TRAVEL / Duitsland – Hoe ik met hoogtevrees in een luchtballon stapte

44

Of ik naar Duitsland wilde om het Donaugebied te ontdekken en een luchtballonvaart te maken. Ik roep het al jaren. Ik wil de wereld vanuit een luchtballon zien. Ergens onderweg ben ik vergeten dat ik hoogtevrees heb. De reden waarom ik dat wel eens vergeet?

Omdat ik dat niet altijd heb gehad. Ik klom in bomen, liep langs afgronden, gleed van watervallen af, keek vrolijk naar beneden, bouwde hutten (en viel er achterover uit) en zelfs op latere leeftijd deed ik de hoogste bungeejump van de wereld. Een tomboy was ik. Nog steeds durf ik een boel, maar ik heb dus opeens hoogtevrees. Ik durf niet langs een afgrond te lopen en krijg trillende knieën als ik op een hoge toren sta. Hoe het komt weet ik niet. Toch die bungeejump? Het feit dat ik ouder en wijzer word? Mijn moeders overlijden? Wat ik wel weet is dat ik er weer vanaf wil. Dus blijf ik dit soort dingen doen. Zo parasailde ik laatst nog, stond ik vorige maand nog op de op een na hoogste toren van de wereld en kreeg ik vorig jaar een ballonvaart cadeau. Kwam er niet van. Dit was mijn kans. Let’s go!

Dat het Donau-gebied prachtig is wist ik al. Een goede vriend van mijn vader woont in Donaueschingen en ik heb daar in de bergen menig zomers en winters gespendeerd. De rivier ontspringt in Donaueschingen om een paar kilometer verderop volledig de bodem in te sijpelen. Een eindje verder duikt hij weer op en stroomt verder naar Ulm, Regensburg en Passau. Wij volgen de Donau per fiets, kano en te voet en kijken onze ogen uit. De Donau stroomt door het waanzinnig mooie Zwarte Woud, de Schwäbische Alb en Oberschwaben, Donauried, Fränkische Alb en het Beierse Woud, stuk voor stuk ontzettend mooie plekken. Ik staar naar het helblauwe water van de Blautopf bron, fiets langs ontelbare kloosters, drink bier bij het leven, wandel door het klooster in Weltenburg, zweef over de Donau in een kano, dans op een festival in Regensburg en bezoek wijnboerderijen. Het is hier waanzinnig fijn, maar…

…er is geen ontkomen aan. De ballon vult zich langzaam met lucht en ik huppel hysterisch van de zenuwen rondom dit enorme gevaarte. Ik kijk nog eens vertwijfeld naar het rieten mandje. Het is gewoon…een klein rieten mandje. Opeens gaat het snel en moet ik ik de ballon springen terwijl hij al half in de lucht hangt. Ik vraag me af waar ik in godsnaam aan begonnen ben, waarom ik dit leuk dacht te vinden en mijn hoofd begint over te stromen met engeltjes en duiveltjes. ‘De rand komt maar tot mijn heupen, het is RIET, wat is dat vuur heet, straks zakt de bodem eruit, kan die man dit wel, ik val naar beneden, mijn haar ruikt verbrand, we gaan vast te hoog’ – en zo kickt de angst zichzelf een weg naar binnen. De ballon stijgt wiebelend op en van angst ga ik gehurkt op de bodem van het mandje zitten zodat ik niets zie. Ik voel me een enorme schijtluis maar ik krijg mijn wiebelende botten niet onder controle. We stijgen snel omhoog en de reacties van mijn collega’s spreken boekdelen. ‘Wow, wat hoog, wat eng, wat vreemd, het lijkt wel een green screen, we gaan nog hoger, wat een kleine huisjes, ah, oeh’. Ik blijf zitten waar ik zit, mijn armen en benen lijken wel versteend.

Na vijf minuten mezelf moed inpraten besluit ik over het randje te gluren. Ik schrik. Het is echt hoog. Het is echt een rieten mandje. Een traan loopt over mijn gezicht. Wat voel ik me een malloot. Waarom moet ik nou huilen? Maar het is toch ook niet normaal dat ik in een rieten mandje boven Duitsland zweef? Ik haal eens diep adem. Kijk nog eens over het randje. Steeds iets hoger, iets verder. Ik sta. Ik kijk en probeer mijn angsten met de wind weg te laten vliegen. Het lukt. Ondertussen legt de ballonvaarder een houten plank over de rieten mand, snijdt wat kaas en worst en deelt biertjes uit. Oké, ademhalen. Het is doodstil. Dit is leuk. Ik kijk nog eens over het randje. De landerijen kleuren geleidelijk oranje en de zon gaat langzaam onder. Dit is eigenlijk best heel leuk. De andere ballon zweeft richting de zon en ik kan eindelijk genieten. De ratelband gaat weer aan. ‘Wat is dit bijzonder en surrealistisch en waanzinnig en proost en wat een uitzicht en kijk een hert en een kerk en wat een lekker kaasje en oh, de wolken in het water en wat zijn die bomen klein en wat is dit ontzettend mooi’. Ha. I did it. En zou ik nog eens in een luchtballon stappen?

Ja.

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

Duitsland donau luchtballon

DESTINATIONS, Duitsland, Europa, Nature, Outdoor Adventure, TRAVEL, Travel Category, Travel Stories

Leave a reply

44 comments

  1. Jenny - ikreis.net 6 september, 2015 at 18:19 Beantwoorden

    Ik heb één keer in ballonvaart gemaakt. In Bagan, Myanmar, over de tempels. Cadeautje voor mijn zoveelste diploma. Start van mijn reis van een jaar door Azië.

    Ik wil nog een keer, maar waar? Een mooiere locatie kan bijna niet. Blijf ik hopen op nog zo’n mooi cadeau of een uitnodiging? Wie weet, snel.

  2. Kim 6 september, 2015 at 19:21 Beantwoorden

    Wat goed dat je er toch gewoon in bent gestapt (uh gesprongen). Mooi om om te lezen hoe je dat stap voor stap durfde te kijken en uiteindelijke van dit prachtige uitzicht kon genieten. Want Wauw, je had wel een ideaal moment zo met die zon & lucht om te vliegen.

  3. Marjolein 7 september, 2015 at 09:23 Beantwoorden

    Die foto van die luchtballon in de zon. Mijn mond valt er nog net niet van open… Zo mooi! Dat wil ik ook! (nou ja, niet de hoogtevrees dan, wat stoer dat je het hebt gedaan, maar dat uitzicht, wow!)

    • Laura 7 september, 2015 at 11:21 Beantwoorden

      Dankjewel! Wat veel mensen met hoogtevrees, ben helemaal verbaasd! Voelde me zo knullig, haha. Gelukkig ben ik blij dat ik het heb gedaan (laat staan die bungeejump van toen…dat weet ik nu niet meer, haha!)

  4. Caro 8 september, 2015 at 06:46 Beantwoorden

    Knap dat je er toch in bent gegaan! Ik vond het ook ontzettend bijzonder om mijn eiegn stad van bovenaf te zien. Zo veel punten die ik herkende en het was toch best raar om daar dan boven te zweven haha. En die laatste foto is echt prachtig!

  5. Anita - Reisvlinder.nl 9 september, 2015 at 07:18 Beantwoorden

    Mooie foto’s en leuk om te lezen. Respect dat je ondanks je hoogtevrees toch in die ballon stapt! Gek dat je opeens hoogtevrees hebt. Ik heb er zelf nooit last van gehad, maar toen ik pas een uitkijktoren beklom stond ik ineens een beetje nerveus te wiebelen op m’n benen. Een rare gewaarwording. Ik hoop dat het eenmalig was. Ooit heb ik parachute gesprongen, maar ik betwijfel of ik dat nog eens zou durven. Misschien dat je meer gevaren ziet als je ouder wordt? Hoe dan ook…een ballonvaart staat (vooralsnog ;) zeker op m’n bucketlist.

  6. Sandra 9 september, 2015 at 18:47 Beantwoorden

    Wauw… Een mooiere lucht had je niet kun hebben voor zo’n foto / zonsondergang. Echt geweldig! En super stoer van je dat je het toch gewoon gedaan hebt. Het zou best te maken kunnen hebben met het ouder worden en/of het overlijden van je moeder. Ik was vroeger ook veel ‘makkelijker’. Ik deed alles wat er op mijn pad kwam, zonder dat ik ook maar een seconde hoefde na te denken. Ik ben veranderd in een vrouw die ineens overal beren op de weg ziet, letterlijk. En dan heb ik niet eens kinderen! Ik weet wel waar het bij mij door komt, een pijnlijke ervaring in een tram en het feit dat ik ooit getuige ben geweest van een moordaanslag (ja, echt waar, hoe bizar is dat…) leerden mij dat ik en de wereld om mij heen veel kwetsbaarder is dan dat ik dacht. Dat vind ik tot op de dag van vandaag vervelend, juist omdat ik alles deed zonder enige vorm van twijfel. Maar goed, so be it, daar moet ik mee leren leven :).

    • Laura 9 september, 2015 at 18:53 Beantwoorden

      Jaaa, zo’n geluk! Zo mooi. En ik denk het ook! Jeetje, wat eng dat laatste. Brrr. Heel naar! Het gekke is dat ik nog steeds alles doe zonder twijfel en overal inspring, maar er pas te laat achter kom dat ik ook angsten ken. Bah!

  7. Eva 10 september, 2015 at 15:54 Beantwoorden

    Wat ben je toch een ontzettend stoer mens. Heerlijk om tegen angsten te vechten. Overigens heb ik net gereageerd op je laatste travel wishlist en daar wil ik graag nog wat aan toevoegen. Een ballonvaart zoals deze.. Wauw wat een uitzicht en wat gaaf.. En als jij je hoogtevrees kan overwinnen, kan ik het ook!!

  8. Lizet 18 november, 2015 at 10:26 Beantwoorden

    HAHA, hardop gelachen. Heerlijk omschreven. Ik snap het, ik heb de afgelopen jaren ook een hoogtevrees gekweekt. En ik denk dus dat het door die verdomde Bloukrans komt. Op de brug nergens last van, totdat ze me letterlijk op dat randje naar beneden moesten duwen. Maar ik zou het dolgraag een keer willen doen, het lijkt me echt heel gaaf. Maar dan wel ook met kaas en bier graag.

Post a new comment

Lees ook:

TRAVEL / Europa: Barcelona

In 2012 zijn we weer eens een weekend naar de heerlijke stad Barcelona gegaan. Beide waren we al eens in deze stad geweest, dus hebben ...