PERSONAL / A story from the heart

168
Lapland

Ik heb het écht persoonlijk schrijven gemist. Verhaaltjes uit mijn hart. Rammen op de toetsen als een woesteling en vervolgens plaatsen zonder gene. Ik ram nu sinds maanden weer op mijn letters en ik besluit deze keer niet te stoppen. Iets dat veel nieuwe lezers hier misschien niet eens weten is dat ik al acht jaar blog. Acht jaar lang deel ik lief en leed met de wereld. Reizen, persoonlijke mijmeringen, interieur, fashion, alles dat ik leuk en stom en zwart en wit vind deel ik. En al het grijs daartussen. Dit domein bestaat nu een jaar of drie, met een pauze van bijna een jaar. Toen heb ik veel verhalen weggegooid. De verhalen die ik schreef toen ik in een dal zat, na het overlijden van mijn moeder. En meer. Omdat het te zwart was. Te eerlijk. Te persoonlijk. Maar waarom? Ik ben nu heel blij dat er veel trouwe lezers zijn die me nog kennen uit die tijd. Dat zijn de mensen die daadwerkelijk weten waar ik vandaan kom. Nu mis ik het. En heb ik het idee dat mensen niet meer weten wie ik ben. Mensen denken dat ik een droomleven heb. Wit strand hier, palmboom daar. Ik schreef daarom al eens een openhartige blog. Hier te vinden. Weet je, ik ben ook maar een mens. En god, wat is dit een bevlogen jaar geweest met veel pieken, maar ook ging ik rollend de berg af richting dal. Ik kan je eerlijk vertellen dat ik mezelf wel een paar keer ben tegengekomen. Ik heb het gevoel dat ik niet alles meer kwijt kan op What About Her. Dat het nu uitmaakt wat ik zeg of doe. Maar waarom? Dat doet het niet. Het is mijn grootste passie, en dat er nu zoveel mensen zijn die mijn woorden lezen vind ik alleen maar mooi. En die zijn er met een reden, dus dat ik dat gevoel kwijt ben geraakt vind ik heel erg, heel verdrietig. Ik ben zelfs benaderd door uitgevers (ik hou het nog even spannend)…maar zelfs dat ‘durf’ ik bijna niet meer. Door de mening van anderen. Mijn droom! Ik wilde er bijna mee stoppen.

Ja, het gaat goed dit jaar. Beter dan ik had durven dromen. Al realiseren mensen zich niet dat ik al acht jaar onbewust iets aan het opbouwen ben, het gaat nu zo fijn dat What About Her een groot gedeelte van mijn bedrijf is. Is het niet gewoon mooi dat ik iets mag doen wat ik al die jaren al heb gedaan, maar het nu het een groot deel van mijn leven is? Dat is niet alleen omdat ik steeds meer mensen bereik, maar om hoe ik mezelf heb ontwikkeld. Er is meer dan dat. Ik probeer mooie woorden en rakend beeld te combineren omdat ik mensen wil inspireren. Ik reisde de hele wereld al rond met mijn backpack, ik deelde mijn lief en leed al jaren. En geloof me, de meeste reizen nu zijn daadwerkelijk werk. Pittig. Ik werk er hard voor en zou veel van deze reizen ook maken wanneer dit niet zo zou zijn. Los daarvan investeer ik vervolgens nog steeds in alle reizen die ik maak. Ik lever behoorlijk veel werkdagen in voor, tijdens en na de reis, uren die ik ook had kunnen besteden aan geld verdienen met freelance opdrachten. Waarom ik dit doe? Omdat reizen en schrijven mijn passie is. Punt. Ik schrijf over de bestemming, vanuit mijn eigen mening, ervaring en hart. As always. Ik run naast What About Her ook nog een content- en communicatiebedrijf en er zitten zo’n 80 werkuren in mijn week, omdat ik bepaalde keuzes maak. Ik heb ervoor gekozen om dit beide full time te willen doen, daar zitten nou eenmaal een paar consequenties aan. Maar vooral kan ik nog meer reizen, nog meer schrijven, nog meer delen, dat wat ik het liefste doe. Dat is waar ik in wil groeien. Ik. Ben. Waanzinnig. Dankbaar. Een droom die uitkomt maar niet gepland is. Dit was nooit mijn intentie.

En eerlijk….of ik het op deze manier daadwerkelijk leuk vind?!

Ik heb dit jaar geleerd dat niet iedereen is wie je denkt dat ze zijn. Dat woorden ook enkel woorden kunnen zijn, zonder gevoel. Dat mensen ronduit gemeen kunnen zijn. Dat dit een wereld kan zijn met een ontzettend nare smaak. Dat mensen afstand nemen van elkaar. Roddelen. Ik vind het bizar wat mensen op persoonlijk gebied over iemand kunnen zeggen die ze niet kennen. Misselijkmakend. Hoe vaker je hoofd te zien is, hoe vaker je op reis bent, hoe meer lezers je krijgt, met wie je omgaat, wat je doet, zegt. Het lijkt me alleen maar tegen te staan. Het maakt me verdrietig. Ik kan bijna niet eens meer trots zijn op wat ik doe. Durf bijna niet meer te vertellen wat ik ga doen. Ik ben wie ik altijd ben geweest, maar was wel even kwijt. Iemand die de wereld rondreist en geniet van het leven, maar ook iemand die al meer op haar bord heeft gehad dan menig mens in een heel leven en iemand die dat alles deelt. Ik ben totaal niet commercieel ingesteld en zolang ik mijn vaste lasten kan betalen en daarbij zoveel mogelijk kan reizen ben ik een gelukkig mens. En daarbij, niemand die ziet dat ik de meeste bloggers-groeps-persreizen afsla. Dat ik zelf mijn bestemmingen kies, en daar alle vrijheid wil hebben. Als je vanuit die intentie gesponsord kunt reizen of slapen, who wouldn’t?! Vanuit mijn opleiding en werk als hotelmanager zit ik diep in het hotelwereldje en vind ik dat alleen maar interessant. Ik kan bakken met geld verdienen als ik banners zou plaatsen op What About Her. Doe ik dat? Nee. Omdat ik nog steeds blog vanuit een passie en omdat het mijn ‘kindje’ is. Ik vind het gewoon niet mooi. Ik ben heel selectief met de samenwerkingen die ik wel doe. Ja, ik ben ambitieus en ondernemend, vooral op andere vlakken – maar ook behoorlijk onzeker. Het ergste is dat ik weet dat het me niets zou moeten kunnen schelen, maar dat doet het wel. Ik probeer alles op de juiste manier te doen, ook al komt dat soms niet helemaal goed uit de verf.

