem bestuderen. Luipaarden, leeuwen, olifanten, alles is en blijft indrukwekkend. Het naar buiten kijken en elke keer weer een geluksgevoel krijgen van dit mooie, prachtige land. De warme mensheid, de gastvrijheid, de liefde. Het geloof. De zons op-en ondergang. De sterrenhemel, ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. De lucht is hier zo schoon, uren in het niets rijden. Het pure leven.

En al het kleine, grote, mooie wat ik hier heb mogen doen. Leeuwtjes vasthouden, krokodillen, al het wildlife zo vaak mogen ervaren, steden bekijken, verhalen aanhoren, jezelf verliezen in het gospel koor, je grenzen verleggen, van een brug afspringen, struisvogels berijden, zoveel mensen hebben leren kennen. Mensen van andere culturen, vrienden voor het leven. Rondtrekken, backpacken, surfen, kindertjes een beetje gelukkiger maken, een klein en tijdelijk aandeel hebben. Zoveel mogen leren. De cultuur proeven, opnemen, aanpassen. Leven in de bush, midden in de natuur, tussen alle dieren. Een nachtelijke survival, slapen waar de bush-men hebben geslapen, buiten onder de sterren. Mogen rondreizen. Ik kan oneindig doorgaan. Een paradijs, met verschrikkelijke gezichten, maar ook mooie momenten, die me zo hebben geraakt. Een vogel, die zijn vleugels uitspreidt om op te warmen in de zon. Een springbok, die angstig dichterbij komt. Een leeuw die je onbewogen aankijkt. Een prachtig kindje dat je aankijkt alsof hij meer van de wereld heeft gezien dan jijzelf, en daar onbewust nog gelijk in heeft ook.

Je bent actief in het land door zo’n reis, en geen passieve safari toerist. Heel dubbel en tegenstrijdig. Had ik meer moeten doen en nog meer moeten zien? Of juist niet? Had ik meer moeten opschrijven? Meer foto’s moeten maken, of juist niet? Meer vast moeten leggen in mijn herinneringen? Elk klein moment van geluk dat me overspoelt als ik stil sta en al het mooie om me heen in detail op me op neem? Dit warme, prachtige, verbazingwekkende land… elk gevoel dat ik niet wil verliezen. Hoe hou ik het vast? Ik heb meer besef van, en meer respect voor de aarde gekregen en al het kleins en moois wat ze me biedt zonder dat ik er bij stil sta.

1

2

3

5

9

10   14

16

17

18

19

20

23

24

27

29

31

34

35

36

39

40

41

47

48

50

52

54

56

58

Afrika, DESTINATIONS, Lesotho, Local Life, Nature, Outdoor Adventure, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories, Wildlife, Zuid-Afrika

Leave a reply

11 comments

  1. The Rider 18 juni, 2013 at 10:04 Beantwoorden

    EK is so dankbaar dat jy ons land so geniet het. Jou fotos is baie mooi! EK sal nog eendag moet skryf oor die drie kere wat ek al in NEderland was… ook baie mooi op ‘n ander manier!

  2. Marte 18 augustus, 2014 at 19:17 Beantwoorden

    Zuuucht… Ik houd van Zuid-Afrika! Mooi om zo even teruggebracht te worden. Ik heb er zelf een halfjaar gewoond in 2010 en studeerde er o.a. over de Apartheid aan UCT.
    Fantastisch land, geweldige cultuur, natuur en mensen. Ik wil sindsdien altijd terug en zou er wel kunnen wonen!

Post a new comment

Lees ook: