DIARY / Drie dingen waar ik een hekel aan heb

79

Vandaag voelt alles een beetje…druilerig. Ik lig ziek in bed en niets is goed vandaag. Ik heb last van een herfstdip. Er ligt een onaangenaam ogende natte sprei over ons land. En nu is mijn humeur flink gedaald. Vast ook iets te maken met de periode van de maand. Hoe zit dat met jullie? Was ik maar weer terug in Azië. Of Jordanië. Dromen. Daarom ga ik vandaag eens een boekje open doen zodat jullie wat te lezen hebben: drie dingen waar ik een hekel aan heb. Neem dit maar met een korreltje zout hoor. Ik ga zo wel even knuffelen met de poezen en dan is alles weer goed.

Bellen. Aan de ene kant ben ik zo’n meisje dat uren met familie of vriendinnen aan de telefoon kan hangen, aan de andere kant verdrink ik in angstzweet als ik moet bellen. Ik heb bel vrees. En dat snap ik niet. Ik ben Spontaan met de hoofdletter S,  een durfal, praat vijf kwartier in een uur, niet bang om op vreemden af te stappen en enorm enthousiast. Waarom heb ik dan zo’n hekel aan de telefoon? Stiekem heb ik nog steeds liever dat iemand anders mijn kappersafspraak maakt. Of de dokter belt. Of een klantenservice. Ik heb een waslijst aan smoesjes om dit nog waar te maken ook. En het leidt bij mij altijd tot eindeloos uitstellen, vooral van zakelijke telefoontjes. Of het feit dat mensen altijd opeens de telefoon in je hand drukken terwijl ik wild gebaar dat ik er NIET ben. Als ik mezelf dan eindelijk een schop heb gegeven en stiekem van binnen een beetje sterf, dan blijkt de gevreesde onbekende aan de andere kant van de lijn juist een heel plezierig persoon. En blijk ik toch altijd wel de spontane meid aan de telefoon te zijn die ik in het normale leven ook ben. Na zo’n gesprek ben ik dan helemaal opgelucht, ja zelfs een beetje trots op mezelf dat ik het gedurfd heb.

Taalfouten. Als taalnazi met een passie voor woorden voel ik mijn bloed koken wanneer ik iemand ‘als mij’ ‘hun vinden’ hoor zeggen. Of ‘jij word’ zie staan. Als iemand een verhaal vertelt waar ik vol overgave naar zou moeten luisteren en ik hoor ‘als mij’….dan wordt het zwart voor mijn ogen en vergeet ik spontaan wat deze persoon me heeft verteld. Ik hoor alleen maar ‘als mij als mij als mij’ in mijn hoofd echoën. Vervolgens heb ik dan de neiging om heel hard DAN IK!!! te schreeuwen. Irritant hè?

Keuzes maken. Zelfs met de kleinste keuzes hebben mijn hart en verstand enorme dialogen. Terwijl ik iemand ben die heel goed weet wat ze wil. Ik kan werkelijk oorlogen met mezelf voeren, compleet met een arsenaal aan wapens. Zoals met echte oorlogen gaan de gevechten die ik met mezelf heb meestal helemaal nergens over. Ga ik even winkelen of doe ik het niet omdat het slecht is voor mijn portemonnee? Heb ik zin om een stukje te gaan fietsen of niet? Zal ik nu de was doen of vanavond? Of neem de pepernoten kwestie. Daar heb ik nú al zin in. Ik heb echt hele gesprekken met mezelf. Dit jaar lagen de pepernoten namelijk al begin september (!) in de winkel. Op het moment dat ik denk: ‘Ha! Pepernoten! Lekker!’ schiet mijn principiële ik in aanvalspositie: ‘Wat nou ha, lekker? Het is schandalig. In december mag ik pepernoten eten. Niet eerder. Pepernoten horen bij Sinterklaas. En de beste man ligt in september nog in zijn zwembroek bij het zwembad in Spanje van het zonnetje te genieten. Als ik nu pepernoten koop spoor ik winkeliers alleen maar aan om ze volgend jaar nóg eerder in huis te halen. En voor ik het weet zit ik volgend jaar zomer op het terras met een schaaltje pepernoten in plaats van een bakje olijven. Pepernoten en rosé, dat smaakt toch niet’. ‘Ja maar…. het is inmiddels oktober, en de verwarming staat alweer aan. En ik bevries als ik uit bed kom. En oktober is al zo ongeveer bijna november. En ze zijn gewoon zo lekker’ ‘Ik word dik van pepernoten’ ‘Van chocola ook’ ‘Touché’.