Ook ik ben dit jaar een deel van deze bizarre wereld geworden en daarbij overenthousiast geworden. Omdat de hele wereld schreeuwt dacht ik een kleine periode dat ik net zo hard mee moest schreeuwen. Zo ben ik niet, en daar kom ik nu heel hard op terug. Ik doe het al jaren op mijn eigen manier, oprecht en soms een tikkeltje anders, en zo blijf ik het voortaan gewoon doen. Ik hoef mezelf niet te bewijzen, te schreeuwen, ik weet wat ik doe, kan, zeg, vind, heb, en dat is voldoende. En dat je van je hobby je werk hebt gemaakt betekent niet dat het je hobby niet meer is. Laat mij maar de underdog zijn, ik doe mijn ding vanuit een passie en that’s it. Je zou kunnen zeggen dat dat het risico van het vak is, maar blijkbaar is deze wereld die bij wat ik doe hoort niets voor mij. Ik snap er ook bar weinig van. Maar ik ben er een deeltje van. En wat ik wel weet is dat ik dat met heel mijn hart wil blijven.

Waarom? Ik vind het leuk wat ik doe. Ik wil mooie verhalen blijven vertellen. Ik ben ontzettend dankbaar dat zo ontzettend veel mensen mijn verhalen lezen. Reageren. Me hartverwarmende mailtjes sturen. Me bedanken. Daar doe ik het voor, en dat is alles dat voor mij telt. Maar ook omdat ik dankzij het bloggen ook een heleboel fantastische mensen heb leren kennen, waarvan ik een handvol zelfs met volle overtuiging vriendinnen kan noemen, en er zijn fijne mensen die ik volgend jaar nog veel beter wil leren kennen.Er zijn gelukkig ook nog een hoop lieve, oprechte mensen in deze blog wereld. Dat ik mezelf kan blijven ontwikkelen. Dat ik ervaringen opdoe in een wereld die ik interessant vind. PR. Communicatie. Content. En dat ik de wereld zelf stukje bij beetje ontdek. Woorden op mijn hart krabbel en ze vervolgens mag delen. Beeld maak. En hopelijk inspireer. Dat vind ik het mooiste dat er is, maar ik doe meer dan dat. Ik ben meer dan dit. Ik hoop dat er volgend jaar dingen veranderen, ik weet dat er meer mensen met hetzelfde zitten. Dat we samen sterk kunnen staan in een eerlijke wereld, omdat we dezelfde passies hebben. Dat we de zon in elkaars ogen gunnen, met elkaar mee kunnen genieten en samen verhalen kunnen delen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Elkaar kunnen helpen, elkaar in waarde laten, samen praten en delen en geven en nemen. We’re all people.

A story from the heart, waarvan er nog veel zullen volgen. Dat is toch waarom mensen überhaupt komen lezen? Hell yeah, I’ve missed them.

LIFESTYLE, Persoonlijk, Stories from the Heart
Personal

Leave a reply

168 comments

  1. Jaimy 6 december, 2014 at 19:43 Beantwoorden

    Dit is inderdaad precies de reden waarom ik zo graag je blog lees. Jij bent echt en schrijft alles vol passie. Ga alsjeblieft zo door en probeer je niet te veel aan te trekken van die negatieve mensen. Jij kunt ontzettend trots op jezelf zijn!

  2. Leonie 6 december, 2014 at 19:48 Beantwoorden

    Een heel mooi verhaaltje uit je hart. Maar hey, leukerd, niet te hard schreeuwen inderdaad, want dan kun je niet meer zoveel kletsen met een schorre stem. Ik heb toch het allerliefste dat je kletst en mooi verhalen verspreid met je heerlijke gerikketik en prachtige bewoordingen. En ja, lekker blijven doen wat jou onderscheid van de rest. Dat wat jou Laura maakt. Fijn dat dat stukje besef weer terug is, al was het hier de afgelopen tijd ook gewoon nog heel fijn. En ik denk dat het je siert dat je onzeker bent ondanks de successen, niemand heeft er iets aan om naast zijn schoenen te gaan lopen.

    En oh, ik hoop ook dat ik jij één van die personen voor mij bent volgend jaar! <3

  3. Eva 6 december, 2014 at 19:49 Beantwoorden

    Lieve lieve Laura, wat is oprechte emotie toch mooi. En wat begrijp ik je struggles en je onzekerheden. Het belangrijkste is dat je doet waar je gelukkig van word. Niks moet.. Je bent aan niemand iets verplicht. Lijkt me heel moeilijk om de negatieve kanten van succes te ervaren, maar laat het je niet tegenhouden. Daar ben je te getalenteerd voor en ben je een te mooi mens voor. Ik vind dit soort verhalen prachtig om te lezen lieve Laura, ga er vooral mee door! X

  4. Kimber 6 december, 2014 at 19:50 Beantwoorden

    Wat een prachtig stuk, recht uit het hart geschreven. Ik heb je blog vooral in stilte gevolgd maar nu voel ik toch de behoefte om te reageren. Je raakt me met je eerlijkheid. Petje af en blijf het vooral op je eigen manier doen, want dat maakt jou jou.

  5. Josianne 6 december, 2014 at 19:57 Beantwoorden

    Lieve Laura,

    Ik ben zo iemand die je al ontzettend lang volgt en ik ben zo blij met jouw blog. Hij leest ontzettend fijn en inspireert me enorm, op allerlei gebieden.

    Ik kan me heel goed voorstellen dat het moeilijk om niet aan de veranderende ‘blogwereld’ onderdoor te gaan, en om niet niet-commercieel te worden. Maar jij bent Laura, iemand die prachtige verhalen schrijft, en ik weet ook zeker dat je dat blijft doen. Jouw verhalen zijn wat jou en je blog uniek maken.

    Ik ben en blijf fan. En wanneer gaan we nou die wijntjes doen? ;)

    Heel veel liefs xx

  6. Anouk 6 december, 2014 at 20:01 Beantwoorden

    Lieve, lieve Lau. Ik heb straks een traan weggepikt bij het lezen van je verhaal. ik ben zo trots en ik vind je zo sterk dat je dit zo prachtig onder woorden hebt kunnen brengen. Je verhalen zijn inspirerend, bloedmooi… Ik weet precies wat je bedoelt. Het schrijven is fantastisch, maar de wereld pijnlijk. Amen. En heeeel veel knuffels en hartjes.

  7. Vanessa 6 december, 2014 at 20:32 Beantwoorden

    Wat mooi en recht vanuit je hart geschreven. Blijf vooral altijd jezelf! Ga niet ook mee schreeuwen, mensen die schreeuwen proberen iets te verbergen. Blijf puur zoals je bent!

  8. Esther Marieke 6 december, 2014 at 20:49 Beantwoorden

    Wat mooi geschreven! En deels kan ik het me wel een beetje voorstellen wat je voelt. Ik volg je nog maar kort, maar je blogt dus al 8 jaar, wauw wat lang! Het aller- allerbelangrijkste is dat je er plezier in blijft houden. Dat je doet waar jij gelukkig van wordt. Daarom volgen lezers je ook: om je prachtige reizen, maar ook om bijvoorbeeld je baaldagen. Eigenlijk volgen ze je blog gewoon om wie jìj bent!

