“To unpathed waters, undreamed shores.”

Ik heb al vaker geroepen dat als je echt iets wilt, je er voor moet gaan. Dat alles kan, dat er geen grenzen zijn en dat je moet doen wat jou gelukkig maakt. Je dromen moet volgen, welke dat dan ook zijn. Dat uit je veilige bubbel stappen niet eng is, maar je leven juist kan verrijken. Je hebt maar één leven, why not make the most of it?

Op dit moment geniet ik al weken van mijn vriendinnetje Stéphanie. Een prachtige vrouw van mijn leeftijd. Een rustige en lieve vrouw met een heleboel inhoud en op dit moment weet ze even niet zo goed wat ze wil in haar leven. Na verschillende opleidingen die het toch niet helemaal waren zit ze vol twijfels en al een tijd in een behoorlijke dip. Stéphanie is een echte Hollandse meid en nog niet buiten de grenzen van Europa geweest. Ze is geboren en getogen in Hengelo en daar woont ze nu, weliswaar op zichzelf, nog steeds. Leeft een relatief veilig leven (waar niets mis mee is!) maar het punt is: ze wil eigenlijk veel meer. Ik denk dat dit een herkenbare situatie is voor veel mensen.

De laatste keer dat ze bij me was hebben we het urenlang gehad over wat ze zou willen in haar leven en wat haar nou zo tegenhoudt. Ik opperde dat het misschien een goed idee zou zijn om een reis te maken. Alleen. Zodat ze zichzelf tegenkomt, leert, haar hart opent en misschien wel als een ander mens terugkomt. En ook al weet ze bij thuiskomst misschien nog steeds niet wat ze precies wil, het zal een fantastische ervaring geweest zijn waarbij ze haar eigen grens is overgegaan door in dat vliegtuig te stappen. En dat alleen al maakt het de reis waard. Hoofd leegmaken en angsten overwinnen. Ja, een tijdje alleen naar het buitenland zou goed zijn. Daar had Stéphanie zelf ook al eens over nagedacht, maar ze stond voor een hoge drempel (een enorme berg eigenlijk) die haar tegenhield.Ik schijn niet alleen obsessief enthousiast over reizen te praten omdat ik er zelf ook zo veel van leer, maar ook over dromen najagen en je hart volgen.

Een week later heeft ze haar ticket geboekt. Eerlijk? Ik stond perplex. Wat ben ik blij en trots dat ze dit doet, al vond ze het doodeng. Ik heb haar zo goed mogelijk geprobeerd te helpen met een leuke route, tips en advies en daar ging ze gewoon. Ons gesprek was op dat moment anderhalve maand geleden. En daar zat Stéphanie opeens in mijn favoriete hostel in Kuala Lumpur. Mediteert ze. En, ik had ook niet anders verwacht, de eerste dag had ze al aanspraak en heeft ze andere reizigers leren kennen. Een gevoel van plaatsvervangend geluk overspoelt me nu ik alle fijne foto’s via Instagram en Whatsapp voorbij zie komen. Ze geniet, en ze straalt. En dat verdient ze!

Wanneer ze terug is zal ze hier alles vertellen in een gastblog over hoe het is om uit je veilige bubbel te stappen en gewoon eens zoiets te doen. En over haar fijne reis door Maleisië, Bali en de Gili Eilanden. Ik deel alvast wat mooie foto’s van haar reis, genieten jullie mee?