De decembermaand. Houden jullie je een beetje staande?

Misschien voel je je helemaal niet zo cheerful als je ~zou moeten zijn~ in deze maand. Mijn december is een beetje dubbel. De liefde is groter dan ooit maar er zijn ook herinneringen aan feestdagen mét mijn moeder, aan oud zeer, aan wat er allemaal is gebeurd. December nodigt me altijd uit om naar binnen te keren en brengt veel naar boven, en verloopt dit jaar ook iets te hectisch. Ik ren van hot naar her: van afspraken tot opdrachten, van What About Her en The Boho Guide tot ieder weekend met de kinderen zijn, van vrienden en de liefde naar familie en van de cadeautjes zoektocht tot sociale afspraken en van de druk van een (tweede!) festival in dit jaar organiseren op social vlak – ik heb zelfs een app gebouwd – tot wat reisjes plannen en maken en vooral schrijven, heel veel schrijven. Het is altijd een beetje veel. Herkenbaar?

Maar weet je? Alles wat je voelt is goed. Is geldig. Mag er zijn. Niet iedereen gaat goed op deze maand.

Dus even een briefje aan iedereen die het nu moeilijk heeft. Een briefje aan december.

Je mag deze maand vol verwachtingen gewoon volledig mens zijn. Jezelf toestaan om menselijk te zijn is misschien wel één van de moeilijkste dingen die er is. Misschien heb je het gevoel dat je je dankbaar moet voelen terwijl je je stilletjes alleen voelt. Je scrolt door foto’s van perfecte gezinnetjes, terwijl je je afvraagt waarom ‘t bij jou niet zo is. Je hoort over de romantische plannen van anderen, terwijl je je afvraagt of je beslissing om thuis te blijven de juiste is. Wie weet heb je het gevoel dat je je anders zou moeten voelen dan je daadwerkelijk doet.

Truth is… niet iedereen heeft iemand die ze vasthoudt. Niet iedereen heeft een familie om bij thuis te komen. Niet iedereen kan dankbaar zijn terwijl ze wanhopig proberen te blijven drijven in hun verdriet of gemis. Niet iedereen kan blijven glimlachen terwijl ze niets anders willen dan te worden gezien in al hun gevoelens.

Als je twijfelt of er iets mis is met je omdat je dit seizoen als een moeilijke tijd ervaart: je bent niet alleen. Als je iemand mist deze maand: je bent niet alleen. Als je je afvraagt of 2020 beter wordt: je bent niet alleen. Als herinneringen boven komen drijven die je je niet wil herinneren: je bent niet alleen. Als je je tranen binnenhoudt: je bent niet alleen.

Laat het er zijn. Bied jezelf mededogen aan en vraag jezelf af wat je nodig hebt. En mocht het goed voelen: neem elke dag eventjes de tijd om verbinding te maken met de delen die geen pijn doen. Sta jezelf toe om je in deze delen te verankeren, om dankbaarheid te voelen. Je inner spark is niet verdwenen omdat je ‘t even niet kunt vinden. Onthoud: je doet het goed. Het gaat voorbij. En in de tussentijd: focus je op je adem.

Zorg goed voor jezelf. ?

We leren van de zon om te verwarmen
van de wolken om te zweven
van de wind om leeg te waaien
van de regen om te stromen

We leren van bloemen om te stralen
van bomen om standvastig te zijn
van bladeren in de herfst om los te laten
van struiken om in de lente te vernieuwen

We leren van de stenen om stil te zijn
van de aarde om moeder te zijn
van de maan om te veranderen
van de sterren dat we met velen zijn

We leren van de seizoenen
dat we
steeds opnieuw
mogen beginnen.

Vrije vertaling van een gedicht van Ute Latendorf