  9. Jess 6 december, 2014 at 20:50 Beantwoorden

    En ook hierom is jouw blog een fijne plek om te bezoeken. Juist omdat je zonder gene eerlijk durft te zijn. Deels is het herkenbaar. Een paar keer per jaar wil ik opeens stoppen met bloggen maar dan begint het toch weer te kriebelen. Ik doe het al zo lang. Ga gewoon zo door als nu. Straight from the heart! X

  10. Andrea 6 december, 2014 at 20:57 Beantwoorden

    Wat mooi en eerlijk geschreven. Precies zoals je dat altijd doet en dat is ook de reden dat ik hier steeds weer terugkom. Niet dagelijks, maar op zijn tijd. Als ik ook even de tijd kan nemen om alles aandachtig te lezen. Met een lekkere kop thee erbij. Ik wil je blogs niet snel even doorscrollen. Nee, het is elke keer weer een geluksmomentje. Daar neem ik graag de tijd voor.

  11. Denise @eventjes 6 december, 2014 at 20:59 Beantwoorden

    Wat een mooi blog. Zo mooi eerlijk en oprecht verwoord. Met veel gevoel, twijfels, onzekerheden en toch ook met zoveel wijsheid. In een adem uitgelezen en bijna aan het eind ineens met tranen in mijn ogen. Je hebt me geraakt!

    Treffend gezegd ook: ‘Dat je van je hobby je werk hebt gemaakt wil niet zeggen dat het je hobby niet meer is.’

    Het is (voor een groot deel) herkenbaar, ook al reis jij momenteel veel meer en heb je extreem veel volgers.

    Ik ben ook anders gaan schrijven dan 10 jaar geleden; en hoewel ik dat nog steeds makkelijker kan doen dan jij misschien, dat persoonlijke, ik doe het ook minder. Steeds vaker heb ik het gevoel met een verschillende petten op te moeten schrijven. Omdat ‘iedereen’ meeleest of mee kan lezen: van m’n oude vertrouwde lezers tot nieuwe jonge bloggers, van vrienden en familie tot opdrachtgevers, PR-bureaus en DMO’s, van studiegenoten tot collegas uit de reisbranche, en van m’n kinderen (straks) tot m’n ex nu (die al alles wat ik schrijf, doe en share tegen mij kan gebruiken en dat reeds gedaan heeft). Voor iedereen zou ik eigenlijk anders (willen/moeten) schrijven en dat is nou net wat ik eigenlijk niet wil.
    Voor de een ‘moet’ het lijken alsof ik steeds weg ben, de ander denkt dat ik alleen maar weg ben (terwijl dat echt niet zo is, en mensen het zelf ook makkelijk zouden kunnen doen als ze minder geld uitgaven aan grote huizen, auto’s, dure kleding, etc) terwijl ik dat niet doe en al een eeuwigheid niet 2 of 3 weken achterelkaar ben weggeweest (wat zij dan weer wel doen). Prima, maar doe dan niet zo jaloers denk ik dan. Bij mij is het altijd kort en snel.

    Ik zie meer bloggers wiens leven door de blogs de reizen en de posts op social geweldig lijkt maar waarvan ik ook weet dat ze het flink voor hun kiezen krijgen in het leven, mezelf inclusief. Reizen geeft dan lucht. Ook al is het werk.

    Velen zien niet dat je vaak ook nog avonden tot heel laat aan het werk bent en zelden niks doet. Want dat ene shot op die mooie plek was soms niet meer dan dat shot. Daarna moet je door. Ik snap dus heel goed wat je laatst zei, dat je zo’n behoefte had aan vakantie. Hoe graag ik sommige reizen die jij de afgelopen tijd hebt gemaakt ook graag had willen maken (ik kan minder vaak), ik gun het je juist. En ik gun je een minder volle harde schijf (ook dat zei je op twitter een keer treffend, dat die vol zat, ook herkenbaar) en dat je je hart blijft volgen en jezelf kunt blijven zijn. Dat het er in je films niet alleen maar geweldig en peacevol uit ziet maar dat je ter plekke en achteraf ook echt de tijd hebt om dat zo te voelen. Ook al is dat denk ik nog wel een beetje zo, raak het niet kwijt! Maar ja, dat is het lastig in deze snelle overvolle wereld. Ik vind het al knap dat je er nog zoveel naast doet.

    Goed, hoe dan ook, ik ga er ook weer verder over nadenken. Voor nu: ga door met wat je doet en wat goed voelt. Ik heb je maar een paar keer in het echt gezien, en je bent echt in sneltreinvaart gegaan, maar ik vind je nog steeds even leuk en bewonderenswaardig. Laat je niet gek maken, door niemand niet en ook niet door jezelf. Knuffel!

    • Laura 7 december, 2014 at 10:33 Beantwoorden

      Wauw Denise, bedankt voor je reactie. Ik vind het echt bijzonder om dit van jou te horen. En mooi om te zien dat je het herkent. Precies, schrijf enkel en alleen voor jouzelf en je lezers, maar die komen omdat je schrijft wie je bent. En dat is een mooie cirkel. Niemand mag deze doorbreken of er een paar omheen bouwen. En betreft die reizen, inderdaad…Ik klaag er alles behalve over, maar veel mensen zien enkel die ene palmboom op Instagram en mijn verhalen, en beseffen niet dat het precies zo gaat zoals jij zegt. Mooi mens. Dankjewel, dankjewel, dankjewel.

  12. N athalie 6 december, 2014 at 21:01 Beantwoorden

    Ik had dit geschreven kunnen hebben en weet daardoor geen passende reactie te bedenken. Behalve dat ik het tof vind dat je dit deelt. Zegt waar het op staat. Denk ook dat veel bloggers deze soort van innerlijke strijd ervaren. 2015 wordt gewoon het jaar waarin alles op zijn plek valt! Cheers ;)

  13. Lisan 6 december, 2014 at 21:09 Beantwoorden

    Mede door jouw verhalen besloot ik mijn dromen eindelijk te volgen. En ook besloot ik dat ik gewoon kan reizen als ik dat graag doe. Door jouw verhalen ontdekte ik Indonesië! En had een geweldige tijd. Blijf jezelf, dat is precies goed.

  14. Hendrieke 6 december, 2014 at 21:30 Beantwoorden

    Ooh wat weer mooi onder woorden gebracht!! Voor mij waren dit ook de artikeltjes die ik altijd las.. Die gaan over hoe het nou écht met jou gaat. Heel mooi en puur dit! Liefs

  15. Kim 6 december, 2014 at 22:16 Beantwoorden

    What About Her is een verzameling met prachtig geschreven verhalen, vanuit eerlijkheid en passie. Of dit nou gaat over een reis die je hebt gemaakt, of het over dingen gaat die je vrolijk maakt of een verhaal is dat recht uit je hart komt. Laat nooit en ter nimmer andere jouw je geluk verminderen. Het opbouwen van je blog, van je werk, van je “brand” is iets waar je al 8(!) jaar met ziel en zaligheid naartoe hebt gewerkt. Daardoor mag je de wereld over vliegen en je passie delen om andere te inspireren. Een ieder die dit op een bepaalde manier niet snapt of jou hier een minder fijn gevoel in geeft, is (heel hard gezegd) het niet waard. Blijf in jezelf geloven, want je kunt zien hoe ver je dat al heeft gebracht!! ;-)