Dagboek, LIFESTYLE, Persoonlijk, Stories from the Heart
Personal

Leave a reply

79 comments

  1. Marlou 11 oktober, 2013 at 12:51 Beantwoorden

    Echt, dit had ik kunnen schrijven (op het “niks is goed vandaag”-stukje na, want ik heb voor het eerst deze week een enigszins productieve dag op stage en dat voelt goed). Dus ja, i hear ya!

  2. Lotte 11 oktober, 2013 at 13:06 Beantwoorden

    Zo herkenbaar! Spontaan zou ik mezelf niet zo snel willen noemen, dus daar kan mijn fobie voor telefoneren ook vandaan komen, maar ik ben er zo slecht in. Voordat ik de telefoon ter hand durf te pakken, repeteer ik eerst tien keer wat ik wil zeggen. Aan goedbedoelde, spontane telefoontjes van vrienden heb ik dan ook een gruwelijke hekel.

    Overigens zijn de andere twee punten ook wel enigszins op mij van toepassing. Oké, aan taalfouten maak ik mij ook wel eens schuldig, maar daar ontkomt waarschijnlijk niemand aan. *checkt reactie direct op spelfouten*
    En dan die keuzes… Zo nu en dan drijf ik mijn omgeving tot waanzin met mijn twijfels.

    • Laura - what about her 11 oktober, 2013 at 14:11 Beantwoorden

      Haha ja ‘ik moet dit zeggen, dat niet vergeten…’. Als er iemand belt met een onbekend nummer neem ik ook niet op. Dan spreken ze maar wat in. Haha ja, ik zal ook heus wel eens een fout maken, maar van die uitspraken zoals ‘als mij’ krijg ik de kriebels!

  3. Wendy 11 oktober, 2013 at 13:16 Beantwoorden

    Dat met die telefoontjes plegen heb ik ook. Ik vind het vreselijk. Zo duurde het bijvoorbeeld weken voordat ik eindelijk de autorijschool durfde te bellen voor rijlessen. En inderdaad, altijd als het gesprek is afgelopen, denk ik: was dit nou alles?

  4. bohemiandreams.nl 11 oktober, 2013 at 13:24 Beantwoorden

    JOUW FOTO’S <3. Zo'n dagen horen er ook bij. Lekker toch, dat je dan gewoon in bed kunt liggen. Maar weet je wat ik serieus het aller engst vind? Dat ik dit stuk had kunnen schrijven, want ik heb deze 3 symptomen ook XD wtf!

  5. Elsa 11 oktober, 2013 at 13:24 Beantwoorden

    Haha, geweldig stukje. Die eerste en laatste zijn zó herkenbaar.
    Taal is helaas niet helemaal mijn ding, dus dat je nog wel eens zwart voor je ogen zou kunnen worden als je met mij in gesprek ben, is helaas goed mogelijk.. Haha.. ;)

  6. foodandotherfriends 11 oktober, 2013 at 14:01 Beantwoorden

    Herkenbaar ;). Die telefoon en keuzes maken.
    Ik ben wat taal betreft echt zo’n betweter… Alleen maak ik zelf altijd de fout als mij/dan ik. Ligt aan mijn dialect (haha ik moet het toch ergens op steken). Maar anderen mogen vooral geen fouten maken.

  7. Nena 11 oktober, 2013 at 14:03 Beantwoorden

    Haha, wat leuk! Ik snap die taalfouten volledig! Ik zal er af en toe ook wel maken. Maar ik corrigeer Tim echt bij elke fout. En hij maakt er wat… Geen idee waarom, maar ‘s’-klanken zijn niet zijn vrienden. Sushi, wordt steevast shushi… En sandwich, shandwish. AAAAAAAH! Of ‘dat kost duur’, neehee! Dat is duur, maar niet dat kost duur. Zucht.