  16. Serena Verbon 6 december, 2014 at 22:18 Beantwoorden

    Prachtig geschreven Laura en ik snap je helemaal! Ik vind het geweldig dat je van je hobby je werk hebt gemaakt, maar ik weet ook dat het 2 x zo hard aanpoten is, dat is namelijk altijd het geval als zelfstandig ondernemer. Je hebt niet alleen een talent voor schrijven, ook jouw foto’s blinken uit en ik vind het soms zonde dat, als ik in gesprek ben met PR mensen of andere bloggers, niet iedereen weet wie je bent. Maar dat is jouw underdog charme, iets wat ik heel erg herken. Ook ik dacht dat ik dan maar mee moest schreeuwen met de rest omdat ik anders niet zou opvallen in de zee van bloggers (want we zijn nu eenmaal met velen), maar ik ben daar mee gekapt. Laat me gewoon lekker mijn ding doen, want dat is hoe het begon en hoe ik ook wil eindigen. De kracht van een blog is juist dat het zo persoonlijk is en die kracht moet je vooral koesteren.

    Er is ruimte voor iedereen, ik snap niet waarom er soms zo veel jaloezie in de blogwereld heerst. Het is een apart wereldje en soms heb ik ook het idee dat je er niet bij hoort als je niet in Amsterdam woont of niet elke borrel, elk feestje of elk event afstruint. Nou pech! Laat mij maar lekker vanuit mijn keukentafel artikelen tikken en foto’s maken want dat vind ik leuk. Ik hoef me niet zo te begeven in die hele ‘scene’ en ik heb geen tijd en zin in vriendjespolitiekerij. Ik ken veel lieve bloggers, maar dat is meer oppervlakkig, ik ken ze vooral van gezicht. De hoop op een échte vriendschap met een mede-blogger had ik eerlijk gezegd een beetje opgegeven. Toch heb jij me weten te verrassen met je openheid en hartelijkheid. Ik herken me heel erg in jou, alsof we een beetje in hetzelfde schuitje zitten. En ik vind je grappig en je bent een beetje klunzig. Ik hoop je nog veel beter te leren kennen Laura. En niet alleen door je persoonlijke blogs ;)

    Keep up the good work! Je wordt gewaardeerd, juist omdat je gewoon doet waar je goed in bent zonder het van de daken te schreeuwen. Dat siert je.

    liefs, Serena.

    • Mandy 7 december, 2014 at 10:31 Beantwoorden

      Prachtig bericht.

      En een kwetsbaar, eerlijk, mooi en oprecht artikel. Ik sta achter je en blijf dat doen. Blijf bij jezelf, je doet het zo goed en bent zo’n mooi mens.

      Dikke X

    • Laura 7 december, 2014 at 10:40 Beantwoorden

      Ah lieve Serena, dankjewel voor je prachtige comment. Ik vind het heel bewonderenswaardig hoe jij het allemaal doet, echt. Daar kan ik nog wat van leren. Ik wilde dat het mij allemaal wat minder kon schelen. En ik hoop zeker dat ik daar verandering in kan brengen, want je bent in een korte tijd al heel wat voor me gaan betekenen. Ik vind je echt een lieverd. Thanks for always being there!

  17. Eva 7 december, 2014 at 00:14 Beantwoorden

    Jij leukerd. Leukste Laura, leukste blogger en leukste lieverd. We zijn weliswaar niet zo goed met de afstanden maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik heel erg trots op je ben. Ik ben blij dat je bent wie je bent, dat je zo goed bezig bent maar ook dat jij (net als ik) iemand bent die zich af en toe heel erg druk kan maken om ondingen. Dat maakt jou zo erg jou en zo perfect voor mij. En dat afgelopen jaar was roerig, onvoorstelbaar dat we elkaar echt precies een jaar geleden hebben leren kennen. Een bijzonder jaar voor ons beiden en heel fijn dat ik zoveel ervan met jou heb kunnen delen.
    Veel liefs en kusjes vanuit Berlijn

    • Laura 7 december, 2014 at 10:42 Beantwoorden

      Ah lief, je weet niet half hoe vaak ik even aan je denk! Ik mis je en ik vind het ergens gewoon ronduit stom dat je in Berlijn woont. Want jij bent ook perfect voor mij #flirt. Ohhhh, een jaar geleden alweer. Wat mooi. Veel kusjes en hopelijk tot snel.

  18. Nanda 7 december, 2014 at 07:00 Beantwoorden

    Ook ik heb je verhaal in 1 adem uitgelezen. Wat je doet doe je (hee!) goed. It’s a blog eat blog world out there, las ik ooit ergens. En zo is het soms maar net. Jammergenoeg! Ik weet natuurlijk niet wat er is gebeurd dat mensen je zo geraakt hebben, ik kan alleen maar zeggen dat het ook niet uitmaakt. Zulke mensen blijven er je hele leven, wat je ook doet. Het gaat erom wat jij er mee doet en mijn advies is: NIETS. Laat het van je af glijden. Je weet als geen ander wat belangrijk is, je hebt genoeg meegemaakt om zulke kleingeestige types je dag, week of jaar te laten verpesten. En natuurlijk raak je er onzeker door, maar dan lees je al deze lieve bovenstaande comments nog eens door en weet je dat je het goed doet. Powerwoman!

    • Laura 7 december, 2014 at 10:44 Beantwoorden

      Wat een goede uitspraak! En wat mooi dat je het zo hebt gelezen. Over deze gekke wereld kan ik wel een boek schrijven. Bizar wat er allemaal wordt gezegd. Dat gaat van of mijn vriend wel bestaat tot mijn oprechtheid en van mijn bezoekers tot mijn wenkbrauwen. Klopt, that’s life. Maar kan er maar bar slecht mee omgaan, soms. Dankjewel voor je fijne reactie en steuntje in de goede richting.

  19. Dagmar 7 december, 2014 at 08:00 Beantwoorden

    Wauw ik ben geraakt, ik hoop dat er nog velen van zulke prachtige artikelen recht uit je hart komen zodat je overal helemaal achterstaat en niet bang hoeft te zijn, want het is jouw blog! Ik volg je blog om jouw mooie verhalen, die mooie plekken met prachtige palmbomen? Jij maakt deze plekken magisch, je brengt mooi naar een hoger niveau door je artikelen <3

  20. Eva 7 december, 2014 at 08:20 Beantwoorden

    Lieve Laura, wat een mooie, oprechte teksten schrijf je altijd. Juist dat jij zo dicht bij jezelf blijft maakt je uniek. Je stelt je kwetsbaar op, je laat het achterste van je tong zien en dat maakt jou jou. Wees niet bang, voor commentaar, voor vragen, je kunt het prima verantwoorden naar jezelf. Van alle bloggers kijk ik misschien wel het meest op naar hoe jij het allemaal doet. Met diep respect en veel liefde stuur ik je knuffel mee!