  8. Mirthe 11 oktober, 2013 at 15:48 Beantwoorden

    100% herkenbaar! Ik had dit zo kunnen schrijven vandaag, echt. Bellen is rampzalig, taalfouten als ‘beter als mij’ zijn ongelooflijk irritant en met keuzes moet je bij mij al helemaal niet aankomen!

  9. Rosie 11 oktober, 2013 at 16:01 Beantwoorden

    Soms is het zo heerlijk om lekker even te klagen haha! Je belvrees vind ik heel herkenbaar al kan ik er, mede door mijn werk, tegenwoordig veel beter mee omgaan. Ik denk altijd dat als ik met rechtbanken en incasso bureaus kan bellen dan kan ik mijn eigen huisarts ook wel opbellen, toch!! Maar ik blijf het niet leuk vinden haha!

    Je mening over taalfouten deel ik echter totaaaaaal niet haha. Ik ben zelf een grammaticaal drama (ik vraag me nu af of ik hierboven al niet 2 spelfouten gemaakt heb) en ik irriteer me juist dood aan mensen die mij in mijn zin dan verbeteren. Je snapt toch wat ik bedoel denk ik dan? Wat maakt zo’n foutje dan uit! Dat maakt mij dan juist weer super onzeker!

    Maargoed, ieder zijn ding :)!!

    Liefs Rosanne

    • Laura - what about her 11 oktober, 2013 at 16:06 Beantwoorden

      Haha! Ja, ik moet ook veel bellen, maar ik blijf het een hekel punt vinden. Brrrr. Hahaha, voel je niet aangesproken hoor! Ik snap heel goed wat je bedoelt. Ik zou het ook bloed irritant vinden als iemand me steeds verbetert. Maar ik doe het toch, sorry! Haha!

  10. Food Love and Happiness 11 oktober, 2013 at 16:29 Beantwoorden

    We hebben allemaal wel eens van die dagen! Ik werd echt met hetzelfde gevoel wakker, maar moest dus nog wel naar m’n werk…blegh. Later ook nog eens in de regen de tuintafel uit elkaar halen, want die heb ik verkocht…Nu lekker onder de deken een beetje op internet neuzen met een muziekje op, dan voelt alles alweer een stuk beter! :)

  11. xsupersarah 11 oktober, 2013 at 16:32 Beantwoorden

    Haha, grappig geschreven! Dat van die hele discussies met jezelf houden, dat kan ik ook heel goed. Ik kan ook niet goed tegen taalfouten en ik let er ook heel goed op dat ik er zelf geen maak. Als het dan wel eens gebeurt, kan ik zo kwaad worden op mezelf :P

  12. surionn 11 oktober, 2013 at 17:00 Beantwoorden

    Haha dit is zooooo herkenbaar! Vooral dat van die taalfouten, ik kan het ook niet uitstaan als mensen bijvoorbeeld datums of museums zeggen, of “dat weegt zwaar” en “kost duur”. Echo in mijn hoofd dan, gevolgd door een snuif en mompelen “data”. Haha.

  13. misssexandthecity 11 oktober, 2013 at 18:50 Beantwoorden

    Hoe vaak ik “als ik” tegen onze kids al heb moeten roepen,….;net zoals de dt regel die wordt er in gedramd :-),….en die dialogen, OMG zo herkenbaar,….en die gesprekken die malen en malen maar door!!! Maar er komen betere tijden :-)

  14. chucky1012 11 oktober, 2013 at 21:30 Beantwoorden

    Meid, maak je niet druk….. het komt allemaal goed.
    Spelfouten maakt ik ook weleens.
    Soms heb ik ook al iets getypt en het dan verstuurd maar dan zie ik later toch nog fouten.
    Iedereen is niet perfect en maakt net als jou ook fouten of heeft een angst van iets.

    Fijn weekend…. ;-)

      • chucky1012 12 oktober, 2013 at 03:27 Beantwoorden

        Ja, dat weet ik. Je bent ook erg funny….. hihihi ;-)
        Denk eens aan het bel me niet register.
        Maar bedenk dan wel dat als je ergens je tel. achterlaat of doorgeeft voor commerciele doeleinden dat je dan telkens weer even dat bovengenoemd reg. gaat en dan dit weer doet. Het is helemaal gratis.
        De skirt die je op de profiel foto draagt waar heb je die geshopt?
        Die is zo mooi.

  15. Wanda 11 oktober, 2013 at 21:43 Beantwoorden

    Aan bellen heb ik ook een hekel, voor mijn werk moet ik regelmatig bellen met klanten of maatschappijen en hoewel ik het wel gewend ben, is het nog steeds niet iets wat ik met plezier/gemak doe.

  16. Michelle @ The World is a Book 12 oktober, 2013 at 09:50 Beantwoorden

    Haha! Heel erg herkenbaar. Ik heb een hekel aan bellen. Stuur liever een mailtje, maar dat gaat soms niet. En taalfouten, ook heel irritant. Ik had laatst een training van een directeur en die zei de hele dag “hun hebben, hun doen, hun zijn”. Ik dacht dat ik gek werd ;) En keuzes maken: boodschappen doen duurt bij mij 2x zo lang, want ik moet daar altijd heel veel keuzes maken. En tja, dat gaat me nu eenmaal niet zo goed af. Hoop dat vandaag weer een topdag is voor je! En dromen over mooie reizen is altijd goed. Daar word je vanzelf weer heppie de peppie van! Fijn weekend!

    • Laura - what about her 12 oktober, 2013 at 15:52 Beantwoorden

      Haha ja, in eerste instantie mail ik ook overal naartoe en achteraan. Tot het echt moet. Ohhhhh, ik had hem dus echt verbeterd. Ugh! Haha, boodschappen: drama. Ik ben net alleen met wijn naar huis gegaan omdat ik niet kon kiezen. Dus nog zien wat ik moet eten vanavond, hahah.

  17. Jess 12 oktober, 2013 at 10:51 Beantwoorden

    Haha, heerlijk dit. Ook wel herkenbaar al heb ik geen belvrees en ben ik geen taalnazi meer. Na jarenlang als lerares Nederlands te hebben gewerkt, ben ik er mee opgehouden om me te ergeren. Vrees dat ik er anders in gebleven was ;-) Ook ik heb moeite met keuzes maken. Geen idee waar dat vandaan komt maar ik ben zo beroerd in het doorhakken van knopen.

  18. laurayuzu 12 oktober, 2013 at 12:10 Beantwoorden

    Oh ja keuzes maken kan ik inderdaad ook niet xD. Ook ik heb hele discussies in mijn hoofd op dit moment over bepaalde spullen die wil kopen, maar ja dan komen de smoesjes weer op hihi!

  19. Brenda 12 oktober, 2013 at 12:33 Beantwoorden

    Hahahaha! Alle drie zo ontzettend herkenbaar! Zelfs nadat ik ongeveer een half jaar bij een callcenter heb gewerkt, heb ik nog steeds de grootste moeite met suffe dingen als een pizza bestellen. Gelukkig ben ik niet de enige.
    Heel leuk geschreven trouwens!

    • Laura - what about her 12 oktober, 2013 at 15:46 Beantwoorden

      Haaaahahahah, dat doet me denken aan die keer dat ik bij wijze van schop onder mijn kont bij een callcenter heb gesolliciteerd (als bijbaantje vroeger). Toen ze me zouden bellen voor een rollenspel heb ik nooit opgenomen en nooit iets van me laten horen. Oeps.

  20. Malou 12 oktober, 2013 at 13:49 Beantwoorden

    Zo herkenbaar, het stukje over de keuzes maken. Ik kan ook maar moeilijk keuzes maken en vaak gaat het over de simpelste dingen. “Zal ik met de fiets naar de stad gaan of met de tram?” “Ik ga wel met de fiets, is gezonder”. “Maar straks gaat t regenen, misschien toch maar met de tram”. Pffff ik word soms zo moe van mezelf. En achteraf vind ik dan ook vaak dat ik toch weer de verkeerde keuze hebt gemaakt.