  21. MARIEKE 7 december, 2014 at 08:59 Beantwoorden

    Het zijn niet de plekken die het magisch maken, maar de manier waarop jij erover schrijft. Natuurlijk, de plekken zijn prachtig, maar door jouw/jullie fotografie en jouw woorden komen ze echt tot leven. Dat is waarom je zoveel succes hebt met je blog en dat heb je helemaal aan jezelf te danken :) Ga zo door. En niet stoppen, hoor!

  22. Marijke 7 december, 2014 at 09:22 Beantwoorden

    Heel mooi verwoord! Ik denk trouwens dat het heel belangrijk is om af en toe te laten zien wie er achter je blog zit en ook je harde werken te laten zien. Anders gaan mensen inderdaad misschien het idee hebben dat je een luxeleventje vol reizen, zonder hard werken leidt. Op deze manier laat je ook zien dat jij heel erg hebt moeten werken en er nog altijd hard voor moet werken en je niet alles in je schoot geworpen krijgt. Ik vind dat je daarvoor gerust respect en zelfs bewondering verdiend, eerder dan al die vooroordelen.

    Die eigenzinnigheid van jou, maakt net dat je niet ‘eender wie’ in de blogwereld bent. Ga er maar gerust van uit dat je dat een heleboel trouwe bezoekers en vrienden heeft opgeleverd en zal blijven opleveren!

    • Laura 7 december, 2014 at 10:47 Beantwoorden

      Precies! Vind het daarom soms jammer dat de persoonlijke artikelen zo naar achteren schuiven. Wilde dat iedereen het soms weer even kon lezen, om te laten zien dat het niet altijd feest is. Vaker dit soort verhalen schrijven dus.

      Dankjewel, wauw.

  23. Food Love and Happiness 7 december, 2014 at 09:51 Beantwoorden

    Lieve Laura, goed dat je dit stuk hebt geschreven! Trust me, what about her ademt Laura hoor, ik ken je een beetje en ik zie jouw fijne persoonlijkheid, lieve karakter en die persoon die iedereen zo veel moois gunt overal doorheen. Maar ik begrijp heel goed hoe moeilijk het soms is om daar aan vast te houden, bij jezelf te bleven terwijl iedereen wat van je wil en het lijkt te moeten zoals iedereen dat denkt.
    Jij bent hier gekomen door joúw harde werken, door joúw talenten, blijf het vooral zo doen zoals jij denkt dat het moet. Want jij bent een prachtig persoon, en daarmee kun je alleen maar iets moois brengen in dat gekke blogwereldje <3

  24. Sandra van Bijsterveld 7 december, 2014 at 10:08 Beantwoorden

    Wat fijn dat je dit zo deelt, Laura. We zijn erg verschillend, maar ik deel toch veel van wat je beschrijft in deze post en de eerdere waar je naar linkt. Ik ben maar een groentje vergeleken met jou maar ik ga ook soms bijna koppie-onder in het reis blog wereldje.

    Ik word doodmoe van al mijn onzekerheid: doe ik het wel goed, hoe kan ik een netwerk opbouwen en een boterham verdienen zonder me anders voor te doen dan ik ben?

    Waarom durf ik bijna niet eens meer aan kennissen te vertellen dat ik ‘alweer’ op reis ga, terwijl ik er zo hard voor werk en zo’n reis ook keihard werken is?

    Hoe laat ik ook de mindere dingen zien zonder onaantrekkelijk te worden voor opdrachtgevers?

    Etc.

    Wat betreft copycats weet ik niet wat je precies hebt meegemaakt, maar vraag ik me zelf wel eens af: zijn we niet gewoon allemaal zoekende? Ik wissel gelukkig regelmatig tips uit met collega-reisbloggers. Zo helpen we elkaar vooruit. Zonder overleg zomaar complete formats of teksten overnemen kan natuurlijk niet. Dat heb ik helaas ook meegemaakt met het lesmateriaal dat ik schrijf. Voelt als een steek in de rug. Of het altijd zo bedoeld is, daar twijfel ik aan, maar misschien ben ik nog steeds een naïeveling.

    Kortom: dank je wel dat je dit zo hebt opgeschreven en ik wens je een jaar vol positieve ervaringen waarbij je lekker dicht bij jezelf kunt b!ijven.

    • Laura 7 december, 2014 at 10:53 Beantwoorden

      Heel herkenbaar, die onzekerheid! Dat is voor mij niets anders. Mooie vragen, heel waar. Copycats heb ik niet genoemd, dat vind ik een lastig onderwerp. Inderdaad, iedereen is zoekende en niemand heeft ergens alleenrecht op, al wordt dit wel vaak zonder pardon overgenomen. Dat probeer ik los te laten, want wie ben ik om daar iets over te zeggen? Ik doel vooral op dit bizarre wereldje waar ook gewoon hele gemene mensen in rond hobbelen, vol roddels en opstokerij. Verdrietig en inderdaad, voelt als een steek in de rug.

      Jij bedankt voor je mooie comment, en ook een topjaar gewenst.

  25. Manouk - Bunch of Backpackers 7 december, 2014 at 10:53 Beantwoorden

    Ha Laura! Je hebt een hele fijne omgeving bij What About Her gecreëerd wat superknap is. Een omgeving van positiviteit, inspiratie en een vleugje avontuur natuurlijk!! Dit is jouw kracht en Nederland (en de rest van de wereld) wacht op jouw verhalen en foto’s! Liefs, Manouk

  26. Let's travel and see 7 december, 2014 at 11:16 Beantwoorden

    Wauw wauw wauw wat een prachtig stuk weer! Zo open, eerlijk en oprecht.. Precies de reden die mij al die jaren naar deze website getrokken heeft. Ga zo door, twijfel niet naar jezelf, jij bent jij en dat maakt het succes van what about her!

  27. cheyenne 7 december, 2014 at 11:45 Beantwoorden

    ik herken het heel goed, al is het op een ander vlak. uiteindelijk ben jezelf de enige waar je echt iets aan hebt, waar je het altijd mee zult moeten doen, het is zo belangrijk om dan trouw aan die persoon te blijven. je hebt een prachtige blog en ik geniet altijd onwijs van je verhalen – verhalen die mij echt weten te raken en inspireren. heel veel succes met alles!
    xo, cheyenne

  28. Xaviera 7 december, 2014 at 14:15 Beantwoorden

    Prachtig geschreven Laura, je woorden raken mij heel erg ♡ Ik heb veel bewondering voor je open- en eerlijkheid. Ik volg je nog niet zo lang (ik heb onder een steen geleefd ;)) maar je inspireert mij enorm met je mooie woorden en beelden. Ik kijk uit naar nog veel meer stories from the heart!

  29. Elsemiek 7 december, 2014 at 14:17 Beantwoorden

    “Iemand die de wereld rondreist en geniet van het leven, maar ook iemand die al meer op haar bord heeft gehad dan menig mens in een heel leven en iemand die dat alles deelt.”

    Wauw, deze zin heb ik drie keer overnieuw gelezen. Ik herken mezelf hier enorm in Laura, jij bent echt een powervrouw. Jouw verhalen raken mij, laten me sprakeloos achter en blijven dwalen in mijn gedachten voor de rest van de dag. Keep up the good work! -xxx-

  30. Chantal 7 december, 2014 at 18:16 Beantwoorden

    Hoi Laura,
    Ik ben blij dat je niet stopt met mooie dingen maken. Ik herken het gevoel wel een beetje hoor. Mijn hoofd komt nog niet boven het maaiveld uit, maar de ratrace die ik voel door het bloggen, vind ik allerminst prettig. Ik heb ook een tijdje getwijfeld of ik wel door wil gaan en voelde me onzeker. En dat kwam vooral door de buitenwereld; andere bloggers en sommige pr-bureaus. Nu heb ik besloten: het is mijn blog en het is begonnen als hobby en dat gaat het blijven ook. Dat helpt.
    Dat jouw hobby nu werk is, is toch fantastisch?! Maar vergeet nooit waarom je gestart bent. En moet je kijken hoeveel mooie woorden je ontvangt na deze post: onthoud dat en probeer de stomme reacties te vergeten. Hoe moeilijk dat ook is.

    Liefs,
    Chantal

  31. Anita 7 december, 2014 at 19:41 Beantwoorden

    Dit is het eerste wat ik van je lees en ga gelijk je blog verder ontdekken. Dit smaakt naar meer ;) Erg mooi, persoonlijk en echt vanuit het hart geschreven. Het is eigenlijk helemaal niet leuk dat de bloggerswereld zoveel aan het veranderen is. Persoonlijkheid daar draait het om, inspireren, delen van kennis en samen tot iets komen. Goed dat je dit deelt!

  32. Lisa 7 december, 2014 at 19:49 Beantwoorden

    Wat ontzettend naar dat je blog zoveel negatiefs meebracht dat je er een heel artikel over kunt schrijven. Gelukkig kun je dat goed en heb je weer heel veel mensen geraakt met je eerlijkheid en mooie woorden! Dit is precies waarom ik jou blog heb onthouden en blijf volgen.

    xxLiefss

  33. Tikva 7 december, 2014 at 19:50 Beantwoorden

    Hej Laura. Wat naar dat je het zulke ervaringen hebt gehad dit jaar dat je zelfs dacht over stoppen. Misschien juist wel omdat ik dacht dat je als zo’n succesvolle blogger los kon staan van het gekonkel en je eigen plan kunt maken. Ik hoop dat deze blog voor je een stap is om dat te bereiken. Blijf die passie voor reizen en ontdekken vasthouden, laat de rest los en geniet van die momenten dat je wel in je droomleven onder een palmboom zit ;-)

    • Laura 7 december, 2014 at 22:19 Beantwoorden

      Was het maar zo’n feest! Echt, het is niet altijd een pretje. En dat is jammer. Het zou zo mooi kunnen zijn. Elkaar inspireren, helpen, steunen. Dankjewel, dit artikel heeft me echt goed gedaan. Dankjewel.

  34. Lieke 7 december, 2014 at 20:01 Beantwoorden

    Wauw Laura!
    Ik heb het al een keer eerder gezegd dat ik het zo knap vind hoe je je gevoel , gedachten en belevenissen kunt beschrijven. En nu zit ik hier met kippenvel. Zou ik je het liefst een dikke knuffel willen geven (ookal heb ik je nog nooit ontmoet) en willen zeggen dat je goed bent zoals je bent. Zeer goed zelfs! Liefs!

  35. Jetske 7 december, 2014 at 20:34 Beantwoorden

    Lieve Laus,

    Wat een heerlijke echt Laus blogpost weer. Ik ‘ken’ je alweer heel wat jaren en heb je echt zien groeien. Van je zuid Afrika avontuur waarvoor je keihard hebt gewerkt in een speelgoed winkel om al het geld bij elkaar te krijgen tot aan je trip naar Parijs en zo weer verder. De diepe dalen maar ook de hoge pieken heb ik ‘meegemaakt’ op een afstand dan wel.

    Iedere keer als ik je weer ergens ‘tegen’ kom op internet of in een tijdschrift ben ik zo super trots op je!!! Je kan ook echt trots zijn op jezelf en wat je de afgelopen jaren hebt op gezet en waar je voor gevochten hebt.

    Blijf die lekker hysterische hoofdletter typende Laus!

    <3

    • Laura 7 december, 2014 at 22:26 Beantwoorden

      Ahhhh lieve Jets, ik ging je post hardop voorlezen want ik vind het echt zo leuk dat je me al zo lang kent. En dat je dat nog allemaal weet. Geweldig. Doet me echt heel veel, zou je graag snel weer zien! HEEL GRAAG! ;)

  36. Talisa 7 december, 2014 at 21:03 Beantwoorden

    Weet je, ik denk dat ik je blog al lees vanaf the very beginning (via Bokt toen), alleen ik plaats nooit een reactie…
    Je openheid over alles wat je bezig hield vond ik altijd al bewonderingswaardig. Je schrijft zo persoonlijk, dat het me vaak aan het denken zette. Je persoonlijke reisverhalen erbij maakte het alleen maar leuker, vooral omdat je er zo heerlijk dromerig over kunt schrijven en soms maanden later nog een prachtige tekst over kan maken. En maanden van te voren al over kunt schrijven hoeveel zin je er in hebt en wat je allemaal van plan bent daar te gaan doen. Dat is echt persoonlijk!

    Blijf jezelf, er zijn al zoveel anderen. :)

    • Laura 7 december, 2014 at 22:27 Beantwoorden

      Ahhh Talisa, ik vind het zo leuk dat er mensen van de Bokt tijd reageren. Nog steeds the same old Lausje. :) Leuk dat je me nog steeds leest! Ik vind het heel tof dat je in Suriname zit en ben benieuwd hoe het met je gaat! :) En wat lief wat je zegt, dankjewel.

  37. Sahar Ahmed 7 december, 2014 at 21:42 Beantwoorden

    Heel mooi verwoord! Ik weet nog dat jij een keer op mijn blog had gereageerd over vertrouwen hoe positief je het zag. Ik denk dat het goed is om daar even bij stil te staan. Je schrijft heel mooi en leuk. Deels kan ik me erin vinden. Het verlies van een moeder brengt zoveel met zich mee. Je gaat anders kijken naar de wereld. Maar onthoud één ding: het maakt je alleen maar sterker en het geeft je kracht hoe je door kan gaan. Ga zo door en ik volg je blog! <3

  38. sIEDS VAN DER VEEN | SIEDSMYTRAVELS.NL 8 december, 2014 at 11:21 Beantwoorden

    Heel mooi geschreven, dapper, openhartig en je voelt gewoon dat het uit je hart geschreven is, top!:) Ik ben zelf nog niet zolang bezig met bloggen (een maand op precies te zijn.. ;)), maar merk aan mezelf dat vanuit je hart schrijven de mooiste verhalen oplevert, niet alleen voor de ander, maar (niet minder belangrijk) ook voor jezelf.. ;) Ga lekker zo door en doe vooral wat JIJ wilt en ook op de manier hoe JIJ het wilt!

  39. Chadney 8 december, 2014 at 13:57 Beantwoorden

    Lieve Laura, ik leerde jou ooit kennen tijdens een weekendje Londen als een gek, vrolijk meisje met oranje haar dat gek was op Disney films. Door de jaren heen ben ik je stiekem altijd een beetje blijven volgen, van Parijs tot Arnhem ;-), omdat ik het toen al leuk vond om je verhalen te lezen. Nu woon ik zelf aan de andere kant van de wereld en lees ik de verhalen van een prachtige jonge vrouw. Ik kijk altijd uit naar je verhalen, vind het geweldig hoe jij alles zo goed en treffend onder woorden kunt brengen en hoe je zo eerlijk kunt zijn naar jezelf en anderen.
    Ik vind je mooi en ik hoop nog heel veel verhalen van je te mogen lezen!
    Een lief vriendje zei ooit: “Pain is temporary, pride is forever…” Ik denk dat hij gelijk heeft, wees trots op wie je bent!

    • Laura 8 december, 2014 at 20:32 Beantwoorden

      Chadney! Weet je hoe geweldig ik het vind dat jij zo opeens reageert en me blijkbaar al die tijd een beetje hebt gevolgd? Zo leuk zeg! Dat was echt een super leuke avond. :-) Waar woon je nu? Wat leuk!! Ik ben echt super benieuwd hoe het met je gaat. Tell me! :)

      • Chadney 11 december, 2014 at 14:38 Beantwoorden

        Haha ja, met z’n allen in een kamer in het Marriott, was wel een te gekke Queensday en een heel leuk weekendje Londen… Ik woon op Bali sinds mei dit jaar, kreeg tijdens mijn laatste vakantie hier een baan aangeboden als F&B manager van een heel mooi nieuw 5 sterren hotel en aangezien ik net ontslag had genomen kwam dat goed uit ;-)! Samen met mijn vriend ben ik toen hier naartoe verhuisd en nu wonen we al 7 maanden op Bali. Gaat heel goed, weet alleen niet of ik hier voor langere tijd wil blijven, al ben ik gek op Indonesië. Uiteindelijk ligt mijn ambitie niet echt in de horeca en wil ik toch wat anders. Hoe gaat het met jou? Super leuk om je zo te spreken!

        • Laura 12 december, 2014 at 17:38 Beantwoorden

          Hahaha, dat was briljant! Oooooh, en wat een fijne plek zeg! Ben ook dol op Indonesië. Wat heerlijk dat je daar samen vertoeft! Maar ik snap je. En voor een NL bedrijf als expat ergens in Azië? Lijkt mij ook wel wat! :-) Hier gaat het goed. Ik werkte als hotel manager maar heb vorig jaar (of twee bijna) m’n baan opgezegd omdat ik graag voor mezelf wilde beginnen, What About Her liep al goed en daarnaast een communicatiebedrijf. Nu gaat het helemaal super en reis ik de hele wereld over. Heerlijk! Benieuwd naar je verdere plannen, leuk om contact te hebben!

          • Chadney 16 december, 2014 at 11:07

            Leuk dat het zo goed gaat en wat heerlijk om de wereld te ontdekken, al is het hard werken. Het lijkt me zo fijn om te kunnen doen wat je echt leuk vindt en nog fijner om dat met een eigen bedrijf te kunnen doen. Hoe ben je eigenlijk in Arnhem terecht gekomen? Bali is heerlijk, maar ben wel aan het rondkijken of er iets anders te doen in Azië, wil ook zo graag meer zien van Indonesië. Waar in Indonesië ben jij geweest?

          • Laura 22 december, 2014 at 14:29

            Jaaa, is het ook! Ik ben hier gaan wonen door m’n ex vriend die hier al woonde (5 jaar geleden, jeetje!). Heerlijke stad, ben gewoon gebleven! Snap ik, ik ben echt benieuwd waar je terecht gaat komen. Keep me posted! :) Ik ben op Sumatra, Bali en de Gili’s geweest (en een dag Java). m’n vriend ook in Lombok en Flores. Ik vond Sumatra echt heel heel heel erg fijn!

  40. Sharon 8 december, 2014 at 14:07 Beantwoorden

    Laura, ik ben zooooo trots op jou!! Heb toen je een kleine ‘what about her’ had al gevolgd en heb ook het geluk gehad je een keer te kunnen ontmoeten. Meid je bent wie je bent! Hoe jij schrijft is gewoon fantastisch.. Je neemt ons mee in het verhaal en mochten we zelf al enthousiast zijn over een land weet jij ons nóg enthousiaster te maken.. Blijf bij je hart.. Dan werk je het beste!

    Kortom ik ben gewoon trots op wat je zelf bereikt hebt!

  41. Megan 10 december, 2014 at 13:45 Beantwoorden

    Wauw wat een mooie blog heb je! Ik las je blog heeeel vroeger toen je nog een fashionblog had, en in het begin toen je deze blog gestart bent. Toen ben ik je uit het oog verloren, maar vandaag wees een collega me op jouw blog en toen herkende ik je ineens!
    Echt een mooie blog, en wat een mooie reizen!

  42. Michelle | Travel lifestyle.nl 10 december, 2014 at 14:04 Beantwoorden

    Hoi leukerd! Wat schrijf je het toch weer mooi op. En daarom heb je al die lezers. Omdat je jezelf bent en gewoon heel goed bent in wat je doet. Keep it up en laat niemand je iets wijsmaken. Je hoeft niet te schreeuwen om aandacht te krijgen. Dat blijkt maar weer :) Zo trots op jou en zo blij voor jou dat het allemaal zo goed gaat en dat je zo veel kan reizen en dat je ons daar dan weer happy campers mee kan maken :) Gauw wijn date? Liefs! X

  43. Milou 10 december, 2014 at 15:46 Beantwoorden

    De enige reden dat ik nog niet heb gereageerd is eigenlijk omdat ik niet precies weet wat ik moet zeggen. Ik wil honderd dingen zeggen… maar voor nu is dit even genoeg: ik herken me heel erg hier in. Ik denk dat het voor ons allemaal goed is om ons een beetje kwetsbaarder op te stellen. Je maakt iets waar je heel erg trots op mag zijn, juist ook omdat er zoveel van jezelf in zit. Sterk genoeg zijn om je open te stellen is namelijk al een mooi en krachtig iets. Nogmaals; ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, dus bij deze wil ik je maar even een dikke knuffel geven :-)

  44. Lizet 31 december, 2014 at 15:15 Beantwoorden

    Ik denk dat dit nu de vierde keer is dat ik dit lees. Het is zo makkelijk om van een afstandje alleen maar jou met die palmbomen te zien, te fantaseren hoe fantastisch je leven wel niet moet zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat bij jouw mooie verhalen en foto’s het grote groene jaloerse monster in mij af en toe boven komt kijken. Je bedenkt je niet hoe moeilijk en zwaar het allemaal is. Ik vind dat het heel knap is dat je dit geschreven hebt.
    Ik roep het al heel vaak: maar je bent echt een inspiratiebron. Je schrijft fantastisch. Echt. (je zou ergens een gaatje moeten vinden voor een roman!) Blijf vooral mensen inspireren, blijf mensen raken met je mooie woorden. Ik vind je awesome. :)

    • Laura 8 januari, 2015 at 16:01 Beantwoorden

      Ahhh Lizet, for some reason zie ik dit nu pas. Wat een lieve reactie, echt. Ik ken ook mensen die niet meer komen lezen omdat ze het te ‘gesponsord’ vinden. Terwijl ik bijna alle groepsreizen afsla en zelf regel waar ik wil zijn. Waarom zou ik dat niet doen? Ik kan bakken met geld verdienen met banners, en die wil ik niet. Juist omdat het mijn passie is. Anyway, soms is het allemaal niet even leuk meer. Wat lief, wat lief! En dat boek, die komt er zeker.

  45. Lies 2 januari, 2015 at 16:19 Beantwoorden

    Ondanks dat ik je blog pas recent heb ontdekt, ben ik zo blij om te lezen dat je blijft doorgaan!
    Ik vind het naar voor je, dat je het soms moeilijk hebt om te kunnen zeggen dat je naar ergens naartoe gaat of dat je iets nieuws aan het verwezenlijken bent.
    Dat zijn allemaal dingen waar je trots op mag, neen moet zijn! En dat gevoel zou niemand van je mogen afnemen.
    Ik kan dan ook alleen maar hopen dat je het komende jaar je dromen blijft achterna lopen en dat ik nog meer van jou te lezen krijg.

    Veel liefs

  46. Daphne | foodandflipflops.com 14 november, 2015 at 08:21 Beantwoorden

    Prachtig! Intens! Eerlijk! Oprecht!
    Wat een mooi verhaal zo recht uit je eigen hart! Zo knap, zo indrukwekkend!
    Iedereen is wel eens onzeker, daar is niets mis mee! Sommige zetten dat om in jaloezie, afgunst! Maar je hebt ook gezonde jaloezie! Dat is wat ik heb naar alle bloggers die het zo goed doen, prachtige reizen maken en ons meenemen naar dat land! Heerlijk! Een blog lezen met het gevoel dat je bijna zelf de zandkorrels tussen je tenen voelt!
    Het is zo makkelijk voor anderen om gal te spugen! Probeer dat, hoe moeilijk soms ook, te negeren!
    Je doet het onwijs goed en zo leuk! Je inspireert zoveel mensen en wat hebben de mensen die commentaar geven zelf bereikt? Juist! Pure jaloezie!
    Leven en laten leven!
    Jij doet iets waar je hart ligt, hoe mooi is dat! Je volgt je dromen en knokt en werkt daar enorm hard voor! Daarom heb je dit bereikt! Dat is niet zomaar, vergeet dat nooit! Het is je aller grootste passie, hoe geweldig!

    Bij elke nieuwe blog maak ik een sprongetje!
    Daar ga ik even me time voor maken!

    Keep going!
    Je bent een topper en al je blogs zijn even mooi! Waarderen mensen je oprechtheid niet dan is dat aan hun! Ze hoeven je blogs niet te lezen als ze niet willen! Maar stiekem blijf je ze trekken, dat is een prachtig conpliment! Ze willen het lezen!

    Geniet van alle mooie dingen op je pad, doe waar je je goed bij voelt, het is jouw leven en je bent aan niemand verantwoording schuldig! Vergeet dat nooit ….

    Xxx Daphne

  47. Yvonne 15 november, 2015 at 19:14 Beantwoorden

    Mooi om te lezen en super dat je blijft doen wat je graag doet op jouw eigen manier. Dat je jezelf niet laat meeslepen in wat anderen schreeuwen, maar je eigen plan trekt. Heel goed , juist dat zorgt ervoor dat je uniek bent. Ik heb nog niet zo superveel gelezen hier, kom af en toe “even langs klikken”, maar ben erg benieuwd wat je nog meer schrijft.

  48. Shamira 3 februari, 2016 at 11:17 Beantwoorden

    Wat een oprecht verhaal! Heel herkenbaar ook. Ik wil al langer reizen, maar heb de grote stappen nooit gezet vanwege het gevoel van verplichting naar- en de verwachting van anderen. Ontzettend stom en zonde om daarin mee te gaan. Pas na een moeilijke periode in mijn leven besefte ik dat ik moet gaan doen wat ik graag wil. En dat is schrijven, reizen en creatief zijn.

    De afgelopen jaren heb ik heel veel uren zitten in zelfstudie, het opbouwen van mijn bedrijf en hard werken om mijn passies te kunnen doen. Sinds kort breng ik deze passies samen op mijn blog en nu al, na zo’n korte periode, zijn er al mensen die oordelen. Mensen die denken dat je het alleen maar goed hebt en alles je is aan komen waaien. Ik vraag mij altijd af of die mensen nog met je willen ruilen als ze weten welke narigheid er allemaal is gebeurd en wat je allemaal hebt moeten doen en laten om iets te bereiken. Ook ik schrijf over die minder leuke kant, maar desondanks zijn er een aantal die alleen de mooie kant zien.

    Het is allemaal heel vervelend en ik begrijp heel goed dat er twijfel en onzekerheid ontstaat. Het is alleen voor jezelf niet de beste keuze. Je hebt er alleen jezelf mee en raakt je echte ik hierdoor kwijt, die ik op je blog in ieder geval erg kan waarderen en erg inspirerend vindt. Je moet doen wat jij wilt, wat jou gelukkig maakt en gewoon lekker jezelf blijven. Mensen die zo oordelen zijn het niet waard om aandacht aan te schenken en zijn het zeker niet waard om met je passie te stoppen!

  49. Charlotte 23 maart, 2018 at 14:58 Beantwoorden

    Laura, je verhalen zijn een “joy to read”! je eigen manier van werken, keuzes maken, maakt je blog zo uniek en daarom blijf ik ze lezen. je inspireert mij met je verhalen en bijzondere foto’s, het doet me wegzwijmelen. ik zou zo graag ook van reizen mijn werk willen maken zoals jij doet maar met een totaal andere opleiding weet ik niet hoe en of ik er zo’n draai aan kan geven. jammer genoeg krijg je ook de negatieve golf over je heen hoe succesvoller je wordt, ik hoop echt dat het je staande houd ondanks dat het hard is en je waarschijnlijk hard raakt omdat je zo gepassioneerd bent. please don’t loose this lovely passion, it’s like magic to me! je mag trots zijn, ik zou graag in je schoenen staan.
    liefs, Charlotte

  50. Tineke Koning 12 juli, 2018 at 11:02 Beantwoorden

    Hi Laura,
    Ik volg jouw website al een tijd en wat een geweldige site! erg persoonlijk, prachtige foto´s en schitterende verhalen, echt een goede schrijfster die haar lezers blijft inspireren. Dat wou ik gewoon even kwijt :-)

Post a new comment

Lees ook:

DIARY / The analogue series

Vorige week ontdekten we een oud volgeschoten filmrolletje in een backpacktas. Helemaal vergeten! Tijdens onze laatste reis naar Thailand, Laos en Cambodja hebben we naast ...