    En dat van die spelfouten. De trouwkaart van een collega stond op kantoor en daar stond op “later als gepland”. Oh my godddd… Gewoon op de trouwkaart.

  21. mirandaspost 12 oktober, 2013 at 14:32 Beantwoorden

    Hopelijk ben je inmiddels wel een beetje beter.

    Wat een herkenbaar stuk. Ook ik haat fouten. Bij mij is het vooral: enigSTe! Neeeeeeee, dat bestaat niet, het is enige.
    En wat betreft het als mij/ik, hun/hen… sorry, ik kan dit niet uit elkaar houden. Dat zal waarschijnlijk te maken hebben met de plaats waar ik vandaan kom. Inmiddels weet ik wel waarom het ‘als ik’ moet zijn maar geen idee of ik het nu wel elke keer goed toepas, sorry ;).
    En typefouten in teksten, verschrikkelijk! Terwijl ik ze ongetwijfeld ook zal maken, maar mensen, lees je tekst eens terug voordat je iets plaatst. Dit geldt voornamelijk op facebook. Mensen die zomaar hun hersenspinsels plaatsen in gedachtentaal ipv begrijpbare tekst wis ik uit mijn lijst. Maar ook bij magazines of blogs kunnen mijn haren flink overeind gaan staan. Terwijl ik best weet dat fouten maken menselijk is :).

    En keuzes, tja laat ik het daar maar niet over hebben… haha ;).

  22. Marijn 12 oktober, 2013 at 17:42 Beantwoorden

    Belangst, check!

    Ik snap ook niet waar het bij mij vandaan komt. Ik vind het niet eng om in het ‘echte leven’ op wildvreemden af te stappen, maar een restaurant bellen om te reserveren? Ik zal altijd verschrikkelijk hard mijn best doen om dat aan een van mijn tafelgenoten over te laten. En de reden dat ik niet vaak genoeg naar de tandarts ga heeft beschamend genoeg denk ik ook een stuk meer te maken met het telefoontje dat gepleegd moet worden, dan mijn angst voor de tandarts zelf (die er zeker ook is, haha).

  23. Dagmar Heikens 12 oktober, 2013 at 20:37 Beantwoorden

    Haha, ik herken mezelf echt in het bellen-stukje! Ik vind het ook vreselijk om telefoontjes te plegen, als het even kan laat ik het aan iemand anders over… toch, als ik eenmaal de moed heb verzameld en ik aan de telefoon hang met iemand, verdwijnt dat vervelende gevoel als sneeuw voor de zon. Dat is gekke eraan! Toch is bellen niet echt mijn favoriete bezigheid, tenzij het een vriendin of mijn moeder betreft ;)

  24. Anouk 13 oktober, 2013 at 08:36 Beantwoorden

    ALLES is herkernbaar. Ik ben zo blij te lezen dat ik niet de enige ben met die belfobie. Ik het echt wil ik uren praten… maar bellen? Brrrrrr, dat vind ik eng! Waarom? Ja… goede vraag. Spelfouten? Ik haat ze. Maar ik weet ook dat ik ze zelf maak. Soms lees ik iets niet over.. of iets in die richting.. maar als iemand zegt DAN MIJ, schreeuw ik gerust door de klas IK! Hmmm.. leuke blog;)

  25. Natasja 14 oktober, 2013 at 08:23 Beantwoorden

    Heel erg herkenbaar, vooral die eindeloze discussies met mezelf. Ik kan heel goed alle kanten beredeneren en verdedigen, maarja daar schiet ik nog niets mee op als ik een keuze moet maken!

  26. Marcella 15 oktober, 2013 at 13:16 Beantwoorden

    Haha, leuke blog! Weet je wat ook irritant is? Als mensen zeggen ‘wat gingen we morgen ook alweer doen?’ Ik kan dan ook wel roepen: gaaaaaaaaaaaan! Oh, en die innerlijke strijd met mezelf herken ik ook. Ik heb ‘m ook als ik belangrijke gesprekken moet voeren. Dan heb ik in mijn hoofd het gesprek al 15x gevoerd. Vermoeiend!

Post a new comment

Lees ook: